φαίνεται πως είναι ο νόμος της προσωποκράτησης για χρέη προς το δημόσιο (έως και ένα έτος φυλάκιση). Μια νομοθεσία του Συντάγματος που θεσπίστηκε πρώτη φορά το έτος 1835 και από τότε προστίθενται νέες διατάξεις οι οποίες πότε καταργούνται και πότε επανέρχονται σαν να είναι ένα λάστιχο αντοχής. Η σχετική νομοθεσία για την προσωποκράτηση για χρέη προς το δημόσιο θεωρήθηκε ανίσχυρη, αντίσυνταγματική από το Σύμβουλο της Επικρατείας (ΣτΕ) το 2008 με συντριπτική πλειοψηφία, δεν έκανε δεκτή τις θέσεις της κυβέρνησης με αίτημα του Υπ.Οικονομικών για άρση των μέτρων ώστε να επανέλθει σε ισχύ η προσωποκράτηση οφειλετών του Δημοσίου.
Το σκεπτικό του Συμβουλίου της Επικρατείας για την άρση προσωποκράτηση των οφειλετών του Δημοσίου ήταν ,πως η σχετική νομοθεσία είναι ανίσχυρη, παραβιάζει το Σύνταγμα που κατοχυρώνει το θεσμό και την προστασία στην ανθρώπινη αξία και την προσωπική ελευθερία, και δεν είναι τίποτε άλλο από ένα μέτρο καταναγκασμού των οφειλετών.
Είναι αντίθετο στην προσωποκράτηση τις διατάξεις 2 και 5 του άρθρου του Συντάγματος, που προβλέπει ότι ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας, ότι η προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστη. Τονίζει δε στην απόφασή του (250 /2008) ότι το μέτρο της προσωποκράτησης απογορεύεται σε κάθε περίπτωση ως αντικείμενο στο Σύνταγμα.
Ήταν μια πολύ σωστή απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας , καθώς η προσωποκράτηση για χρέη προς το δημόσιο αποτελεί καταναγκασμό, εκπίπτει δε στα ανθρώπινα δικαιώματα της Συνθήκης της Ρώμης την οποία υπέγραψε και η χώρα μας, η οποία υποχρεούται να την τηρεί. Τώρα ήρθε η ώρα το ήρεμο λάστιχο να τεντωθεί και πάλι, για την οριστική επίλυση του από το Ανωτάτο Ειδικό Δικαστηρίο όπου παραπέμφθηκε από το ΣτΕ η αίτηση του Υπ.Οικ,για την αναίρεση της απόφασης.
Ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου δέχθηκε εισήγηση πρότασης υπέρ της προσωποκράτησης από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γ.Σανιδά, κρίνοντας πως σύμφωνα με τις συνταγματικές επιταγές, την ελληνική νομοθεσία και τις διεθνείς συμβάσεις, εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον, οι εισπραξεις χρεών και εσόδων που είναι υποχρέωση του κράτος.
Ο Ανώτατος Εισαγγελέας πολύ καλά κάνει και σκέπτεται να διασφαλίσει τα συμφέροντα του Δημοσίου και να γεμίσει τα ταμεία του κράτους πάση θυσία με την άρση μέτρων της προσωποκράτησης που προτείνει, αλλά για την διασφάλιση των συμφερόντων του πολίτη δεν ενδιαφέρεται, αρκεί μόνο το δημόσιο να καλύψει ανάγκες όπως για την Παιδεία, την Αμύνα, την Ασφάλεια, και ούτω καθ΄εξής με το αντισυνταγματικό αυτό μέτρο.
Ο κάθε δικαστής ή ανώτερος παράγων μπορεί να ερμηνεύει το γράμμα του νόμου έτσι όπως το εκλαμβάνει ο ίδιος κατά το δοκούν.Όμως σε περίπτωση επαναφοράς της προσωποκράτησης οι θιγόμενοι πολίτες έχουν το δικαίωμα να προσφύγουν στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όπου εκεί είναι βέβαιο πως θα δικαιωθούν, όπως είναι βέβαιο ότι θα καταδικαστεί η Ελλάδα για άλλη μια φορά, από τις αρμόδια όργανα της Ε. Ένωσης αναγκάζοντας της, να τηρεί τους νόμους που ψήφισε η Ε.Ε οι οποίοι ισχύουν ακόμα και σήμερα για το κεφάλαιο της προσωποκράτησης.
Ο κύριος εισαγγελεύς μετά την πρόσφατη κόντρα του με τον πρόεδρο της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος Σωτ. Μπάγια ,(σε βάρος του οποίου έχει ασκηθεί πειθαρχική δίωξη με τις κατηγορίες της βάναυσης προσβολής του κύρους της Δικαιοσύνης, για όσα είπε σε συνέντευξή του για τα τεκταινόμενα στο χώρο της δικαιοσύνης) βέβαια δικαιώθηκε από το Ανώτερο Συμβούλιο των Δικαστών , τώρα επανέρχεται στο προσκήνιο ως σωσίας των εσόδων του κράτους, αντί να ζητήσει όπως θα περίμενε ο κάθε φορολογούμενος πολίτης, την κάθαρση των πολιτικών προσώπων από τα διάφορα σκάνδαλα που ταλανίζουν την χώρα, και να εισηγηθεί την αλλαγή νόμου περί παραγραφής αδικημάτων πολιτικών προσώπων μέσα σε μια πενταετία που ισχύει έως σήμερα.
Ένας τέτοιος νόμος δεν υπάρχει σε καμιά χώρα της Ε.Ένωσης, τελείως αντισυνταγματικός , που παραβιάζει και καταστρατηγεί το Σύνταγμα της Ελλάδος περί ισονομίας – ισοπολιτείας. Επιπλέον δε ο νόμος αυτός (περί παραγραφής αδικημάτων πολιτικών προσώπων μέσα σε μια πενταετία ) εφαρμόζεται από την εποχή της χούντας.
Οι πολίτες απαιτούν και περιμένουν από τους έγκτριτους Δικαστές της χώρας να παίρνουν θαρραλέες και ανεξάρτητες αποφάσεις , αν χρειαστεί δε να συγκρουστούν με το σάπιο κατεστημένο της Ελλάδος και όχι να τεντώνουν σαν λάστιχο τους νόμους που συμφέρει ή δεν συμφέρει τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Πάντως στην ενδεχόμενη επαναφορά του νόμου περί προσωποκράτησης για χρέη προς το δημόσιο ο κόσμος ξεσηκώθηκε και με το δίκιο του .
Έχει που έχει πολύ σοβαρά οικονομικά προβλήματα, αδυνατεί να επεξέλθει στις υποχρεώσεις του, ας του έλλειπε ένα τέτοιο μέτρο, όπου ξαφνικά ο κάθενας μας μπορεί να βρεθεί κρατούμενος ακόμα και για 50 ευρώ. (βλέπε τραγελαφικές καταστάσεις κατά την διαδικασία έκδοσης νέων ταυτοτήτων, διαβατηρίων, και όχι μόνο). Τα πάσης φύσεως έσοδα στα ταμεία του κράτους κάθε χρόνο αυξάνονται, όπως συνέβη και την περασμένη χρονιά, απλά η διαχείρη του δημοσίου χρημμάτος δεν γίνεται με ορθόδοξο τρόπο, ούτε είναι διαυγής, κρυστάλλινος, μπαίνουν τα χρήματα σε τσέπες ορισμένων επιτήδειων, αντί να πιάσουν τόπο και να πάνε στην παιδεία, άμυνα, υγεία, και ούτω καθ΄εξής.
Το φαγοπότι του Δημοσίου χρήματος είναι διαρκής έγκλημα όλων των κυβερνήσεων και δεν αφήνει να αγιάσει αυτός ο τόπος. Ποιός και πότε θα κινηθεί με καθαρά χέρια εναντίον όλων αυτών των φαινομένων, έτσι ώστε να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να δει επιτέλους πραγματική ανάπτυξη η Ελλάδα, η χώρα των θαυμάτων.
