Άρθρο του Στάθη Θ. Τσαμίδη
Όσοι πίστεψαν ότι τα αποτελέσματα των πρόσφατων Ευρωεκλογών, πέρα από την αποχή, άνοιγαν ένα παράθυρο στο σπάσιμο της πόλωσης. μάλλον, οι προεκλογικές κινήσεις των τελευταίων ημερών τους διέψευσαν.
Από την ημέρα που προκηρύχθηκαν οι εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009 μέχρι σήμερα, κυρίως με την ομιλία των πολιτικών αρχηγών στην Δ.Ε.Θ. και την δημοσίευση των ονομάτων των υποψηφίων, η πολιτική ζωή της χώρας ζει σε πρωτόγνωρους ρυθμούς αντιφάσεων και αντιπαραθέσεων.
Η Ν.Δ. με την ομιλία του κ.Καραμανλή, αλλά και με τις συνεντεύξεις της σε τηλεοπτικούς σταθμούς, προσπαθεί τώρα, μετά από πέντε χρόνια, να εμφανισθεί ως ο υπεύθυνος ηγέτης που κατανοεί την τραγική οικονομική κατάσταση, αφομοιώνει την λαϊκή αντίδραση κατά των στελεχών του για φαινόμενα νεποτισμού και προτείνει λύσεις που δεν είναι άλλες από την λιτότητα, χωρίς όμως προοπτική ανάπτυξης.
Ο κ.Καραμανλής με την επιλογή του να προκηρύξει εκλογές τώρα που όλοι του έλεγαν ότι θα τις χάσει και κυρίως με την απόφασή του για <καθαρά ψηφοδέλτια> είκοσι μέρες πριν την λαϊκή εντολή, το μόνο που πέτυχε είναι, να αποσυσπειρώσει ακόμη περισσότερο την βάση του κόμματος του.
Οι αποκλεισμοί και οι μη αποκλεισμοί σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο, όχι μόνον δεν ικανοποίησαν την σκληρή κομματική βάση, αλλά έδωσαν τροφή για σχόλια, ακόμη και για αποχωρήσεις υποψηφίων, όπως στην Ξάνθη και την Βοιωτία.
Ο κ.Καραμανλής, αν και ήθελε να εμφανιστεί ως ηγέτης που αψηφεί το πολιτικό Κόστος, αποδεικνύεται ως ένας παλαιοκομματικός αρχηγίσκος της δεκαετίας του 1950 για τον οποίο, το μόνο που τον ενδιαφέρει, είναι η προσωποπαγής κοινοβουλευτική ομάδα μετά την ήττα, ώστε να μπορεί να εκβιάζει με την συνοχή αν και όταν αμφισβητηθεί.
Τέτοιες όμως λογικές και κυρίως, τέτοιες πολιτικές επιλογές, πέραν του αναχρονισμού εμπεριέχουν και το πολιτικό ρίσκο η συντηρητική παράταξη να υποστεί συντριπτική ήττα με απρόσμενες εξελίξεις και με τον κίνδυνο να εκπροσωπείται από τον έτερο “συγκάτοικο της πολυκατοικίας” τον κ.Καρατζαφέρη, που και πάλι ψαρεύει στα θολά νερά.
Μπροστά σ αυτόν τον ορυμαγδό, το ΠΑΣΟΚ και προσωπικά ο Γιώργος Παπανδρέου δείχνει να έχει πλήρως χειραφετηθεί και κυρίως να έχει πιστέψει ο ίδιος ότι είναι ο επόμενος πρωθυπουργός. Αυτή την χειραφέτηση όμως που εκφράστηκε μέσα από την ομιλία του για την οικονομία και τις προτάσεις του για την έξοδο από την κρίση, δεν ολοκληρώθηκε και με την επιλογή των προσώπων στα ψηφοδέλτια.
Ο άκομψος αποκλεισμός του Κώστα Σημίτη, είναι ένα ρίσκο που δεν προσθέτει στην ηγετική εικόνα του Γ.Παπανδρέου, Αλλά αφαιρεί συνολικά από την δημοκρατική παράταξη. Ούτε η επιμονή στην επιλογή νέων και γυναικών από μόνη της, είναι δείγμα προοδευτικότητας..
Αν αληθεύουν τα διαδιδόμενα ότι το ΠΑΣΟΚ απευθύνθηκε κατά τόπους σε στελέχη και έλαβε αρνητικές απαντήσεις, η ηγεσία του πρέπει να ξανασκεφτεί την 5η Οκτωβρίου, όταν θα χρειαστεί πέντε χιλιάδες στελέχη για να κυβερνήσει.
Και όταν η άρνηση κάποιου να εκτεθεί στην λαϊκή επιλογή συνοδευεται από υστερόβουλες σκέψεις (γιατί να εκτεθώ ενώ μπορώ να διοριστώ)τότε ο κίνδυνος να καταληφθεί το σκάφος της εξουσίας από τους γνωστούς ποντικούς είναι ορατός.
Ο κ.Παπανδρέου διαθέτει την σύνεση και την γνώση γι αυτό και διεμήνυσε εσωκομματικά ότι κανείς δεν έχει καπαρώσει κυβερνητική θέσης θα πρέπει όμως σύντομα να αποδείξει δια των επιλογών του και την αποφασιστικότητα και κυρίως την ύπαρξη στελεχών που θέλουν, μπορούν και διαθέτουν τα προσόντα του διοικείν..
΄Οσο προχωράμε προς την 4η Οκτωβρίου 2009, τα φώτα της δημοσιότητας θα επικεντρώνονται στον ηγέτη και αυριανό πρωθυπουργό, που ας μη το ξεχνάμε, έχει και την εμπειρία και την ευαισθησία που απαιτούν οι καιροί. Το μόνο πρόβλημα είναι το αυτογκολ.
Το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει ιδιαίτερα την τελευταία εβδομάδα, από μια δήλωση ή μια ενέργεια στελέχους του, που θα το εκθέσει και θα του στερήσει την αυτοδυναμία..
Και τότε ο κ.Παπανδρέου πρέπει να είναι πραγματικός ηγέτης. Για να μην βοηθηθεί η Ν.Δ. και στερηθεί τις απαραίτητες αυτοδυνάμεις..
Στάθης Θ. Τσομίδης
Από το βρώμικο ΄89 στο παμβρώμικο ΄09
Η 556η επέτειος της κατάληψης της Βασιλεύουσας