Η Μουσική είναι η γλώσσα του θεού, κάτι το εξαίσιο, που εξυψώνει τον άνθρωπο. Γι’ αυτό είναι “Καλή Τέχνη ” στοιχείο του Πνευματικού Πολιτισμού, που εκφράζεται με τη λέξη το Ωραίο.. Όμως κάποιοι, πάρτ’ αλλιώς, το “ωραίο” το διαχειρίζονται για εντελώς διαφορετικούς σκοπούς.
Όπως η εταιρεία κοντρολάρισμα της Ελληνικής μουσικής με αντικείμενο την ηχητική καθοδήγησης των ακροατών ,άλλά και να μετρά με πόση συχνότητα παίζεται ένα Ελληνικό τραγούδι στα Ραδιόφωνα,καθορίζει ποιανού καλλιτέχνη το τραγούδι είναι σουξέ, άρα είναι και από τους πρώτους 10 δημοφιλέστερους στην λίστα, καλλιτέχνης και τραγούδι.
Από εκεί και πέρα καθορίζονται πάρα πολλά.
Δηλαδή ο καλλιτέχνης έχει ζήτηση για μεγάλα νυχτερινά κέντρα, το μεροκάματο ανεβαίνει στα ύψη και πάει λέγοντας. Μόνο που όλα όσα παίζονται περί μετρήσεων είναι καλοφτιαγμένα παραμύθια, εντελώς πλασματικά και σε μεγάλο βαθμό εξευτελιστικά – προσβλητικά.
Η εν λόγω εταιρεία είναι Γερμανικών συμφερόντων με έδρα το Δουβλίνο, δραστηριοποιείται και στο Ελληνικό έδαφος για τα Ραδιόφωνα Αθηνών, Θεσσαλονίκης και περιχώρων που δέχονται το παιχνίδι – νταλαβέρι αυτό ως εθελοντές, καθώς δεν υποχρεώνει κανένα Ραδιόφωνο.
Μια εις βάθος έρευνα που κάνω εδώ και πολύ καιρό, διαπίστωσα, πως σε ορισμένα FM των Αθηνών και Θεσσαλονίκης οι δήθεν αντικειμενικές μετρήσεις γίνονται μέσω διαδικτύου (Ίντερνετ) από έναν απλό υπολογιστή και όχι από δορυφόρο όπως πιστεύουν πολλοί αφελείς.
Καταγράφει χτυπήματα , δηλαδή κάποια δευτερόλεπτα, που μπορεί να είναι από την αρχή του τραγουδιού, ή από την μέση, ή ακόμα και από το ουρά του Ελληνικού τραγουδιού, ανάλογα όπως θα το πετύχει. Έτσι λοιπόν δεν γίνονται ολοκληρωμένες μετρήσεις από την αρχή ως το τέλος του τραγουδιού, πόσο μάλλον να θεωρούνται και αξιοκρατικές.
Κάτι ανάλογο μου είπε και ένας παλιός πρόεδρος δισκογραφικής εταιρείας, ότι δηλαδή στην πλειοψηφία των στοιχείων που παρουσιάζει η εν λόγω εταιρεία είναι πλαστά.
Για παράδειγμα ένα Ραδιοφωνικό σταθμό της Θεσσαλονίκης το οποίο δεν είχε μετάδοση προγραμμάτων μέσω Ίντερνετ, ούτε βέβαια από τον δορυφόρο, εντούτοις μετρήθηκαν πέντε χτυπήματα για τραγούδι γνωστού τραγουδιστή, ενώ στην πραγματικότητα ο τραγουδιστής δεν ακούγεται στα Μ.Μ.Ε, παρά μόνο από ελάχιστους τοπικ
ούς σταθμούς που και που.,όπως και απο το εν λόγο Ρ/Σταθμό .
Το Φαινόμενο της παραπλάνησης με τις πλασματικές μετρήσεις Ελληνικών τραγουδιών δείχνει ξεκάθαρα ότι εξυπηρετεί μια αλυσίδα συμφερόντων, όπως διαφημιστικές εταιρείες, πάσης φύσεως δημοσίων σχέσεων της εταιρείας κοντρολαρίσματος και των Ραδιοφώνων που συμμετέχουν σ΄ αυτήν την καλοστημένη, καραμπινάτη κομπίνα, διαμορφώνοντας τελείως άλλη πορεία στο Ελληνικό πεντάγραμμο,δημιουργώντα όμως παθητικούς ακρόατές. (Αυτό είναι ουσιαστικά και το ζητούμενο της παγκοσμιοποιήσεις.)
Πως αλλιώς να εξηγηθεί ,όταν το τραγούδι που δήθεν μετρήθηκε, στην πραγματικότητα ήταν αδύνατον να καταγραφεί, εφόσον δεν μεταδίδεται μέσω Ίντερνετ το ραδιόφωνο που συμμετείχε στις δήθεν μετρήσει και απ όπου μεταδόθηκε ,εντούτοις πήρε αρκετές μαύρες βουλίτσες το τραγούδι για κάθε χτύπημα.
Και όμως γίνεται για την πολυεθνική αυτή εταιρεία, αρκεί να παρουσιάσει στοιχεία και ας, είναι πλασματικά, αλλιώς δεν θα πληρωθεί για τον κόπο της. Από εκεί και πέρα παίζεται άλλο ένα χονδρό παιχνίδι για τις πίστες νυχτερινών κέντρων, όπου τους επιχειρηματίες με τα πλασματική λίστα τραγουδιών και καλλιτεχνών, που παραλαμβάνουν,(το παραγγέλνουν και πληρώνουν οι ίδιοι,) χωρίς να γνωρίζουν ότι τα στοιχεία είναι μαγειρεμένα.
Σφήνα επίσης μπαίνουν και οι διαφημιστικές εταιρείες στο κόλπο γκρόσο, έπειτα οι καλλιτέχνες , στιχουργοί, συνθέτες, και ούτω καθεξής. Όλοι είναι παραπληροφορημένοι, κανείς τους δεν έχει την πραγματική εικόνα ως προς τελικά ποιο τραγούδι είναι μπροστά και πόσες φορές παίζεται από τα FM γενικώς και όχι από ένα – δύο.
Ενώ πληρώνουν (όχι όλοι), στην ουσία δεν έχουν σφαιρική εικόνα ποιο τραγούδι είναι πραγματικό σουξέ.
Η αλήθεια είναι ότι το σύστημα με τις πλασματικές μετρήσεις βολεύει πάρα πολλούς γι΄ αυτό και έχει σχετικά κάποια ζήτηση, ωστόσο δεν γνωρίζουν εις βάθος ότι πρόκειται για απάτη. Χαρακτηριστικά είναι αυτά που μου έλεγε ένας διευθυντής, στέλεχος δισκογραφικής εταιρείας, ότι «……εκεί που θα έπρεπε να καθόμαστε και να ξημερωβραδιάζουμε ακούγοντας διάφορα Ραδιόφωνα για την πορεία ενός τραγουδιού της εταιρείας μας, βρέθηκε αυτό το πολυεθνικό εργαλείο, αν και γνωρίζουμε ότι τα στοιχεία της είναι εικονικά, ωστόσο μας βγάζει από την δυσκολία απέναντι στον επιχειρηματία νυχτερινού κέντρου τους καλλιτέχνες , και τους δημιουργούς οι οποίοι μας ζητούν στοιχεία για την πορεία του τραγουδιού.
Έτσι βολευόμαστε και όλοι κάνουν την δουλειά τους, η εταιρεία κοντρόλ, εμείς, οι επιχειρηματίες, διαφημιστικές, Ραδιόφωνα, καλλιτέχνες και δημιουργοί>.
Με απλά λόγια όλοι ξέρουν ότι είναι μαύρο, όμως για το βόλεμα γίνεται κάτασπρο, “μια χαρά, τρα …λα…λα, όλοι να την κονόμα” γίνεται το σύνθημα.
o συγχρονισμός για τους βολεμένους λειτουργεί με πολύ απλό τρόπο. Ο αντιπρόσωπος της εταιρείας κοντρόλ έχει το κλειδί του κωδικού με το οποίο μπαίνουν στο λογισμικό της λίστα των μετρήσεων, αυτός ο κωδικός μοιράζεται στα Ραδιόφωνα με τα οποία συνεργάζεται σ αυτό το νταλαβέρι, ώστε να παρακολουθούν τάχαμ την πορεία του κάθε τραγουδιού, όπως σε ποια σειρά βρίσκεται, αν από την 25η σειρά που ήταν έφτασε στην π.χ στην 11η, και πάει λέγοντας.
Τα Ραδιόφωνα που έχουν το κλειδί του κωδικού και μπαίνουν στο λογισμικό της λίστας , εάν διαπιστώσουν ότι ο/η καλλιτέχνης που προωθούν από τα μέσα τους, είναι πολύ χαμηλά, ή δεν είναι καθόλου στην λίστα, επεμβαίνει αυξάνοντας τα ποσοστά (μαύρες βουλίστες) στην λίστα για τον καλλιτέχνη τους , σε συνεννόηση με την δισκογραφική εταιρεία του καλλιτέχνη, και τους δημοσιοσχεσίτες ειδήμονες , που παρουσιάζουν τον εαυτό τους ως θεό του συστήματος. Τα παραδείγματα είναι ουκ ολίγα.
Πρόσφατα συνέβη μ΄ έναν πρωτοεμφανιζόμενο Κύπριο καλλιτέχνη ο οποίος πραγματικά ακουγόταν απ΄ όλα τα Ραδιόφωνα Ελλάδας και Κύπρου, με αποτέλεσμα στην λίστα μετρήσεων να ανεβεί πάρα πολύ ψηλά, και επειδή είχε κατά πολύ ξεπεράσει και τον Σάκη Ρουβά στην λίστα, έγινε παρέμβαση από τα κέντρα συμφερόντων με το σκεπτικό ότι δεν γίνεται να πρωτοστατεί ένας πρωτοεμφανιζόμενος τραγουδιστής, και ο Ρουβάς και κάθε Ρουβάς να βρίσκονται μακράν πίσω του.”.. Θα γκρεμιστεί η εικόνα του εν όψει και της εκπροσώπησης στην Γιουροβίζιον, θα κάψουμε έτσι την καριέρα του….”
Εντέλει ο Ρουβάς και κάθε άλλος “Σταρ “καλλιτέχνης που ενδεχομένως να είναι πεσμένος , πάνε μπροστά στην λίστα του κοντρόλ, ενώ ο νεαρός Κύπριος βρίσκεται λόγω της παραπάνω παρέμβασης στο τελευταίο σκαλοπάτι της λίστας , όπου 16 Αθηναϊκά και 8 Ραδιόφωνα της Θεσσαλονίκης μοιράζονται την πίτα.
Το παράλογο μ΄ αυτά τα Ραδιόφωνα είναι ότι έχουν όνομα π.χ Βάνης FM, όμως στην ουσία είναι 16 + 8 = 1, καθώς όλα τα ίδια τραγούδια παίζουν, με την ίδια συχνότητα και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, και την νοημοσύνη των ακροατών, παίζοντας ένα τραγούδι 50-100 φορές την ημέρα μέχρι να γίνει πλύση εγκεφάλου (ηχητική καθοδήγησης ), και οι μαύρες βουλίτσες να αυξάνονται στην «Λίστα του Σίντλερ» που και αυτή είχε έδρα την Γερμανία, τι σύμπτωση;;
Το πόσο συχνά θα παίζουν ένα τραγούδι την ημέρα, εάν θα είναι 10 -50 – 100 φορές αυτό εξαρτάται σε τι ύψος θέλουν να πετάξουν τον καλλιτέχνη, πρώτη γραμμή 100 φορές, δεύτερη γραμμή 70 φορές, Τρίτη γραμμή 50 φορές .
Έτσι λοιπόν παίρνουν την πρωτιά η σαβούρα των τραγουδιών, και οι πραγματικές δημιουργίες συνθετών και στιχουργών, όπως και οι καλές ερμηνείες , μένουν στα αζήτητα, ούτε που θα ακουστούν απ΄ αυτά τα Ραδιόφωνα με την «Λίστα του Σίντλερ», που όμως παίζουν εις βάρος του πλουσίου Ελληνικού πενταγράμμου.
Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Στέλιου Καζαντζίδη που τα εξέφρασε γεμάτος παράπονο στον Λευτέρη Χαμψιάδη (στιχουργό – παραγωγό) ο οποίος μου το μετέφερε σε συνέντευξη στην τηλεφημερίδα Ελληνικό Φαινόμενο, “…..μου κλείδωσαν με τα κόλπα τους την φωνή μου, και δεν μου αφήνουν να δώσω στον λαό μου, αυτά που γουστάρει να ακούσει, τα απαγορευμένα τραγούδια όπως <Έρχονται χρόνια δύσκολα> και το άλλο τραγούδι <Είμαι τραγούδι, είμαι λαός δεν είναι κτήμα κανενός > που με χίλια ζόρια μπήκαν στο δίσκο.
Και συνεχίζει το παράπονο του ο Στελάρας, < Βαριά η σκέψη με πληγώνει με τους νόμους που έκαναν οι ληστές....>.
Σχεδόν όλοι οι μεγάλοι και αείμνηστοι καλλιτέχνες είχαν παράπονο από το σύστημα και όχι άδικα, και να που σήμερα τα τραγούδια τους επανακυκλοφορούν, κάνουν τρελές πωλήσεις, ενώ η νέα γενιά καλλιτεχνών κυρίως με τις μαύρες βουλίτσες του κοντρόλ συστήματος είναι τεχνικά μεν Σούπερ Σταρ, δεν έχουν ζήτηση οι δισκογραφίες τους δε, και στο πέρασμα του χρόνου ούτε που θα θυμάται κανείς τα σημερινά τους δήθεν σουξέ, καθώς είναι μιας χρήσης και μόνο.
Πάντως το παιχνίδι συμφερόντων κοντρολαρίσματος, εξοργίζει όλο και περισσότερους, φθάνοντας ακόμα και να χειροδικούν εις βάρος Ραδιοπαραγωγών οι οποίοι φανερά υποστηρίζουν το σύστημα του κοντρόλ, προφανώς για τις έξτρα απολαβές με τις οποίες γεμίζουν τα βιβλιάρια καταθέσεων τους.
Δεν έχει πολύ καιρό που συνέβη αυτό ακριβώς με διευθύντρια κρατικού Ραδιοφώνου η οποία έπαιζε στο πρόγραμμα της συνεχώς μια συγκεκριμένη λίστα καλλιτεχνών, αυτούς που ακούμε και από τα 16 + 8 =1 Ραδιόφωνα.
Τους προωθούσε σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και τα σχόλια της ήταν ενοχλητικά , γελοία τις περισσότερες φορές, αποκλείοντας μεγάλη γκάμα καλλιτεχνών και τραγουδιών, προφανώς εκτελούσε κατά γράμμα τις εντολές, με αποτέλεσμα να κάνουν παρέμβαση και μέλη της IFPA δισκογραφικών εταιρειών για την απαράδεκτη και επιλεκτική διαχείριση του Ελληνικού πενταγράμμου σε κρατική συχνότητα.
Να που όμως το παιχνίδι συνεχίζεται, και η θέση της διευθύντριας του κρατικού μένει ακλόνητη. Βλέπει τα έξτρα μπόνους είναι τόσο ζεστά, τόσα πολλά, της τάξεως ενός μεσαίου διαμερίσματος , και τόσο μαύρα που δεν χαμπαριάζουν με τίποτα μπρος σε όλες αυτές τις απολαβές.
Το φαινόμενο κοντρολαρίσματος καλλιτεχνών και τραγουδιών βασιλεύει εδώ και δεκαετίες, απλά εξελίσσεται όλο και καλύτερα, όλο και πιο πονηρά, όσο υπάρχουν κορόϊδα (επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, δημιουργοί) , και όσο υπάρχουν παραδόπιστοι Έλληνες μεν, ιμιτασιόν δε.
Ευτυχώς που υπάρχουν πλέον και τα διαδικτυακά Ραδιόφωνα απ΄ όπου ο κάθε ακροατής πραγματικά μπορεί να βρει σταθμούς με εξαιρετικά μουσικά προγράμματα, σταθμούς που οι ομογενείς μας ανά τον κόσμο είναι σε συνεχείς συνδέσεις. Αυτά είναι πραγματικά στοιχεία, χωρίς την παρέμβαση κάποιας εταιρείας κοντρόλ, και τα μαγειρέματα με τις μαύρες βουλίτσες στην λίστα τραγουδιών.
Ένα είναι βέβαιο ότι οι μέρες της κάθε κοντρόλ εταιρείας στην Ελλάδα είναι λίγες, ήδη έχουν καταστρέψει το καλό Ελληνικό τραγούδι, τις νέες δημιουργίες. Όσο για τις δισκογραφικές εταιρείες είναι γεγονός πως βρίσκονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα πωλήσεων, ενώ το Ίντερνετ ακμάζει με μεγάλη ταχύτητα, πουλώντας και τις δισκογραφίες των καλλιτεχνών. Ακόμα δεν είδαμε τίποτα για τις μεγάλες δυνατότητες αυτού του σύγχρονου εργαλείου που λέγεται Ίντερνετ, έπονται και άλλες εκπλήξεις.
Αυτά είδε και σκέφτηκε και ο πρόεδρος της λεγομένης κοντρόλ εταιρείας στο Ελλαδικό έδαφος, και την έκανε, με αρκετά Ευρώπουλα στην τσέπη, τα παράτησε όλα, και ζει χωρίς τύψεις , μακριά απ΄ όλα τα παραπάνω φαινόμενα που ο ίδιος οργάνωσε, και εκτέλεσε περίφημα, όσο ήταν καλά βολεμένος στην καρέκλα του προέδρου. Πίσω του άφησε μόνο μπάζα, αυτά προσπαθούν ακόμα να πουλήσουν οι αμετανόητοι του συστήματος.
Ξυπνήστε επιχειρηματίες, καλλιτέχνες και όχι μόνο. Οι ορίζοντες είναι ανοιχτοί, μην κολακεύεστε με τα ψεύτικα, κάντε μόνοι σας έρευνα αγοράς χωρίς το κοντρόλ κανενός και θα ανακαλύψετε μεγάλα ταλέντα σε μπόλικη δόση, αυτά που τόσο επιμελώς κρύβουν. ΘΑ ΜΕ ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!!!!!!!!!
Χρησιμοποιώντας ηχητικές δονήσεις συχνοτήτων.
“..Ο Ερνέστος Χλαντνί, (Γερμανός Φυσικός του 18ου αιώνα, που έθεσε τα θεμέλια για τη δημιουργία της επιστήμης της Κυματικής), κάνοντας πειράματα με την δράση των ήχων ενός βιολιού πάνω σε μικρή ποσότητα ψιλής άμμου, παρατήρησε ότι η συνε-χής δόνηση του ίδιου μουσικού τόνου μπορούσε να δημιουργήσει συγκεκριμένα γεωμετρικά σχήματα στην επιφάνεια της άμμου, ενώ κάθε φορά που άλλαζε την ηχητική συχνότητα, μεταβάλλονταν και ο γεωμετρικός σχηματισμός……”
“…ο ήχος και η φωνή επικοινωνώντας άμεσα με τις υποσυνείδητες περιοχές του νου, θεωρείται ως το αρχαιότερο μέσο θεραπείας, καθώς ο ήχος έχει πρόσβαση στις βαθύτερες καταστάσεις της συνείδησης.του ανθρώπου . ..”(,Αρίσταρχος Τσαμασλίδης, ιατρός )
Αυτό εκμεταλέυουν τα πόσεις φύσεως συστήματα control για δικούς τους σκοπύς ,όπως το να δημιουργούν παθητικούς ακρόατές (το παραπάνω κείμενο ), όταν ακούν τους ίδιους ήχους σε συχνότητα ,είτε ακούγοντας μουσική είτε ακούγοντας τους πολιτικούς κ.τ.λ.
