Mια περαντζάδα από τα νυχτερινά κέντρα της Αθήνας έχει πάντα χρήσιμα συμπεράσματα. Ειδικά τον τελευταίο καιρό που πλανάται πάσης φύσεως πανδημία τρόμου.
΄Ετσι λοιπόν προ εβδομάδος βρέθηκα στα γνωστά μπουζουκομάγαζα των Αθηνών, ξεκινώντας από το νυχτερινό κέντρο “Αστέρια” με τον Πάνο Κιάμο στο τιμόνι της διασκέδασης. Ωστόσο δεν βρήκα και την ανάλογη ανταπόκριση από τον κόσμο. Αυτό είναι λογικό βέβαια, καθώς ο καλλιτέχνης εμφανίζεται εδώ και πολύ καιρό, θα σταματήσει τις εμφανίσεις του, το νέο έτος και συγκεκριμένα, στις 8 Ιανουαρίου.
Έπειτα θ’ ανέβει στη Β. Ελλάδα όπου και θα ξεκινήσει νέες εμφανίσεις στο νυχτερινό κέντρο “Πύλη Αξιού”. Μάλιστα, τον χώρο τον επέλεξε ο ίδιος την τελευταία στιγμή ανάμεσα από άλλες προτάσεις που είχε, όπως με πληροφόρησε ο καλλιτέχνης, σε συζήτηση που είχαμε στο καμαρίνι του.
Αποχαιρετώντας τον, και αφού δώσαμε ραντεβού στη Μακεδονία, έφυγα για το νυχτερινό κέντρο “Ποσειδώνιο”. Το μαγαζί για μεγάλη μου έκπληξη ήταν κατάμεστο από κόσμο.
Φαίνεται πως οι παρατηρήσεις, η κριτική μου, αλλά και οι συμβουλές προς τον επιχειρηματία του κέντρου, όπως και προς τους καλλιτέχνες, έπιασαν τόπο. Αυτός είναι άλλωστε και ο σκοπός των σχολίων μου από κάθε περαντζάδα. Κάποιοι το αντιλαμβάνονται και κάποιοι άλλοι θυμώνουν. Ας πιουν ξύδι.
Κάθισα και απόλαυσα το τελείως αναβαθμισμένο πρόγραμμα του Χρήστου Χολίδη, όπως και ο κόσμος που διασκέδαζε πραγματικά. Μόλις ο καλλιτέχνης τελείωσε το πρόγραμμά του, τον επισκέφθηκα στο καμαρίνι του. Μετά τα αγκαλιάσματα, πρώτη του κουβέντα ήταν «..Συγνώμη, Βάνη, που δεν σου τηλεφώνησα όταν βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη για λίγες μέρες ξεκούρασης. Ξεχάστηκα τελείως..».
« ..Δεν πειράζει, δεν θυμώνω με ψιλοπράγματα. Εσύ, συνέχισε δυναμικά στο Ποσειδώνιο και να θυμάσαι, ν’ ανεβαίνεις σκαλοπάτι-σκαλοπάτι..» ήταν η συμβουλή μου, ως απάντηση. Στη συνέχεια ήθελα να κουβεντιάσω και με τον επιχειρηματία του κέντρου, αλλά ήταν απασχολημένος ,δίπλα στην κονσόλα κι επάνω στην εξέδρα απ’ όπου έδινε εντολές σχετικές με τον ήχο και τον φωτισμό στο προσωπικό.
Αυτό το τονίζω ιδιαίτερα, μήπως και πιάσουν το νόημα ορισμένοι επιχειρηματίες οι οποίοι, ναι μεν έχουν ανοιχτά σε λειτουργία τα νυχτερινά τους κέντρα, αλλά οι ίδιοι είναι εξαφανισμένοι από τις επιχειρήσεις τους, αφήνοντας να τις κουμαντάρουν οι άσχετοι παρατρεχάμενοι φιγουρατζήδες, με αποτέλεσμα τα μαγαζιά τους να παρουσιάζουν αισθητή κάμψη και μάλιστα με κίνδυνο να τα κλείσουν σιγά-σιγά.
Εν πάσει περιπτώσει, έφυγα από το “Ποσειδώνιο” πολύ ευχαριστημένος και τράβηξα για το νυχτερινό κέντρο “Frangelico” θέλοντας απλά να δω τι κόσμο έχει. Στη πίστα, επί του προγράμματος της η Θελξάρα ερμήνευε τα τραγούδια της, ενώ σ’ ένα από τα πρώτα τραπέζια της πίστας, γνωστός μεγαλοδικηγόρος των Αθηνών την «έλουζε» με λουλούδια.
Όσο για το μαγαζί, ήταν κατάμεστο. Με το χαμόγελο ως τα αυτιά, τράβηξα προς Maya -Maya”. To νυχτερινό κέντρο όπου εμφανίζονται ο Ζαφείρης Μελάς, ο Δημήτρης Γιώτης και η Βέρα Χαρά.
Kι εδώ το μαγαζί το βρήκα κατάμεστο ενώ στην πίστα ερμήνευε το τραγούδι “Γεια σου μάνα Θεσσαλονίκη” ο άρχοντας Ζαφείρης Μελάς. Μεγάλος καλλιτέχνης, μεγάλη φωνάρα.
Ο Αντώνης, στενός συνεργάτης του Ζαφείρη Μελά, με κάλεσε στην παρέα του απ’ όπου απολαύσαμε όλοι μαζί τον λαϊκό καλλιτέχνη, σκεπτόμενοι συνάμα πως τέτοιο καλλιτέχνη σαν τον Ζαφείρη, δεν βγάζει πια σήμερα το Eλληνικό πεντάγραμμο.
Στη συνέχεια, στην πίστα βγήκε η Χαρά Βέρα, από τις λίγες καλές λαϊκές τραγουδίστριες.
Την σκυτάλη στο πρόγραμμα πήρε ο Δημήτρης Γιώτης, για να ξεσηκώσει όλο το μαγαζί. Μόλις έπιασε τις ζεμπεκιές, να σου και η πίστα φισκάρισε από τα παλικάρια, να χορεύουν ο ένας καλύτερα από τον άλλον. Ο χορός συνεχίστηκε με το νέο τραγούδι που ήδη γνωρίζει μεγάλη επιτυχία και έχει τίτλο «Χτυπάνε τα τηλέφωνα».
Στο μεταξύ, σε τραπέζι πρώτο στην πίστα, διασκέδαζε ένας Κύπριος επιχειρηματίας o οποίος παρήγγελνε δεκάδες δίσκους λουλουδιών (πάνω από 150 δίσκους) τα οποία και έριχνε στα πόδια του καλλιτέχνη Δημήτρη Γιώτη. Όπως πληροφορήθηκα, ο εν λόγω Κύπριος επιχειρηματίας, συζητά για δύο εμφανίσεις του Δημήτρη Γιώτη σε νυχτερινό κέντρο της Λευκωσίας.
Σε ένα άλλο τραπέζι διασκέδαζε γνωστός μεγαλογιατρός, χειρούργος του Ωνάσειου, με δύο δίμετρες καλλονές, με τις οποίες γιόρταζε τα γενέθλια του. Ο καλλιτέχνης του αφιέρωσε το τραγούδι του με τίτλο “Χρόνια πολλά” και τότε άρχισε ένας άλλος μεγάλος χαμός από λουλούδια από τον χειρούργο προς τον καλλιτέχνη. Το όλο θέαμα με καθήλωσε. Παρ’ όλα αυτά, έπρεπε να φύγω.
Tο βράδυ του Σαββάτου ξεκίνησα από το νυχτερινό κέντρο “Αθηνών” με τον Νίκο Βέρντη. Μπαίνοντας στο κατάμεστο κέντρο βλέπω τον καλλιτέχνη να δίνει ρέστα με τα τραγούδια του. Μόλις με είδε, αντί να με χαιρετίσει, με κάλεσε στην πίστα να του χορέψω ζεμπεκιές. Δεν του έκανα όμως το χατίρι.
Κάθισα σε ένα τραπέζι με την παρέα που με περίμενε. Παρ΄όλο που ο μαιτρ ήθελε να με περιποιηθεί βασιλικά, εγώ του ζήτησα ότι παίρνω πάντα, δυο φιάλες με νερό. Με νεράκι λοιπόν, απόλαυσα μια χαρά το φανταστικό πρόγραμμα του Βέρντη.
Μετά από λίγη ώρα έφυγα για το νυχτερινό κέντρο “Fix”. Στον Σταμάτη Γονίδη. Μπήκα στο μαγαζί την ώρα που ανέβαινε στην πίστα για το πρόγραμμά του το οποίο περιελάμβανε πλούσιο ρεπερτόριο από τις παλιές αλλά και τις πιο νέες επιτυχίες του. Κάθισα για λίγο να απολαύσω τον καλλιτέχνη, πάντα με μια φιάλη νερό.
Λίγη ώρα αργότερα έφυγα για το νυχτερινό κέντρο “Caramela”. Στην είσοδο, προς μεγάλη μου έκπληξη, δεν υπήρχε υποδοχή. Ούτε ένας μαιτρ, ούτε μια ωραία κοπέλα, όπως είχε παλιά. Μόνο ο αδερφός ενός εκ των επιχειρηματιών του κέντρου. Αφού προχώρησα στο εσωτερικό του μαγαζιού μαζί με την παρέα μου, δοκίμασαμε την δεύτερη έκπληξη!
Κανείς από το προσωπικό, δεν ήρθε να μας τακτοποιήσει σε κάποιο τραπέζι. Ψάχνοντας να δω κάποιον μετρ, είδα πως όλοι τους κάθονταν με παρέες του μαγαζιού και συζητούσαν. Τότε μόνο μας πλησίασε κάποιος από το μαγαζί και φιλοτιμήθηκε να ρωτήσει αν θέλουμε κάτι. ΄
Τον ρώτησα που είναι τα αφεντικά τους και αποδείχθηκε πως δεν γνώριζε. Τουλάχιστον έτσι με πληροφόρησε. Τελικά, από τα πολλά άδεια τραπέζια που υπήρχαν επιλέξαμε μόνοι μας ένα υπερυψωμένο, στην τέταρτη σειρά. Από εδώ είχαμε πολύ καλή θέα αλλά και όλο τον χρόνο να παρατηρήσω, ότι το ένδοξο μέχρι πρότινος, “Caramela Live” παρουσίαζε σήμερα την απογοητευτική αυτή εικόνα.
Ακόμη και στο πρόγραμμα του μαγαζιού , καθώς ενώ είχε έρθει η ώρα του λαϊκού προγράμματος, εν τούτοις, ο Κυριάκος Κυανός, που βρισκόταν στην πίστα, ραπάριζε, μαζί με το ραπ γκρουπ του μαγαζιού. Με τα όσα απαράδεκτα αντίκριζα, τα πήρα στο κρανίο σκεπτόμενος πως το εν λόγω κέντρο, μέχρι πριν από λίγο καιρό έσπαζε πόρτες και έτσι όπως το έβλεπα τώρα, πάει για διάλυση.
Σίγουρα κάποιοι φταίνε γι΄ αυτήν την κατάσταση.
Ξυπνήστε, αφεντικά! Πάρτε στα χέρια σας το μαγαζί, αν θέλετε να πάτε και πάλι μπροστά! Αφήστε τους εγωισμούς και τις απουσίες σας, από τα μαγαζιά σας. ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ!
Για πρώτη φορά έφυγα τόσο απογοητευμένος από ένα νυχτερινό κέντρο. Τράβηξα γραμμή για το νυχτερινό κέντρο “Fever” για να φτιάξω την διάθεσή μου με τον Πάριο. Στην είσοδο του μαγαζιού, η υποδοχή με καλωσόρισε, όπως όλους τους πελάτες.
Ο γενικός μετρ με πήγε κατευθείαν στον καναπέ όπου καθόταν ο επιχειρηματίας, απ’ όπου απολαύσαμε παρέα τον μεγάλο ερωτικό καλλιτέχνη, τον Πάριο. Φανταστικός, όπως πάντα!!
Λίγο αργότερα εμφανίστηκε ο Νίκος Οικονομόπουλος και έπαθα πλάκα βλέποντας τον κόσμο να τον αποθεώνει! Δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να χαιρετάει τις παρέες στα τραπέζια, ενώ παράλληλα με το τραγούδι συνομιλούσε με τον κόσμο που καθόταν στο βάθος. Τα δε flash των θαμώνων, για μια φωτογραφία με τον καλλιτέχνη, είχαν πάρει φωτιά!
Μέχρι τις πρωινές ώρες απόλαυσα όλο το πρόγραμμα, πάντα παρέα με δυο φιάλες νερό, για να… κατεβάζει κάτω τα φαρμάκια! Φεύγοντας από το “Fever” έβγαλα το καπέλο μου για την καλή λειτουργία της επιχείρησης. Από την πόρτα, τους μετρ, σερβιτόρους μέχρι τους καλλιτέχνες, και μουσικούς. Ιδιαίτερα δε, το θαυμάσιο κοινό, πού ήξερε να διασκεδάζει αλλά Ελληνικά σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
Ως γενικό συμπέρασμα από την διήμερη περαντζάδα, βγαίνει πως ευτυχώς εκτός από λίγα κέντρα που χρήζουν άμεσης επέμβασης τόσο στο προσωπικό, όσο και στους καλλιτέχνες αλλά και στο πρόγραμμά τους, τα περισσότερα μαγαζιά δουλεύουν άψογα! Προσφέρουν δε καταπληκτικό πρόγραμμα, το οποίο, όπως πληροφορούμε, για τις γιορτές θα το εμπλουτίστει ακόμη καλύτερα, έτσι ώστε να προσφέρουν αξέχαστες βραδιές για τις άγιες ημέρες και το νέο έτος στο πιστό κοινό τους.
Σαν φιλοσοφία, τη βρίσκω πολύ σωστή, ύστερα από τόσες απανωτή τρομολαγνεία που λούζεται ο άρχοντας λαός μας τον τελευταίο καιρό, καθηλωμένος σε ένα καναπέ και εγκλωβισμένος στους τέσσερις τοίχους, με το… χαζοκούτι να τον κοιμίζει!
Άϊντε και… Καλές Γιορτές!
