Με θέμα «Έναρξη Εργασιών της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους» παρουσίασαν χθες ,σε συνέντευξη τύπου στους εκπροσώπους ελληνικών και διεθνών ΜΜΕ η Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων Ζωή Κωνσταντοπούλου, η Ευρωβουλευτής Σοφία Σακοράφα, υπεύθυνη για τις σχέσεις της Επιτροπής με το Ευρωκοινοβούλιο και τα Κοινοβούλια ξένων χωρών και ο Δρ. Eric Toussaint,εκπρόσωπος του CADTM (Επιτροπή διεθνές δίκτυου για την κατάργηση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου, πήρε μέρος και στην Επιτροπή Λογιστικού έλεγχου της Εκουαδόρ) Επιστημονικός Συντονιστής της Επιτροπής.
Ορισμοί:
Νόθος (και ως επί το πλείστον παράνομο)δημόσιο χρέος:Το χρέος που είχε προσληφθεί από μια κυβέρνηση χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το δημόσιο συμφέρον ή να υπονομεύουν το γενικό συμφέρον.
Παράνομη χρέος: Το χρέος που κατά παράβαση του ισχύοντος νομικού ή συνταγματικό σύστημα.
Απεχθές δημόσιο χρέος: Τα δάνεια σε αυταρχικά καθεστώτα ή χορηγούνται με τους όρους που παραβιάζουν τα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτιστικά, πολιτικά, και τα πολιτικά δικαιώματα των ενδιαφερομένων ατόμων.
Μη βιώσιμο δημόσιο χρέος: Όταν το δημόσιο χρέος, καταστεί αδύνατο να ξεκινήσει να μειώνεται και μπαίνει σε έναν φαύλο κύκλο συνεχόμενης αύξησης του δημοσίου του χρέους “επ’ άπειρον” με ολέθριες συνέπειες για τους ανθρώπους, όπως μια δραματική υποβάθμιση των συνθηκών διαβίωσης του, της υγειονομικής περίθαλψης και της εκπαίδευσης, την αύξηση της ανεργίας.
Με λίγα λόγια, το χρέος, που υπονομεύει τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Με άλλα λόγια, το χρέος των οποίων η αποπληρωμή καθιστά αδύνατο για τις κυβερνήσεις να παρέχουν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Η παράγραφος 9 του άρθρου 7 του κανονισμού 472/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 2013 (η οποία υπονομεύει έντονα την κυριαρχία των κρατών μελών που πρέπει να εφαρμόσουν πολιτικές προσαρμογής), υποστηρίζει ότι τα κράτη που υπόκεινται σε διαρθρωτική προσαρμογή θα πρέπει να διενεργούν ένας πλήρης έλεγχος του δημόσιου χρέους προκειμένου να εξηγήσει γιατί το χρέος αυξήθηκε τόσο απότομα και να εντοπιστούν τυχόν παρατυπίες.
Μεταξύ άλλων αναφέρει το κείμενο : « Ένα κράτος μέλος που έχει υπαχθεί σε πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής διεξάγουν πλήρη έλεγχο των δημόσιων οικονομικών της, προκειμένου, μεταξύ άλλων, να εκτιμήσει τους λόγους που οδήγησαν στην οικοδόμηση της υπερβολικά επίπεδα του χρέους, καθώς και ώστε να παρακολουθείτε τυχόν παρατυπία ».
Η ελληνική κυβέρνηση, υπό τον Αντώνη Σαμαρά απέφυγε την εφαρμογή του παρόντος κανονισμού, προκειμένου να κρύψουν από τον ελληνικό λαό, οι πραγματικοί λόγοι για την αύξηση του χρέους, καθώς και οι παρατυπίες που συνδέονται με αυτήν….http://cadtm.org/Why-should-the-Greek-debt-be
Στις εργασίες της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους,συνολικά, περίπου 30 ελληνες και διεθνείς εμπειρογνώμονες θα λάβουν μέρος για μια προκαταρκτική έκθεση που αναμένεται τον Ιούνιο. Η συμμετοχή των πολιτών είναι θεμελιώδης για μια αυστηρή και ανεξάρτητη ελεγκτική διαδικασία.
Ο Τόμας Ντάμπλντεϊ (Thomas Doubleday),Άγγλος πολιτικός,οικονομολόγος και συγγραφέας, στις αναλύσεις του για την εμφάνιση και τις συνέπειες του δημόσιου χρέους της Αγγλίας,έγραφε :
“Η πιο μεγάλη και πιο μοιραία αντίρρηση σε όλα τα εκτεταμένα συστήματα εθνικού δανεισμού, είναι, ωστόσο, ότι υποθηκεύουν, στην πράξη, την εργασία στην αιωνιότητα. Μιας και μόνο από τα προϊόντα της εργασίας του έθνους μπορεί να πληρωθεί ο ετήσιος τόκος.
Αυτό δεν είναι βιασμός μόνο των φυσικών νόμων, αλλά όλων των νόμων γενικά.
Δεν υπήρξε ποτέ κανένας κώδικας επί της γης, που να κάνει τα παιδιά υπόλογα για τα χρέη των πατέρων τους, εκτός κι αν αυτοί άφησαν στα παιδιά τους περιουσία για να τα πληρώσουν.
Το να υποθηκευθεί η μελλοντική εργασία ενός παιδιού για να πληρωθεί ο τόκος ενός χρέους, που συνάφθηκε πριν αυτό να γεννηθεί, είναι στην πραγματικότητα η μετατροπή αυτού του παιδιού σε δούλο. Ένα νήπιο, που έχει υποθηκευθεί με αυτόν τον τρόπο, γεννιέται είλωτας και δουλοπάροικος.
Το σώμα του δεν του ανήκει περισσότερο απ’ ότι ανήκει στον κάτοχο των εγγυήσεων. Ενώ υπό οποιαδήποτε πρόφαση ή όνομα, οι κόποι του γίνονται ιδιοκτησία κάποιου άλλου.
Είναι δούλος από κάθε πρακτική άποψη και δούλος θα πρέπει να ονομάζεται.
Σύμφωνα με τον ορισμό, «δούλος» είναι εκείνος «ο άνθρωπος του οποίου ο σωματικός μόχθος και οι καρποί του είναι ιδιοκτησία κάποιου άλλου», και σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκει κάθε άνθρωπος που η εργασία του υποθηκεύεται για να πληρωθεί ο τόκος ενός Εθνικού Χρέους”
