Ο Robert Williams – συνθέτης, σύμβουλος επικοινωνίας σε θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας της Εταιρείας Προστασίας Πνευματικής Ιδιοκτησίας (ΑΕΠΙ), γραμματέας της ένωσης συνθετών, συγγραφέων εκδοτών Ελλάδος, μέλος της 11μελους επιτροπής Δημιουργών, και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου “ΕΡΑΤΩ” του οργανισμού συλλογικής διαχείρισης τραγουδιστών, απαντά σε ερωτήματα του δημοσιογράφου Νίκου Βάνη, για την απόλυτη τηλεφημερίδα elliniko-fenomeno.gr, (12/02/2011) και την εφημερίδα Fenomeno News ( που διανέμεται δωρεάν σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα), σχετικά με τα πνευματικά δικαιώματα, την ΑΕΠΙ, τις δισκογραφικές εταιρείες, την κυκλοφορία των CDs από τις εφημερίδες, τα προβλήματα των τραγουδιστών, δημιουργών (συνθετών – στιχουργών), τα λιγοστά χρήματα που λαμβάνουν.
Ο Robert Williams μαζί με τον Κώστα Τουρνά, τον Σταύρο Λογαρίδη, και τον Κώστα Λογαρίδη, ίδρυσαν την δεκαετία του ΄70 το το πιο δημοφιλές της Ελληνικής μουσικής, συγκρότημα των Poll
Νίκος Βάνης: Σήμερα φίλοι μου έχουμε μαζί μας ένα παλιό γνώριμο, Γεια σου Robert τι κάνεις;;
Robert Williams: Καλησπέρα Νίκο μου, είμαι καλά, δόξα το θεό.
Ν. Βάνης: Σε γνωρίζω από τα παλιά όταν ερχόσασταν στην Θεσσαλονίκη με τον Πάνο Φαλάρα.
R. Williams: Η Θεσσαλονίκη είναι η αγαπημένη μου πόλη.
Ν. Βάνης: Η πόλης μας σ΄ αγαπά από την εποχή που εμφανιζόσουν με τους Poll, εδώ και πολλά χρόνια και μετέπειτα με την Μπέσυ Αργυράκη.
R. Williams: Εγώ να δεις, πόσο την αγαπώ.
Ν. Βάνης: Θα πρέπει σε κάποια φάση να έλθεις στην Θεσσαλονίκη, για να σε ξαναδούμε.
R. Williams: Μακάρι να τύχει, θα είναι ότι πιο ευχάριστο μπορεί, να μου συμβεί.
Ν. Βάνης: Εάν δεν κάνω λάθος είσαι αντιπρόεδρος της ΑΕΠΙ;;
R. Williams: Όχι, είμαι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΑΕΠΙ.
Ν. Βάνης: Μ΄ έπιασες λίγο αδιάβαστο. Και τώρα Robert ας έλθουμε στα φλέγοντα θέματα. Πολλά γράφονται για την ΑΕΠΙ, επίσης για την κυκλοφορία των CDs από τις εφημερίδες. Και τα ψίχουλα που παίρνουν οι δημιουργοί, συνθέτες και στιχουργοί.
R. Williams: Είναι ακριβώς έτσι. Υπάρχει δυστυχώς μια συμφωνία
Ν. Βάνης: Αυτή η συμφωνία πότε ακριβώς έγινε;;
R. Williams: Αυτό είναι μια παλιά ιστορία, αλλά που μέχρι πριν από 3-5 χρόνια εάν δεν με απατά η μνήμη μου, οι εφημερίδες έβαζαν εκβιαστικά τα CD, χωρίς να ρωτούν και να υπολογίζουν κανέναν, σε σημείο που πολλές φορές οχλήθηκαν, και από εμάς, εννοώ την ΑΕΠΙ. Μετά από πολύχρονες κουβέντες, και πολύ πήγαινε έλα, με εκβιασμούς, και όχι έτσι, και όχι αλλιώς, καταλήξαμε σε μια συμφωνία.
Δεν ξέρουμε πόσο μπορεί να πάει αυτό, διότι δυστυχώς, εάν θέλεις, αυτοί έχουν πετύχει το στόχο τους. Όταν παίρνεις το προϊόν που το έχουν οι δισκογραφικές, και φαίνεται στα χαρτιά, και ο νοών, νοείτω, ότι ας πούμε έχει αγοραστή.
Ν. Βάνης: Robert σε διακόπτω, μήπως έγινε η συμφωνία από τους εκδότες και τις δισκογραφικές κάτω από το τραπέζι;;
R. Williams: Αυτά απλά λέγονται, δεν μπορείς να αποδείξεις τίποτα. Επίσημα φαίνεται π.χ ο δίσκος του Γιάννη Πάριου έχει αγοραστεί 1000 Ευρώ από την εταιρεία, εμείς με το νόμιμο 9.6 % που είναι το ποσοστό των πνευματικών δικαιωμάτων, δηλαδή παίρνουμε 96 Ευρώ.
Όταν λοιπόν είναι 10.000 και αυτό φαίνεται, σου λέει, εσύ θα πάρεις αυτά. Δεν μπορεί να αποδείξεις τίποτα.
Ν. Βάνης: Δεν Εκδίδονται τιμολόγια;;
R. Williams: Τιμολόγια υπάρχουν, ποτέ όμως δεν ξέρεις τι γίνεται. Δυστυχώς είμαστε οι αδικημένοι αυτής της κατάστασης. Γιατί οι εταιρείες πετυχαίνουν τιμές που δεν γνωρίζουμε, αλλά όποιοι καλλιτέχνες έχουν τσαγανό, στο να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους, και εννοώ τους τραγουδιστές, μπορούν να το κάνουν, με το αζημίωτο, και είναι πολύ περισσότερα τα λεφτά, απ΄ αυτά που παίρνουμε εμείς οι δημιουργοί.
Αυτή είναι η πραγματικότητα, δεν φταίει η ΑΕΠΙ γι΄ αυτό. Αλλά καταλαβαίνεις όταν τα βάζεις με τα Μ.Μ.Ε, διότι αυτά στήνουν κυβερνήσεις δεν θα στήσουν εμάς.
Ν. Βάνης: Ο κόσμος δεν είναι ενήμερος, νομίζει ότι το κάνει η ΑΕΠΙ. Και να σου πω και κάτι απ΄ ότι έμαθα, ψάχνοντας την υπόθεση, οι Υπουργοί έκαναν συμφωνία για το συγκεκριμένο πλαίσιο νόμου, για να μπορούν οι εκδότες και οι δισκογραφικές εταιρείες, να δίδουν στην ΑΕΠΙ το ποσό που είπες.
R. Williams: Το λογικό θα ήταν να έλθουν σε μια συμφωνία οι δισκογραφικές εταιρείες, οι τραγουδιστές, και οι δημιουργοί, και να έχουμε πει στις εφημερίδες, για να πάρετε το προϊόν κοστίζει αυτό, από εκεί και πέρα θα βρίσκαμε τα ποσοστά τα δικά μας. Δυστυχώς έκλεισαν πρώτες οι δισκογραφικές εταιρείες μια συμφωνία με τις εφημερίδες, όπως τους βόλευε, και από εκεί και πέρα μας έβαλαν στο αμάξι, να τραβάμε εμείς από πίσω.
Ν. Βάνης: Ναι, αυτό είναι θέμα που δεν το γνωρίζει ο κόσμος.
R. Williams: Ο κόσμος πράγματι δεν το γνωρίζει. Οι δημιουργοί έχουν δίκιο να διαμαρτύρονται, αλλά είναι κάτι που μας κρατά δέσμιους. Θα δούμε, εάν θα μπορέσουμε να κάνουμε κάτι γι΄ αυτό.
Ν. Βάνης: Είναι ντροπή οι δημιουργοί (συνθέτες – στιχουργοί) να παίρνουν αυτά τα ευτελή χρήματα.
R. Williams: Βεβαίως και είναι μεγάλη ντροπή.
Ν. Βάνης: Είναι και βιοποριστικό το θέμα γι΄ αυτούς τους ανθρώπους του πολιτισμού μας, και της κουλτούρας μας.
R. Williams: Εγώ σε μια ομιλία μου, σε γενική συνέλευση πριν 3-4 χρόνια την είχα ονομάσει ευγενή πειρατεία. Ουσιαστικά αυτό είναι η πειρατεία, Διότι ο πειρατής εν πάσει περιπτώσει πουλάει και το αντίγραφο 2-3-5 Ευρώ. Η εφημερίδα υποτίθεται το δίνει δωρεάν, παρ΄ ότι ουσιαστικά το έχει χρεώσει.
Ν. Βάνης: Η τιμή της εφημερίδας Robert σήμερα κυμαίνεται στα 4,5 Ευρώ, άρα το CD είναι χρεωμένο και με το παραπάνω.
R. Wιlliams: Βέβαια και το έχει χρεώσει, και εν πάσει περιπτώσει εάν δεν είχαν εμάς, δεν θα πουλούσαν οι εφημερίδες. Επειδή υπάρχει το γι΄ αυτό ο κόσμος αγοράζει την εφημερίδα. Δυστυχώς όμως υποκύψαμε σε έναν ωμό εκβιασμό.
Ν. Βάνης: Επειδή ασχολήθηκα με το θέμα της πειρατείας, και απ΄ όλα τα ραδιόφωνα στα οποία δούλευα στην Θεσσαλονίκη, πολλές φορές αναφέρθηκα στο φαινόμενο των έγχρωμων πολιτών, τους οποίους η αστυνομία πιάνει, αλλά μετέπειτα τους αφήνει ελεύθερους.
R. Williams: Κοίταξε Νίκο, το ξέρω, αλλά τώρα ούτε πια και αυτοί πουλούν.
Ν. Βάνης: Δηλαδή μας λες ότι ούτε και αυτοί σήμερα πουλούν πειρατικά CD.
R. Williams: Αυτό σταμάτησε, διότι πέρασε στην συνείδηση του κόσμου, ότι το CD αφού μπορεί να το πάρει δωρεάν, γιατί να πάει να πληρώσει τον έγχρωμο.
Ν. Βάνης: Το δωρεάν φίλε μου καλέ Robert είναι σχετικό, διότι όταν μια εφημερίδα πωλείται 4,5 Ευρώ, η εφημερίδα το πολύ μπορεί να στοιχίζει 1,5 Ευρώ, τα υπόλοιπα στην ουσία είναι για το CD.
R. Williams: Το κόστος κατασκευής του CD είναι ελάχιστο, μιλάμε για 15 – 20 λεπτά. Όταν λοιπόν δεν πληρώνει δικαιώματα, από εκεί και πέρα είναι μια χαρά.
Ν. Βάνης: Οι σύλλογοι των συνθετών – στιχουργών, τραγουδιστών, έχουν ποτέ έλθει σε επαφή με τον Υπουργό Πολιτισμού τον κύριος Π. Γερουλάνο;;
R. Williams: Ούτε τον έχουμε δει, ούτε μας έχει δει ποτέ, είναι μάλλον ΑΟΡΑΤΟΣ!!!!
Ν. Βάνης: Γιατί συμβαίνει αυτό;;
R. Williams: Διότι είτε υπήρχε, είτε δεν υπήρχε Νίκο μου, το ίδιο πράγμα είναι.
Ν. Βάνης: Όλοι οι Υπουργοί Πολιτισμών των κυβερνήσεως στην Ελλάδα, είναι δυνατόν να σαμποτάρουν το έργο των πνευματικών δικαιωμάτων.
R. Wιlliams: Δυστυχώς για τον συγκεκριμένο Υπουργό δεν έχω να σου πω τίποτα, διότι δεν ξέρω εάν ασχολείται καν με τέτοια θέματα. Επαναλαμβάνω είτε υπάρχει, είτε δεν υπάρχει, είναι το ίδιο πράγμα.
Ν. Βάνης: Και εγώ δεν βλέπω ο συγκεκριμένος Υπουργός Πολιτισμού να ασχολείται με τέτοια θέματα. Χρόνια έχω να ακούσω ότι κάποιος Υπουργός Πολιτισμού ασχολήθηκε με τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών.
R. Williams: Με τους προηγούμενους Υπουργούς Πολιτισμού, όλο και κάποιες επαφές υπήρχαν. Αυτόν δεν ξέρω πώς να τον χαρακτηρίσω, με μια λέξη ΑΟΡΑΤΟΣ!!!!
Ν. Βάνης: Εσείς δεν ήλθατε σε κάποια επαφή με τις δισκογραφικές εταιρείες, για να τους πείτε, για καθίστε, κάνατε κάποια συμφωνία με τους εκδότες, εμείς όμως δεν παίζουμε κανένα ρόλο;;
R. Williams: Εννοείς οι δημιουργοί με τις δισκογραφικές;;
Ν. Βάνης: Ναι, αυτό εννοώ.
R. Williams: Κοίταξε, να δεις οι δισκογραφικές ουσιαστικά δεν υπάρχουν. Δηλαδή ζουν απ΄ αυτό που πουλούν στις εφημερίδες, και εάν από τα CD που βγάζουν κάνουν κάποια συμφωνία, περισσότερο είναι σαν μανατζαρέοι με μαγαζιά που προωθούν τραγουδιστές, και τίποτε άλλο.
Ν. Βάνης: Μπράβο, αυτό έχω παρατηρήσει και εγώ.
R. Williams: Έγιναν μανατζαρέοι των τραγουδιστών. Όχι μόνο δεν κάνουν παραγωγές, αλλά σου λένε, εάν θέλεις φέρε μου την παραγωγή έτοιμη, πληρωμένη από εσένα, και εμείς θα την προωθήσουμε. Το προωθήσουμε σημαίνει γενικά, και υπογράφεις ένα συμβόλαιο που λέει, όπου κι αν τραγουδήσεις, και ότι άλλο κάνεις, τα μισά λεφτά είναι δικά μας.
Ν. Βάνης: Στην ουσία φίλε μου Robert αυτό λέγεται, κοινώς νταβατζιλίκι.
R. Williams: Είναι ακριβώς έτσι, ότι συμβαίνει και με τα ριάλιτι.
Ν. Βάνης: Θέλω να μου πεις την γνώμη σου για τα ριάλιτι. Διότι εσείς οι παλαιότεροι τραγουδιστές, κάνατε πολλά χιλιόμετρα, που λέω εγώ με την απλή λαϊκή, και γίνατε συνθέτες – στιχουργοί – τραγουδιστές. Τώρα τα νέα παιδιά, βγαίνουν σαν φωτοβολίδα από την τηλεόραση, και αμέσως πηγαίνουν να τραγουδήσουν στο πάλκο, έτσι μπορούν να κρατηθούν;;
R. Williams: Κατηγορηματικά σου λέω όχι. Βλέπεις ότι ελάχιστοι απ΄ αυτούς κάνουν καριέρα, να πω πάνω από 1-2 χρόνια, έως και κανένας μπορώ να πω. Δυστυχώς βλέπουμε από τα πολλά αυτά παιδιά, από την μια μέρα που είναι στην καταξίωση, την άλλη στην απαξίωση, με αποτέλεσμα να καταλήγουν είτε στα ναρκωτικά, είτε να έχουν ψυχολογικά προβλήματα. Γιατί ξέρεις το να είσαι τίποτα, και να γίνεσαι κάτι, και μετά ξανά τίποτα, είναι κρύο ντουζ, που λέμε, ζεστό – κρύο, κρύο – ζεστό.
Ν. Βάνης: Εγώ λόγω της δουλειάς μου κατεβαίνω πολύ συχνά στην Αθήνα, σε ένα από τα ταξίδια μου λοιπόν αποφάσισα, και πήγα σε ένα μπαρ – ρέστοραν στην περιοχή της Γλυφάδας, όπου τραγουδούσε η Μπέσυ Αργυράκη, μου άρεσε πάρα πολύ, πέρασα πολύ καλύτερα απ΄ ότι εάν θα πήγαινα σε ένα μπουζουξίδικο.
R. Williams: Ναι, μπράβο, μα εκεί έχεις και εσύ συμμετοχή, ακούς κομμάτια που θέλεις. Στα μεγάλα μπουζουκάδικα, αυτά που τραγουδούν οι φίρμες (τραγουδιστές), είναι τα τραγούδια τους. Δεν είναι δυνατόν από τα 20 δικά τους τραγούδια να είναι όλα καλά. Υπάρχει ένα που σου αρέσει, και τα υπόλοιπα 19 είναι για κλωτσιές, με αποτέλεσμα να μην σου αρέσει το πρόγραμμα. Ενώ στα μικρά μαγαζιά θα ακούσεις μεγάλη ποικιλία, κομμάτια γνωστά, που έχει αγαπήσει, που σου αρέσουν.
Ν. Βάνης: Ένα άλλο θέμα φίλε μου Robert είναι αυτό που συμβαίνει με εμάς τους ραδιοφωνατζήδες, εκ των οποίων οι περισσότεροι παίζουν στημένα τραγούδια. Δηλαδή το ίδιο τραγούδι μπορεί να το ακούσεις 12 φορές. Εγώ επανηλλειμένως το ανέφερα, το ραδιόφωνο έχει γίνει μεγάλη ξεφτίλα.
R. Williams: Γιατί εκεί πάει με εντολή. Θα πάρεις, να παίξεις αυτά, και από εκεί και πέρα θα τα βρούμε. Αυτό απαγορεύεται αυστηρά, ουσιαστικά είναι η χειραγώγηση του κοινού. Ένα παρόμοιο θέμα που δημιουργήθηκε στην Αμερική προκάλεσε την παρέμβαση του εισαγγελέα στην Νέα Υόρκη.
Ν. Βάνης: Ξέρεις πόσες φορές το έχω γράψει αυτό, ότι και εδώ θα πρέπει να παρέμβη κάποιος εισαγγελέας γι΄ αυτό που επικρατεί στα ραδιόφωνα της Θεσσαλονίκη και της Αθήνας, θα σου τις στείλω στο γραφείο σου. Γράφω ονόματα ραδιοφώνων και διευθυντών που το κάνουν. Απλώς με πήραν κάποιοι επιχειρηματίες της νύχτας και με απείλησαν, γι΄ αυτό το θέμα, διότι επωφελούνται και αυτοί μ΄ αυτήν την κατάσταση. Εγώ όμως τους έβαλα στην θέση τους, δεν καταλαβαίνω, χρόνια είμαι στο κουρμπέτι όπως λέμε. Τους είπα μάλιστα ότι έτσι προστατεύετε τους ανθρώπους που κατέστρεψαν το Ελληνικό τραγούδι.
R. Williams: Στην Αμερική όπως σου είπα, παρενέβη ο εισαγγελέας, και έπεσαν κάτι πρόστιμα εκατομμυρίων δολαρίων, σε σταθμούς και παραγωγούς.
Ν. Βάνης: Αυτό θα το δούμε να γίνεται κάποια στιγμή και στην Ελλάδα;;
R Williams: Δεν νομίζω, είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει κάποιον.
Ν. Βάνης: Μίλησα με την κυρία Μαίρη Φασουλάκη, για τα χρήματα που σας χρωστά η ΕΡΤ. Επιτρέπεται κρατικό κανάλι, να μην πληρώνει χρήματα για τα πνευματικά δικαιώματα, στην ΑΕΠΙ;;
R. Williams: Πριν μερικούς μήνες τελείωσε η σύμβαση της ΕΡΤ. Από τότε μας λένε ναι, αύριο, μεθαύριο, αλλάζει η διοίκηση, μπαίνει ο καινούργιος, βγαίνει ο παλιός, και ακόμα είμαστε στα λόγια. Ξέρεις κάτι εάν δεν υπάρχουν λεφτά και διάθεση, αυτήν την στιγμή, και τα δύο δεν υπάρχουν από την ΕΡΤ, και την πολιτική ηγεσία.
Ν. Βάνης: Όμως Robert δεν είναι ένα μικρό ραδιοφωνάκι της Θεσσαλονίκης, που δεν πληρώνει, διότι έχει οικονομική στενότητα, αλλά η ΕΡΤ την οποία πληρώνει ο Έλληνας πολίτης κάθε δίμηνο, μέσα στον λογαριασμό της ΔΕΗ.
R. Williams: Αυτό το ξέρω.
Ν. Βάνης: Άρα εσείς, δηλαδή η ΑΕΠΙ γιατί να μην πάρει τα χρήματα της.
R. Williams: Γιατί η ΕΡΤ δεν θέλει να τα δώσει. Δηλαδή το ίδιο το κράτος, το οποίο εγκαλεί όλους μας, όταν ακόμα χρωστούν και ένα Ευρώ, να σε κλείνει μέσα. Το ίδιο το κράτος λοιπόν κάνει ότι γουστάρει, και δεν πληρώνει.
Ν. Βάνης: Θέλω να που πεις εάν πληρώνουν την ΑΕΠΙ όλα τα μαγαζιά, και δει τα νυχτερινά κέντρα.
R. Williams: Τα μαγαζιά πληρώνουν, διότι δεν γίνεται να μην πληρώνουν πνευματικά δικαιώματα, αλλιώς δεν μπορούν να πάρουν άδεια λειτουργίας. Αλλά υπάρχει πολύ σοβαρή οικονομική κρίση, η ΑΕΠΙ και οι άνθρωποι της εταιρείες, το βλέπουν αυτό, προσπαθούν να διευκολύνουν τους ανθρώπους, για να κρατηθούν, για να μπορέσουν και αυτοί με την σειρά τους να πληρώσουν υποχρεώσεις. Πρέπει να κρατήσουμε το μαγαζί ανοιχτό, γιατί είναι η πηγή μας, εάν πιέσεις την πηγή σου, από ποιον θα πάρεις χρήματα;;
Ν. Βάνης: Και ένα άλλο που θα πρέπει να κοιτάξετε εσείς οι άνθρωποι της ΑΕΠΙ, είναι το κατέβασμα τραγουδιών στα κινητά.
R. Williams: Το κατέβασμα τραγουδιών στα κινητά είναι ελεγχόμενο, και οι κινητές τηλεφωνίες πληρώνουν. Τώρα το κατέβασμα από το διαδίκτυο, είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία. Το θέμα αυτό απασχολεί όλη την Ευρώπη και ίσως όλον τον πλανήτη. Ακόμα δεν έχουν βρει την λύση, ψάχνουν την λύση, όμως λύση υπάρχει εάν θέλεις. Τώρα πότε θα την δώσουν έχει ο θεός, γιατί εκεί παίζονται μεγάλα συμφέροντα. Ουσιαστικά όλη η δισκογραφία πάει να περάσει στα χέρια της κινητής τηλεφωνίας.
Ν. Βάνης: Γι΄ αυτό σου έκανα αυτήν την ερώτηση, δηλαδή οι τέσσερις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας λες, ότι πληρώνουν.
R. Williams: Αυτές για ότι χρήση κάνουν πληρώνουν, αλλά από εκεί και πέρα για την διαδικτυακή χρήση, που διεκδικούμε και είναι πολλά τα χρήματα προς το παρών δεν υπάρχει φως.
Ν. Βάνης: Εννοείς αυτούς που κατεβάζουν τραγούδια από το διαδίκτυο.
R. Williams: Δεν μπορείς να τους βρεις. Οι ανταλλαγές μεταξύ χρηστών δεν ελέγχονται, Προσπαθούν με διάφορα κατασταλτικά μέτρα, αλλά αυτό δεν ελέγχεται. Αυτό θα μπορεί να ελεγχθεί εάν συμφωνήσει ο πάροχος, αυτός που δίνει την παροχή στον πελάτη, την σύνδεση της γραμμής. Και πει λοιπόν εγώ παίρνω το κόστος θα χρεώσω τον πελάτη μισό Ευρώ παραπάνω, και αντί για 20 Ευρώ το μήνα, θα πληρώνει 21 Ευρώ, το ένα Ευρώ θα πάει σ΄ όλους.
Ν. Βάνης: Αυτό ήθελα να σου πω, γιατί δεν πιέζεται π.χ τον πάροχο του server.
R. Williams: Γιατί η πολιτεία τον προστατεύει, και έτσι δεν έχει την ευθύνη.
Ν. Βάνης: Η υπόθεση είναι για γέλια.
R. Williams: Σε ακούω να γελάς, όλο αυτο είναι για γέλια. ΄
Ν. Βάνης: Το βλέπω από το ραδιόφωνο, όταν π.χ κάποιος πληρώνει το server και μάλιστα τα χρήματα είναι αρκετά, γύρω στις 2000 Ευρώ το χρόνο. Μέσα σ΄ αυτά τα χρήματα, συμπεριλαμβάνονται και τα πνευματικά δικαιώματα, αυτό συμβαίνει και στην Αμερική, εδώ το κράτος, αδιαφορεί.
R. Williams: Δυστυχώς όχι, σου λέει με νόμο ο πάροχος δεν είναι υποχρεωμένος να δώσει τίποτα.
Ν. Βάνης: Ίσα – ίσα ο πάροχος είναι υποχρεωμένος, αφού πληρώνεται. Για να έχει κάποιος ραδιόφωνο στο Ίντερνετ πληρώνει τον πάροχο, με 2000 Ευρώ το χρόνο, το τονίζω αυτό.
R. Williams: Ναι, μεν αλλά τον προστατεύουν, διότι ουσιαστικά προστατεύουν άλλους.
Ν. Βάνης: Αυτό κατάλαβα και εγώ φίλε μου Robert, προστατεύουν άλλους και όχι τους ίδιους. Επίσης εκείνο που ήθελα να σε ρωτήσω, πόσα περίπου είναι τα χρήματα των οφειλών προς την ΑΕΠΙ;;
R. Williams: Θα σου πω μόνο έναν σταθμό, αυτήν την στιγμή χρωστά γύρω στα 6.500.000 Ευρώ, και δεν γνωρίζουμε εάν θα τα πάρουμε. Είναι γνωστός τηλεοπτικός σταθμός με διάφορα μέσα.
Ν. Βάνης: Καλά αυτό δεν πληρώνει καθόλου.
R. Williams: Θα δείξει, όποιος θα προλάβει, τον κύριο είδε.
Ν. Βάνης: Εάν και βλέπω ότι ο συγκεκριμένος σταθμός πάει για κλείσιμο.
R. Williams: Δεν ξέρω, αλλά είναι δύσκολο.
Ν. Βάνης: Φίλε μου Robert σε προσκαλώ, όποτε θέλεις να έλθεις στην Θεσσαλονίκη, φιλοξενούμενος από μένα. Να έλθεις δύο μέρες και πάμε και στο ραδιόφωνο να τα πούμε.
R. Williams: Σ΄ ευχαριστώ, νάσαι καλά Νίκο μου.
Ν. Βάνης: Να αλητεύσουμε με την καλή έννοια το λέω. Θα βγούμε έξω, να δεις και την πόλη μας.
R. Williams: Με τη πρώτη ευκαιρία θα είμαι επάνω. Είναι γνωστοί οι Μακεδόνες άλλωστε για την φιλοξενία τους. Στην Θεσσαλονίκη έχω φίλους από όλα αυτά τα χρόνια που έχω περάσει στην Θεσσαλονίκη. Μιλάμε για φίλους καρδιακούς, μιλάμε, και βρισκόμαστε όποτε ανέβω, και όποτε αυτοί κατέβουν, ξέρεις οι άνθρωποι αυτοί είναι αδέλφια μου, έχουμε περάσει πολύ ωραίες στιγμές μαζί.
Ν. Βάνης: Τι συμβουλή δίνεις στα νέα παιδιά, που πάνε να πιάσουν το μικρόφωνο ,ή την κιθάρα , για να ανέβουν στο πάλκο.
R. Williams: Είναι πάρα πολύ δύσκολη δουλειά, επίπονη, θέλει πίστη, υπομονή, να κτίσεις σιγά – σιγά , και να μην επαφίεσαι, ότι σε μια εκπομπή θα βγω πρώτος, και θα κάνω καριέρα. Οι κάμερες δεν κτίζονται σε μια ώρα, ή σε μια μέρα, αλλά σιγά – σιγά. Πρέπει να πείσεις τον κόσμο, γι΄ αυτό που είσαι, γι΄ αυτό που κάνεις, και όχι να πείσουν τα μέσα για σένα.
Ν. Βάνης: Robert πόσες δισκογραφίες έχει κάνει, συμπεριλαμβανομένων και των Poll.
R. Williams: Νομίζω γύρω στα 15 LP και κάποια 8-10 δισκάκια., ούτε καν θυμάμαι.
Ν. Βάνης: Όλα αυτά αποτυπώνουν την καλλιτεχνική σου καριέρα.
R. Williams: Είναι μια ζωή ολόκληρη.
Ν. Βάνης: Τις προάλλες συζητούσαμε με τον Ζ. Μελά, ο οποίος μου έλεγε ότι έχει στο ενεργητικό του 25 δίσκους, διότι τραγουδά 40 χρόνια.
R. Williams: Μα άμα δεις τις πωλήσεις που κάναμε τότε, εμένα ο μέσος όρος των πωλήσεων μου τότε ήταν γύρω στις 80.000 – 90.000. Τώρα σου λέει στις 2.500 παίρνεις χρυσό. Εγώ θα έπρεπε να έχω γεμίσει τους τοίχους μου με χρυσό.
Ν. Βάνης: Σήμερα μόλις κυκλοφορήσει ένα CD ακούμε ότι έγινε πλατίνα.
R. Williams: Σήμερα ο άλλος κάνει πλατίνα με 5.000 δίσκους.
Ν. Βάνης: Και κάτι τελευταίο Robert, θέλουμε να έλθεις στην Θεσσαλονίκη για εμφανίσεις. Εδώ κατά καιρούς διάφορα παλιά γκρουπ κάνουν εμφανίσεις.
R. Williams: Μακάρι να υπάρξει κάτι τέτοιο. Ήδη στην Αθήνα θα παίξουμε μαζί με τον Κώστα Τουρνά ύστερα από πολλά χρόνια.
Ν. Βάνης: Εδώ στην Θεσσαλονίκη έχουμε τον πολυχώρου του Μύλου, όπου φιλοξενεί όλα τα είδη της μουσικής.
R. Williams: Εμείς ανεβαίναμε αν θυμάσαι, κάθε καλοκαίρι και παίζαμε στην παραλία, όπου γινόταν ο πανικός.
Ν. Βάνης: Μπορείτε να εμφανιστείτε και να παίξετε όλες τις επιτυχίες σας, για να θυμηθούμε και εμείς τα νιάτα μας.
R. Williams: Μακάρι, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που έζησαν εκείνη την εποχή, και την αναζητούν.
Ν. Βάνης: Εγώ στο ραδιόφωνο παίζω απ΄ όλα τα είδη μουσικής, και δικά σας τραγούδια, και κάποιοι με λένε παλιομοδίτη.
R. Williams: Η νέα μόδα είναι τα τραγούδια της μιας εβδομάδας, ή του μήνα.
Ν. Βάνης: Robert θέλω να σ΄ ευχαριστήσω, που είχαμε μια τόσο εποικοδομητική αφήσει συζήτηση.
R. Williams: Νάσαι καλά Νίκο μου, για όποια πληροφόρηση θέλεις θα είμαι στην διάθεση σου. Να σε έχει ο θεός καλά, καλό βράδυ.
