Στον Παναγιώτη Αποστόλου για την Ελεύθερη Ώρα

Η δημοκρατία κινδυνεύει από τη διαπλοκή, το κομματικό κράτος, τα ρουσφέτια, τις κλεψιές, τα θαλασσοδάνεια και την έλλειψη πλουραλισμού στα ΜΜΕ…

Να σχηματιστεί Οικουμενική κυβέρνηση…

Η Χάγη ανοίγει το δρόμο για τα σχέδια των Τούρκων στο Αιγαίο…

Ο Βασίλης Λεβέντης έχει πολιτική ιστορία με μεγάλη δραστηριότητα από τη δεκαετία του ΄70 ως φοιτητής του Πολυτεχνείου. Το 1974 υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος. Όμως μετά το 1981 εκδήλωσε έντονες διαφωνίες, υπό την άποψη ότι το κόμμα μετά τον σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης σταδιακά απομακρυνόταν από τις αρχές του και στην ουσία συνέχιζε την πολιτική των προκατόχων του.

Στις βουλευτικές εκλογές του Ιανουαρίου 2015, η Ένωση Κεντρώων, το κόμμα του Βασίλη Λεβέντη, λαμβάνει 5,11% στην Α΄ Θεσσαλονίκης (μία μονάδα πάνω από το ΠΑΣΟΚ (4,12%) και περίπου 4 μονάδες πάνω από το ΚΙΔΗΣΟ (1,33%), ενώ στην επικράτεια το 1,79% με 110.826 πολίτες να ψηφίζουν την Ένωση Κεντρώων, όταν στις προηγούμενες εκλογές του Ιουνίου 2012 είχε περιοριστεί στο 0,28%.

Διεργασίες για νέο κόμμα στην κεντροδεξιά…

Του Παναγιώτη Αποστόλου Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου

egerssi@otenet.grwww.egerssi.gr

Πολλοί θεώρησαν την αποχώρηση από την Χρυσή Αυγή του Ηλία Κασιδιάρη ως βόμβα εν αιθρία! Του ανθρώπου που παρέμενε στο εθνικιστικό κόμμα ως “τελευταίος των Μοϊκανών” παρά την φυγή πολλών σημαντικών στελεχών, αλλά και βουλευτών του κινήματος! Ενός κινήματος που εκτινάχτηκε αρχικά στην ελληνική κοινωνία και σιγά – σιγά, αλλά σταθερά “έσβηνε” από τον πολιτικό χάρτη!

Αφού κι ενώ κατέγραφε πενιχρότατα εκλογικά ποσοστά, στις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου 2012 κατάφερε να εκπλήξει τους πάντες εισερχόμενη η Χρυσή Αυγή στο ελληνικό κοινοβούλιο με ποσοστό 6,97% (στις προηγούμενες είχε λάβει 0,29%) καταλαμβάνοντας 21 έδρες στη Βουλή!

Αλλά και στις επαναληπτικές του Ιουνίου 2012 κατάφερε να διατηρήσει σχεδόν τα ίδια ποσοστά, αφού οι απώλειες ήταν ελάχιστες (6,92% και 18 βουλευτικές έδρες)!

Το νέο σύστημα που διαμορφώνεται στο Προεδρικό Μέγαρο υπό την Αικατερίνη Σακελλαροπούλου

Του Γιάννη Ξένου

Η στελέχωση του Προεδρικού Μεγάρου με πρόσωπα του σκληρού πυρήνα του σημιτισμού και η δημιουργία «παράλληλων δομών», αποκαλύπτουν το πολιτικό άγχος της νέας Προέδρου.

Η πρόσφατη δήλωση της Προέδρου της Δημοκρατίας στην επέτειο μνήμης της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη για την ιδεολογία και τα ήθη που φέρνει η νέα ένοικος του Προεδρικού Μεγάρου. Στις 159 λέξεις του μηνύματος απέφυγε με μαεστρία να αναφέρει ποιοι ήταν αυτοί που διέπραξαν τη γενοκτονία εναντίον Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων της Ανατολής. Στο κατευναστικό της μήνυμα απάντησε ο ίδιος ο Ερντογάν σε δικό του μήνυμα ότι η 19η Μαΐου είναι μέρα υπερηφάνειας για τον τουρκικό λαό.

Ως φυσικό επακόλουθο θεωρούν στη ΝΔ την μεταγραφή – βόμβα της επί σειρά ετών στενής συνεργάτιδας του Νίκου Νικολόπουλου, Μάχης Σιώρου στο πολιτικό γραφείο του Ιάσονα Φωτήλα! Και θεωρούν βέβαιο πως οι δύο άνδρες «τα έχουν βρει» και γι αυτό δεν έκανε και καμία δήλωση ο κατά τα άλλα λαλίστατος πρώην βουλευτής.

Ο Νίκος Νικολόπουλος είναι γνωστό πως δεν εξελέγη βουλευτής, άρα δεν χρηματοδοτείται για «ειδικούς συνεργάτες», οπότε αποφάσισε να «παραχωρήσει» και την Μάχη Σιώρου. Με την οποία εξακολουθεί να έχει τις καλύτερες σχέσεις.

Όπως λένε μέλη της ΝΔ που γνωρίζουν καλά το θέμα, η ομάδα Νικολόπουλου στο Αίγιο «μετακόμισε» σύσσωμη στον Ιάσονα Φωτήλα, ενώ και στελέχη του πρώην βουλευτή από την Πάτρα βρίσκονται στο πλευρό του βουλευτή.

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου
Πολιτικός αναλυτής – αρθρογράφος
egerssi@otenet.gr

Κωνσταντινούπολη, η Πόλη των πόλεων, η πόλη των δύο κόσμων.
Η Πόλη του Βυζαντίου, η Πόλη μας, που ξυπνά και ικανοποιεί τις αισθήσεις μας, η Πόλη που πάντοτε μας σαγηνεύει. Η Αυτοκρατόρισσα Κωνσταντινούπολη που γεννήθηκε επί Μεγάλου Κωνσταντίνου στο πλαίσιο των σχεδίων του για την ανανέωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και έμελλε να γίνει η Βασιλεύουσα των Ελλήνων. Η δικιά μας Πόλη, με τις γειτονιές του Πέρα, που ακόμα ακούς Ελληνικά, το Ζάππειο Παρθεναγωγείο, το Ζωγράφειο Γυμνάσιο, τους επτά λόφους, τις ακτές του Βοσπόρου, την Αγιά Σοφιά.
Στην Πόλη, όπου και εάν σταθείς, νιώθεις ένα συναίσθημα, το ίδιο πάντα, να διαπερνά την ραχοκοκαλιά σου, το συναίσθημα της μεγαλοπρέπειας του Βυζαντίου. Εκεί όμως που σταματά ο νους σου, είναι όταν στέκεσαι μπροστά στην Αγιά Σοφιά και θαυμάζεις το μεγαλείο της. Εκεί τελειώνουν τα λόγια και πλημμυρίζεις όμορφα συναισθήματα. Εκεί η μηχανή του χρόνου σαν ανεμοστρόβιλος παίρνει το μυαλό σου και το γυρίζει πολύ πίσω, τότε στις 6 Ιανουαρίου του 1449.