Στο studio του Ράδιο Σπορ 98,7 FM Θεσ/νίκη (25/10/2008) με τον δημοσιογράφο Νίκο Βάνη
Φίλοι μου ακροατές ο σημερινός καλεσμένος είναι ο Ανέστης Μαντάς καλλιτέχνης του Ελληνικού πενταγράμμου ,φίλος χρόνια και ζαμάνια. Ανέστη μου καλώς ήλθες στην Θεσ/νίκη, μαζί θα κάνουμε την εκπομπή “Ελληνικό Φαινόμενο” μια και είσαι γνήσιο παιδί της πόλης μας, και αυτό το διατυμπανίζεις με υπερηφάνεια όπου σταθείς, και όπου βρεθείς.
Ανέστης Μαντάς: Εντάξει αυτό δεν το σταματήσαμε ποτέ, την καλησπέρα μου σ΄ όλον τον κόσμο, και ευχαριστώ για την πρόσκληση σου.
Νίκος Βάνης: Ορίστε, πριν βγούμε στον αέρα ρωτούσες για τον ΠΑΟΚ κέρδισε 3-1. Α.
Α. Μαντάς: Ναι τι ήθελες είναι μια χαρά. Την περασμένη Κυριακή κάποιοι που έφευγαν από το γήπεδο γκρίνιαζαν, ήθελαν να ρίξει 3 γκολ στον Παναθηναϊκό. Του λέω χαμηλά την μπάλα ρε παιδιά, αλλά είχε λαό, γιατί εσύ γνωρίζεις ότι μένω κοντά στο γήπεδο, είχα πάει να πάρω το αυτοκίνητο για να κατέβω κάτω, αυτό είναι καλό σημάδι, κατορθώσαμε και βάλαμε τον κόσμο του ΠΑΟΚ μέσα στο γήπεδο.
Ν. Βάνης: Ο κόσμος γύρισε στον ΠΑΟΚ, αλλά και στον ΑΡΗ, ακόμα και στον ΗΡΑΚΛΗ που είναι τελευταίος.
Α. Μαντάς: Νικόλα μήπως θέλουμε να θυμηθούμε και λίγο τους παλιούς καλούς καιρούς, γιατί αυτές είναι ωραίες συνήθειες και κάπου χαθήκαμε τώρα.
Ν. Βάνης: Γιατί όμως Ανέστη γενικώς τα τελευταία χρόνια χανόμαστε, μας έχει πιάσει η ταχύτητα, ενδιαφερόμαστε μόνο για το εγώ μας, και χάνουμε την μπάλα, την πόλη μας, την ανθρωπιά μας, όλα μαζί.
Α. Μαντάς: Είναι η ταχύτητα, όλος αυτός ο βομβαρδισμός που γίνεται απ΄ όλα τα Μ.Μ.Ε και αφορά ένα Life Style διαφορετικό, και κάπου γυρίζουμε και λέμε, καλά δεν ήταν Νίκο που πηγαίναμε στην Τούμπα με το καφεδάκι, περνούσαμε 2-3 ώρες, ξεθυμαίναμε, βλέπαμε το ματς, φωνάζαμε υπέρ της ομάδας μας, ήταν πολύ ωραίες συνήθειες, διότι άλλο είναι να είσαι μέσα στο γήπεδο και άλλο να ακούς το ματς από το Ραδιόφωνo, ή να μάθεις τι έγινε το αποτέλεσμα.
Ν. Βάνης: Ανέστη πως βλέπεις την Θεσ/νίκη;; Αν και δεν θα έπρεπε να σου κάνω αυτήν την ερώτηση, διότι εσύ έρχεσαι τακτικά στην πόλη.
Α. Μαντάς: Έρχομαι, αλλά δεν πολύ φαίνομαι. Ξέρεις γιατί πολλοί φίλοι με σταματούν στον δρόμο, και μου λένε, καλά δεν ντρέπεσαι;;;, την Θεσ/νίκη ξέχασες. Ρε παιδιά συρρικνώθηκαν οι μέρες εργασίας των μαγαζιών. Δηλαδή 3 ημέρες δούλευα στην Αθήνα, 3-4 ημέρες δουλεύουν και εδώ, που να προλάβω να έλθω. Εδώ η μάνα μου έκανε παράπονα. Ύστερα ξέρεις ότι όλοι πάνε κάτω με ένα όνειρο, και μια ελπίδα, κυνηγάμε να κάνουμε την διαφορά δια μέσου της δισκογραφίας. Αυτό είναι ένα σκληρό παιχνίδι, που νομίζω ότι πρέπει να καταλάβουν όλοι.
Ν. Βάνης: Είναι και δύσκολο παιχνίδι.
Α. Μαντάς: Είναι δυνατόν να μην πονάμε εμείς μακριά από την πατρίδα;; Δηλαδή λέω στην γυναίκα μου, τώρα που ήλθα και κάθισα περισσότερες μέρες, άρχισε και δουλεύει μια ασφάλεια, μια ηρεμία, κανένας φίλος για καφέ, δηλαδή μια ζεστασιά που εμείς δεν την έχουμε κάτω. Ο κόσμος νομίζει ότι έφυγαν αυτοί και περνούν καλά. Κακά τα ψέματα η πατρίδα είναι πατρίδα.
Ν. Βάνης: Μπορεί να έχει αλλάξει το οικονομικό γίγνεσθαι, όλα τα δεδομένα, και ο τρόπος διασκέδασης, αλλά ο Θεσσαλονικιός δεν έχει αλλάξει.
Α. Μαντάς: Ναι, πιστεύω πως το κάστρο θα πέσει τελευταίο. Ελπίζω δε να μην πέσει ποτέ, αλλά αμύνεται σθεναρά θα λέγαμε.
Ν. Βάνης: Πάνε να μας περάσουν ξένες νοοτροπίες, αλλά ο Θεσσαλονικιός τις προσπερνά. Ακούς ότι τελευταία υπάρχει οικονομική κρίση, αλλά ο Θεσσαλονικιός βγαίνει για διασκέδαση. Σου λέει ο άλλος γιατί να πάω να κλειστώ μέσα, έχω μια δραχμή θα πάω να την φάω, και καλά κάνει.
Α. Μαντάς: Καλά μην λες στον κόσμο να πάει να βγάλει τα λεφτά από την τράπεζα και να τα φάει, μόνο ένα μέρος αυτών.
Ν. Βάνης: Φυσικά ένα μέρος των χρημάτων για να πάει να διασκεδάσει, γιατί χωρίς την διασκέδαση δεν μπορεί ο Θεσσαλονικιός.
Α. Μαντάς: Ναι, είμαστε πιο μποέμηδες από τους νότιους, και έχουμε και καταβολές από την Μικρά Ασία, είναι διαφορετικά τα πράγματα, δηλαδή θα αργήσει να παγώσουμε, κατάλαβες τι λέω;;
Ν. Βάνης: Εγώ λέω να μην αλλάξουμε καθόλου, όσο κι αν οι προκλήσεις είναι μεγάλες, εμείς πρέπει να μείνουμε αλώβητοι.
Α. Μαντάς: Το ταμπεραμέντο το βόρειο υπάρχει σ΄ όλους μας, δεν θα χαθεί, απλά και εμείς προσπαθούμε να προσαρμοστούμε σε νέες καταστάσεις. Σε πραγματικότητες που ίσως και να μην περιμέναμε, να έλθουν τόσο γρήγορα. Ευρωπαίοι είμαστε πια Νίκο, ένα μέρος του όλου, γνωρίζεις τι είναι το όλο.
Ν. Βάνης: Άκου τι μου είπε Ανέστη ένας φίλος, ότι την Ελλάδα δεν την έπιασε η κρίση, και εγώ του απάντησα ότι εμείς είμαστε Βαλκάνιοι, όπου ανθεί η παραοικονομία, η οποία όπως φαίνεται μας έχει γλιτώσει μέχρι σήμερα, εν αντιθέσει με τις άλλες χώρες της Ευρώπης κυρίως, από τα πολύ σοβαρά προβλήματα που θα είχαμε. Για να μην σου πως ότι στον δρόμο ο ένας με ένα τούβλο θα σκότωνε τον άλλον για λίγα φράγκα, όχι πως αυτό δεν γίνεται, αλλά σε μικρότερο βαθμό.
Α. Μαντάς: Η αλήθεια είναι, ότι αυτό που συμβαίνει δεν είναι άμεσα οφθαλμοφανές, αλλά όπως και ν’ έχει έχουμε εισπράξει όλοι μια δυστοκία, και μια δυσχέρεια.
Ν. Βάνης: Εμείς έχουμε ξεπεράσει τους Ευρωπαίους , και συγκεκριμένα σε προϊόντα οικιακής χρήσης.
Α. Μαντάς: Ναι, είμαστε πιο ακριβοί. Απλά έχουμε το πιστεύω ότι θα βρούμε τρύπες σε όλα τα πεδία για να τα καταφέρουμε. Δηλαδή και στην διασκέδαση μας θα βρούμε τρόπους και επιλογές για να περνάμε καλά, γιατί το έχουμε μέσα μας. Και στο τέλος Νίκο εάν δεν μπορούμε να βγούμε έξω μπορεί να κάνουμε ένα πάρτυ, να πάρω το μπουζούκι και την κιθάρα και να έλθω σπίτι σου. Το θέμα είναι να μην χάσουμε το χαμόγελο μας.
Και θα σου πω Νίκο προχθές που ήμουνα με μια παρέα είπα κάτι που μπορεί να ακουστεί πολύ τολμηρό “ρε παιδιά και απ΄ αυτήν την οικονομική κρίση, μπορεί να έλθει μια ζεστασιά , επικοινωνία, γιατί είχαμε πάρει πολύ ψηλά τον αμανέ όλοι μας. Δηλαδή μπορεί να θυμηθούμε και τον ξάδελφο που δεν τον είχαμε καθόλου στο μυαλό μας, μπορεί να μας φέρει καμιά πίτα σπίτι, θα μας βρει εκεί, διότι μέχρι τώρα δεν μας έβρισκε Νικόλα. Είναι αυτό που λέμε “Ουδέν κακό αμιγές καλού”.
Ν. Βάνης: Νομίζω ότι είπες κάτι σοφό.
Α. Μαντάς: Θα μας φέρει πιο κοντά.
Ν. Βάνης: Μέχρι τώρα ήμασταν ο ένας απέναντι στον άλλον.
Α. Μαντάς: Θέλεις να σου πω από φίλους μου που γνώρισα στην Αθήνα, άνθρωποι πολύ φτασμένοι, οι οποίοι είναι οικονομικά πολύ υψηλά, ξέρεις τι μου λένε “ρε συ Μαντά δεν μπορούμε να συναντηθούμε με την οικογένεια μας ούτε για φαγητό”, δηλαδή και η άλλη πλευρά του νομίσματος έχει πρόβλημα, και αυτοί που έχουν πολλά λεφτά έχουν προβλήματα επικοινωνίας, οικογενειακά κ.λ.π
Ν. Βάνης: Ανέστη θέλω να αναφερθούμε στα καλλιτεχνικά και ειδικά σ΄ ένα φαινόμενο που παρατηρείται σε Αθήνα και Θεσ/νίκη , γιατί ορισμένοι καλλιτέχνες κλείνονται στα καμαρίνια τους και δεν ανοίγουν στο κοινό;;
Α. Μαντάς: Κοίταξε εγώ δεν θα πάρω τι θέση το τι κάνει ο καθένας. Εγώ θα σου ζητήσω να ορίσουμε για ποιο λόγο υπάρχει το καμαρίνι. Κατ΄ αρχήν είναι ένας προσωπικός χώρος του καλλιτέχνη, αλλά μέσα σ΄ αυτόν τον χώρο που τον έχουμε όμορφα διακοσμημένο μπορεί να μας επισκεφθεί οποιοσδήποτε θελήσει να μας δει από κοντά, και να μας πει μια καλησπέρα. Εκεί τώρα πια είναι σαν να κλείνεις την πόρτα του σπιτιού σου, και δεν θέλεις να δεχθείς κανέναν.
Η δική μου άποψη είναι ότι κλειστό καμαρίνι δεν πρέπει να υπάρχει. Εάν όμως συντρέχει κάποιος λόγος, δεν θα πρέπει να κατηγορούμε με μεγάλη ευκολία τους συναδέλφους, τους φίλους, τους συνεργάτες. Μπορεί κάποιος να είναι λίγο κρυωμένος, να μην θέλει να μιλήσει για μισή ώρα, έτσι ώστε να καταφέρει να βάλει το πρόγραμμα του. Αυτό φυσικά ο φίλος, ή ο θαυμαστής δεν το γνωρίζει, ούτε και θα πρέπει να τον ενημερώσουμε. Για σκέψου να βγαίνουμε και να λέμε “ παιδιά σήμερα να μην έλθετε γιατί είμαι άρρωστος” Πρέπει να είμαστε πάντα χαμογελαστοί, αλλά ο κόσμος να αφήνει ένα παραθυράκι ότι μπορεί ο άνθρωπος να έχει ένα πρόβλημα ασθενείας, να είναι μέσα δύο γιατροί, για να του κάνουν μια ένεση. Δεν γίνεται να το ανακοινώσουμε για να χαλάσει η βραδιά.
Ν. Βάνης: Σωστό κι αυτό, οπότε αυτό βολεύει τους καλλιτέχνες.
Α. Μαντάς: Όχι, δεν θέλω να τους δικαιολογήσω όλους, αλλά απλά πριν τους καταδικάσουμε να λέμε για ποιον λόγο σήμερα δεν δέχθηκε τον κόσμο. Π.χ κύριε Νίκο Βάνη δέχεται όλους τους θαυμαστές στο ραδιόφωνο;; Γιατί τώρα έχεις κλειστή την πόρτα;;
Ν. Βάνης: Η πόρτα η δική μου είναι πάντα ανοιχτή για το κοινό. Ανέστη τα τελευταία χρόνια είσαι στην Αθήνα, πήγες εκεί και ούτε γύρισες για να εμφανιστείς εδώ στην πόλη σου, έναν και είχες αρκετές προτάσεις.
Α. Μαντάς: Ξέρεις τι συνέβη με μένα, ξέρω ότι αυτό θα φανεί από όλους δικαιολογία, υπήρξαν σημαντικές προτάσεις που θα με βοηθούσαν και στην καλλιτεχνική μου πορεία, αλλά πριν από ένα μήνα είχα κλείσει κάτι άλλο στην Αθήνα. Δεν ξέρω μήπως το ρολόι μας εδώ είναι πιο χαλαρό;; Δηλαδή οι Αθηναίοι επιχειρηματίες ξέρεις τι κάνουν, τι μήνα έχουμε τώρα Οκτώβριο, σκέπτονται ποιους θα πλησιάσουν για να τους κλείσουν για το Πάσχα. Πώς να συγκρίνεις δηλαδή προτάσεις Αθηναίων και Θεσσαλονικιών. Στην Θεσ/νίκη 20 ημέρες πριν ανοίξει το μαγαζί τότε ο επιχειρηματίας σου κάνει την πρόταση.
Αυτό δεν συμβαίνει με μένα μόνο, αλλά με όλους τους καλλιτέχνες. Ύστερα υπάρχει μια προτεραιότητα στους καλλιτέχνες επειδή κάνουν τον δίσκο, είναι κάτω όλα τα Μ.Μ.Ε, συνθέτες, στιχουργοί, παραγωγοί. Ξέρετε για ποιο λόγο φεύγουμε, μην το τραβήξουμε αυτό το μπαλάκι, ότι ξέρεις δεν γυρίζουν. Ο άλλος φεύγει ξενιτεύεται ουσιαστικά για να βοηθήσει τον εαυτό του να βγει πανελλαδικά. Αφού ρε Νικόλα δεν γίνεται από την Θεσ/νίκη να γίνεις γνωστός πανελλαδικά, πρέπει να πας στην Αθήνα για να δώσεις εξετάσεις.
Ύστερα σ΄ όλους αυτούς τους ανθρώπους, εταιρείες, ραδιόφωνα που επενδύσουν σοβαρά, και πας περαστικός, δεν είναι εύκολο, θα πρέπει να δώσεις σημάδι “Εγώ ήλθα για να μείνω ρε παιδιά, είμαι στην διάθεση σας να παλέψω”. Δεν θα πρέπει να το παρεξηγούμε.
Ν. Βάνης: Στην περίπτωση του Δημήτρη Χρυσοχοΐδη, ίσχυε “παιδιά δεν ήλθα για να μείνω, αλλά θα επιστρέψω πίσω στην Θεσ/νίκη.
Α. Μαντάς: Επ΄ ευκαιρία να του πούμε και χρόνια πολλά για την γιορτή του. Ο Δημήτρης έχει μια μοναδικότητα, που την συζητά όλη η Ελλάδα, και όλοι οι συνάδελφοι. Ο Δημήτρης δεν θέλει να ζοριστεί πολύ στην Αθήνα, παραμένει στην Θεσ/νίκη και πάει για ψάρεμα. Εσύ μιλάς για την εξαίρεση, θέλω όμως να σκεφτείς, και ο κόσμος που μας ακούσει, όλα τα άλλα παιδιά τα οποία ξεβολεύονται, στην Αθήνα δεν πάνε για διασκέδαση. Εκεί 20 ώρες μιλάς στο τηλέφωνο, τρέχει με χίλια σε ραδιόφωνα, εκπομπές, μπας και κάνεις όνομα, δεν πάμε να διασκεδάσουμε Νίκο. Εγώ θα περάσω καλά εδώ στην πατρίδα μου, μπορεί να βάλω και 5 κιλά.
Ν. Βάνης: Να πούμε ότι ο Ανέστης Μαντάς θα εμφανίζεται στην “Πύλη Αξιού” με τον Βασίλη Καρρά και την Χρύσπα. Θα ξεκινήσουν στις 7 Νοεμβρίου με ένα άκρως λαϊκό πρόγραμμα. Ένα πολύ καλά πρόγραμμα, εμένα με γέμισε. Πρέπει όλοι οι επιχειρηματίες να κάνουν τέτοια προγράμματα για να διασκεδάσει ο κόσμος. Σήμερα όλα τα προγράμματα είναι κονσερβοποιημένα, γι΄ αυτό άλλαξε η διασκέδαση. Άλλωστε την γνώμη μου αυτή την είπα στην συνέντευξη τύπου στα “FIX” όπου εμφανίζεται ο Διονύσης Μακρής, και η Πάολα, αναφερόμενος στο play back.
Α. Μαντάς: Μην το λες αυτό Νίκο, απλά ξέρεις τι γίνεται, επειδή έχει φύγει ξεφύγει πολύ η τεχνολογία, και η τελική παραγωγή που βγαίνει από το CD, ο ήχος είναι απλησίαστος από 7-8 όργανα, έχει κάποιες λούπες, κάποια τέμπα, που δεν μπορείς να τα πλησιάσεις, αναγκαστικά οι μαέστροι χρησιμοποιούν την τεχνολογία για να υποστηρίξουν ένα πρόγραμμα. Όταν το λες play back θα νομίζει ο κόσμος ότι εμείς βάζουμε το CD και κοροϊδεύουμε. Κάποιους ήχους τους συμπληρώνουν οι άνθρωποι, απλά εάν είσαι μουσικούς και σε πάρει ο ήχος, θα χάσεις τα τέμπα, τότε γίνεσαι ρεζίλι.
Ν. Βάνης: Ανέστης Μαντάς φίλοι μου εδώ στο Ράδιο Σπορ 98,7 σε μια εκ βαθέων συζήτηση, ως φίλος, και όχι μόνο σαν καλλιτέχνης με στημένες ερωτήσεις.
Α. Μαντάς: Πάντοτε μαζί έρχομαι ως φίλος, και όχι μόνο σαν καλλιτέχνης του τύπου, πότε γεννήθηκες;; Πότε έκανες τον πρώτο σου δίσκο;;
Ν. Βάνης: Νομίζω αυτό δεν μετρά, διότι στο να λες εγώ σε έχω στηρίξει, μειώνεις τον καλλιτέχνη.
Α. Μαντάς: Στον αέρα, εκτός αέρα μπορεί να λέει ότι θέλει.
Ν. Βάνης: Πόσους δίσκους έχει κάνει μέχρι τώρα;;
Α. Μαντάς: Έχω κάνει τέσσερις δισκογραφικές δουλειές.
Ν. Βάνης: Είναι σαν το παλιό καλό κρασί.
Α. Μαντάς: Νικόλα εγώ δεν ξέρω για παλιό κρασί, ή καινούργιο, αλλά κάνω έναν αγώνα, καταθέτοντας την ψυχή μου από τα πρώτα καλλιτεχνικά βήματα. Αυτό με παρηγορεί και με κρατά όρθιο στο να συνεχίσω, γιατί αγαπώ αυτήν την δουλειά. Υπάρχουν τραγούδια δικά μου τα οποία μπορεί να είναι από το 1999, δηλαδή από την πρώτη μου δισκογραφία, ή από το 2002, μπορεί να βρίσκομαι στην Κρήτη, και να ακούσω ένα κομμάτι μου που είναι γραμμένο πριν από 7 χρόνια, αυτό για μένα είναι μεγάλη τιμή και χαρά. Δηλαδή εγώ γιατί δεν παρεκκλίνω από τον λαϊκό μου δρόμο τόσα χρόνια, γιατί θέλω κάτι να μείνει από μένα.
Ν. Βάνης: Γιατί δεν γίνεσαι μοντέρνος τραγουδιστής, που άλλωστε είναι και της μόδας.
Α. Μαντάς: Ο καθένας στο χώρο του δίνει αυτό που μπορεί. Όταν βλέπω ότι υπάρχει αυτήν την στιγμή προίκα που παίζεται, δεν πάει χαμένος ο κόπος μου, γράφεται μια πορεία και μια ιστορία, νου δίνει κουράγιο να παλέψω, να προχωρήσω, να φτιαχτώ, να αγωνιστώ.
Ν. Βάνης: Έχεις πολλά τραγούδια που είναι επιτυχίες και ακούγονται από τα Ραδιόφωνα.
Α. Μαντάς: Κάποια στιγμή όταν έκανα την πρώτη μου δισκογραφία, έγινε η ζωή μου εφιάλτης για 5-6 μήνες, γιατί όπου στεκόμουν, στο αυτοκίνητο, παντού έκανα συνέχεια ζάπινγκ, για να δω ποιο Ραδιόφωνο παίζει τραγούδια μου. Εμείς βάζουμε την ψυχούλα μας, από εκεί και πέρα εάν είναι ο δίσκος να δουλέψει θα δουλέψει. Τώρα εάν μιλάς για κάποια Ραδιόφωνα που πρωτοστατούν στην προτίμηση του κοινού, και τα οποία θα πρέπει να παρουσιάσουν και κάποια καινούργια πράγματα, και συνήθως έχουν πιο φρέσκα προγράμματα, ούτε αυτά θα τα κατηγορήσουμε.
Γιατί το λαϊκό τραγούδι Νίκο έχει τις ώρες του. Αλλοίμονο εάν περιμένουμε να παίξουν στις 12 το πρωί το τάδε ζεϊμπεκιά. Το κάθε πράγμα έχει την ώρα του, και αυτό το σεβόμαστε. Πριν από 20 χρόνια Νίκο παρουσιαζόντουσαν τόσες δουλειές κάθε χρόνο;; Όχι βέβαια, έχουμε πάθει πλάκα, δεν ξέρουμε ποιος είναι ποιος, τα έχουμε χαμένα.
Ν. Βάνης: Μ΄ αυτήν την ταχύτητα που βγαίνουν οι καλλιτέχνες τα τελευταία χρόνια Ανέστη, δεν μπορεί να υπάρξει μέτρο σύγκρισης.
Α. Μαντάς: Άλλωστε θα ήταν και επικίνδυνη, γιατί καίει πολλούς.
Ν. Βάνης: Από τα ριάλιτι παιχνίδια βγήκαν πολλοί τραγουδιστές, πόσοι όμως έμειναν;; Σε πληροφορώ το πολύ 2-3.
Α. Μαντάς: Εν πάσει περιπτώσει τα Μ.Μ.Ε δικαιούνται να παρουσιάζουν και κάποιες δουλειές οι οποίες τελικά είναι τόσες πολλές, που δεν φτάνει το 24ωρο Νίκο. Οπότε τι γίνεται;; Να πούμε και την αλήθεια. Παλιά οι παραγωγοί εάν έπαιζαν καινούργια, ή όχι τραγούδια έμπαιναν και άφηναν μια ταυτότητα. Τώρα είναι μετρημένοι στα δάχτυλα οι παραγωγοί που κάνουν Live εκπομπές, εν συγκρίσει με παλαιότερα, που ανά μια ώρα είχε εκπομπή και ένας παραγωγός.
Ν. Βάνης: Τώρα Ανέστη σε διαβεβαιώ τα Ραδιόφωνα γυρίζουν στις παλιές καλές εποχές.
Α. Μαντάς: Μπράβο τους, εύχομαι όλοι τους να γυρίσουν.
Ν. Βάνης: Τώρα με τις αδειοδοτήσεις των Ραδιοφώνων, το λέω να με ακούσουν οι επιχειρηματίες τους, όσα δεν έχουν κανονική ροή παραγωγής δεν θα μπορέσουν να πάρουν άδειες. Δεν μπορεί να παίζει ένα Ραδιόφωνο όλη την ημέρα με λίστα. Αυτό είναι κοροϊδία, να λες μόνο ότι έχεις Ραδιόφωνο;; Γι΄ αυτό θα πρέπει να μπει μια τάξη Ανέστη, στα Ραδιόφωνα, τους παραγωγούς, αλλά και τους δημοσιογράφου.
Α. Μαντάς: Εγώ δεν θα έλεγα ότι υπάρχει ζήτημα τάξης Νίκο, χωρίς μ΄ αυτό θέλω να σε αντικρούσω. Απλά θα σου πω κάτι. Είχα βρεθεί κάποια στιγμή στην Αθήνα που αντιμετώπιζα ένα προσωπικό μου θέμα, ήμουν με το αυτοκίνητο, και σταμάτησα να κάνω ένα τσιγάρο, βλέποντας την θάλασσα. Ήταν τότε που έμπαιναν στις μπάντες των FM κάποιοι πειρατικοί σταθμοί, εσύ θα πρέπει να το ξέρεις καλύτερα.
Είχε ανοίξει λοιπόν το Ραδιόφωνο και ξαφνικά σε κάποια μπάντα έκαναν παρεμβολή, ήταν νομίζω 2-3 φίλοι μεταξύ τους, οι οποίοι έκαναν εκπομπή, ξαφνικά μου θύμισαν 20 χρόνια πίσω, τα πειρατικά Ραδιόφωνα, που όταν άνοιγαν ακόμα και την μπύρα ακουγόταν το τσαφ, έλεγαν τα αστεία τους, έπαιρναν οι ακροατές και έκαναν αφιερώσεις, κάπου δηλαδή ένας ολομόναχος άνθρωπος μπορούσε να έχει παρέα το Ραδιόφωνο, το οποίο είναι μαγικό.
Ν. Βάνης: Όντως είναι μαγικό, αλλά θα πρέπει να έχει σωστούς και εξειδικευμένους ανθρώπους.
Α. Μαντάς: Αυτοί οι άνθρωποι εκεί που ήμουν στεναχωρημένος Νίκο σε πληροφορώ ότι μ΄ έφτιαξαν, και έφυγα χαμογελαστός.
Ν. Βάνης: Σήμερα όλα στα Ραδιόφωνα είναι στημένα. Διότι αυτοί που είναι υπεύθυνοι, δηλαδή οι διευθυντές, οι περισσότεροι δεν είναι γνώστες του αντικειμένου. Γι΄ αυτό λοιπόν το κράτος θα πρέπει να δώσει άδειες και σε ερασιτέχνες. Κάτι πάει να γίνει τώρα με τον καινούργιο νόμο ο οποίος κατευθύνεται προς αυτήν την άποψη, να δοθούν δηλαδή άδειες και σε ερασιτέχνες, όπως πανεπιστήμια κ. τ. λ. π. Τώρα όμως με το ψηφιακό Ραδιόφωνο από το 2013 θα αλλάξουν τα πράγματα, δεν θα υπάρχει αυτό το μπλέξιμο με τις μπάντες των FM που ενοχλούν και τα αεροπλάνα. Ίσως γίνουμε καλύτεροι λέω εγώ.
Α. Μαντάς: Κοίταξε το Ραδιόφωνο είναι επικοινωνία. Εάν λοιπόν προσφέρει στην επικοινωνία είμαστε μαζί του, μ΄ όποιον τρόπο μπορούμε. Απλά για μην φανώ και σαν κληρικός, που όλους τους δικαιολογώ σήμερα. Έχω φτάσει Νικόλα μετά από πολύ αγώνα, ξέρω τα δικά μου λάθη, τα στραβοπατήματα μου και λέω “κάτσε ρε φίλε Ανέστη, βάλε τον εαυτό σου στην θέση του αλλουνού”. Εάν το κάνουμε αυτό Νίκο απλουστεύει η ζωή μας.
Λέμε για τα Ραδιόφωνα που βάζουν λίστες. Σε ρωτώ λοιπόν εάν είσαι εσύ που έχεις μια τέτοια επιχείρηση, και έχεις να κάνεις με 15 δισκογραφικές εταιρείες με τις οποίες συνεργάζεσαι, είναι μια σχέση πελατειακή, και σου λένε να παρουσιάσουμε τις νέες δουλειές των καλλιτεχνών . Όταν βγαίνουν κάθε χρόνο 400 CD, τι να προλάβει να πρωτοπαίξει ο άνθρωπος, και το κλασικό ρεπερτόριο που λέμε ότι χάνεται πλέον. Δηλαδή η ταχύτητα που μας πήρε εμάς βόλτα, και δεν επικοινωνούμε, μπορεί να πήρε και αυτούς τους ανθρώπους, κάποια στιγμή όμως μπορεί να βρούμε την χρυσή τομή.
Ν. Βάνης: Στέκομαι σ΄ αυτό που είπες Ανέστη, ότι έκανες λάθη, μ΄ αρέσει που το παραδέχεσαι. Είχες πολύ καλές προτάσεις όλα αυτά τα χρόνια για να εμφανιστεί εδώ στην Θεσ/νίκη, και τις κλώτσησες. Κάτσε να ακούσουμε ένα τραγούδι του Βασίλη Καρρά και μετά συνεχίζουμε την συζήτηση μας.
Α. Μαντάς: Και προηγουμένως αναφέρθηκες στον Βασίλη και δεν πρόλαβα να τον ευχαριστήσω, γι΄ αυτήν την συνεργασία που έρχεται, γιατί ήταν όνειρο ζωής για μένα. Έχω μεγάλη καψούρα με τον Βασίλη, γιατί εμείς μεγαλώσαμε με 2-3 κοντινούς μας ανθρώπους όπως είναι ο Βασίλη, ο Πασχάλης Τερζής και άλλοι. Εντάξει είχαμε πρότυπο και τους πιο παλιούς όπως τον Σ. Διονυσίου, Σ. Καζαντζίδη, Μ. Αγγελόπουλο.
Ο Βασίλης Καρράς άνοιξε των δρόμο των καλλιτεχνών της Βορείου Ελλάδος για την Αθήνα. Εδώ πάμε και μας λένε “έλα ρε καρντάση. Πήγε ένας μάγκας, περπάτησε όμορφα, άνοιξε τον δρόμο σωστά, και αυτό του το χρωστάμε. Να του πούμε λοιπόν και ένα ευχαριστώ.
Ν. Βάνης: Ο Βασίλης Καρράς βοήθησε και βοηθά πολύ κόσμο, γι΄αυτό και ο θεός πάντοτε θα του δίνει.Μια που αναφερόμαστε στον Βασίλη Καρρά ας βάλουμε να ακούσουμε ένα τραγούδι του.
Α. Μαντάς: Ρε Βάνη που πας και τα βρίσκεις αυτά τα τραγούδια;; Ξέρεις τι μου θύμισες τώρα;; Τότε όταν βγήκε το “Ψυχούλα μου” του Βασίλη, ξεκινούσα εγώ να τραγουδώ, τραγουδούσα στην “Καλύβα” έλεγα και αυτό το κομμάτι πιτσιρίκος, αλλά και 2-3 άλλα ακόμα. Ένα βράδυ λοιπόν μου λένε, ήλθε ο Β. Καρράς, θα πεις και το τραγούδι του, εμένα έτρεμαν τα πόδια μου, δεν ήθελα να βγω, μου έλεγαν βγες ρε μικρέ, και εγώ έλεγα όχι είναι πρώτο τραπέζι, ντρέπομαι, και εντέλει δεν βγήκα.
Ν. Βάνης: Στην σημερινή εποχή οι νέοι καλλιτέχνες αυτό δεν το κάνουν.
Α. Μαντάς: Να σου θυμίσω δε όταν πριν λέγαμε για τον ΠΑΟΚ, Θυμάσαι που τότε φώναζαν “ΠΑΟΚ γερά το βράδυ στον Καρρά”. Τι Σαλονικάρα ήταν τότε, και ήμασταν όλοι μια παρέα φίλε Νίκο. Άστο θα ακουστώ σαν γέρος και δεν είμαι, αλλά ήταν ωραία χρόνια. Και ίσως γι΄ αυτά που γκρινιάζουμε σήμερα, να λέμε σε 10 χρόνια, “τι ωραία που ήμασταν τότε.
Ν. Βάνης: Εγώ Ανέστη πάω πίσω και βάζω τραγούδια που δεν ακούς σήμερα σε άλλα Ραδιόφωνα. Οι νέοι παραγωγοί δεν γνωρίζουν να κάνουν σωστές επιλογές, εάν και το φταίξιμο δεν είναι μόνο δικό τους, γιατί οι ιδιοκτήτες των Ραδιοφώνων τους λένε μην παίζεις το τάδε, παίξε το δείνα.
Α. Μαντάς: Ίσως επειδή τα νεαρά παιδιά δεν τα έχουν ζήσει αυτά τα κομμάτια, δεν πρόλαβαν να τα αγαπήσουν, μπορεί να παίζει κι αυτό.
Ν. Βάνης: Ανέστη πως βλέπεις στην πίστα τους Β. Καρρά, Π. Τερζή, Γ. Πάριο, Θ. Αδαμαντίδη, αυτήν την στόφα των καλλιτεχνών.
Α. Μαντάς: Είναι ζωντανοί θρύλοι. Απλά είμαστε σε μια εποχή που τα βλέπουμε όλα φυσικά. Ίσως δεν έχουμε την ευαισθησία όπως παλιά. Τα ισοπεδώσαμε λίγο τα πράγματα. Να σου δώσω ένα παράδειγμα, άμα σου βάλω και τρως πολύ πιπέρι την ημέρα θα χαλάσει η γλώσσα σου, δεν θα έχεις καλή γεύση. Ο βομβαρδισμός που μας έγινε, και με τα Μ.Μ.Ε που ήλθαμε τόσο κοντά ο ένας με τον άλλο, μπορεί να δούμε στον δρόμο ακόμα και τον πρωθυπουργό και να του πούμε “γεια σου ρε Κωστάκη, τι γίνεται;;”, δηλαδή έχουμε χάσει τις αποστάσεις.
Ή μπορεί να το πούμε αυτό όταν βλέπουμε τον Π. Τερζή, Β. Καρρά, Ζ. Μελά και πολλούς άλλους που δεν τους αναφέρουμε και τους ζητούμε εκ των προτέρων συγνώμη, διότι αυτοί τόσα χρόνια στον χώρο έχουν δώσει πολλά, και θα αφήσουν εποχή. Νοιώθουμε λοιπόν τυχεροί που είμαστε δίπλα σ΄ αυτούς τους ανθρώπους.
Ν. Βάνης: Πολλοί είναι καλλιτέχνες στο ξεκίνημα τους Ανέστη έχουν πρότυπο κάποιον από τους παλιούς καλλιτέχνες.
Α. Μαντάς: Δεν είναι πολλοί Νίκο, αλλά όλοι, κρυφοί , φανεροί.
Ν. Βάνης: Δηλαδή άλλοι το λένε, και άλλοι όχι.
Α. Μαντάς: Ο καθένας θα πρέπει να βρει την ταυτότητα του ερμηνευτή, και τα κομμάτια να τα φέρνει επάνω του. Εγώ είμαι στον χώρο 20 χρόνια, και θα πρέπει να τραγουδώ σαν Α. Μαντάς, αλλιώς δεν έχω λόγο ύπαρξης, ούτε στην δισκογραφία, ούτε και στα βραδινά δρώμενα. Αλλά για να ξεκινήσουμε από κάπου επηρεαζόμαστε, και κάπου πατάμε, δηλαδή πως θα γίνει τον δάσκαλο τον θαυμάζουμε στο σχολείο, τον παπά της ενορίας μας στο κατηχητικό, και πάει λέγοντας.
Εγώ ήμουν άρρωστος με τον Β. Καρρά, και μου έλεγαν ξεκόλλα απ΄ αυτόν, εάν θέλεις να καταλήξεις εκεί, στο λέω πρώτος για να τελειώνουμε.
Ν. Βάνης: Ο Λ. Πανταζής πάτησε πάνω στον Τ. Βοσκόπουλο.
Α. Μαντάς: Είναι αναμενόμενο. Ο Β. Καρράς δεν πάτησε στον Σ. Διονυσίου, το στακάτο το λαϊκό, το ανδρικό. Ο Σ. Γονίδης εάν ψάξεις έχει κάτι από Δ. Κοντολάζο αρπαγμένο, δεν συμφωνείς;;;
Ν. Βάνης: Ναι, έτσι είναι.
Α. Μαντάς: Όλοι έχουν κάτι, άσχετα εάν οι άνθρωποι μετά είχαν την τύχη, την δύναμη, την δυνατότητα, να κάνουν σχολή, και εμείς να τους μιμούμαστε. Να δώσει ο θεός να αφήσουμε και εμείς κάτι.
Ν. Βάνης: Το τραγούδι είναι μεγάλο σχολείο για τους καλλιτέχνες και τις καλλιτέχνιδες.
Α. Μαντάς: Και μεγάλη ευθύνη εγώ θα πω, και δεν θέλω να βαρύνω την κουβέντα. Κάποια στιγμή σε ένα κέντρο που τραγουδούσα στα μπροστικά τραπέζια είχαν έλθει κάποιοι συνδικαλιστές, και πέρασα να τους χαιρετήσω “γεια σας ρε παιδιά, καθώς ήλθατε, καλή διασκέδαση”, και μου λένε, έλα εδώ να σου πούμε, αυτό που κρατάς στο χέρι σου, δηλαδή το μικρόφωνο, ξέρεις τι μεγάλη ευθύνη είναι;; Λέω, παρακαλά;; Και μου απαντούν γιατί δεν ασχολείστε και λίγο με την παράδοση της χώρας μας, γιατί δεν είπατε και 5-6 δημοτικά τραγούδια, και με άφησαν άφωνο. Προσέχεις τι σου λέω τώρα;; Τους είπα έχετε δίκιο κύριοι. Και μ΄ αυτόν τον τρόπο λοιπόν εάν μιλήσουμε για ευθύνες θα πρέπει κάποιο ρεπερτόριο να το τιμάμε, να το σεβόμαστε, και να το παραδώσουμε στους επόμενους. Εκεί είμαστε από χέρι, ξέχασε το.
Ν. Βάνης: Ορισμένοι καλλιτέχνες έκαναν και δίσκος με παραδοσιακή μουσική όπως ο Σ. Γονίδης, αλλά και πολλοί άλλοι.
Α. Μαντάς: Εγώ δεν θα έλεγα ότι λείπει το δημοτικό τραγούδι, αλλά πιάστηκα απ΄ αυτό, ότι η ευθύνη είναι να πάρεις κάτι και να το δώσεις, να συνεχιστεί, για να μην χάνονται πράγματα που είναι ο πολιτισμός της πατρίδας μας.Και να σου πω και κάτι οι ίδιοι οι πελάτες των μπροστινών τραπεζιών, και καμιά φορά με πούρο, εάν τους δεις σε κανένα πανηγύρι στο δεκαπενταύγουστο με το σορτσάκι και με την μπυρίτσα περνούν τρεις φορές καλύτερα και πιο απελευθερωμένα. Γιατί λοιπόν;; Απλά είναι τα πράγματα.
Ν. Βάνης: Να στείλουμε τους χαιρετισμούς μας στον Μάρκο Βεγίρη ιδιοκτήτη του νυχτερινού κέντρου “Μούσες”.
Α. Μαντάς: Καθώς επίσης να στείλουμε τους χαιρετισμούς μας και τον Βαγγέλη του Σαφούρη.
Ν. Βάνης: Το μαγαζί πάει με χίλια. Ο Μάρκος και ο Βαγγέλης έκαναν καλό θέμα. Εάν και προχθές τους τα έψαλλα και σ΄ αυτούς.
Α. Μαντάς: Δεν θα ψέλνεις γιατί οι άνθρωποι αυτοί έδειξαν ότι “επιμένων νικά”. Πατημένη την μπάλα σωστά γι΄ αυτό και έχουν διάρκεια. Γιατί μάγκες, διάττοντες αστέρες, βρίσκουμε πολλούς. Αλλά κάτω πολύ μάγκας φίλος μου λέει κοίτα να δεις, θα μου δείχνεις ανθρώπους οι οποίοι είναι πετυχημένοι, αλλά έχουν διάρκεια, μου δείχνεις απλά πετυχημένους, με διάρκεια.
Ν. Βάνης: Αυτός θα πρέπει να είναι ο Τσαούσης.
Α. Μαντάς: Αυτός είναι, και αφού μιλάμε για τον Μάρκο και τον Βαγγέλη, εγώ τους χρωστώ τους ανθρώπους και ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί όταν ξεκινήσαμε παρέα τις “Μούσες”, εγώ προϋπήρχα από το Bio – Bio, και γι΄ αυτό λέω ξεκινήσαμε, στο αεροδρόμιο, εάν θυμάσαι, ήταν οι άνθρωποι που με στήριξαν και άνοιξα πλέον τα φτερά μου.
Ν. Βάνης: Όντως εκείνη την εποχή σε στήριξαν πολύ οι “Μούσες”.
Α. Μαντάς: Τώρα το άγαλμα δεν τους τόχω στήσει ακόμα, αλλά “Μηδένα προ του τέλους μακάριζε”.
Ν. Βάνης: Μάρκο ετοιμάσου, ένα άγαλμα μεγάλο θα σου κάνει ο Α. Μαντάς. Επ΄ ευκαιρία να του στείλουμε και τους χαιρετισμούς μας, καθώς επίσης και σ΄ όλη την παρέα.
Α. Μαντάς: Δεν σ΄ ακούει, τζάμπα χαιρετίσματα στέλνεις.
Ν. Βάνης: Θέλω να μου πεις τι αποκόμισες τα τελευταία χρόνια που βρίσκεσαι στην Αθήνα από τις τόσες συνεργασίες που έχεις κάνει με συναδέλφους σου, ήλθα και σε είδα πολλές φορές, και είδα ότι ο κόσμος σ΄ αγάπησε, με άλλα λόγια έχεις καταξιωθεί στην Αθήνα.
Α. Μαντάς: Η Αλήθεια Νίκο είναι ότι δεν θα βρήκα δύσκολα. Ξέρεις τι γίνεται στην Αθήνα όταν παρουσιάσεις μια δισκογραφία την ακούει, βγάζει συμπεράσματα και αναλόγως λέει ναι, ή όχι. Και εγώ είμαι ένας άνθρωπος που είμαι κοινωνικός, μπήκα έκανα το Fun Club και να μην έχω το σουξέ, είμαι καλά, δεν είναι αυτό λοιπόν τυχαίο να κάνεις 10 χρόνια κάτω.
Ν. Βάνης: Ανέστη πόσα χρόνια τραγουδάς;;
Α. Μαντάς: Είναι στον καλλιτεχνικό χώρο 20 χρόνια από το 1988.
Ν. Βάνης: Έχεις και πολλές γυναίκες θαυμάστριες.
Α. Μαντάς: Δεν έχω παράπονο ούτε από το ανδρικό που έχω πολλούς υποστηριχτές , αλλά και ούτε από το γυναικείο φύλο. Τελικά η προίκα είναι το να μπορέσεις να ισορροπήσεις και να γίνεις αποδεκτός. Εμένα η προσπάθεια μου πάντα επικεντρώνεται σ΄ αυτό, δηλαδή αυτό που ζητώ από τον εαυτό μου, βγήκα στην πίστα, να είμαι πάνω από το 95%. Η σταθερή απόδοση στον καλλιτέχνη τον κάνει και σεβαστό από τον κόσμο. Αυτό στην Αθήνα το άκουσα έντονα για τον Π. Τερζή.
Αυτό είναι το δύσκολο στην δουλειά μας, μπορείς στην διάρκεια να έχεις σταθερή απόδοση;; Εγώ το μόνο που μπορώ να υπερηφανευτώ για τον εαυτό μου είναι ότι πάντα έχω σταθερή απόδοση, σέβομαι την δουλειά μου, σέβομαι τον άνθρωπο που θα έλθει να με δει. Προσπαθώ να τους κάνω να περάσουν καλά ότι κι αν συμβαίνει., με οποιεσδήποτε συνθήκες.
Ν. Βάνης: Ανέστη μήπως ετοιμάζεις νέο δίσκο;;
Α. Μαντάς: Στην δισκογραφία είμαι από 1999 με 4 CD δεν είναι πολύ δουλειά. Αυτό σημαίνει ότι δεν πιέζομαι αμάν και πως, να βγάλω την δουλειά, και ειδικά τα τελευταία χρόνια εν μέσω κρίσης και πάρα πολλών ακουσμάτων, σκέφτηκα ότι θα πρέπει να προσέξω πάρα πολύ, τι θα ετοιμάσω, ποια στιγμή θα την βγάλω στον αέρα, με ποιες συνεργασίες, με τι υποδομή, σε ποια επιχείρηση δεν είναι απλά τα πράγματα.
Ν. Βάνης: Πάντως όλοι οι δίσκοι σου έχουν βγει σε πρωτοκλασάτες εταιρείες.
Α. Μαντάς: Εμένα μ΄ ενδιαφέρει εσύ εδώ στην βαλίτσα μου έχεις από κάθε δίσκο μου 2-3 τραγουδάκια που πιθανώς να παίξεις;;
Ν. Βάνης: Ναι, έχω.
Α. Μαντάς: Εάν θέλεις εγώ πέτυχα. Τώρα το εάν θα γίνει η μεγάλη επυτυχιάρα για να αφήσω και 50 λαϊκά τραγούδια να τα ακούνε μετά από 100 χρόνια, να δώσει ο θεός. Αλλά μέχρι στιγμής θέλω να σου πω ότι είμαι ευχαριστημένος, δεν έχω κανένα πρόβλημα. Δεν είμαι όμως απ΄ αυτούς που πρεσάρονται κάθε χρόνο για να βγάλουν δίσκο.
Είμαι λαϊκός τραγουδιστής, νομίζω ότι έχω χρόνο μπροστά μου, σίγουρα πάντα κάτι έχω στα σκαριά, αλλά έτσι όπως είναι οι εποχές κοιτώ και την ευκαιρία., πότε θα πρέπει να γίνει για να παρουσιαστεί καλά.Οι λαϊκοί τραγουδιστές Νίκο είτε είναι στο προσκήνιο, είτε όχι, πάντα υπάρχει πιθανότητα να κάνουν μεγάλη επιτυχία. Και όταν γίνει λαϊκοί επιτυχία, ξέρεις ότι παραμερίζει όλα τα υπόλοιπα, δεν το λέω για να ευλογήσω τα γένια μου, αλλά έχει αποδειχθεί πάρα πολλές φορές. Έχουμε δει ανθρώπους να κάνουν στην καριέρα τους, δεύτερο και τρίτο ξεκίνημα.
Ν. Βάνης: Ανέστη σ΄ ευχαριστώ που κάναμε αυτήν την ωραία συζήτηση εδώ στο ράδιο Σπορ για πολλοστή φορά στην εκπομπή “Ελληνικό Φαινόμενο”, σου εύχομαι να πάτε πολύ καλά στην “Πύλη Αξιού” με τον Β. Καρρά και την Χρύσπα, και σε σένα τον ίδιο πάντα επιτυχίες σ΄ ότι κι αν κάνεις απ΄ εδώ και στο εξής.
Α. Μαντάς: Εγώ σ΄ ευχαριστώ που με κάλεσες, πιστεύω οι ακροατές σου να πέρασαν καλά. Τους προσκαλώ όλους στην “Πύλη Αξιού” για να διασκεδάσουν.
