έχει πανικοβληθεί η παγκοσμιοποίησης Με των Πρόεδρο Donald Trump «θα ήταν δικτάτορας» που απειλεί το μέλλον της νέας παγκόσμιας τάξης. λέι Ο δισεκατομμυριούχος Τζορτζ Σόρος ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ – Πολύ πριν ο Donald Trump εξελέγη Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, έστειλα ένα χαιρετισμό διακοπές με τους φίλους μου, που έγραφε: «Αυτοί οι χρόνοι δεν είναι business as usual. Σας ευχόμαστε το καλύτερο σε έναν ταραγμένο κόσμο. “Τώρα αισθάνομαι την ανάγκη να μοιραστώ αυτό το μήνυμα με τον υπόλοιπο κόσμο. Αλλά πριν το κάνω, πρέπει να σας πω ποιος είμαι και τι μπορώ να σταθεί για.
Είμαι ένας 86-year-old ουγγρική Εβραίος που έγινε πολίτης των ΗΠΑ μετά το τέλος του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Έμαθα σε μικρή ηλικία πόσο σημαντικό είναι αυτό που κυριαρχεί το είδος του πολιτικού καθεστώτος. Η διαμορφωτική εμπειρία της ζωής μου ήταν η κατάληψη της Ουγγαρίας από την Γερμανία του Χίτλερ το 1944. εγώ κατά πάσα πιθανότητα θα έχουν χαθεί είχε ο πατέρας μου δεν κατάλαβε την σοβαρότητα της κατάστασης. Κανόνισε ψεύτικες ταυτότητες για την οικογένειά του και για πολλούς άλλους Εβραίους? με τη βοήθειά του, οι περισσότεροι επέζησαν.
Το 1947, μου διέφυγε από την Ουγγαρία, μέχρι τότε υπό κομμουνιστικό καθεστώς, στην Αγγλία. Ως φοιτητής στο London School of Economics, ήρθα κάτω από την επιρροή του φιλόσοφου Καρλ Πόππερ, και έχω αναπτύξει τη δική της φιλοσοφία μου, χτισμένη στους δίδυμους πυλώνες της επισφαλές και αναστοχασμού. Έχω διάκριση μεταξύ δύο ειδών πολιτικά
καθεστώτα: εκείνες στις οποίες οι άνθρωποι εκλεγμένοι ηγέτες τους, οι οποίοι στη συνέχεια έπρεπε να φροντίζουν τα συμφέροντα του εκλογικού σώματος, και άλλες όπου οι κυβερνώντες προσπάθησαν να χειραγωγήσουν τους υπηκόους τους να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των κυβερνώντων ». Κάτω από την επιρροή του Popper, κάλεσα το πρώτο είδος της κοινωνίας ανοικτής, το δεύτερο, έκλεισε.Η ταξινόμηση είναι υπερβολικά απλοϊκή. Υπάρχουν πολλοί βαθμοί και παραλλαγές σε όλη την ιστορία, από την εύρυθμη λειτουργία των μοντέλων σε αποτυχημένα κράτη, και πολλά διαφορετικά επίπεδα της κυβέρνησης σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη κατάσταση. Ακόμα κι έτσι, θεωρώ ότι η διάκριση μεταξύ των δύο τύπων καθεστώτος χρήσιμο. Έγινα ένας ενεργός υποστηρικτής του πρώην και ο αντίπαλός του τελευταίου.
Θεωρώ ότι η σημερινή ιστορική στιγμή πολύ επώδυνη. Ανοιχτές κοινωνίες βρίσκονται σε κρίση, και τις διάφορες μορφές των κλειστών κοινωνιών – από φασιστικές δικτατορίες σε κράτη μαφία – βρίσκονται σε άνοδο. Πώς θα μπορούσε αυτό να συμβεί; Η μόνη εξήγηση που μπορώ να βρω είναι ότι οι εκλεγμένοι ηγέτες απέτυχαν να ανταποκριθούν δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και προσδοκιών των ψηφοφόρων και ότι η αποτυχία αυτή οδήγησε ψηφοφόρους να απογοητευθούν με τις επικρατούσες εκδοχές της δημοκρατίας και του καπιταλισμού. Πολύ απλά, πολλοί άνθρωποι θεώρησαν ότι οι ελίτ είχαν κλαπεί τη δημοκρατία τους.
Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, οι ΗΠΑ αναδείχθηκε ως το μοναδικό εναπομείναντα υπερδύναμη, εξίσου δεσμευμένη στις αρχές της δημοκρατίας και των ελεύθερων αγορών. Η σημαντική ανάπτυξη από τότε υπήρξε η παγκοσμιοποίηση των χρηματοπιστωτικών αγορών, με αιχμή του δόρατος υποστηρικτές ο οποίος υποστήριξε ότι η παγκοσμιοποίηση αυξάνει συνολικού πλούτου. Μετά από όλα, αν οι νικητές αποζημιωθούν οι χαμένοι, θα εξακολουθούν να έχουν κάτι έχει απομείνει.
Το επιχείρημα ήταν παραπλανητική, διότι αγνόησε το γεγονός ότι οι νικητές σπάνια, αν όχι ποτέ, αποζημιώσει τους ηττημένους. Αλλά οι πιθανοί νικητές δαπανώνται αρκετά χρήματα για την προώθηση του επιχειρήματος που επικράτησε. Ήταν μια νίκη για τους πιστούς στην ανεμπόδιστη ελεύθερη επιχείρηση, ή “φονταμενταλιστές της αγοράς», όπως τους αποκαλούν.Επειδή η οικονομική πρωτεύουσα είναι ένα απαραίτητο συστατικό της οικονομικής ανάπτυξης, και λίγες χώρες στον αναπτυσσόμενο κόσμο θα μπορούσε να παράγει αρκετό κεφάλαιο για τη δική τους, η παγκοσμιοποίηση εξαπλωθεί σαν πυρκαγιά. Οικονομική πρωτεύουσα θα μπορούσε να μετακινούνται ελεύθερα και να αποφεύγουν τη φορολογία και τη ρύθμιση.<
Η παγκοσμιοποίηση είχε εκτεταμένες οικονομικές και πολιτικές συνέπειες. Έχει επιφέρει κάποια οικονομική σύγκλιση μεταξύ φτωχών και πλούσιων χωρών? αλλά αύξησε την ανισότητα μέσα σε τόσο φτωχές και πλούσιες χώρες. Στον ανεπτυγμένο κόσμο, τα οφέλη που προκύπτουν κυρίως σε μεγάλες ιδιοκτήτες του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, οι οποίοι αποτελούν λιγότερο από το 1% του πληθυσμού. Η έλλειψη αναδιανεμητικών πολιτικών είναι η κύρια πηγή της δυσαρέσκειας που έχουν εκμεταλλευτεί τους αντιπάλους της δημοκρατίας.Αλλά υπήρχαν και άλλοι παράγοντες που συμβάλλουν, καθώς, ιδιαίτερα στην Ευρώπη.
Ήμουν ένας άπληστος υποστηρικτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την ίδρυσή της. Μου θεωρείται ως η ενσάρκωση της ιδέας μιας ανοιχτής κοινωνίας: μια ένωση δημοκρατικών κρατών πρόθυμοι να θυσιάσουν μέρος της κυριαρχίας τους για το κοινό καλό. Ξεκίνησε στις ως ένα τολμηρό πείραμα σε ποια Popper ονομάζεται «αποσπασματική κοινωνικής μηχανικής.” Οι ηγέτες που ένας εφικτός στόχος και ένα σταθερό χρονοδιάγραμμα και κινητοποίησε την πολιτική βούληση που απαιτείται για να την αντιμετωπίσει, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι κάθε βήμα θα απαιτούσε ένα ακόμη βήμα προς τα εμπρός . Αυτό είναι το πώς αναπτύσσονται στην ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα.
Στη συνέχεια, όμως κάτι πήγε στραβά οικτρά. Μετά το κραχ του 2008, μια εθελοντική ένωση των ίσων είχε μετατραπεί σε μια σχέση μεταξύ πιστωτών και οφειλετών, όπου οι οφειλέτες είχαν δυσκολίες στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους και οι πιστωτές καθορίζει τους όρους οι οφειλέτες έπρεπε να υπακούσει. Αυτή η σχέση έχει ούτε εκούσια ούτε ίσα.
Γερμανία αναδείχθηκε ως η ηγεμονική δύναμη στην Ευρώπη, αλλά απέτυχε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις που επιτυχή ηγεμόνων πρέπει να πληρούν, δηλαδή πέρα από το στενό ατομικό συμφέρον τους για τα συμφέροντα των ανθρώπων που εξαρτώνται από αυτά.Συγκρίνετε την συμπεριφορά των ΗΠΑ μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο με τη συμπεριφορά της Γερμανίας μετά την κατάρρευση του 2008: οι ΗΠΑ ξεκίνησε το Σχέδιο Μάρσαλ, η οποία οδήγησε στην ανάπτυξη της ΕΕ? Η Γερμανία επέβαλε ένα πρόγραμμα λιτότητας πουσερβίρεται το στενό ατομικό συμφέρον.
Πριν από την επανένωση της Γερμανίας ήταν η κύρια κινητήρια δύναμη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης: ήταν πάντα πρόθυμοι να συνεισφέρουν λίγο επιπλέον για να φιλοξενήσει όσους βάλει επάνω αντίσταση. Θυμηθείτε τη συμβολή της Γερμανίας στην ικανοποίηση των απαιτήσεων της Μάργκαρετ Θάτσερ για τον προϋπολογισμό της ΕΕ;
Αλλά την επανένωση της Γερμανίας σε 1: 1 βάση αποδείχθηκε ότι ήταν πολύ ακριβό. Όταν κατέρρευσε η Lehman Brothers, η Γερμανία δεν αισθάνονται αρκετά πλούσια για να αναλάβει οποιεσδήποτε πρόσθετες υποχρεώσεις. Όταν οι ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών δήλωσε ότι καμία άλλη συστημικά σημαντικό χρηματοπιστωτικό ίδρυμα θα επιτρέπεται να αποτύχει, η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, σωστά διαβάζετε τις επιθυμίες του εκλογικού σώματος της, δήλωσε ότι κάθε κράτος μέλος θα πρέπει να φροντίσουν τα δικά τους θεσμούς της. Αυτή ήταν η αρχή μιας διαδικασίας αποσύνθεσης.
Μετά το κραχ του 2008, η ΕΕ και η ευρωζώνη έγινε ολοένα και πιο δυσλειτουργική. συνθήκες που επικρατούν έγινε πολύ μακριά από εκείνους που προβλέπονται από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, αλλά αλλαγή της Συνθήκης έγινε σταδιακά πιο δύσκολο, και τελικά αδύνατη, διότι δεν μπορεί να επικυρωθεί. Η ευρωζώνη έγινε το θύμα της απαρχαιωμένη νομοθεσία?πολυπόθητη μεταρρυθμίσεις θα μπορούσε να θεσπιστεί μόνο με την εύρεση κενών σε αυτά.Αυτό είναι το πώς ιδρύματα έγιναν όλο και πιο περίπλοκη, και των ψηφοφόρων έγινε
αποξενωμένοι.
Η άνοδος των κινημάτων κατά της ΕΕ παρεμποδίζεται περαιτέρω τη λειτουργία των θεσμών.Και αυτές οι δυνάμεις της αποσύνθεσης έλαβε ισχυρή ώθηση το 2016, την πρώτη από Brexit, στη συνέχεια, από την εκλογής Trumpστις ΗΠΑ, και στις 4 Δεκεμβρίου από την απόρριψη ιταλική ψηφοφόρους », από ένα ευρύ περιθώριο, των συνταγματική μεταρρύθμιση
Η δημοκρατία είναι τώρα σε κρίση. Ακόμα και οι ΗΠΑ, με αποτέλεσμα τη δημοκρατία του κόσμου, ο οποίος εκλέγεται ένας καλλιτέχνης con και επίδοξους δικτάτορα ως πρόεδρος της.Παρά το γεγονός ότι Trump έχει πιο ήπια ρητορική του από τότε που εξελέγη, ο ίδιος έχει αλλάξει ούτε τη συμπεριφορά του, ούτε τους συμβούλους του. το υπουργικό του συμβούλιο αποτελείται από ανίκανους εξτρεμιστές και τους συνταξιούχους στρατηγούς.
Τι μας περιμένει;
Είμαι βέβαιος ότι η δημοκρατία θα αποδειχθεί ανθεκτική στις ΗΠΑ. Σύνταγμα και τους θεσμούς, συμπεριλαμβανομένης της τέταρτης περιουσίας του, είναι αρκετά ισχυρή ώστε να αντισταθεί στις υπερβολές της εκτελεστικής εξουσίας, εμποδίζοντας έτσι ένα επίδοξο δικτάτορα από το να γίνει ένα πραγματικό ένα.
Αλλά οι ΗΠΑ θα πρέπει να ασχολούνται με την εσωτερική αγώνες στο εγγύς μέλλον, και στοχευμένη μειονότητες θα υποφέρουν. Οι ΗΠΑ θα είναι σε θέση να προστατεύσει και να προωθήσει τη δημοκρατία στον υπόλοιπο κόσμο. Αντίθετα, Trump θα έχουν μεγαλύτερη συγγένεια με τους δικτάτορες. Αυτό θα επιτρέψει σε ορισμένους από αυτούς να καταλήξουν σε καταλύματα με τις ΗΠΑ, και άλλοι για να συνεχίσουμε χωρίς παρεμβολές. Trump θα προτιμούν να κλείνουν συμφωνίες για την υπεράσπιση των αρχών. Δυστυχώς, αυτό θα είναι δημοφιλής με πυρήνα την εκλογική του περιφέρεια.
Είμαι ιδιαίτερα ανήσυχος για την τύχη της ΕΕ, η οποία κινδυνεύει να έρχονται κάτω από την επιρροή του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, του οποίου η έννοια της κυβέρνησης είναι ασυμβίβαστη με εκείνη της ανοικτής κοινωνίας. Ο Πούτιν δεν είναι παθητικός αποδέκτης πρόσφατες εξελίξεις? εργάστηκε σκληρά για να τους φέρει περίπου. Αναγνώρισε την αδυναμία καθεστώς του: μπορεί να εκμεταλλευτεί τους φυσικούς πόρους, αλλά δεν μπορεί να δημιουργήσει οικονομική ανάπτυξη. Ο ίδιος αισθάνεται να απειλείται από «έγχρωμες επαναστάσεις» στη Γεωργία, την Ουκρανία και αλλού. Κατά την πρώτη, προσπάθησε να ελέγξει τα social media. Στη συνέχεια, σε μια λαμπρή κίνηση, εκμεταλλεύτηκε το επιχειρηματικό μοντέλο εταιρείες social media »για τη διάδοση παραπληροφόρησης και πλαστές ειδήσεις,
αποπροσανατολίζοντας εκλογείς και αποσταθεροποιητική δημοκρατίες. Αυτό είναι το πώς βοήθησε Trump να εκλεγεί.Το ίδιο είναι πιθανό να συμβεί στην ευρωπαϊκή εποχή των εκλογών το 2017 στην Ολλανδία, τη Γερμανία και την Ιταλία. Στη Γαλλία, οι δύο κορυφαίους υποψηφίους είναι κοντά στην Πούτιν και πρόθυμοι να τον κατευνάσει. Εάν είτε κερδίζει, την κυριαρχία του Πούτιν της Ευρώπης θα γίνει ένα τετελεσμένο γεγονός Ελπίζω ότι οι ηγέτες και οι πολίτες της Ευρώπης όσο θα συνειδητοποιήσουν ότι αυτό θέτει σε κίνδυνο τον τρόπο ζωής τους και τις αξίες επί των οποίων εδράζεται η ΕΕ. Το πρόβλημα είναι ότι η μέθοδος Πούτιν έχει χρησιμοποιηθεί για την αποσταθεροποίηση της δημοκρατίας δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αποκατάσταση του σεβασμού των γεγονότων και μια ισορροπημένη άποψη της πραγματικότητας.Με την οικονομική υστέρηση της ανάπτυξης και της κρίσης των προσφύγων εκτός ελέγχου, η ΕΕ είναι στα πρόθυρα της διάσπασης και αναμένεται να υποβληθεί σε μια εμπειρία παρόμοια με εκείνη της Σοβιετικής Ένωσης στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Εκείνοι που πιστεύουν ότι η ΕΕ πρέπει να σωθεί, προκειμένου να εφευρεθεί εκ νέου πρέπει να κάνουν ό, τι μπορούν για να επιφέρουν ένα καλύτερο αποτέλεσμα. George Soros φέρνει την προσωπική του ιστορία να φέρει σχετικά με την απειλή που θέτει η σημερινή ανοδική λαϊκιστές. δύναμις
elliniko fenomeno.gr
