Του Δημήτρη Ρομποτή*
Η ανωτερότης ενός πολιτισμού, όπως και η κατωτερότης, φαίνεται στις προτεραιότητες των αντιδράσεων ενώπιον του χάους!
Οπως στην περίπτωση του Τιτανικού που βούλιαζε η ορχήστρα έπαιζε βαλσάκια διατηρώντας μια επίφαση, έστω τάξεως και αξιοπρέπειας, έτσι και τώρα που η Ελλάς αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο να βουλιάξη χρεοκοπώντας, το «ευαισθητοποιημένο» κομμάτι της κοινής …γνώσης εξεμάνη μετ’αγανακτήσεως για το ενδεχόμενο να ερμηνεύση ο κ. Σάκης Ρουβάς το «Αξιον Εστι» του Οδυσσέως Ελύτου σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη!
Για την Ελλάδα του «πολιτικού πολιτισμού»(sic) και των «διαδραστικών δράσεων»(sic) η βεβήλωσις των «ιερών» και των «οσίων» που συναποτελούν τα ιδεολογήματα επί των οποίων χτίστηκε και τώρα καταρρέει το οικοδόμημα του εφηρμοσμένου Ελλαδισμού δεν μπορεί να γίνη ανεκτή, ακόμη και σε συνθήκες του ο σώζων εαυτόν σωθήτω!
Τι κι’αν ο Πανταζής τραγούδησε Πλέσσα, ο Σφακιανάκης Σαντάνα (αυτό κι’αν είναι ιεροσυλία!) και η Εφη Θώδη αμερικανικά τραγούδια, χριστουγεννιάτικα και μη; (Να σημειωθή ότι με την απόφασή του αυτή ο Ρουβάς καθίσταται «κροσόβερ» καλλιτέχνης από την ανάποδη! Συνήθως αυτοί πάνε από ένα ανώτερο ποιοτικά είδος σε ένα πιο δημοφιλές, από την όπερα δηλαδή στην ποπ, όχι τούμπαλιν, εκτός κι’αν πρόκειται για τον Καρβέλα ο οποίος έγινε ο κανόνας που επιβεβαίωσε την εξαίρεση.)
Τι κι’αν η Εστία θα συγκατοικήση με την «Espresso» και θα πίνουν ελληνικό καφέ – από τη Βραζιλία; (Φήμες που τη θέλουν να μετονομάζεται σε “Αστεία” για τις ανάγκες του νέου αναγνωστικού κοινού δεν έχουν επιβεβαιωθεί, αλλά ούτε και διαψευστεί.) Ολα αυτά ουδαμώς μετρούν διότι είναι επιφανειακά κι’ανούσια, δεν βρίσκονται στα εξ ων συνετέθη το σύγχρονο ιδεολογικό μας …υπόβοθρο!
Το «Αξιον Εστί» από την άλλη, λόγω των με το αζημίωτο «αγωνιστικών» περγαμηνών του συνθέτη του κυρίως κι’όχι τόσο εξαιτίας της ποιητικής του αξίας που λίγοι αντιλαμβάνονται (μέχρι και ο Μπιθικώτσης είχε ομολογήσει σε συνέντευξή του ότι δεν καταλάβαινε τί τραγούδαγε), αποτελεί «ιερό» και «όσιο» διότι ταυτίστηκε με τους «λαϊκούς αγώνες», μπήκε στο πακέτο της «στρατευμένης τέχνης», των «τραγουδιών διαμαρτυρίας», «της πάλης» για το καθολικό δικαίωμα του διορισμού στο δημόσιο, του ψωμιού με Βιτάμ μαζί με λίγη αντίδραση στον πόλεμο του Βιετνάμ, της παιδείας των καταλήψεων και των σπουδών χωρίς τέλος – η πεμπτουσία του διανοούμενου άλλωστε, με την προσθήκη του «φρέντο» που τείνει να εξαφανίση τον «παραδοσιακό» φραπέ – και της ελευθερίας …Αρβανιτάκη έστω!
Ο κ. Μίκης Θεοδωράκης είναι αναμφισβήτητα ο μεγαλύτερος Ελλην μουσικοσυνθέτης, σε ηλικία. Καβάλησε στα νειάτα του επιδέξια το κύμα του «λαϊκισμού» και «σέρφαρε» θριαμβευτικώς προς την ακτή δημιουργώντας τον προσωπικό του μύθο στους λάτρεις του «αθλήματος» (εν αντιθέσει με την Ελλάδα που κινδυνεύει να πνιγή από το ίδιο κύμα).
Είναι, μπορεί να πη κανείς, ο Ανδρέας Παπανδρέου της «λαϊκής» (με την κομμουνιστική έννοια του όρου) μουσικής. Κατέστη ιερό τέρας του εφηρμοσμένου Ελλαδισμού και χάρη στην εγγενή ευελιξία του που τον έφερε να φλερτάρη και να κάνη φευγαλέες έστω σχέσεις με όλο σχεδόν το φάσμα του μεταπολιτευτικού παλαιοκομματισμού, κατάφερε να δημιουργήση μια ζηλευτή καθολικότητα ως προς την αποδοχή και αναγνώριση του έργου του.
Αποτέλεσμα είναι κάθε τρεις και δύο να έχουμε κάποιο φεστιβάλ αφιερωμένο στη ζωντανή μνήμη του, όπου παλιοί και νέοι ερμηνευτές αγωνίζονται να καταξιωθούν ως «σοβαροί» στα μάτια του επίσης «σοβαρού» κοινού που ανέχεται μετά χαράς έναν ακόμη εμπαιγμό της νοημοσύνης του. Υπ’αυτή την έννοια το φεστιβάλ της Νέας Σμύρνης επί του οποίου «θα αναβαθμιστή» ο κ. Ρουβάς στα «νάματα» και τα προσανάματα της «υψηλής τέχνης» δεν αποτελεί εξαίρεση και ορθώς ο κ. Θεοδωράκης με ανακοίνωσή του υπεραμύνθη του δικαιώματος του ερμηνευτού να προσδώση τη δική του εκδοχή στο «πάνθεον» των εκτελέσεων του «Αξιον Εστί». Ο μουσουργός στα ενενήντα του παραμένει πιο ευφυής από τους κατά τύφλαν θαυμαστές του που μαθημένοι στη διαμαρτυρία γενικώς διαμαρτύρονται για την «ιεροσυλία» Ρουβά!
Παρεπιπτόντως, ό,τι γίνεται με τη μουσική Θεοδωράκη και τους τραγουδιστές, ισχύει και για διαφόρους συγγραφείς! Οταν έχουν στερέψει από ιδέες που ίσως ποτέ να μην είχαν, ή γενικώς ψάχνουν για μια επικοινωνιακή, αν μη τί άλλο, αρπαχτή, κυκλοφορούν μιαν ακόμη βιογραφία του Μίκη Θεοδωράκη!!! Και εφτάψυχος να ήτανε ο χριστιανός, δεν θα είχε τόσες βιογραφίες!
Κλείνοντας, να σημειώσω με τρόμο ότι επαληθεύεται η προφητεία Γιώργου Μητσικώστα με τον Ρουβά να τραγουδάη «Αξιον Εστί»! Το τρομακτικόν της υποθέσεως έγκειται στο ότι είχε κάνει κι’άλλη προφητεία που ήθελε την Εφη Θώδη να γίνεται σύμβουλος του καραμανλή όντας πρωθυπουργός. Και το πρόβλημα βέβαια δεν είναι η Θώδη, με την κυβέρνηση Σαμαρά από τον Ιούνιο και μετά και τώρα με τον ΣΥΡΙΖΑ τα έχουμε δει όλα, αλλά ότι μπορεί να ξαναγυρίση ο καραμανλής!
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ: 1) Από τη μία ξεκινάει η δίκη για τις υποτιθέμενες (ακόμη) εγκληματικές δράσεις της Χρυσής Αυγής κι’από την άλλη ψηφίζουν νόμο για κατ’οίκον κράτηση σε καταδικασθέντες εγκληματίες!
2) Κάπου διάβασα ότι ο Μπουτάρης είπε ότι αν δη τον Καμμένο κρεμασμένο δεν θα κόψη το σκοινί! Σιγά τα ωά! Το σκοινί θα κοπή μόνο του, αποκλείεται να συγκρατήση το βάρος του Καμμένου ..
3) Τάδε έφη Γέρων …Ντάισελμπλουμ: «Το ελληνικό οικονομικό επιτελείο είναι έμπειρο ακαδημαϊκά, αλλά όχι και πολιτικά». Και πού νά’βλεπε το επιτελείο για την παιδεία!
4) Από το τάβλι στο …”τάμπλετ”! Πρόοδος α λα ελλαδικά!
