H μέρα ξημέρωσε χτες με μια νέα συμφωνία για την Ελλάδα που είναι γεμάτη απάτες και ψέματα. Πρόκειται βεβαίως για μια συμφωνία που καιρό αναμένονταν από τη στιγμή που η Ευρώπη υποχρεώνεται να δει επιτέλους κατάματα την πραγματικότητα.
Επομένως η Ευρώπη προχώρησε σε μια συμφωνία, το ευρώ ενισχύθηκε, τα χρηματιστήρια έπεσαν και οι επόμενες εβδομάδες μας επιφυλάσσουν πολλές απογοητεύσεις.
Γυρίζουμε σελίδα πλέον γιατί ετοιμαζόμαστε να αντιμετωπίσουμε όχι αυτό που μας λένε αλλά την πραγματικότητα αυτού που μας παρουσιάζεται και αυτού που θα έρθει ως το τελικό αποτέλεσμά του.
Πόσοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι χρειάζονται για να αλλάξουν μια λάμπα; Κανένας.
Δεν υπάρχει πρόβλημα με τη λάμπα, η κατάστασή της βελτιώνεται καθημερινάΚάθε πληροφορία που αναφέρει ότι η λάμπα δεν εμφανίζει καμιά ένδειξη πυράκτωσης είναι απατηλές φλυαρίες διαφόρων ύποπτων τύπων που δυστυχώς γνωρίζουν πρόσθεση και αφαίρεση.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν ανέφερε ποια θα είναι η συμβολή του στη Ελλάδα και δεν θα το κάνει ως τα μέσα Μαρτίου. Επομένως, μέχρι τότε δεν θα ξέρουμε το πραγματικό μέγεθος της ελληνικής διάσωσης.
Άρα τα 135 δις ευρώ που αναφέρονται σήμερα μπορεί να μην είναι το ακριβές νούμερο αν το ΔΝΤ αποφασίσει να μη χρηματοδοτήσει την ελληνική διάσωση.
Οι προβλέψεις για τη μελλοντική ανάπτυξη στην Ελλάδα, ακόμα και στο έγγραφο που διέρρευσε στο πρακτορείο Ρόιτερ, βασίζονται σε υποθέσεις που δεν θα υλοποιηθούν, όπως γινόταν πάντα, κάθε φορά, τα τελευταία δύο χρόνια. Τα ίδια απατηλά μαθηματικά της Ευρώπης μας πλασάρονται και τώρα και οι νέες προβλέψεις θα απέχουν από την αλήθεια τόσο όσο κι οι προηγούμενες.
Το Ινστιτούτο Διεθνούς Χρηματοοικονομικής (IIF) αποδέχτηκε τη νύχτα της Δευτέρας περαιτέρω περικοπές για τους ιδιώτες επενδυτές στις οποίες κανείς, εκτός των ιδίων, δεν έχει συμφωνήσει.
Πολύ σύντομα θα δούμε πόσα ιδρύματα είναι έτοιμα να αποδεχτούν αυτό το σχέδιο και πόσοι θα προτιμήσουν τη διαδικασία των αγωγών από τη στιγμή που τους ζητείται να αναλάβουν ζημιές 74% επί της καθαρής παρούσας αξίας του ελληνικού χρέους.
Αναμένεται επίσης να δούμε αγωγές στο Λονδίνο από τους κατόχους των ελληνικών ομολόγων ύψους 18 δις δολαρίων που έχουν εκδοθεί στο βρετανικό δίκαιο. Οι προβλέψεις της τρόικας βασίζονται σε συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα κατά 95% και όνειρο ζουν, μην τους ξυπνάμε…
Χτες το πρωί ένα άρθρο του Ρόιτερ έγραφε: «Τα 32 μέλη των μεγάλων πιστωτών της επιτροπής του IIF έχουν ελληνικό χρέος τουλάχιστον 44 δις ευρώ”.
Αν αυτό είναι σωστό, τότε η συμφωνία του IIF αντιπροσωπεύει μόλις το 12,2% των ομολογιούχων της Ελλάδας.
Εν τω μεταξύ η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αντάλλαξε τα ομόλογά της με την Ελλάδα και έλαβε θέση senior πιστωτή έναντι των ιδιωτών ομολογιούχων και θα δούμε σύντομα κάποιες αγωγές ενάντια σε αυτή την κίνηση, που μπορεί κάλλιστα να επαναληφθεί και με τα ομόλογα άλλων χωρών της Ευρωζώνης.
Μπορεί επίσης να δούμε πωλήσεις τίτλων από κατηγορίες πιστωτών που δεν υπόκεινται στη χειραγώγηση των ευρωπαϊκών αρχών και δεν θέλουν να υπόκεινται στις ιδιοτροπίες της ΕΚΤ.
Κάτι άλλο που μπορεί επίσης να δούμε είναι τους οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης να λαμβάνουν υπόψη τους αυτή την κίνηση και να υποβαθμίζουν όλα τα κράτη της Ευρωζώνης ως συνέπειά της.
Στην αποτίμηση ενός κράτους έχουμε πιστωτικό κίνδυνο και πολιτικό κίνδυνο και ο πολιτικός κίνδυνος πλέον αυξάνεται δραματικά. Η ΕΚΤ μας λέει ότι θα δώσει τα κέρδη από τους ελληνικούς τίτλους της στις ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες, όμως προς το παρόν δεν υπάρχουν κέρδη, υπάρχουν μόνο σοβαρές ζημιές.
Επομένως, όλη αυτή η συζήτηση περί κερδών αφορά μόνο προσδοκίες ότι θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους στη λήξη των ελληνικών ομολόγων που απέχει πολλά χρόνια ακόμη.
Ο ισχυρισμός της ΕΚΤ δεν είναι απλά παραπλανητικός αλλά και σε εντελώς λάθος κατεύθυνση.
Αναμένεται επίσης ότι πολύ σύντομα οι οίκοι Fitch και S & P θα υποβιβάσουν την Ελλάδα σε καθεστώς ‘default’, κι αυτό θα ενεργοποιήσει τη γλώσσα της χρεοκοπίας σε όλες τις κατηγορίες τιτλοποιήσεων που περιλαμβάνουν ελληνικά παράγωγα ύψους 90 δις δολαρίων και μπορεί να προκαλέσει ένα μεγάλο ξεφόρτωμα από λογαριασμούς που απαγορεύεται να διακρατούν χρεοκοπημένους τίτλους.
Και μόλις η Ελλάδα τοποθετηθεί στην κατηγορία της ‘πτώχευσης’, θα ακολουθήσουν σύντομα οι τράπεζες και για άλλη μια ακόμη φορά θα έχουμε όλες τις γνωστές επιπτώσεις στο διατραπεζικό δανεισμό, τις τιτλοποιήσεις, τα ενέχυρα κλπ.
Τα συμβόλαια ασφάλισης έναντι κινδύνου πτώχευσης για την Ελλάδα μπορεί να λειτουργήσουν ή να μη λειτουργήσουν, αλλά σαφώς και θα υπάρξουν αρκετοί ομολογιούχοι που δεν θα ανταλλάξουν τα ομόλογά τους με νέους τίτλους κι έτσι η Ελλάδα θα εισάγει τις ρήτρες συλλογικής δράσης που σαφώς θα ενεργοποιήσουν τα CDS και αν αυτό δεν γίνει, θα δείξει τις αυταπάτες της ασφαλιστικής αγοράς των CDS.
Η δομή της συμφωνίας δίνει στην τρόικα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ τον πλήρη έλεγχο των δημοσίων οικονομικών της Ελλάδας, έτσι ώστε να μπορούν κάλλιστα να ορίσουν κάποιον Τσάρο που θα συνεργάζεται με τους γραφειοκράτες της τρόικας.
Η χώρα δεν θα ελέγχει πια τα δημόσια οικονομικά της από τη στιγμή που αντάλλαξε την εθνική της κυριαρχία με ρευστότητα.
Στην πραγματικότητα ο εγγυοδοτικός λογαριασμός θεσπίζεται για την Ελλάδα αλλά θα ελέγχεται από την τρόικα και η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να αλλάξει το Σύνταγμά της με την εισαγωγή μιας δέσμευσης ότι θα πληρώνει τους πιστωτές πριν από κάθε δημόσια δαπάνη.
Μια γρήγορη μελέτη των αριθμών δείχνει ότι η Ελλάδα παίρνει 19 σεντ για κάθε ευρώ που δανείζεται και τα υπόλοιπα 81 σεντ είναι τα λεφτά που τα κράτη της Ευρωζώνης πληρώνουν πίσω στις τράπεζες τους με τα λεφτά που υποτίθεται ότι δανείζουν στην Ελλάδα. Η Ελλάδα έγινε πλέον ένα κανάλι ώστε τα ευρωπαϊκά κράτη να αποπληρώνουν τα δικά τους χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Πολύ σύντομα θα δούμε αν τα ευρωπαϊκά Κοινοβούλια είναι διατεθειμένα να εγκρίνουν μια τέτοια συμφωνία ή αν η προσεκτική μελέτη των αριθμών οδηγήσει σε αντιρρήσεις και προβλήματα, ιδίως από τη Φιλανδία και την Ολλανδία. Θα δούμε επίσης καθώς θα πλησιάζουν οι ελληνικές εκλογές πώς θα αντιδράσουν οι πολίτες σε όλα αυτά είτε στις κάλπες είτε και στους δρόμους, καθώς η ελληνική κυβέρνηση επιστρέφοντας στην Αθήνα πρέπει να προχωρήσει σε νέες περικοπές ύψους 3 δις ευρώ και να εφαρμόσει όλους τους όρους της τρόικα ως το τέλος Φεβρουαρίου.
Εν τω μεταξύ το τελικό ελληνικό χρέος θα φτάσει τα 400 δις ευρώ καθώς νέο χρέος προστίθεται πάνω στο παλιό σε μια χώρα που πλέον έχει αρνητική ανάπτυξη 7% και που η πραγματική κατάσταση, ανεξαρτήτως τι λένε οι Ευρωπαίοι, διαρκώς επιδεινώνεται.
Στις αρχές Μαΐου η Ελλάδα θα πρέπει να αποπληρώσει τη δεύτερη λήξη ομολόγου μέσα στο 2012 κι εκεί μπορεί να χρειαστεί να τα ξαναδούμε όλα από την αρχή.
Αν, τέλος, η Ελλάδα προχωρήσει πράγματι στο επόμενο στάδιο της παρούσας διάσωσης, η άλλη πλευρά του νομίσματος θα είναι η αύξηση του χρέους των άλλων κρατών της Ευρωζώνης που θα της έχουν παράσχει το νέο δάνειο η οποία θα προκαλέσει περισσότερες υποβαθμίσεις καθώς θα αλλάζουν τα νούμερα χρέους προς ΑΕΠ των κρατών, ιδίως της ευρωπαϊκής περιφέρειας.
Ποιοι και πόσο κερδίζουν από την ελληνική κρίση
Ποιοι κρύβονται πίσω από το ράλι των ελληνικών ομολόγων και των CDS που λαμβάνει χώρα τις τελευταίες ημέρες;
Η απάντηση είναι εύκολη για όλους όσους ασχολούνται με τον περίφημο κόσμο του finance. Δεν είναι άλλοι από τους λεγόμενους «καρχαρίες» των αγορών, οι οποίοι όλο το προηγούμενο διάστημα αγόραζαν ελληνικά κρατικά ομόλογα στο 19% με 45% (λήξη Μαρτίου) της ονομαστικής αξίας, λαμβάνοντας μηδαμινό ρίσκο καθώς υποχρεωτικό κούρεμα στο οποίο θα προχωρούσε η Ελλάδα δεν θα ξεπερνούσε το 80% της ονομαστικής αξίας των ομολόγων.
Tαυτόχρονα, τα περισσότερα εξ αυτών διαθέτουν θέση σε ασφάλιστρα κινδύνου (CDS). Είναι επομένως ασφαλισμένα έναντι πιστωτικού κινδύνου (credit event) που συνεπάγεται μια τακτική χρεοκοπία η οποία θα επέλθει με υποχρεωτικό κούρεμα ή άτακτη αν υπάρξει στάση πληρωμών.
Τα κέρδη τους δε θα είναι διπλά, εάν δεν επιτευχθεί υψηλή συμμετοχή στο PSI. Σε αυτή την περίπτωση η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να ενεργοποιήσει τα Collective Action Clauses, τις ρήτρες, δηλαδή, συλλογικής δράσης, που επιβάλουν υποχρεωτική συμμετοχή της μειοψηφίας των ομολογιούχων.
Έτσι και νέα ομόλογα θα λάβουν με ονομαστική αξία υψηλότερη αυτής που αγόρασαν τα παλαιά και θα πληρωθούν από τα CDS. Σύμφωνα με έρευνα της JP Morgan, ελληνικά ομόλογα ονομαστικής αξίας 80 δισ. ευρώ ανήκουν σε ανεξάρτητους επενδυτές , όπως hedge funds, ιδιώτες και κρατικά επενδυτικά κεφάλαια (sovereign funds).
Την ώρα, λοιπόν, που το ελληνικό κοινοβούλιο είναι έτοιμο να ψηφίσει τη σχετική διάταξη για τη ενεργοποίηση των ρητρών συλλογικής δράσης (CAC’s), η εικόνα στην ελληνική αγορά ομολόγων μέρα με τη μέρα επιδεινώνεται. Χθες τα spreads των ελληνικών ομολόγων αλλά και CDS κινήθηκαν έντονα ανοδικά, καθώς πλέον είναι πιθανή η ενεργοποίηση των CACs των ρητρών συλλογικής δράσης που θα καταστήσουν υποχρεωτική από εθελοντική την συμμετοχή στην αναδιάταξη του ελληνικού χρέους. Είναι ενδεικτικό πως η απόδοση του ομολόγου λήξης 20 Μαρτίου 2012 κινείται στο 2096% ή μέση τιμή 37,5 μονάδες βάσης. Την ίδια ώρα το ελληνικό CDS βρέθηκε σε υψηλά 6 μηνών στο 73%.
Η ανοδική πορεία των ελληνικών ομολόγων καταδεικνύει σύμφωνα με τους αναλυτές, πως οι traders των ομολόγων εκτιμούν πως με την ενεργοποίηση των CAC’s, ο ISDA θα πιστοποιήσει credit event και θα πληρωθούν τα CDS, δηλαδή θα υπάρξει selective default. Πάντως η Διεθνής Σύνδεσµος Συµφωνιών Ανταλλαγής και Παραγώγων (ISDA), η αρχή που είναι υπεύθυνη να κρίνει πότε μια αναδιάρθωση χρέους είναι πιστωτικό γεγονός και ενεργοποιεί τα CDS έχει δηλώσει πως είναι άλλο να υιοθετήσεις την πρακτική της ρήτρας συλλογικής δράσης και άλλο να την χρησιμοποιήσεις.
Αλλο δηλαδή να την έχεις ως νόμο για να απειλείς όσους δεν θέλουν να συμμετάσχουν και άλλο να την κάνεις πράξη.
Η ISDA, λοιπόν έχει ξεκαθαρίσει πως υιοθέτηση ρήτρας συλλογικής δράσης (Collective Action Clauses) στα υφιστάμενα ελληνικά ομόλογα δεν συνιστά από μόνη της πιστωτικό γεγονός. Αυτό που το συνιστά όμως πιστωτικό γεγονός είναι η χρήση της με αποτέλεσμα δεσμευτική μείωση σε κουπόνια ή κεφάλαιο για του ομολογιούχους.
Παράλληλα, έχει επισημάνει ότι αν ένας οίκος αξιολόγησης υποβαθμίσει τη χώρα σε καθεστώς default, αυτό δεν συνιστά απαραίτητα πιστωτικό γεγονός, κι αυτό γιατί δεν υπάρχει κάποια σύνδεση μεταξύ μιας ανακοίνωσης οίκου αξιολόγησης και ενός πιστωτικού γεγονότος που πυροδοτεί και την πληρωμή των CDS.
Η ISDA έχει τονίσει ότι για να προκληθεί πιστωτικό γεγονός απαιτείται αλλαγή στους όρους εκκρεμών ομολόγων ή δανείων, διαχωρίζοντάς το από μια ανταλλαγή ομολόγων, στην οποία τα αρχικά ομόλογα αντικαθίστανται από νέα, με καινούριους όρους.
Sofokleous
