Προσκεκλημένος στο ψηφιακό ραδιόφωνο elliniko-fenomeno com, και του Δημοσιογράφου Νίκου Βάνη (3/03/2011), για να τον απολαύσουμε σε μία αποκαλυπτική συνέντευξη.
Ο Λευτέρης Χαψιάδης είναι στιχουργός μεγάλων επιτυχιών που τραγουδήθηκαν από τα μεγαλύτερα αστέρια του λαϊκού πενταγράμμου, επιστήθιος φίλος και παραγωγός του Στέλιου Καζαντζίδη. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται και με την συγγραφή βιβλίων.
Νίκος Βάνης: Λευτέρη καλώς μας ήλθες στο στούντιο του ραδιοφώνου μετά από χρόνια.
Λευτέρης Χαψιάδης: Γεια σου Νίκο, χαίρομαι, που σε ξαναβλέπω.
Ν. Βάνης: Μετά από χρόνια και καιρούς μας ήλθες επιτέλους.
Λ. Χαψιάδης: Είμαι απομονωμένος, ζω σε ένα χωριό στον Έβρο, είναι το χωριό που γεννήθηκα και μεγάλωσα, ο επίγειος παράδεισος μου, ονομάζεται Κοίλα, και είμαστε όλοι κι όλοι έξι άτομα.
Ν. Βάνης: Τι θέλεις να ζεις εδώ που είμαστε 2.000.000 άνθρωποι εκ των οποίων το 1.000.000 είναι ξένοι.
Λ. Χαψιάδης: Και τα ένα εκατομμύριο θέλει, να φάει το άλλο. Πολλοί με ρωτούν Νίκο, εάν ζούσε σήμερα ο Στέλιος Καζαντζίδης και τραγουδούσε, τι ρόλο θα έπαιζε;; Ποια θα ήταν η θέση του;; Δεν χρειάζεται να σκεφτώ, έχω την απάντηση. Σήμερα που τελείωσε η Ελλάδα του πλαστικού χρήματος, και της φαινομενικής ευμάρειας, σε λίγο θα γράφονται τραγούδια για την ξενιτιά, γιατί πολλοί Έλληνες σκέπτονται να φύγουν μετανάστες, καθώς και πολλοί Έλληνες θα είναι φτωχοί, και μάλιστα κάτω από το όρια της φτώχιας.
Ν. Βάνης: Εάν έβλεπε αυτήν την κατάντια ο Στελάρας τι θα έλεγε;;
Λ. Χαψιάδης: “ Είδατε που σας τα έλεγα;;”, απλώς τα είπε πολύ νωρίς, και τον θεώρησαν γραφικό. Δηλαδή έλεγαν “καλά που την είδε ο Σ. Καζαντζίδης την φτώχεια;; Εδώ ο καθένας έχει τρία αμάξια, καταθέσεις στην τράπεζα, εξοχικά.” Ο Σ. Καζαντζίδης έβλεπε πολύ μακριά και έλεγε “αυτά είναι όλα ψεύτικα, είναι φτιαγμένα με λεφτά που δεν τους ανήκουν”.
Ν. Βάνης: Πραγματικά έβλεπε την ωμή πραγματικότητα, διαρκώς έλεγε και για το σύστημα.
Λ. Χαψιάδης: Καλά με το σύστημα πάντα ήταν σε κόντρα, ειδικά με το δισκογραφικό, που τον ταλαιπώρησε τόσο πολύ. Αυτό που συνέβη με τον Σ. Καζαντζίδη, δεν συνέβη με κανέναν άλλο καλλιτέχνη σ΄ όλον τον κόσμο. Να είναι σφραγισμένη η φωνή του επί 12 χρόνια, γιατί υπέγραψε, και φταίει ο ίδιος, ένα συμβόλαιο αποικιοκρατικής μορφής.
Ν. Βάνης: Όπως άλλωστε είναι και τα τωρινά Λευτέρη.
Λ. Χαψιάδης: Χειρότερα, για να το μάθει και ο κόσμος ο Σ. Καζαντζίδης επειδή δεν είχε τηρήσει τους όρους του προηγούμενου συμβολαίου του, πήγε και υπέγραψε ένα συμβόλαιο με το πιστόλι στον κρόταφο, όπως έλεγε και ο ίδιος. Τον υποχρέωσαν να κάνει 10 δίσκους σε 3 χρόνια, να τραγουδήσει 120 τραγούδια, πράγμα το οποίο , πράγμα το οποίο δεν γίνεται. Κανείς καλλιτέχνης δεν μπορεί να βγάλει σε ένα χρόνο δύο δίσκους.
Το σύνηθες είναι ένας δίσκος κάθε χρόνο, ή κάθε δύο χρόνια. Αυτός ήταν υποχρεωμένος να κάνει 3,5 δίσκους κάθε χρόνο. Η εταιρεία το έκανε εκ του πονηρού, γιατί ήξερε ότι δεν μπορεί, να το κάνει. Αλλά για να μάθει ο κόσμος μια φοβερή αλήθεια, εκεί φταίει ο Σ. Καζαντζίδης, γιατί δεν πήγε με τον δικηγόρο του.
Όταν υπέγραψε αυτό το συμβόλαιο το 1971 με το πιστόλι στον κρόταφο όπως είπα και παραπάνω, γιατί δεν είχε τηρήσει του όρους του προηγούμενου συμβολαίου. Το 1971 ο δίσκος είχε 120 δραχμές το θυμάμαι γιατί ήμουν φοιτητής και αγόραζα δίσκους, εκ των οποίων πολλοί είχαν και την τιμή επάνω. Ο Σ. Καζαντζίδης απαίτησε από τον Μάτσα να του δίνει 12 δραχμές τον δίσκο. Μέσα στο μυαλό του είχε ότι το 12% είναι το 10% του δίσκου.
Δεν απαίτησε όμως το 10%, αλλά 12 δραχμές, και η εταιρεία ακόμα πιο προκλητική του λέει “εντάξει να σου τα δώσουμε, γενναιόδωρη τάχα, αλλά από τον δεύτερο χρόνο και μετά οι 12 να γίνουν 6 δραχμές, γιατί όταν η τιμή του δίσκου όταν παλαιώσει πέφτει”. Κάποια στιγμή ο δίσκος έφτασε να πωλείται 2500 – 3000 ακόμα και 5.000 δραχμές, και ο Σ. Καζαντζίδης έπαιρνε 6 δραχμές.
Ν. Βάνης: Αυτή είναι πραγματική αδικία, τον στοίχησε πολύ αυτό τον Στέλιο.
Λ. Χαψιάδης: Κοίταξε, τον στοίχησε, γιατί ένοιωσε την κοροϊδία. Ότι δεν μπορεί να με ανταμείβεις έτσι, καλύτερα να μην τραγουδήσω.
Ν. Βάνης: Γι΄ αυτό άλλωστε σταμάτησε να τραγουδά.
Λ. Χαψιάδης: Ο τελευταίος δίσκος του ήταν το “Υπάρχω” ο οποίος κυκλοφόρησε τα τέλη Νοεμβρίου του 1975. Όταν κυκλοφόρησε, είχε παρουσιαστεί στην τηλεόραση στην εκπομπή “Οι ρεπόρτερ”, εδώ στην Θεσσαλονίκη είχε σταματήσει η κυκλοφορία, και οι οδηγοί των λεωφορείων σταμάτησαν, και πήγαν σε καφενεία για να δούνε την εκπομπή. Ήταν η μεγαλύτερη σε ακροαματικότητα εκπομπή για το λαϊκό τραγούδι.
Ν. Βάνης: Που έγινε μέχρι και σήμερα.
Λ. Χαψιάδης: Από το 1975 έκανε 12 χρόνια να τραγουδήσει. Το 1987 κυκλοφόρησε τον δίσκο “Ο δρόμος της επιστροφής”, που τα περισσότερα τραγούδια τα έχω γράψει εγώ.
Ν. Βάνης: Αυτόν τον δίσκο Λευτέρη τον κρατώ σαν φυλακτό.
Λ. Χαψιάδης: Είναι η επανεμφάνιση το Σ. Καζαντζίδη, έπαιξα και εγώ τον ρόλο μου, για να μείνε ελεύθερος από την ΜΙΝΟΣ, πράγμα που αργότερα το έμαθε ο Μάτσας και μου πήρε το κεφάλι.
Ν. Βάνης: Σου το κρατούσε ο Μάτσας. Νομίζω όμως Λευτέρη ότι ο Στέλιος είχε βγάλει και έναν δίσκο με Ποντιακά τραγούδια.
Λ. Χαψιάδης: Αυτά έγιναν μετά. Αφού έβγαλε “Τον δρόμο της επιστροφής”, μετά στην polygram έβγαλε “τον ελεύθερο”, και μετά βρήκε το λιμάνι του, όπως έλεγε την ΜΒΙ την οποία είχε ο αείμνηστος Ανδρέας Καϊάφας, ήταν αυτό που ονειρευόταν ο Σ. Καζαντζίδης. Να νοιώθει την δισκογραφική εταιρεία σπίτι του, και ο Α. Καϊάφας του τα πρόσφερε όλα αυτά.
Ν. Βάνης: Λευτέρη ακούγονται πολλά για τον Στέλιο ότι, παίρνει πολλά δικαιώματα, τα οποία τώρα πάνε στην οικογένεια του, εσύ τα γνωρίζεις καλύτερα.
Λ. Χαψιάδης: Ο Στέλιος Καζαντζίδης κάποια στιγμή ήταν περιζήτητος στις δισκογραφικές, τους συνθέτες και τους στιχουργούς. Απαίτησε κατ΄ εμέ λάθος, να παίρνει τα μισά δικαιώματα του συνθέτη, η του στιχουργού, και μάλιστα πολλές φορές δεν έβαζε και το όνομα τους. Αυτό είναι μια από τις μαύρες στιγμές στην καριέρα του Σ. Καζαντζίδη, να λέμε την αλήθεια, γιατί όποιος λέει την αλήθεια, δεν φοβάται τίποτα.
Δεν μπορεί μετά από χρόνια να αποκαλύπτεται ότι ένα από τα μεγαλύτερα Ελληνικά τραγούδια το “Δύο πόρτες έχει η ζωή” που φέρει την υπογραφή του Σ. Καζαντζίδη, να αποκαλύπτεται ότι οι στίχοι είναι της Ευτυχίας Παναγιαννοπούλου και η μουσική του Βασίλη Καραπατάκη, δεν φέρουν ούτε τα ονόματα τους, και όλα τα ποσοστά παίρνει ο Σ. Καζαντζίδης, γιατί η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου πήρε 200 δραχμές, μέσα στο πάθος τους για την χαρτοπαιξία, και το πούλησε.
Ν. Βάνης: Τότε συνέβαιναν πολλά τέτοια περιστατικά Λευτέρη.
Λ. Χαψιάδης: Βέβαια, πάρα πολλά ήταν τα παραδείγματα.
Ν. Βάνης: Τώρα ας έλθουμε σε ένα άλλο θέμα Λευτέρη, ο Στέλιος είχε μια πρόταση από τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου για να κατέβη ως βουλευτής, απ΄ ότι γνωρίζω όμως δεν την δέχθηκε.
Λ. Χαψιάδης: Έτσι όπως το θέτεις, έπεσες στον κατάλληλο άνθρωπο, γιατί ήμουν μαζί του, την ημέρα που πήγε, να γίνει η συνεννόηση. Είχαμε βρεθεί στο γραφείο ενός ανθρώπου του Άκη Τσοχατζόπουλου, τον Φώτη Αρβανίτη που είναι αρχιτέκτονας , για να συζητήσουμε την κάθοδο του στην Β΄ Θεσσαλονίκης.
Άκουσε λοιπόν ο Στέλιος κάτι περίεργες συζητήσεις στον προθάλαμο με κάποιον υποψήφιο βουλευτή , που τον έκοψαν και στην θέση του έβαλαν το Γ. Πέτσο. Ήλθε λοιπόν ο άνθρωπος για να διαμαρτυρηθεί και στην συζήτηση εκείνη ο Στέλιος έμαθε ότι η μάνα του ήταν Πόντιας, και ότι τον έριξαν. Είπε λοιπόν “κύριοι χαίρεται, αυτά δεν είναι για μένα”.
Ν. Βάνης: Σηκώθηκε και έφυγε.
Λ. Χαψιάδης: Ναι, αυτό έκανε, άλλος να ήταν στην θέση του θα έμπαινε πρώτος. Ο Σ. Καζαντζίδης ήταν ένας άνθρωπος γεμάτος αντιφάσεις, αγάπησε πολύ το τραγούδι, αλλά μίσησε το επάγγελμα του τραγουδιστή, και γι΄ αυτό αποσύρθηκε τόσο γρήγορα από τα μαγαζιά. Κανένας τραγουδιστής δεν θα άντεχε στον χρόνο, μη εμφανιζόμενος. Ο Στέλιος 35 χρονών είχε παρατήσει τα μαγαζιά, έβγαζε μόνο δίσκους, και πάλι ήταν ο θεός.
Ν. Βάνης: Και τώρα είναι ο θεός.
Λ. Χαψιάδης: Μόνο όπως γράφω και στο βιβλίο μου “ήταν θεός, και δεν το ήξερε”
Ν. Βάνης: θα έλθουμε και στα βιβλία σου, το νέο και τα προηγούμενο που πήγε πάρα πολύ καλά, γιατί εγώ το στήριξα μέσω του Ίντερνετ.
Λ. Χαψιάδης: Εγώ αγνοώ τελείως το Ίντερνετ.
Ν. Βάνης: Εσύ το περίμενες ότι θα είχε τέτοια απήχηση το βιβλίο, μέσω του διαδικτύου;; Είδες που η νεολαία μας διαβάζει από το διαδίκτυο.
Λ. Χαψιάδης: Τώρα μου μπήκε και εμένα η όρεξη να ασχοληθώ με το Ίντερνετ , αλλά δυστυχώς στο χωρίο που ζω δεν έχω πρόσβαση με το Ίντερνετ.
Ν. Βάνης: Όσοι παράγοντες από τον ΟΤΕ μας ακούν, θα πρέπει να τοποθετηθεί κεραία στην περιοχή σου Λευτέρη, για να έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο.
Λ. Χαψιάδης: Πράγμα αδύνατον, γιατί είναι 2-3 χωριά στην περιοχή, το δικό μας είναι σχεδόν ακατοίκητο, ζουν 6 άτομα, μάλιστα τα 4 λείπουν, όπως και εγώ, και έμεινε μόνο ο ένας.
Ν. Βάνης: Λευτέρη πόσους δίσκους έχει στο ενεργητικό του ο Σ. Καζαντζίδης;;
Λ. Χαψιάδης: Υπάρχει ένας μύθος με τον Σ. Καζαντζίδη ότι είχε πει 5.000 τραγούδια, αυτό είναι παραμύθι. Τα τραγούδια του Στέλιου είναι γύρω στα 867 καταγεγραμμένα από το πρώτο του τραγούδι “Για μπάνιο πάω” μέχρι και το τελευταίο.
Ν. Βάνης: Προ καιρού είχα φιλοξενήσει τον Γιαννίκο στο ραδιόφωνο, τον παλιό επιχειρηματία του κέντρου “Θεσσαλονικιά” ο οποίος μου ανέφερε πολλά για τον Στέλιο, θετικά και αρνητικά, ήταν ως άνθρωπος ιδιόρρυθμος, διαφορετικός από τους άλλους.
Λ. Χαψιάδης: Αλλά ήταν πολύ μεγάλος, ασύγκριτος, και ανεπανάληπτος.
Ν. Βάνης: Ορισμένα τραγούδια του Στέλιου είχαν ως αναφορά την Ελλάδα, που σήμερα τέτοια κανείς καλλιτέχνης δεν έχει τραγουδήσει.
Λ. Χαψιάδης: Τον Σ. Καζαντζίδη πιστεύω ότι βοήθησαν οι κοινωνικές συνθήκες της εποχής, σε μια Ελλάδα που σπαρασσόταν εκείνον τον καιρό, προσπαθούσε να κλείσει τις πληγές της από τον εμφύλιο. Οι μισοί Έλληνες έφυγαν στην ξενιτιά και οι άλλοι μισοί έμεινα εδώ. Η φτώχεια ήταν μεγάλο φαινόμενο στον περισσότερο πληθυσμό. Τον βοήθησαν λοιπόν οι κοινωνικές συνθήκες της εποχής, και γιατί δεν αποκόπηκε από τον ιστό. Δεν πήγαινε να πει καφέ στο Κολωνάκι, όπως κάνουν οι σημερινοί τραγουδιστές. Το έπινε στο καφενείο της Νέας Ιωνίας που λεγόταν “Αυστραλία”, δίπλα στο πατριό του.
Ν. Βάνης: Ο Στέλιος έγραψε ιστορία στο Ελληνικό τραγούδι, και στα χρόνια που έρχονται πολλοί είναι εκείνοι που θα τον ζητήσουν.
Λ. Χαψιάδης: Σου είπα, εγώ πιστεύω ότι, θα είναι ο πιο επίκαιρος τραγουδιστής μέσα στο χρόνο, με τόσο φτώχεια που έρχεται, και με την ξενιτιά που θα έλθει.
Ν. Βάνης: Αυτό που είπες Λευτέρη είναι πολύ σημαντικό, διότι τις προάλλες συναντήθηκα με νέους ανθρώπους, οι οποίοι μου έλεγαν ότι, θα φύγουν στο εξωτερικό προς αναζήτηση εργασίας. Εσύ σ΄ αυτούς τους νέους τι έχεις να πεις;;
Λ. Χαψιάδης: Αυτά τα νέα παιδιά, είναι η πιο δυστυχισμένη γενιά, γιατί εμάς οι γονείς μας, δηλαδή η προηγούμενη γενιά, προσπάθησαν να κάνουν το οτιδήποτε, για να μας σπουδάσουν, έτσι ώστε να ζήσουμε καλύτερα. Εμείς κάναμε τα πάντα γι΄ αυτά τα παιδιά, τα καλομάθαμε πολύ, είναι ανήμπορα στο να αντιμετωπίσουν την κατάσταση, και θα πάθουν μεγάλο σοκ, δηλαδή από την καλοπέραση θα πέσουν κατευθείαν στην φτώχεια.
Ν. Βάνης: Είναι πολύ δύσκολο αυτό Λευτέρη.
Λ. Χαψιάδης: Όντως είναι δύσκολο, σκέψου ένα παιδί 23 χρονών που τελειώνει το Πανεπιστήμιο, η πρώτη ερώτηση που θα σου κάνε είναι “ γιατί με έστειλες στο Πανεπιστήμιο;; Τι κατάλαβα που πήρα πτυχίο;;.
Ν. Βάνης: Λευτέρη μήπως έχουν δίκιο τα παιδιά, γιατί άλλα τους έταξε το πολιτικό μας γίγνεσθαι.
Λ. Χαψιάδης: Οι νέοι δεν φταίνε σε τίποτα, κατ΄ αρχάς έχουν ξεκάθαρο μυαλό από εμάς, είναι πιο τίμιοι στις σχέσεις, είναι ένα καζάνι που βράζει. Πιστεύω ότι τα παιδιά θα βρουν το δρόμο τους, αλλά θα υποφέρουν.
Ν. Βάνης: Η νεολαία μας θα ξενιτευτεί Λευτέρη, δηλαδή βλέπουμε να επαναλαμβάνεται η ιστορία, στην Ελλάδα. Μήπως το έργο γράφεται ξανά;;
Λ. Χαψιάδης: Ξαναγράφεται και μάλιστα πιο εφιαλτικά.
Ν. Βάνης: Δεν μπορούμε να ανατρέψουμε την κατάσταση, να κάνουμε τίποτα, γιατί τα έχουν τόσα καλά προγραμματισμένα.
Λ. Χαψιάδης: Η ιστορία λέει πως όλα ανατρέπονται, και όλα αλλάζουν, Κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με έναν λαό
Ν. Βάνης: Βλέπε τι γίνεται στα Αραβικά κράτη.
Λ. Χαψιάδης: Ακόμα δεν είδαμε τίποτα.
Ν. Βάνης: Λευτέρη αυτού του μεγάλου καλλιτέχνη και αναφέρομαι στον Στέλιο Καζαντζίδη τα τραγούδια ακούγονται στα μαγαζιά ακόμα σήμερα, και θα συνεχίσουν ακόμα πολλά χρόνια.
Λ. Χαψιάδης: Από την ζωή έφυγαν και πολλοί άλλοι, μεγάλοι καλλιτέχνες, δηλαδή θεωρώ ότι ο Γ. Μπιθικώτσης έχει πει εκπληκτικά τραγούδια, είχε μια πορεία στην δισκογραφία φανταστική. Δυστυχώς όμως σαν να ξεχάστηκε , δεν μιλά πλέον κανείς γι΄ αυτόν. Όσο δεν μιλούν για τον Γ. Μπιθικώτση, τόσο πιο πολύ ανεβαίνει ο Σ. Καζαντζίδης. Ο Γ. Μπιθικώτσης τραγούδησε δύο βραβεία νόμπελ τον Γ. Σεφέρη και τον Ο. Ελύτη, και δυο βραβεία Λένιν λογοτεχνίας τον Γ. Ρίτσο και τον Κ. Βάρναλη.
Ν. Βάνης: Ο Γ. Μπιθικώτσης έχει τραγουδήσει χρυσάφια.
Λ. Χαψιάδης: Το ένστικτό του τον οδήγησε κοντά στον Μ. Θεοδωράκη όπου θριάμβευσαν. Ο Μ. Θεοδωράκης έγραψε καταπληκτικά τραγούδια, κα είναι μεγάλο κεφάλαιο για την Ελλάδα, πιστεύω δε ότι είναι ο τελευταίος μεγάλος. Όταν θα φύγει θα φτωχύνει ακόμα πιο πολύ την Ελλάδα, μακάρι να μην φύγει.
Ν. Βάνης: Λευτέρη σιγά – σιγά έφυγαν όλοι οι μεγάλοι του πολιτισμού και έμειναν ελάχιστοι.
Λ. Χαψιάδης: Αυτό είναι μοιραίο, τα χρόνια περνούν, αλλά δεν βγαίνουν ισάξιοι. Δηλαδή βγήκε ο Μ. Θεοδωράκης, ο Μ. Χατζιδάκις, και από πίσω τους ακολούθησε μια στρατιά Μ. Λοΐζος, Σ. Ξαρχάκος, Δ. Μούτσης, Γ. Σπανός, Μ. Πλέσσας, Μ. Τόκας, Σ. Κουγιουμζής,, οι οποίοι ήταν πάρα πολύ καλοί. Εάν πιάσει κανείς τους σημερινούς συνθέτες, έχει κανείς το ανάστημα το Μ. Θεοδωράκη, του Μ. Χατζιδάκι και των υπολοίπων;;
Ν. Βάνης: Τώρα έκανε και μια κίνηση ο Μίκης βλέποντας την εικόνα της χώρας μας.
Λ. Χαψιάδης: Αυτή είναι πολιτική κίνηση του Μίκη, ο οποίος πάντα μας εκπλήσσει άλλοτε ευχάριστα, και άλλοτε δυσάρεστα. Αλλά ο Μ. Θεοδωράκης έχει το δικαίωμα να το κάνει, γιατί δεν ήταν μόνο ένας πολύ μεγάλος συνθέτης, αλλά και ένας αγωνιστής, ο οποίος πήγε εξορία, και φυλακή για τα πολιτικά του πιστεύω. Ν. Βάνης: Λευτέρη που βρίσκεται σήμερα το Ελληνικό τραγούδι;; Πιστεύεις ότι θα ανακάμψει;;.
Λ. Χαψιάδης: Το τραγούδι Νίκο μου τα έχουμε ξαναπεί άλλωστε ότι, είναι απεικόνιση της ζωής του Έλληνα. Αυτήν την ζωή κάνει ο Έλληνας, αυτά τα τραγούδια γουστάρει. Ο Έλληνας έχει μάθει στο χαβαλέ, στις πιστωτικές κάρτες, στα δάνεια, του έμαθαν έτσι, γατί θυμάμαι κάποια εποχή, κλείναμε τα τηλέφωνα το μεσημέρι, γιατί μας ενοχλούσαν οι τράπεζες στο να πάρουμε κάρτες, μας παρακαλούσαν. Μήπως δεν είναι έτσι;;
Ν. Βάνης: Λευτέρη έχεις απόλυτο δίκιο.
Λ. Χαψιάδης: Μας έλεγαν, ελάτε, να πάρετε εορτοδάνειο, διακοποδάνειο, δάνειο για φοιτητές, και ούτε καθ΄ εξής. Δυστυχώς τα τραγούδια αυτά είναι της φαινομενικής καλοπέρασης. Τώρα τα πράγματα αγρίεψαν, θα ξεκαθαρίσουν όλα, θα αρχίσουν, να γράφοντα πάλι λαϊκά τραγούδια, ο καθένας θα πάει στο πόστο του. Έχε γίνει πολύ κακό στο λαϊκό τραγούδι, στο σύστημα έδρασε καταπληκτικά. Στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης προσπάθησαν να εξαφανίσουν την Ελληνική μουσική. Αυτός ο ίδιος ρυθμός τάμπα – τούμπα και λίγα λόγια έγιναν συνήθεια στον Έλληνα.
Ν. Βάνης: Μπορώ να πω Λευτέρη ότι τα κατάφεραν.
Λ. Χαψιάδης: Εγώ έτυχα σε δισκογραφική εταιρεία που άνθρωποι της μου είπαν ότι “πολύ ωραίο το τραγούδι, αλλά θα το ακούσει κανείς;; Tώρα ακούν άλλα”
Ν. Βάνης: Λευτέρη να έλθουμε τώρα στα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών και των τραγουδιστών. Για το θέμα αυτό έχω μιλήσει με πολλούς συνθέτες και στιχουργούς. Συγκεκριμένα ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΑΕΠΙ, μου είπε ότι, “εμείς δεν φταίμε για τα δικαιώματα, αλλά οι δισκογραφικές εταιρείες, το Υπουργείο Τύπου, και οι εκδότες”.
Λ. Χαψιάδης: Έγινε ένα φοβερό λάθος από την ΑΕΠΙ, ξεπούλησε στην κυριολεξία τα πνευματικά δικαιώματα μας, δίνοντας την δυνατότητα στις εφημερίδες να έχουν όλες CD. Θέλω πω στον κόσμο ότι οι συνθέτες και οι στιχουργοί δεν βγάζουν τεράστια λεφτά.
Ν. Βάνης: Όντως ο κόσμος πιστεύει ότι παίρνουν πολλά λεφτά οι δημιουργοί, συνθέτες και στιχουργοί.
Λ. Χαψιάδης: Εσύ μου είπες ότι ο Πάνος Φαλάρας στον δίσκο του Νότη Σφακιανάκη που πούλησε 140.000 CD, είχε ένα τραγούδι, και πήρε 70 Ευρώ, εάν είναι δυνατόν. Το μόνο θετικό είναι ότι, κάποιοι καλοί δίσκοι φτάνουν πια πολύ φτηνά στον κόσμο. Δηλαδή τώρα το “Bήμα” έχει μια σειρά του Μ. Θεοδωράκη που προτείνω να την πάρουν οι πάντες, έως ότου τελειώσει. “Η Καθημερινή” έχει τον Μ. Χατζιδάκι, αλλά υπάρχει και όλη η σαβούρα που κυκλοφόρησε την δεκαετία.
Ν. Βάνης: Ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς μου είπε Λευτέρη ότι δίνουν 3 λεπτά στο δίσκο για τα δικαιώματα.
Λ. Χαψιάδης: Πέντε λεπτέ είναι όλα τα δικαιώματα, που σημαίνει εάν το μεταφράσουμε σε δραχμές είναι 12. Εάν ό δίσκος έχει 12 τραγούδια ο συνθέτης παίρνει μισή δραχμή στο τραγούδι. Μια εφημερίδα έχει 4 Ευρώ, το 30% είναι του πρακτορείου που τις μοιράζει, επίσης έχει έξοδα ύλης.
Ν. Βάνης: Πως έκαναν έτσι το σύστημα να λαμβάνουν ψίχουλα οι συνθέτες και στιχουργοί. Τι θα γίνουν αυτοί οι άνθρωποι;; Μάλλον δεν τους ενδιαφέρει.
Λ. Χαψιάδης: Νίκο ο δίσκος είχε πληγεί πολύ πιο μπροστά,από την εποχή της πειρατείας. Μετά μπήκε το Ίντερνετ και τελείωσε το πράγμα, διότι όταν ένας νέος βγαίνει την άλλη μέρα υπάρχει στο Ίντερνετ, και μπορείς να τον κατεβάσεις. Η μοναδική μας ελπίδα ήταν τα εκτελεστικά δικαιώματα, αυτά που πληρώνουν τα μαγαζιά που παίζουν τα τραγούδια.
Αλλά σκέψου ότι και εκεί έγινε αλλαγή, το θυμάσαι άλλωστε πολύ καλά, το πρόλαβες και εσύ, ότι κάποτε τα μαγαζιά δούλευαν 6 ημέρες την εβδομάδα, με μια μέρα ρεπό, και πολλές φορές δεν έκαναν και καθόλου ρεπό. Σήμερα τα μαγαζιά δουλεύουν διήμερα, με μια Παρασκευή σπασμένη και ένα καλό Σάββατο. Αμέσως τα εκτελεστικά δικαιώματα πέφτουν στο 1/3. Υπάρχει και το θέμα των καφετεριών. οι περισσότερες εκ των οποίων έχουν να πληρώνουν 10 μήνες ενοίκιο, και θα πληρώσουν την ΑΕΠΙ.
Ν. Βάνης: Αυτό μου το είπε ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς, ότι τα μαγαζιά και οι καφετερίες δεν πληρώνουν, γιατί πάνε για κλείσιμο, τα περισσότερα εξ αυτών.
Λ. Χαψιάδης: Έκλεισαν πολλά μαγαζιά, εγώ έρχομαι από την Αλεξανδρούπολη, και θέλω, να σου πω ότι στον κεντρικό δρόμο υπάρχουν δεκάδες ανοίκιαστα μαγαζιά.
Ν. Βάνης: Και εσείς οι δημιουργοί Λευτέρη κάτι θα πρέπει να κάνετε. Λ. Χαψιάδης: Εμείς τι να κάνουμε!!! Τα δικαιώματα τα έχουμε εκχωρήσει στην ΑΕΠΙ, και αυτή κάνει ότι, νομίζει.
Ν. Βάνης: Λευτέρη πολλοί νομίζουν ότι η ΑΕΠΙ ανήκει στο δημόσιο.
Λ. Χαψιάδης: Όχι, είναι μια ανώνυμος εταιρεία μιας οικογένειας στην οποία έχουμε εκχωρήσει τα πνευματικά δικαιώματα μας, διότι είναι αδύνατος εμείς οι ίδιοι να κάνουμε αυτήν την δουλειά, δηλαδή να μαζεύουμε χρήματα από τα μαγαζιά. Αυτό είναι το έργο της ΑΕΠΙ, για λογαριασμό δικό μας, κρατά ένα σημαντικό ποσό, κα το υπόλοιπο το αποδίδει σε μας.
Ν. Βάνης: Λευτέρη γιατί δεν υπάρχει και κάποια άλλη εταιρεία πνευματικών δικαιωμάτων;;
Λ. Χαψιάδης: Δεν είναι τόσο εύκολο. Μόλις είχε βγει τότε το ΠΑΣΟΚ όλοι ονειρευόμασταν την αυτοδιαχείριση, αλλά κανείς δεν βοήθησε για να γίνει αυτό. Ο σύλλογος μας, η Ένωση Μουσικοσυνθετών Στιχουργών Ελλάδος (ΕΜΣΕ) προσπαθήσαμε να κάνουμε έναν εισπρακτικό οργανισμό, για να μην έχουμε κανέναν πάνω από το κεφάλι μας, αλλά δυστυχώς δεν μας βοήθησε κανείς, και καταλήξαμε όλοι στην ΑΕΠΙ.
Ν. Βάνης: Λευτέρη χρειαζόταν να γίνει νέος νόμος που να αναφέρεται στα πνευματικά δικαιώματα ναι, ή όχι;;
Λ. Χαψιάδης: Βέβαια, χρειαζόταν νόμος και διαφάνεια, ο Σοσιαλισμός είναι μόνο στα λόγια στην πράξη είναι καπιταλισμός.
Ν. Βάνης: Από βουλευτές και υπουργούς δεν είδατε καμιά κίνηση, και αναφέρομαι και τότε και τώρα.
Λ. Χαψιάδης: Δεν ενδιαφέρονταν, αλλά και τώρα δεν τους νοιάζει για τίποτα.
Ν. Βάνης: Ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς σε ερώτηση μου εάν οι σύλλογοι των συνθετών – στιχουργών – τραγουδιστών έχουν έλθει σε επαφή με τον Υπουργό Πολιτισμού κύριο Γερουλάνο μου απάντησε “ούτε τον έχουμε δει, ούτε μας έχει δει ποτέ, είναι μάλλον αόρατος. Για τον συγκεκριμένο Υπουργό δεν έχω να πω τίποτα, διότι δεν ξέρω εάν ασχολείται καν με τέτοια θέματα”
Λ. Χαψιάδης: Δεν τους νοιάζει, όταν βλέπεις Υπουργό Πολιτισμού να μην ενδιαφέρεται καν για το τραγούδι, ο οποίο είναι το δυνατό όπλο στα χέρια του πολιτισμού, που θα φέρει λεφτά και φόρους. Κανείς δεν νοιάζεται για το τραγούδι, και θα σου πω και κάτι τραγικό Νίκο, να το ακούσει και ο κόσμος. Του αρχηγού του λαϊκού τραγουδιού τα οστά βρίσκονται σε ένα οστεοφυλάκιο, και μετά από τόσες παρεμβάσεις στο να του κάνουμε έναν τάφο, για να τον προσκυνούν οι νεότεροι, δεν έγινε απολύτως τίποτα.
Μια ιστορία που δεν στοιχίζει ούτε 5.000 Ευρώ. Στον Β. Τσιτσάνη έκαναν, γιατί ήταν μέσα στην δράση, και τους συνέφερε , γιατί έβγαιναν και μαζί του φωτογραφίες. Εάν δεν υπήρχε ο Μάρκος Βαμβακάρης Νίκο, δεν θα υπήρχε μπουζούκι. Ο Μάρκος ήταν ο πρώτος που πήγαινε στις δισκογραφικές εταιρείες να ηχογραφήσει με το μπουζούκι και τον έδιωχναν με τις κλωτσιές, γιατί το μπουζούκι το θεωρούσαν τότε όργανο το τεκέ, και του υποκόσμου.
Ν. Βάνης: Εάν ζούσαν όλοι αυτοί οι μεγάλοι συνθέτες και στιχουργοί σήμερα, τι θα έλεγαν για το Ελληνικό τραγούδι;;
Λ. Χαψιάδης: Νομίζω ότι θα ήταν εξοστρακισμένοι, και θα είχαν μια απέραντη μελαγχολία.
Ν. Βάνης: Λευτέρη θα μπορούσαν, να γράψουν ακόμα πιο δυνατά τραγούδια.
Λ. Χαψιάδης: Σίγουρα, άλλα σο είπα και πιο μπροστά το τραγούδι είναι συνάρτηση με την ζωή που κάνει ο Έλληνας. Ο Έλληνας έζησε την δεκαετία του χαβαλέ, χάθηκαν τα χαρακτηριστικά του, το φιλότιμο. Η Θεσσαλονίκη του 2011 έχει καμιά σχέση με την Θεσσαλονίκη του ΄ 60, ΄70, ΄80;; Ακόμα και στην Θεσσαλονίκη δεν ήθελα, να το πιστέψω ότι δεν μιλούν μεταξύ τους οι άνθρωποι, ακόμα και αν διαμένουν στην ίδια πολυκατοικία.
Ν. Βάνης: Λευτέρη ένα όνομα σου λέω Μανώλης Αγγελόπουλος
Λ. Χαψιάδης: Ο Μανώλης ήταν μια πολύ μεγάλη μορφή του λαϊκού τραγουδιού δεν γεύτηκε την δόξα γιατί μ΄ αυτόν λειτούργησε ο ρατσισμός, τσιγγάνος, γύφτος, δηλαδή εάν δεν ήταν τόσο μεγάλη φωνή, θα τον είχε πάρει τα ποτάμι.
Ν. Βάνης: Πόσους δίσκους είχε στο ενεργητικό του ο Μανώλης Αγγελόπουλος;;
Λ. Χαψιάδης: Και ο Μ. Αγγελόπουλος έκανε γύρω στα 800 τραγούδια. Ο Μανώλης έφυγε από την ζωή 49 χρονών, την ώρα που έκαμε την δεύτερη καριέρα του με την πολύ μεγάλη επιτυχία όπως ήταν “Η μολυβιά”, “την βαρέθηκε η ψυχή μου”.
Ν. Βάνης: Τι είναι για σένα η Χάρις Αλεξίου;;
Λ. Χαψιάδης: Πολύ μεγάλη τραγουδίστρια, από τις κορυφαίες του χώρου. Εγώ έχω ένα ακόμα λόγο να την αγαπώ, γιατί τραγούδησε το πιο γνωστό μου κομμάτι “Μία είναι η ουσία”.
Ν. Βάνης: Ένα πολύ μεγάλο τραγούδι που γνώρισε τεράστια επιτυχία. Να γυρίσουμε λίγο στον κουμπάρο σου τον Μανώλη, μου είχε πει ο Γιαννίκος όταν είχε πάει για πρώτη φορά στην Αμερική γινόταν χαμός, ήταν τόσο απλός όσο λέγεται;;
Λ. Χαψιάδης: Ο Μανώλης ήταν η προσωποποίηση της απλότητας, μπορεί να ήταν αμόρφωτος, να μην είχε πάει σχολείο, γουστάριζε, όμως, να μιλά στην καθαρεύουσα, ή να πετά Αγγλικές φράσεις, ήταν καταπληκτικός και πολύ ωραίος στην παρέα.
Ν. Βάνης: Η οικογένεια όμως δεν τον ακολούθησε.
Λ. Χαψιάδης: Πρέπει να σου πως Νίκο ότι η καλλιτεχνία είναι ο μοναδικός χώρος που δεν χωρά μέσο. Μπορεί να σου δώσουν λόγω γνωριμιών την πρώτη ευκαιρία, αλλά εάν δεν κάνεις τίποτα, δεν υπάρχει περίπτωση, επειδή είσαι ο γιος του τάδε, να ανέβεις ψηλά. Το είδαμε αυτό με δεκάδες παιδιά μεγάλων τραγουδιστών. Εδώ ο Στάθης Αγγελόπουλος που κατά την γνώμη μου θεωρείται ο καλύτερος από τα παιδιά των τραγουδιστών δεν μπόρεσε, να κάνει κάτι αξιόλογο.
Ν. Βάνης: Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Μ. Αγγελόπουλος τραγούδησε στον Λυκαβηττό.
Λ. Χαψιάδης: Ο Μανώλης γουστάριζε πολύ τον Γιώργο Νταλάρα, τρελαινόταν με τις συναυλίες που έκανε. Όταν έμαθε ότι θα κάνει μια συναυλία στο Ολυμπιακό στάδιο, είπε γιατί να μην κάνω και εγώ μία, δεν το αξίζω;; Βρέθηκαν άνθρωποι που είπαν να κάνει την συναυλία στο Λυκαβηττό, όπου είχα την τύχη να βρίσκομαι και εγώ εκεί. Ήταν 20 Ιουνίου του 1983 και τραγούδησε με την Ελένη Βιτάλη.
Να φανταστείς ότι τότε δεν υπήρχε η ιδιωτική τηλεόραση, μόνο η ΕΡΤ ήταν, όπου οι σκηνοθέτες ακόμα και οι καμεραμέν δεν ήξεραν από κάλυψη μουσικών εκδηλώσεων. Υπήρχε τότε ένας άξιος άνθρωπος στην ΕΡΤ, μάλιστα συμπολίτης σας ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός. Του πρότεινα λοιπόν γιατί ήμασταν φίλοι να μαγνητοσκοπήσει η ΕΡΤ την εκδήλωση, έγινε της τρελής. Ανάμεσα στους θαμώνες ήταν και ο Διονύσης Σαββόπουλος , όπου ο Μανώλης τα είχε δώσει όλα, και ξαφνικά βλέπει τον Διονύση Σαββόπουλο με τον οποίον δεν είχαν καμιά σχέση.
Μ΄ ένα νεύμα του σταματά η ορχήστρα και λέει “καλησπέρα κύριε Σαββόπουλε, εάν και είμεθα τα δύο άκρα αντίθετα, είμαι μεγάλος θαυμαστής σας, εγώ όμως είμαι λαϊκός, μην μας μπερδεύουν”.
Ν. Βάνης: Φαντάζομαι τι θα έγινε, της κακομοίρας.
Λ. Χαψιάδης: Την άλλη ημέρα οι εφημερίδες έγραφαν “τι δουλειά έχουν οι γύφτοι στον Λυκαβηττό”, λες και οι γύφτοι δεν πληρώνουν φόρους, και δεν έχουν το δικαίωμα στον πολιτισμό.
Ν. Βάνης: Στην μέχρι τώρα καριέρα σου Λευτέρη συνεργάστηκες με πολλούς καλλιτέχνες.
Λ. Χαψιάδης: Συνεργάστηκα σχεδόν με όλους. Ξεκίνησα με τον Πασχάλη Τερζή, που τότε ήταν άγνωστος κάτω από την Κατερίνη, αλλά ήταν πολύ μεγάλος τραγουδιστής και μέχρι σήμερα παραμένει μεγάλος. Ο Πασχάλης είναι από τους αγαπημένους μου. Είπε το πρώτο μου τραγούδι το οποίο αμέσως έγινε επιτυχία το “Φαντασία μου πλανεύτρα”, τον κατεβάσαμε με τον Χρήστο Νικολόπουλο στην Θεσσαλονίκης, του έδωσα τα τραγούδια “Πάρε την καρδιά μου και τα πράγματα μου”, “Χαθήκαμε”, ο Πασχάλης είναι ένα εκ των κορυφαίων τραγουδιστών.
Ν. Βάνης: Λευτέρη ποια είναι τα σχέδια σου για τα επόμενα χρόνια;;
Λ. Χαψιάδης: Δεν σημαίνει επειδή δεν πάει καλά το Ελληνικό τραγούδι εγώ δεν γράφω. Εγώ γράφω ανησυχίες δικές μου, των φίλων μου, επίσης γράφω και μυρίζω. Βρήκα μια άλλη διέξοδο, έγραψα κάποια βιβλία.
Ν. Βάνης: Εκεί ήθελα να πάω την συζήτηση μας.
Λ. Χαψιάδης: Έγραψα το πρώτο μου βιβλίο το οποί σου είχα στείλει, και μάλιστα έκανες αγώνα μέσω του Ίντερνετ για να το βοηθήσεις.
Ν. Βάνης: Πραγματικά Λευτέρη είχε μεγάλη απήχηση από τον κόσμο.
Λ. Χαψιάδης: Ο τίτλος του είναι “H ζωή μου τραγούδι, το τραγούδι ζωή”, κατέθεσα τις σκέψεις μου γύρω από ανθρώπους του τραγουδιού με τους οποίους έζησα, περιέχει κάποιους στίχους μου γύρω στους 130, και φωτογραφικό υλικό, πήγε πολύ καλά, και μετά έβγαλα το δεύτερο βιβλίο που είναι ένα μυθιστόρημα για το λαϊκό τραγούδι με τίτλο “Ένας αλήτης άγγελος”, και τώρα ετοιμάζω και το τρίτο μου.
Ν. Βάνης: Διάβασα το μισό σχεδόν από το δεύτερο βιβλίο, είναι πάρα πολύ καλό, όσοι από τους αναγνώστε το θέλουν, να το αγοράσουν χωρίς καμιά επιφύλαξη.
Λ. Χαψιάδης: Το δεύτερο βιβλίο μου διαπραγματεύεται το εξής: Κεντρικός ήρωας είναι ο Λέλος Αθάνατος, τον Λευτέρη σε πολλές περιοχές τον λένε Λέλο, και το Αθάνατος είναι το παρατσούκλι από την επιτυχία μου “Μία είναι η ουσία, δεν υπάρχει αθανασία”. Είναι ένα μυθιστόρημα για το τραγούδι, μια πορεία μέσα στην ζωή, μέσα από πραγματικά αλλά και φανταστικά γεγονότα. Ο ήρωας όμως έχει όλες τις ιδιότητες του Λ. Χαψιάδη.
Κάποια στιγμή με σκοτώνουν κάτι πρεζόνια, με σκοπό να με ληστέψουν. Προσπαθώ λοιπόν και εγώ να βρεθώ στον παράδεισο, φτάνω στην πόρτα του παραδείσου, εκεί με περιμένει ο Άγιος Πέτρος με ένα Lap top τελευταίας τεχνολογίας, χτυπά το όνομα Λέλος Αθάνατος, και μου λέει “τι δουλειά έκανες στην γη”, “τραγούδια έγραφα”, “για στάσου μια στιγμή εσύ δεν έγραψες το “Μία είναι η ουσία, δεν υπάρχει αθανασία”, “ναι εγώ το έγραψα”, “ ώστε έτσι έ να αρρωστήσει ο Άγιος Πέτρος, να την βγάλουμε και φέτος, και θέλεις ρε παλιόπουστα να μπεις και στον παράδεισο”, “να σου εξηγήσω Άγιε μου έβαλα το δικό σου όνομα για να γίνει επιτυχία το τραγούδι”, “και γιατί δεν έβαλες αλλουνού”, “τι να έβαζα να αρρωστήσει ο Άγιος Σωφρόνης, να ασχοληθώ με Αγίους τρίτης εθνικής, που δεν τους ξέρει καλά – καλά η μάνα τους, έβαλα το όνομα σου για να γίνει επιτυχία”
“Α΄…, λέει, με θεωρείται πρώτο στη γη”, κολακεύτηκε, με άφησε και μπήκα. Εκεί βρήκα όλους και επειδή εκτίμησε τις γνώσεις μου για το τραγούδι με έκανε υπεύθυνο του καλλιτεχνικού μητρώου του παραδείσου. Έμεινα 15 χρόνια εκεί, με πιάνει νοσταλγία να γυρίσω στην γη, καταχρηστικά μου δίνει άδεια για να έλθω ένα μήνα.
Πήγα λοιπόν στην γη συνάντησα τα παλιά μου φιλαράκια, με ρωτούσαν πως είναι η ζωή μου εκεί, και την ημέρα που έπρεπε να πετάξω στον παράδεισο, είχα ξεχάσει πως πετούν, γκρεμίστηκα και έμεινα για πάντα στην γη. Το βιβλίο αυτό δεν κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία , το δίνω χέρι με χέρι. Όποιος θέλει μπορεί να το παραγγείλει από την ιστοσελίδα μου L.Xapsiadis. gr, ή να απευθύνονται στο elliniko-fenomeno.gr.
Ν. Βάνης: Λευτέρη μπορεί να το παραγγείλουν και από τα e-mail του ψηφιακού ραδιοφώνου. Είναι πένα πολύ σημαντικό βιβλίο που θα πρέπει κάποιος να το έχει στην βιβλιοθήκη του.
Λ. Χαψιάδης: Νομίζω ότι δεν θα μετανιώσουν για τα 20 Ευρώ που θα δώσουν.
Ν. Βάνης: Είσαι χρόνια φίλος και αδελφός. Εμείς πάντοτε στηρίζουμε τον αγώνα αυτών που προσφέρουν στον πολιτισμό μας. Λευτέρη δεν είπαμε τίποτα για την Ελένη Βιτάλη.
Λ. Χαψιάδης: Στην Ελένη Βιτάλη έδωσα μόνο δύο τραγούδια μου. Είναι πολύ σημαντική τραγουδίστρια. Για την Γλυκερία έχω γράψει πολλά τραγούδια, επίσης συνεργάστηκα με τους: Κατερίνα Στανίση, την μεγάλη Ρίτα Σακελλαρίου, Μανώλη Αγγελόπουλο, Στέλιο Καζαντζίδη, Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Πάριο, Δήμητρα Γαλάνη, Μανώλη Μητσιά, Θέμη Αδαμαντίδη, και με πάρα πολλούς άλλους, συγνώμη εάν ξέχασα κανέναν. Επίσης με τον Βαλάντη την μεγάλη επιτυχία “Ακροβατώ” με τον Νίκο Βέρτη το “Όλα είναι εδώ”.
Ν. Βάνης: Ο Νίκος ετοιμάζει νέα δισκογραφική δουλειά, μήπως θα έπρεπε να επικοινωνήσεις μαζί του;;
Λ. Χαψιάδης: Με τον Νίκο τα λέμε, μάλιστα του έστειλα και κάποια τραγούδια, δεν ξέρω εάν θα τα συμπεριλάβει στον νέο του δίσκο.
Ν. Βάνης: Λευτέρη θέλω να πούμε λίγα λόγια για τον Γιάννη Πάριο.
Λ. Χαψιάδης: O Γιάννης Πάριος είναι ένας εκ των σημαντικότερων Ελλήνων τραγουδιστών. Κανείς δεν τραγούδησε τον έρωτα όπως αυτός, και το δείχνει σχεδόν η 40χρονη πορεία του, στην δισκογραφία έχει 42 χρόνια. Έτυχε να τραγουδήσει και μια μεγάλη επιτυχία μου “Ευτυχώς στη ζωή που υπάρχεις και εσύ”
Ν. Βάνης: Λευτέρη έχει μπει και στην Αμερικάνικη εγκυκλοπαίδεια.
Λ. Χαψιάδης: Ένας φίλος μου τον οποίο είχα να δω 35 χρόνια, και είναι μεγάλος και τρανός στο Βέλγιο καθηγητής της πληροφορικής, συγκινήθηκε με τον “Αλήτη άγγελο” που του έστειλα, και μάλιστα ενδιαφέρθηκε και για το πρώτο μου βιβλίο, το οποίο έστειλα. Κάθισε λοιπόν ολόκληρος καθηγητής, μελέτησε όλα τα τραγούδια μου, την ζωή μου, έγραψε ένα άρθρο και το δημοσίευσε στην παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια. Στην αρχή του έφεραν αντιρρήσεις, αυτός όμως στήριξε το άρθρο του και έτσι έμεινε για πάντα.
Ν. Βάνης: Λευτέρη ας έλθουμε λίγο στον μεγάλο μας στιχουργό Λευτέρη Παπαδόπουλο ο οποίος έγραψε πολύ μεγάλα τραγούδια, αλλά συγχρόνως χρόνια τώρα αρθρογραφεί στις εφημερίδες.
Λ. Χαψιάδης: Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος για μένα Νίκο είναι ο δημιουργός του σύμπαντος, είναι ο καλύτερος Έλληνας στιχουργός όλων των εποχών. Του Λευτέρη οι στίχοι θα πρέπει αν διδάσκονται στα πανεπιστήμια, στην έδρα της Νεοελληνικής λογοτεχνίας.
Ν. Βάνης: Δυστυχώς όμως το γνωρίζει και ο ίδιος ο Λ. Παπαδόπουλος ότι σήμερα δεν κανείς δεν προστατεύει τα Ελληνικό τραγούδι.
Λ. Χαψιάδης: Να το προστατεύσει από τι;; Αφού δεν το θέλουν, να πούμε την αλήθεια. Το 1971 ο τότε υπουργός της Αμερικής Κίσινγκερ είπε ότι “εάν θέλετε, να χτυπήσετε την Ελλάδα, προσπαθήστε, να καταστρέψετε τον πολιτισμό της”. Έπιασε το νόημα η παγκοσμιοποίηση, σου λέει, ποιο είναι πιο κοντά στον πολιτισμό της το Ελληνικό τραγούδι χτυπήστε το. Όλα αυτά ήτα μεθοδευμένα για να έλθει αυτό το τάμπα – τούμπα, και να φύγει ο Μ. Θεοδωράκης, Μ. Χατζιδάκις, Σ. Ξαρχάκος, Λ. Παπαδόπουλος, Ν. Γκάτσος, Μ. Ελευθερίου.
Οι δισκογραφικές εταιρείες μάσησαν, διότι ως γνωστόν είναι εμπορικές, δεν είναι ότι πιο έξυπνο υπάρχει στον κόσμο, πάντα θέλουν το εύκολο κέρδος και το άμεσο, μπήκαν στο παιχνίδι, αλλά βρήκαν τον δάσκαλο τους.
Ν. Βάνης: Λευτέρη θέλω να σ΄ ευχαριστήσω που ήσουν σήμερα μαζί μας στο ψηφιακό ραδιόφωνο, και να ξέρεις ότι πάντα θα υπάρχει για σένα το βήμα, στο να εκφράζεις ελεύθερα τις απόψεις σου.
Λ. Χαψιάδης: Και εγώ σ΄ ευχαριστώ Νίκο, νάσαι πάντα καλά.
