ΕΞΩΔΙΚΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ-ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ-ΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ                  ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ

Αριθ. Πρωτ: 2740/29-04-2024                      Αριθ. Πρωτ: 78/29-04-2024

Αθήνα 29^η Απριλίου 2024

ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΡΧΗΣ
ΕΞΩΔΙΚΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ- ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ- ΔΗΛΩΣΗ

Των:

        1^ον σύμφωνα με τις διατάξεις του 29^ου άρθρου του Συντάγματος Συνταγματικού θεσμού, υπό την επωνυμία ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΙΣ «ΕΛ.ΛΑ.Σ.» Πολιτικού φορέως, που εδρεύει στην Αθήνα, οδός Ευριπίδου αριθμός 57, Τ.Κ: 10554 και     Α.Φ.Μ: 997186372 Δ.Ο.Υ: Α’ Αθηνών και εκπροσωπείται νόμιμα,

        2^ον Οδυσσέα Τηλιγάδα του Ανδρέου, κατοίκου Αθηνών, οδός Ευριπίδου αριθ. 57, Τ.Κ: 10554, Επιχειρηματία–Δημοσιογράφου, με Α.Φ.Μ: 009114474, Δ.Ο.Υ: Α’ Αθηνών, αυτοτελώς αλλά και ως εκπροσώπου του ανωτέρω Πολιτικού φορέως,

        3^ον Στέργιου Σμυρλή του Σταύρου, κατοίκου Γλυκών Νερών–Αττικής, οδός Κοραή αριθμός 3, Τ.Κ: 15354, Ταξιάρχου ε.α, με Α.Φ.Μ: 008518680, Δ.Ο.Υ: Κορωπίου, αυτοτελώς και ως μέλους της Πολιτικής Γραμματείας του ανωτέρω Πολιτικού φορέως,

        4^ον Μιχαήλ Γιανναρόπουλου του Δημητρίου, κατοίκου Ανοίξεως Αττικής, Λεωφ. Μαραθώνος αριθμός 79 και Ναυαρίνου, Τ.Κ: 19011, Επιχειρηματία, με Α.Φ.Μ: 021160659, Δ.Ο.Υ: Κηφισιάς, αυτοτελώς αλλά και ως μέλους του ανωτέρω Πολιτικού φορέως.

ΠΡΟΣ 

        1^ον Τον Υπουργό Εξωτερικών, κύριο Γεώργιο Γεραπετρίτη, κάτοικο, ως εκ της ιδιότητός του, Αθηνών, οδός Βασ. Σοφίας αριθμός 1.

        2^ον Κοινοποίηση:

Τον, αντισυνταγματικώς και παρανόμως εκλεγέντα, την 25^η Ιουνίου 2023 «Πρωθυπουργό» της Ελληνικής Δημοκρατίας, κύριο Κυριάκο Κ. Μητσοτάκη, κάτοικο, ως εκ της ιδιότητάς του, Αθηνών, οδός Ηρώδου Αττικού αριθμός 19, Μέγαρο Μαξίμου.

Κύριε Υπουργέ Εξωτερικών,

Με την επιφύλαξη της ενασκήσεως παντός εν γένει δικαιώματος μας οθενδήποτε απορρέοντος, διά της παρούσης μας σας δηλώνουμε τα ακόλουθα, προσπαθώντας να αποδώσουμε «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι» και θέτοντάς σας προ των ευθυνών σας, επιθυμούμε να σας γνωρίσουμε ότι, ως πολιτικός φορέας, σεβόμενοι το Σύνταγμα και τους νόμους που συνάδουν με αυτό, η παρούσα ενέργειά μας απηχεί τις σκέψεις και τα συναισθήματα μεγάλης μερίδας του Ελληνικού Λαού την οποία και εκπροσωπούμε.

Στον απόηχο των βαρύγδουπων δηλώσεών σας στο 9^ο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών «Delphi Economic Forum IX» κατά την 12^η Απριλίου 2024, και δή της υποβολιμαίας τοποθετήσεώς σας ότι: «Εγώ για την πατρίδα μου θέλω πρωτίστως να είμαι επωφελής και όχι δημοφιλής και αυτό θα συνεχίσω να πράττω» και άλλες τέτοιες ανατριχιαστικές εικοτολογίες που μας οδηγούν σε αμφιλεγόμενες ερμηνείες εθνικά κατακριτέες, και μας δημιουργούν προβληματισμό καθώς είναι επιεικώς περίεργο ένας Έλληνας υπουργός Εξωτερικών να θεωρεί ότι στα ελληνοτουρκικά μπορεί μία εξέλιξη να είναι επωφελής γιά την χώρα και συγχρόνως να κάνει τον αρμόδιο υπουργό αντιδημοφιλή.

Η αναφορά σας αυτή γέννησε πολλά ερωτήματα και φρονούμε ότι υποκρύπτει νέες εθνικές υποχωρήσεις, νέο ξεπούλημα εθνικού πλούτου, νέα συμφωνία Πρεσπών του Αιγαίου και πιθανόν νέες αλησμόνητες πατρίδες που θα γίνουν η αιτία να ανακράξουμε «Εάλω η Πατρίς».

Γιατί τόσος ενδοτισμός και υποτέλεια σε αυτή την άλλοτε ένδοξη και περήφανη χώρα; Γιατί ό,τι λένε οι Ευρωπαίοι ή οι «Δυτικοί» είναι πάντα το σωστό; Και γιατί τελικά οι σύγχρονοι πολιτικοί μας εκπροσωπούν αυτό που καυτηρίαζε χλευαστικά ο μεγάλος Ιωάννης Καποδίστριας, όταν αναφερόταν σε «φιλήκοους των ξένων»;

Η κυβέρνησή σας κύριε Υπουργέ των Εξωτερικών, που έλαβε το πλασματικό ποσοστό του 40,56% στις εκλογές της 25^ης Ιουνίου 2023, στην ουσία κατέχει μόνο το 18,87% εκ του συνόλου των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων και αποτελεί μία ετερόκλητη ομάδα, που σκοπό έχει τον αφανισμό του Έθνους των Ελλήνων. Άρα είσθε μία κυβέρνηση μειοψηφίας και «εκλογικής δικτατορίας», και σαν τέτοια, ουδόλως σας παρέχεται το δικαίωμα να αυθαιρετείτε και να νομίζετε ότι το «κράτος είσθε εσείς». Δυστυχώς αποτελείτε ένα ειδικό υποτακτικό παραπροϊόν και εκτελώντας εντολές της Εγκληματικής Οργάνωσης της Νέας Τάξης Πραγμάτων, ό,τι αγγίζετε πεθαίνει. Η Ελλάδα όμως δεν είναι ιδιοκτησία σας.

Την ώρα που η Τουρκική προκλητικότης, με τους ανυπόστατους και νόμω αβάσιμους ισχυρισμούς της Άγκυρας, έχει φτάσει στο Ζενίθ, αποτελώντας μία άμεση και μη αποκρυπτόμενη εχθρική και επεκτατική απειλή κατά της Ελλάδος, με την ανοχή του ΝΑΤΟ ή ημίμετρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις ανώδυνες δηλώσεις και τον ρόλο από πλευράς των ΗΠΑ με την σταθερή επωδό των Αμερικανών αξιωματούχων «βρείτε τα μεταξύ σας», η σκέψη μας ανατρέχει σε συνειρμούς εφιαλτικούς για το Έθνος μας.

Αποτελεί γεγονός ότι η εικόνα που διαμορφώνεται τον τελευταίο καιρό, είναι πως ο Λαός πρέπει οπωσδήποτε να πειθαναγκασθεί ότι οφείλει να δείξει ανοχή, υποταγή και «κατανόηση» στην ιδεοληψία των ιδεολογικών αγκυλώσεων της επικρατούσας πολιτικής των πειραματισμών των αλαλαζόντων κυμβάλων τα οποία αντλούν την ενισχυμένη εξουσία τους από τα μνημόνια, και πάντα ταύτα υπό τις παραινέσεις των συνοδοιπόρων του ανθελληνικού ΕΛΙΑΜΕΠ.

Σε αυτό το «κράτος» της «πλάκας», όπου ευημερούν μόνον οι κομματικοί εγκάθετοι, ανεξαρτήτως αποχρώσεως, και τα ποικίλα τρωκτικά του δημοσίου χρήματος, που επιχειρώντας να συσκοτίσουν την πραγματικότητα και να αναδείξουν τις αμφιλεγόμενες απόψεις σας δυστυχώς, κατά την άποψή μας, δεν διαθέτουν το ανάλογο ιστορικό υπόβαθρο και προφανώς οι γνώσεις σας για θέματα γεωπολιτικής να είναι από ελάχιστες έως ανύπαρκτες και δυστυχώς, κατά την άποψή μας, «κείνται μακράν» των εθνικών μας διεκδικήσεων! Έτσι είναι πολύ εύκολο, οι ημιμαθείς γεωπολιτικολογούντες Homo sapiens, να καταπιούν μαζί με το δόλωμα και το αγκίστρι των φαντασιακών αυτών εικοτολογιών που αποκαλύπτουν βαθύτατη άγνοια και σύγχυση για το θέμα, σκοτώνοντας κάθε ελπίδα εθνικής ανάτασης.

Όθεν, ως Έλληνες θα υποχρεωθούμε να επιχειρηματολογήσουμε εναντίον των, ακατάλληλων για την ιστορική αλήθεια, «μη–συμβατικών» θεωριών σας, που παρασύρουν σε μια απόλυτα ανορθολογική και μισαλλόδοξη οπτική που προετοιμάζει για κάθε είδους πνευματική, ή και άλλη, εκτροπή που είναι αδύνατον να κατανοηθούν από οποιονδήποτε γνωρίζει έστω στοιχειωδώς τα κατωτέρω:

Μετά το 1974, προβλήθηκε το στοιχείο του αναθεωρητισμού του τουρκικού στρατιωτικού κατεστημένου και το όραμα του νεΟθωμανισμού, το οποίο υιοθετεί ο Ερντογάν και με έμμεσο τρόπο αμφισβητεί το εδαφικό status quo (την υπάρχουσα κατάσταση των πραγμάτων), ολόκληρης της περιοχής. Η Συνθήκη όμως της Λωζάννης και όλο το Διεθνές Δίκαιο είναι μία πραγματικότης, την οποία κανείς, ούτε η Άγκυρα, μπορεί να αγνοήσει και όλοι οφείλουν να σέβονται, όσο οδυνηρό και αν τους φαίνεται αυτό.

Περί της Συνθήκης Ειρήνης:

Την 8^η Νοεμβρίου 1922 άρχισαν οι διαπραγματεύσεις στην Λωζάννη παρουσία των εκπροσώπων Αγγλίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Ρωσίας, Ελλάδας, Τουρκίας, Ρουμανίας, Σερβίας, Βουλγαρίας, Βελγίου, Πορτογαλίας, Ιαπωνίας και ΗΠΑ. Επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας, ορίστηκε ο αυτοεξόριστος στο Παρίσι Ελευθέριος Βενιζέλος.

Μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις 9 μηνών, στις 3.30 το πρωί της 24^ης Ιουλίου 1923 στη μεγάλη αίθουσα του Πανεπιστημίου της Λωζάννης, έγινε η επίσημη τελετή της υπογραφής της φερώνυμης Συνθήκης Ειρήνης. Υπογράφηκαν συνολικά 18 πράξεις συμβάσεων, δηλώσεων και πρωτοκόλλων.

Με την Συνθήκη αυτή, η Ελλάδα παραχωρούσε στην Τουρκία την Ανατολική Θράκη με οριογραμμή τον ποταμό Έβρο και τα νησιά Ίμβρο και Τένεδο, διατηρουμένης τοπικής διοίκησης και την Ζώνη της Σμύρνης χωρίς να υποχρεωθεί να καταβάλει πολεμική αποζημίωση.

Η θεμελιώδης αυτή διεθνής συμφωνία του 1923, η οποία ανάμεσα στα άλλα καθόριζε και το σημερινό status quo στο Αιγαίο, συνιστά έναν αδιάσπαστο κρίκο στο παγκόσμιο σύστημα Δικαίου και μια εδραιωμένη και αδιαφιλονίκητη πραγματικότητα από τότε. Με καθορισμό των συνόρων της σύγχρονης Τουρκίας και συγχρόνως καθορισμό το οριστικό τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ειδικότερα το άρθρο 12 της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923 προβλέπει τα εξής: «Η ληφθείσα απόφασις της 13^ης Φεβρουαρίου 1914 υπό της Συνδιασκέψεως του Λονδίνου εις εκτέλεσιν των άρθρων 5 της Συνθήκης του Λονδίνου της 17/30 Μαΐου 1913 και 15 της Συνθήκης των Αθηνών της 1/14 Νοεμβρίου 1913, η κοινοποιηθείσα εις την Ελληνικήν Κυβέρνησιν τη 13 Φεβρουαρίου 1914 και αφορώσα εις την κυριαρχίαν της Ελλάδος επί των νήσων της Ανατολικής Μεσογείου, εκτός της Ίμβρου, Τενέδου και των Λαγουσών νήσων (Μαυρυών), ιδία των νήσων Λήμνου, Σαμοθράκης, Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας επικυρούται, υπό την επιφύλαξιν των διατάξεων της παρούσης Συνθήκης των συναφών προς τις υπό την κυριαρχίαν της Ιταλίας διατελούσας νήσους, περί ων διαλαμβάνει το άρθρο 15. Εκτός αντιθέτου διατάξεως της παρούσης Συνθήκης, αι νήσοι, αι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλίων της ασιατικής ακτής, παραμένουσιν υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν».

Σύμφωνα με το άρθρο 15 της Συνθήκης της Λωζάννης:  «Η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των κάτωθι απαριθμουμένων νήσων, τουτέστι της Αστυπάλαιας, Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω, των κατεχομένων νυν υπό της Ιταλίας και των νησίδων των εξ αυτών εξαρτωμένων, ως και της νήσου Καστελλορίζου». Περαιτέρω, το άρθρο 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων  της 10-12-1947 προβλέπει: «Η Ιταλία εκχωρεί εις την Ελλάδα εν πλήρει κυριαρχία τας νήσους της Δωδεκανήσου τας κατωτέρω απαριθμουμένας, ήτοι: Αστυπάλαιαν, Ρόδον, Χάλκην, Κάρπαθον, Κάσον, Τήλον, Νίσυρον, Κάλυμνον, Λέρον, Πάτμον, Λειψών, Σύμην, Κω και Καστελλόριζον, ως και τας παρακειμένας νησίδας».

Σύμφωνα με το άρθρο 16 της Συνθήκης της Λωζάννης: «Η Τουρκία δηλοί ότι παραιτείται παντός τίτλου και δικαιώματος πάσης φύσεως επί των εδαφών ή εν σχέσει προς τα εδάφη άτινα κείνται πέραν των προβλεπομένων υπό της παρούσης Συνθήκης ορίων, ως και επί των νήσων, εκτός εκείνων ων η κυριαρχία έχει αναγνωρισθή αυτή δια της παρούσης Συνθήκης, της τύχης των εδαφών και των νήσων τούτων κανονισθείσης ή κανονισθησομένης μεταξύ των ενδιαφερομένων.

Αι διατάξεις του παρόντος άρθρου δεν θίγουσι τας συνομολογηθείσας ή συνομολογηθησομένας ιδιαιτέρας συμφωνίας μεταξύ της Τουρκίας και των ομόρων χωρών λόγω της γειτνιάσεως αυτών».

Όθεν, δυνάμει των νομικών αυτών τίτλων, η Ελλάδα ασκεί νομίμως, αδιαλείπτως, εμπράκτως και με ειρηνικό τρόπο την κυριαρχία της επί όλων των νήσων, νησίδων και βραχονησίδων που εμπίπτουν, κατά τα προαναφερόμενα, στο έδαφός της χωρίς να έχει υπάρξει ουδεμία αμφισβήτηση από άλλο κράτος, πλην των αβάσιμων όψιμων αμφισβητήσεων της Τουρκίας.

Η Τουρκία, όμως, αμφισβητεί την ίδια την κυριαρχία επί των ελληνικών νησιών του   Αιγαίου, όταν η ίδια το 1923 αποποιήθηκε κάθε εδαφική διεκδίκηση πέραν των τριών μιλίων από τις ακτές της και από το 1932, με επίσημη υπογραφή της, έχει αναγνωρίσει ρητά και απολύτως δεσμευτικά, την ελληνικότητα των Ιμίων (Kardak στα Τουρκικά) και είναι άξιον απορίας γιατί τόσα χρόνια η Ελλάδα δεν έχει προσφύγει στον ΟΗΕ κατά της Άγκυρας, για κατάφωρη παραβίαση υπογεγραμμένων Συνθηκών και Συνόρων! Και αναφερόμαστε στην ΙταλοΤουρκική Συνθήκη του 1932 (ΣΧΕΤΙΚΟ 1) που το πρώτο της μέρος υπεγράφη στην Άγκυρα την 4^η Ιανουαρίου 1932 (Καστελλόριζο) και το δεύτερο συμπληρωματικό του πρώτου  την 28^η Δεκεμβρίου 1932 (άλλα νησιά) και καθόρισε από κοινού τα θαλάσσια σύνορα των Μικρασιατικών ακτών της Τουρκίας με τα Δωδεκάνησα, που βρίσκονταν υπό Ιταλική Κατοχή! Ειδικότερα, στο δεύτερο μέρος της Συνθήκης και στο οριοθετικό σημείο 30, ορίζεται ότι η συνοριακή γραμμή θα είναι στην μέση της αποστάσεως ανάμεσα στα νησιά Καρντάκ-Kardak και στην νήσο Κάτω- Kato Μικρασίας (Ανατολία).

Στην Συνθήκη σημειώνεται ότι όλες οι ονομασίες των σημείων και η ορθογραφία τους λήφθηκαν από τους αγγλικούς χάρτες νούμερο 236, 872 και 1546! Επομένως, το ερώτημα που απομένει να απαντηθεί–τεκμηριωθεί πλέον, είναι το ποιά είναι τα νησιά Καρντάκ –Kardak και ποιά είναι η νήσος «Κάτω- Kato» της Μικρασίας, που αναφέρονται στο οριοθετικό σημείο 30, ώστε να διαφανεί ποιό νησί ανήκει σε ποιόν;

Ντοκουμέντα Υδρογραφικής Υπηρεσίας ΗΠΑ του 1945: Η απάντηση, στο ανωτέρω ερώτημα, είναι πέραν πάσης αμφισβητήσεως και αποτελεί νομικό «χαστούκι» στην Τουρκία, αφού αποδεικνύει την ταυτότητα των παραπάνω ζωτικών οριοθετικών σημείων της Συνθήκης του 1932 καθώς προέρχεται από το «Sailing Directions for the Mediterranean: Vol. V: Aegean Sea, United States–Hydrographic Office-1945», δηλαδή από το επίσημο Βιβλίο Οδηγιών Ναυσιπλοΐας στο Αιγαίο, της Υδρογραφικής Υπηρεσίας Ναυτικού, των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, που εκδόθηκε το 1945, δεκατρία δηλαδή χρόνια (1945) μετά την υπογραφή της ΙταλοΤουρκικής Συνθήκης Συνόρων του 1932 (ΣΧΕΤΙΚΟ 1)!

        1^ο οριοθετικό σημείο 30-«Κardak: Στον Αμερικανικό Οδηγό Ναυσιπλοΐας 1945 και στην σελίδα 399 αναφέρεται: «Κardak (Heipethes), Rocks, a group of two rocks above water lying 2 ¼ miles westward of Cavus Adasi, are separated from each other by a passage with of 300 yards and a depth of 19 fathoms. Shallow water extends 200 yards southeastward from both rocks», ήτοι: «Καρντάκ (Kardak) είναι δύο βράχοι (Βραχονησίδες) σε απόσταση 2 ¼ μίλια (4.160 μέτρα) δυτικά του Cavus Adasi (το νησάκι Cavus).

Επίσης, ο Αμερικανικός Οδηγός Ναυσιπλοΐας σημειώνει με εντυπωσιακή λεπτομέρεια, ότι οι δύο βραχονησίδες απέχουν μεταξύ τους 300 γιάρδες (274,32 μέτρα). Σήμερα, ο δορυφορικός χάρτης δείχνει ότι η μία βραχονησίδα απέχει από την άλλη ακριβώς 300 γιάρδες. Άρα πρόκειται όντως για τις ελληνικές βραχονησίδες Ίμια που τουρκικά ονομάζονται «Καρντάκ», ονομασία που φαίνεται ότι είναι και αυτή ελληνική, από την λέξη «Καρυδάκια», όπως αποκαλούσαν τα νησάκια οι Έλληνες της Μικράς Ασίας, που πράγματι φαίνονται σαν δύο μικρά καρυδάκια στην θάλασσα.

        2^o οριοθετικό σημείο 30-«ΚΑΤΟ»: Στον ίδιο Αμερικάνικο Οδηγό και στην σελίδα 399 αναγράφεται: «Cavus Adasi (Kato Islet) located 2 miles north–northwestward of Karabakia Island and 1^1/2 miles off the cost of the mainland, is 700 yards in extent and 230 feet high. The irregular rocky coast is fringed by shoal depths. A circular tower stands near the northeastern extremity of the islet». Ήτοι: «Cavus» είναι η νήσος Κάτω «Kato» και ξεκάθαρα πρόκειται για το άλλο άκρο του οριοθετικού σημείου 30. Επομένως, η συνοριακή γραμμή Ελλάδος (Ιταλίας τότε)-Τουρκίας στην συγκεκριμένη περιοχή των Δωδεκανήσων,  βρίσκεται ρητώς στην μέση της απόστασης Ίμια-Cavus (Τσαβούς) όθεν τεκμαίρεται ότι τα Ίμια είναι ελληνικά και η Cavus τουρκική.

        3^ο οριοθετικό σημείο 29: Από την σελίδα 399 του παραπάνω Αμερικανικού Οδηγού Ναυσιπλοΐας 1945, αποδεικνύεται πως και στην περίπτωση του οριοθετικού σημείου 29, όπου η συνοριακή γραμμή ορίζεται στην μέση της απόστασης «Καραψηλή  Karapsili(Κυρά Ψηλή, από την ομώνυμη ξακουστή Μονή Εκκλησιά
της Καλύμνου) και «Ατσάκι-Atsaki», όπου Ατσάκι είναι το τουρκικό νησί «Topan Adasi».

        4^ο οριοθετικό σημείο 31: Από την σελίδα 400 του Αμερικανικού Οδηγού Ναυσιπλοΐας 1945, αποδεικνύεται ότι και στην περίπτωση του οριοθετικού σημείου 31, όπου η συνοριακή γραμμή βρίσκεται στην μέση της απόστασης «Φάρος Καλολίμνου-le phare de Kalolimno» και νότιου άκρου της «Ποντικούσας–Pondikusa», όπου Ποντικούσα είναι η τουρκική νήσος «Buyuk Kiremit» «Μεγάλο Κεραμίδι».

Ντοκουμέντα Διάσκεψης Ειρήνης των Παρισίων 1947: Με το τέλος του Β^ου Παγκοσμίου Πολέμου, συγκροτείται η Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων το 1946, η οποία και κατέληξε στην Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων 1947, όπου καθορίστηκε η μορφή του σημερινού κόσμου και με το άρθρο 14 αυτής αποφασίστηκε η απόδοση των Δωδεκανήσων από την ηττημένη Ιταλία στην νικήτρια Ελλάδα. Έτσι, η Ιταλία εκχωρεί στην Ελλάδα, εν πλήρει κυριαρχία, τις νήσους της Δωδεκανήσου όπως κατωτέρω απαριθμούνται, ήτοι: Αστυπάλαια, Ρόδος, Χάλκη, Κάρπαθος, Κάσος, Τήλος, Νίσυρος, Κάλυμνος, Λέρος, Πάτμος, Λειψός, Σύμη, Κω και Καστελλόριζο, ως και τις παρακείμενες νησίδες.

Στην ιστορική εκείνη Διάσκεψη, υπάρχει όμως και ένα έγγραφο, με την αναλυτική «Συνοριακή γραμμή των Δωδεκανήσων» που αποδίδονταν στην Ελλάδα και η οποία ήταν ακριβής αντιγραφή της ΙταλοΤουρκικής Οριοθετικής Συνθήκης του 1932. Μόνο που από δύο μέρη, «Καστελόριζο και άλλα νησιά», συμπυκνωνόταν τώρα σε ένα μέρος, γιά πρακτικούς λόγους, αναφέροντας αναλυτικά 51 συνολικά οριοθετικά σημεία, με την παρατήρηση ότι όλα αυτά παραχωρούνταν πλέον στην Ελλάδα.

Η προαναφερθείσα Συνοριακή Γραμμή μεταξύ των Δωδεκανήσων, παραχωρηθέντων στην Ελλάδα από την Ιταλία, καθορίζει, εκτός από τις ανοικτές θαλάσσιες περιοχές, τα εδάφη που υπάγονταν στην δικαιοδοσία της Ιταλίας την 10^η Ιουνίου 1940.

Ο λεπτομερής καθορισμός, των θαλασσίων συνόρων μεταξύ Ελλάδος-Τουρκίας στα Δωδεκάνησα σε 51 οριοθετικά σημεία, είναι καταγεγραμμένη στα πρακτικά της Διάσκεψης Ειρήνης των Παρισίων, που υπάρχουν συγκροτημένα σε ειδικό τόμο στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ (σελίδες 588-590), από όπου και το κατωτέρω οδυνηρό, τόσο για την Τουρκία όσο και για τους συντασσόμενους με τις ιταμές αιτιάσεις αυτής, Ντοκουμέντο.

Ανάμεσα στα 51 οριοθετικά σημεία, υπάρχει και το σημείο 44, στο οποίο αναφέρεται ότι η εκεί Συνοριακή Γραμμή, βρίσκεται στην μέση, μεταξύ των Καρντάκ και της νήσου Κάτω: «44half  way between Kardak (Rhs) and Kate Island (Anatolia)».Και έχουμε αποδείξει παραπάνω ότι Καρντάκ- Kardak είναι τα Ίμια (Λιμνιά) και Κάτω – Kato είναι η νήσος «Cavus» της Τουρκίας.

Νόμος-Ντοκουμέντο της Ελλάδας: Την λεπτομερή αυτή, διεθνώς αποδεκτή και κληρονομική, εξ Ιταλίας, Συνοριακή Γραμμή Ελλάδας-Τουρκίας στα Δωδεκάνησα, μετά την υπογραφή της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων 1947, η Χώρα μας την έκανε Νόμο του Ελληνικού Κράτους, απαραίτητου για την Ενσωμάτωση της μαρτυρικής Δωδεκανήσου στην μάννα Ελλάδα! Είναι ο ιστορικός Νόμος 518/1948 (ΦΕΚ Α-7/09-01-1948) «Περί προσαρτήσεως της Δωδεκανήσου εις την Ελλάδα». Και εδώ, στο σημείο 44 αναφέρονται ως ελληνικά τα Ίμια. Με τον Νόμο αυτόν και την ρητή Συνοριακή Γραμμή Δωδεκανήσων, με όλα τα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες που περιλαμβάνει, η Ελλάδα μπήκε στον ΟΗΕ, στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς ουδείς και ουδέποτε να θέσει θέμα, επειδή ακριβώς δεν υπάρχει θέμα αμφισβητήσεως των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος!

Το «ξεγκριζάρισμα» των Ιμίων: Όπως αποδεικνύεται περίτρανα από όλα τα παραπάνω αδιάσειστα ντοκουμέντα, τα Ίμια «ξεγκριζάρονται» οριστικά και αμετάκλητα. Οι δύο βραχονησίδες, με υπογραφή της ίδιας της Τουρκίας το 1932 και με σφραγίδα της Διάσκεψης και Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων και του ίδιου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και των ΗΠΑ, είναι απολύτως ελληνικές. Αποτελούν το σαφέστατο οριοθετικό σημείο της τότε Συνοριακής ΙταλοΤουρκικής Συνθήκης, αλλά και της απόδοσης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα και ανήκουν ξεκάθαρα στην Χώρα μας.

Πέραν όμως των ανωτέρω, υπάρχει στα χέρια της υπόλογης ελληνικής διπλωματίας ένας «θησαυρός», τον οποίον οι εκάστοτε εγκληματικές ελληνικές Κυβερνήσεις, είτε από φόβο, είτε από πιέσεις εξωτερικών δυνάμεων, είτε εξυπηρετώντας ξένα συμφέροντα,  ΟΥΔΕΠΟΤΕ αξιοποίησαν και επί σειρά ετών παραμένουν αδρανείς και ανίκανες να εφαρμόσουν τα ατράνταχτα «εθνικά επιχειρήματα» έναντι των εχθρών της χώρας και ΟΥΔΕΠΟΤΕ προχώρησαν στο επόμενο βήμα.

Η Ελλάδα έχει ήδη εύρος εθνικού εναέριου χώρου και εθνικών χωρικών υδάτων στα 10 μίλια από τις αρχές του 20^ού αιώνα και… δεν το θυμάται!      Επισημαίνεται ότι η Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας προβλέπει ότι το εύρος των χωρικών υδάτων ή της αιγιαλίτιδας ζώνης (η θαλάσσια περιοχή γύρω από τα εδάφη μιας χώρας) μπορεί να φτάνει μέχρι τα 12 μίλια.

Το πλήρες κείμενο του Προεδρικού Διατάγματος, δημοσιευμένο στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, αριθμός φύλλου 325/Τεύχος Πρώτον/18 Σεπτεμβρίου 1931, σελίς 2595, με τίτλο «Περί καθορισμού πλάτους χωρικών υδάτων, όσον αφορά τα ζητήματα Αεροπορίας και Αστυνομίας αυτής», που ορίζει «το πλάτος ζώνης των χωρικών υδάτων εις δέκα ναυτικά μίλια από των ακτών της επικρατείας», φέρει την υπογραφή του Προέδρου της Δημοκρατίας Αλέξανδρου Ζαΐμη, και:

«Έχοντες υπ’ όψει τα άρθρα 2 και 9 του νόμου 5017 “περί Πολιτικής Αεροπορίας”, δημοσιευθέντος εις το υπ’ αρ. 158 της 13-6-31 φύλλον της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως (τεύχος Α), ως και το άρθρον 1 του νόμου 2569 της 19-4-21 “περί κυρώσεως της Διεθνούς Συμβάσεως Αεροπορίας”, δημοσιευθέντος εις το υπ’ αρ. 68 φύλλον της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως της 26-4-21, προτάσσει του Ημετέρου επί της Αεροπορίας υπουργού, απεφασίσαμεν και διατάσσομεν:

Ορίζομεν το πλάτος της ζώνης των Χωρικών Υδάτων της αναφερομένης εν τω άρθρων 2 του νόμου 5017 εις δέκα ναυτικά μίλια από των ακτών της Επικρατείας.

Εις τον Ημέτερον επί της Αεροπορίας Υπουργόν ανατίθεμεν την δημοσίευσιν και εκτέλεσιν του παρόντος.

Εν Δεκελεία τη 6 Σεπτεμβρίου 1931

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας

Αλέξανδρος Ζαΐμης

Ο επί της Αεροπορίας Υπουργός

Α. Ζάννας

Ωστόσο, ουδείς εκ των, μέχρι σήμερα, κυβερνητικών παραγόντων ορρωδεί περιπλανώμενοι στις καθ’ ύπνους αναζητήσεις τους. Την δεκαετία του 1990 το εύρος του ελληνικού εναέριου χώρου είχε μπει στο στόχαστρο της αμερικανικής πολιτικής στην περιοχή, με τον τότε Πρέσβη των ΗΠΑ Νίκολας Μπερνς να δηλώνει τον Ιανουάριο του 1998 ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν αναγνωρίζουν ελληνικό εθνικό εναέριο χώρο 10 μιλίων» και ακόμα ότι «η χώρα του δεν θεωρεί παραβιάσεις (από τουρκικά μαχητικά) όσες γίνονται μεταξύ 6 και 10 ναυτικών μιλίων», ενώ τόνιζε ότι «τα 10 μίλια είναι κάτι που διεκδικεί η Ελλάδα από καιρό».

Η τότε ελληνική κυβέρνηση αντέδρασε διά στόματος του υπουργού Εθνικής Άμυνας Άκη Τσοχατζόπουλου και του κυβερνητικού εκπροσώπου Δημήτρη Ρέππα, οι οποίοι ανέφεραν ότι «ο εναέριος χώρος των 10 μιλίων δεν είναι κάτι που διεκδικεί η Ελλάδα από καιρό, αλλά είναι ο εθνικός εναέριος χώρος τον οποίο ούτε η Τουρκία έχει νομικά αμφισβητήσει μέχρι στιγμής», αγνοώντας οπωσδήποτε την ύπαρξη του, εδώ και 90 χρόνια εν λόγω Προεδρικού Διατάγματος του 1931…

Στον αντίποδα, ο τότε υπουργός Εξωτερικών Γεώργιος Παπανδρέου, υποστήριξε ότι «υπάρχει ένα πρόβλημα που οφείλεται στο διαφορετικό εύρος των χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου, πράγμα το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί ώστε στο μέλλον οι δύο χώροι να ταυτιστούν»!

Στις 29-9-2016, ο πρωθυπουργός της Τουρκίας αμφισβήτησε την Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης, ένα διεθνές κείμενο που ρύθμισε θέματα μειονοτήτων αλλά και συνόρων.
Δεν είναι η πρώτη φορά, όπου η Άγκυρα εγείρει αυτό το ζήτημα και δεν θέλει να σεβαστεί το Διεθνές Δίκαιο.

Η τουρκική κυβέρνηση το 1936  κάλεσε τα συμβαλλόμενα μέρη της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923 για τα Στενά σε αναθεωρητική συνδιάσκεψη, η οποία κατέληξε στην υπογραφή της Συνθήκης του Μοντρέ.

Προηγουμένως και συγκεκριμένα το 1931, η Τουρκία υπέβαλε μαζί με την Ιταλία ερώτημα στο Διεθνές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαιοσύνης σχετικά με την ερμηνεία της Συνθήκης της Λωζάννης.

Από τον Έβρο όμως έως την Κρήτη και από την Κάσο, την Κάρπαθο και το Καστελλόριζο μέχρι την κυπριακή ΑΟΖ, η Τουρκία αμφισβητεί πλέον με στρατηγικό βάθος την ελληνική κυριαρχία και απειλεί ευθέως ακόμα και με εμπόλεμη σύρραξη αν δεν πάρει μερίδιο από τους υδρογονάνθρακες στην ανατολική Μεσόγειο, πέραν δε τούτων, η Τουρκία αγνοεί τήν Ελληνική υφαλοκρηπίδα καί ανακηρύττει αυθαίρετα ΑΟΖ.

Η Σύμβαση όμως της Γενεύης το 1958 καθιέρωσε στό Διεθνές Δίκαιο τήν έννοια της «υφαλοκρηπίδας» ὡς έξης: «Η υφαλοκρηπίδα ενός παράκτιου κράτους είναι ό βυθός καί τό υπέδαφος των υποθαλάσσιων περιοχών που βρίσκονται πέραν της «αιγιαλίτιδος ζώνης του καί φθάνουν σέ βάθος βυθού μέχρι 200 µ. ή καί «πέραν αυτού», εφ‘ όσον τό βάθος επιτρέπει τήν εκμετάλλευση των φυσικών πηγών. Τά κυριαρχικά δικαιώματα επί της υφαλοκρηπίδος είναι γιά κάθε παράκτιο κράτος–αποκλειστικά– µέ σκοπό τήν εξερεύνηση καί εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της. Δηλαδή, ή υφαλοκρηπίδα αποτελεί τήν «φυσική προέκταση» του παράκτιου κράτους «υποθαλασσίως». Τό παράκτιο κράτος γιά νά ασκήση τά κυριαρχικά του δικαιώματα στήν υφαλοκρηπίδα, πρέπει νά τά ανακηρύξει: επισήµως στήν Εφημερίδα της Κυβερνήσεως».

Η Ελλάς υπέγραψε τήν Σύμβαση της Γενεύης αλλά δέν τόλμησε να ανακηρύξει τά κυριαρχικά δικαιώµατά της στήν «υφαλοκρηπίδα» της. Αντιθέτως το επόμενο έτος (1959) η τότε κυβέρνησις Κωνσταντίνου Καραμανλή δημοσίευσε τόν Νόμο 3948/1959 (ΦΕΚ 68), ο όποιος έδιδε περιορισμένο δικαίωμα ερεύνης και εκμεταλλεύσεως: «…επί των χωρικών υδάτων της Ελληνικής Επικρατείας, ὡς καί του υποθαλασσίου εδαφικού αντερείσματος της αιγιαλίτιδος ζώνης του εξικνουµένου μέχρι της κοίτης της ανοικτής θαλάσσης». Δηλαδή, παρ’ ότι το Διεθνές Δίκαιο, µας παραχωρούσε κυριαρχικά δικαιώματα στήν «υφαλοκρηπίδα», ο Νόμος 3948/1959 τα περιόριζε μόνον στήν «αιγιαλίτιδα ζώνη».

Έρχεται όμως στίς 13 Μαρτίου 1969 στο ΦΕΚ 48 όπου δημοσιεύτηκε το Ν.Δ. 142/69 «Περί ερεύνης καί εκμεταλλεύσεως του υποθαλασσίου και υπολιµνίου ορυκτού πλούτου».

«Άρθρον 1^ον

Εις το άρθρον 1 του Μεταλλευτικού Κώδικα καί μετά τήν παράγραφο 6 αυτού, προστίθεται παράγραφος 6α, έχουσα ως ακολούθως: Το Δημόσιον έχει ωσαύτως το αποκλειστικόν δικαίωμα ερεύνης καί εκμεταλλεύσεως πάντων των μεταλλευτικών ορυκτών, συμπεριλαμβανομένων καί των υδρογονανθράκων έν στερεά, υγρά καί αεριώδει καταστάσει, ως καί των λατομικών τοιούτων, των απαντωµένων: α) Επί του εντός της αιγιαλίτιδος ζώνης κειμένου βυθού της θαλάσσης ή υπ‘ αυτόν. β) Επί του καί πέραν της αιγιαλίτιδος ζώνης κειμένου βυθού της θαλάσσης ή υπ’ αυτόν, του συνεχομένου ή παρακειμένου μετά της ηπειρωτικής ακτής ή νήσων και εις βάθος 200 μέτρων από της επιφανείας της θαλάσσης, έτι δέ καί πέραν του τελευταίου τούτου, όπου τά υπερκείμενα ύδατα επιτρέπουσι τήν άνω έρευναν καί εκµετάλλευσιν, τουτέστιν επί της υφαλοκρηπίδος, ως αύτη νοείται καί προσδιορίζεται υπό των κεκυρωµένων διά νόµου διεθνών συμβάσεων.

Είς περίπτωσιν καθ‘ ην η ανωτέρω υφαλοκρηπίς παράκειται του εδάφους της Ελλάδος καί ετέρου τινός κράτους, οµόρου ή ούτινος αι ακταί κείνται έναντι των Ελληνικών ακτών, διά τόν καθορισµόν των ορίων της υφαλοκρηπίδος ταύτης θά τυγχάνουν εφαρμογής οι κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.

 Αι διατάξεις της προηγουμένης παραγράφου εφαρμόζονται καί διά τήν έρευναν και εκµετάλλευσιν μεταλλευτικών και λατομικών ορυκτών είς τόν πυθμένα λιµνών ή υπ‘ αυτόν.

Δικαιώµατα έξ αδείας μεταλλευτικών ερευνών ή παραχωρήσεως μεταλλείου, κτηθέντα μέχρι της δημοσιεύσεως παρόντος επί υποθαλασσίων περιοχών εντός της αιγιαλίτιδος ζώνης ως καί επί υπολιµνίων τοιούτων δέν θίγονται υπό των διατάξεων του παρόντος.

Το κατά τάς ανωτέρω διατάξεις δικαίωμα του Δημοσίου ασκείται κατά τάς περί μεταλλείων καί λατομείων του Δημοσίου ισχύουσας διατάξεις. Είς περίπτωσιν εκχωρήσεως του ως άνω δικαιώματος του Δημοσίου διά Συμβάσεως, επιτρέπεται η αναγκαστική απαλλοτρίωσις παρακτίου εδαφικής ιδιοκτησίας διά τήν εκτέλεσιν πάσης φύσεως έργων ή εγκαταστάσεων αναγκαιουσών διά τήν έρευναν καί εκµετάλλευσιν τηρουμένης της εκάστοτε οριζοµένης διαδικασίας επί μεταλλείων περί αναγκαστικής απαλλοτριώσεως εδαφικής ιδιοκτησίας.

Άρθρον 2^ον

        Η παράγραφος 3 του άρθρου 1 του Ν.Δ. 3948/59 «περί αναζητήσεως ερεύνης καί εκμεταλλεύσεως υδρογονανθράκων εν υγρά καί αεριώδει καταστάσει, καταργείται.

Άρθρον 3^ον 

        Η Ισχύς του παρόντος άρχεται από της δημοσιεύσεώς του είς την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Έν Αθήναις τη 6 Μαρτίου 1969»

Ο ανωτέρω Νόμος, απετέλεσε και επισήµως τήν πρώτη διακήρυξη των κυριαρχικών δικαιωμάτων µας στήν Ελληνική υφαλοκρηπίδα: Κατοχύρωνε το «αποκλειστικό δικαίωμα» ερεύνης καί εκμεταλλεύσεως από τήν Ελλάδα.

Ο ορισμός της «υφαλοκρηπίδος» ανακήρυττε την κυριαρχία της Ελλάδος επ’ αυτής, απέρριπτε τις αντιρρήσεις της Τουρκίας, καταργούσε τον Νόμο 3948/59 που περιόριζε τα δικαιώµατά µας µόνο στήν «αιγιαλίτιδα ζώνη». Έθετε το νομικό πλαίσιο γιά την έρευνα καί την εκμετάλλευση τού ορυκτού πλούτου του Αιγαίου καί κυρίως του πετρελαίου καί φυσικού αερίου.

Γιά τήν άμεση εξασφάλιση του αδιάλειπτου εφοδιασμού της Χώρας µέ πετρέλαιο και ορυκτά, στίς 2 Νοεμβρίου 1968 υπεγράφη σύμβαση µε τις εταιρείες Μοbil Οil, Shell καί Β.Ρ. γιά προμήθεια 25.000.000 τόνων αργού πετρελαίου, από τον Μάϊο δε του 1968 μέχρι τον Νοέμβριο του 1973, υπεγράφησαν 19 Συβάσεις γιά την ενδελεχή εξερεύνηση τού χερσαίου καί θαλασσίου χώρου της Ελληνικής Επικράτειας.

Η αρχή έγινε µε τήν TEXACO µέ σύμβαση που υπεγράφη την 24^η Ιουλίου 1968 καί κυρώθηκε µέ τόν Α.Ν. 512/1968. Γιά τήν περιοχή της Λήμνου, η σύμβαση που είχε υπογραφεί στίς 19 Δεκεμβρίου 1969 µε τήν ΑDΑ-Οil Corporation κυρώθηκε µε το Ν.Δ. 461/1970. Για τό Θρακικό πέλαγος, η σύμβαση της 23^ης Δεκεμβρίου 1969 µε την OCEANIC κυρώθηκε µε το Ν.Δ. 462/1970. Γιά τό Κεντρικό Αιγαίο η σύμβαση της 30^ης Μαΐου 1970 και γιά το Βόρειο Αιγαίο η σύμβαση της 5^ης Αυγούστου 1970, καί οι δύο µέ τήν TEXACO, κυρώθηκαν αντιστοίχως µέ τα Ν.Δ. 592/1970 καί 699/1970. Γιά το Ιόνιο πέλαγος η σύμβαση της 13^ης Απριλίου 1970 µέ τήν ΑDΑ-Οil Corporation και η σύμβαση της 12^ης Ιουνίου 1970 µέ τήν C & Κ Petroleum INC., κυρώθηκαν αντιστοίχως µε τα Ν.Δ. 594/1970 καί 595/1970. Επίσης, την 23^η Μαΐου 1970 υπεγράφη σύμβαση µε την ΑΝ-Car Οil που κυρώθηκε µέ τό Ν.Δ. 594/1970. Στίς 23 Μαρτίου 1971 τρεις συμβάσεις µε την CHEVRON Οil ΕxploratIon, γιά το Αιγαίο: Ν.Δ. 981/1971-982/1971. Την 22^α Ιανουαρίου 1972 οι συβάσεις, με την ΑΝ-Car Οil γιά χερσαία καί θαλάσσια έρευνα της Βορειοανατολικής καί Βορειοδυτικής Πελοποννήσου που κυρώθηκε µέ το Ν.Δ. 1363/1973. Με την ΑΝ-Schutz Overseas Corp. γιά χερσαία καί θαλάσσια έρευνα της Λεκάνης Θεσσαλονίκης καί Σιγγιτικού Κόλπου, που κυρώθηκε µέ τα Ν.Δ. 1364/1073 καί 47/1973). Καί την 2^α Φεβρουαρίου 1972 η σύμβαση μέ τήν SERES Shipping Ing γιά χερσαία καί θαλάσσια έρευνα της περιοχής Κυπαρισσίας που κυρώθηκε µέ το Ν.Δ. 25/1973). Τό Ν.Δ. 462/1970 που κυρώθηκε µέ την πρώτη σύμβαση με την OCEANIC για την εξερεύνηση του Θρακικού Πελάγους.

Το 1971 η OCEANIC, µέ συνεργασία της COLORADO, ανακάλυψε τον πρώτο ορίζοντα πετρελαίου, ανατολικά της Θάσου. Το έτος 1973, οι Εταιρείες OCEANIC– COLORADO, ΑDA-Οil Cο καί ΑΝ-Car Οil Co, πραγματοποίησαν δύο γεωτρήσεις στήν θαλάσσια περιοχή της Θάσου, µία στήν θαλάσσια περιοχή της Λήμνου καί µία στήν χερσαία περιοχή της Ζακύνθου. Mε τήν πρώτη γεώτρηση της Θάσου (ΚΑΒΑΛΑ Νο. 1), σέ βάθος 2.200 µ., ανακαλύφθηκε η ύπαρξη φυσικών αερίων (10 εκατομμύρια κυβικά πόδια ημερησίως) καί φυσικής βενζίνης. Η ανακάλυψη απέδειξε τήν ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου στό Θρακικό Πέλαγος. Η δεύτερη γεώτρηση (ΚΑΒΑΛΑ Νο. 2), ανακάλυψε καλής ποιότητος πετρέλαιο (29 Α.Ρ.Ι.), σε βάθος 3.200 μέτρων. Η συμφωνία µε τίς εταιρείες που είχε συνάψει Συµβάσεις ο Γεώργιος Παπαδόπουλος προέβλεπαν ότι το 60% των εσόδων από τα κοιτάσματα πετρελαίου θά πήγαιναν στό Ελληνικό Δημόσιο καί μάλιστα σε ελληνική δραχμή. Η πρόβλεψη ήταν ότι από το 1975 καί έπειτα ο μέσος ρυθμός αυξήσεως ανά ετoς του ΑΕΠ θά έφθανε τό 12%.

Τόν Φεβρουάριο του 1974, η OCEANIC πραγματοποίησε γεώτρηση στην θαλάσσια περιοχή της Θάσου (ΠΡΙΝΟΣ 1) η οποία απέδωσε καλής ποιότητος πετρέλαιο (27,8 Α.Ρ.Ι.) και ικανοποιητική μέση παροχή ημερησίως, θα κάλυπτε το ¼ των τότε αναγκών της χώρας. Όμως, δυστυχώς, από τόν Νοέμβριο του 1973 ο Γεώργιος Παπαδόπουλος δέν βρισκόταν πλέον στην εξουσία καί το σχέδιό του δέν εφαρμόσθηκε…

Αμέσως μετά την παραλαβή των Ρhantoms F4E που είχε παραγγείλει το 1972 καί η Ελλάς θα παρελάμβανε τον Απρίλιο του 1974, θά εκφωνούσε Διάγγελλα πρός τον Ελληνικό λαό µε τήν αναγγελία της συμφωνίας εξορύξεως και παράλληλα την επέκταση των χωρικών υδάτων µας από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια.

Και αφού έχουμε το τεράστιο νομικό εθνικό οπλοστάσιο για να κατατροπώσουμε τον οιονδήποτε αμφισβητία των δικαίων μας, παρακολουθώντας τις διατυπωμένες θέσεις ενός εκάστου εξ υμών, διακαταχόμεθα από θλίψη, οργή και αγανάκτηση διότι δεν γνωρίζουμε πλέον πού αποσκοπεί η εν λόγω ενορχηστρωμένη και υποβολιμαία ενέργειά σας.

Εμείς, μη όντες πολεμοκάπηλοι, τιθέμενοι υπεράνω προσώπων και κομμάτων και υπακούοντες στον υπέρτατο νόμο της Σωτηρίας της Πατρίδας, υποστηρίζουμε την ανάγκη άμεσης ανακήρυξης και θέσπισης της ΑΟΖ από την Ελλάδα, αλλά και την δραστική αναβάθμιση της θαλάσσιας δικαιοδοσίας της Ελλάδας, η οποία παραμένει η τελευταία παγκοσμίως παράκτια χώρα (149^η) ως προς τα δικαιώματά της στις παρακείμενες θάλασσες.

Το δικαίωμα των νησιών μας να έχουν τις ισότιμες ζώνες θαλάσσιας δικαιοδοσίας, (αιγιαλίτιδα, συνορεύουσα υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ) είναι απόλυτα κατοχυρωμένο και στο άρθρο 121.2 της Διεθνούς Συμβάσεως του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας  αλλά και στο εθιμικό διεθνές δίκαιο που δεσμεύει απόλυτα και τα ελάχιστα κράτη που δεν υπέγραψαν ή δεν επικύρωσαν την σύμβαση αυτή, που αποτελεί το ισχύον διεθνές δίκαιο με καθολική αποδοχή (πάνω από 160 κρατών). Μόνο βράχοι που δεν μπορούν να συντηρήσουν ανθρώπινη διαβίωση ή δική τους οικονομική ζωή δεν θα έχουν ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδα. Δηλαδή, θα έχουν πλήρη αιγιαλίτιδα και συνορεύουσα ζώνη έως 24 ναυτικά μίλια. Στους βράχους αυτούς δεν ανήκει το σύμπλεγμα του Καστελόριζου ούτε τα γνωστά κατοικημένα νησιά και νησίδες του Αιγαίου.

Το καζάν–καζάν που χρησιμοποιεί συνεχώς ο Πρωθυπουργός της Δημοκρατίας της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, έχει ξεκάθαρη απήχηση στο: ελάτε να τα βρούμε μόνοι μας χωρίς δικαστήρια, με την δύναμη του ισχυρού. Είναι αυτονόητο πλέον ότι δεν μπορούμε να δεχθούμε τις παράλογες απαιτήσεις μιάς χώρας πιράνχας, εκτός και εάν η χώρα μας έχει συντριβεί στρατιωτικά σε πόλεμο.

Το υποδηλούμενο όμως από τον πρώην υπουργό Άμυνας της Τουρκίας, Ακάρ: «Ελάτε να κάνουμε μία δίκαιη μοιρασιά και να αποφασίσουμε εμείς για τα ποσοστά μας», η δήλωση του πρώην υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Κατρούγκαλου στο πρακτορείο Ανατολού τον Απρίλιο του 2019 λίγο πριν συναντηθεί με τον Τούρκο ομόλογό του, Μεβούτ Τσαβούσογλου: «Πώς μπορεί κάποιος να αποκλείσει από αυτή την περιοχή την Τουρκία η οποία έχει τόσα χιλιόμετρα ακτή στη Μεσόγειο. Κανείς δεν ισχυρίζεται το αντίθετο από αυτό», η αναφορά, την άλλη ημέρα, του Μεβούτ Τσαβούσογλου: «Όσον αφορά το θέμα των υδρογονανθράκων, ο Γιώργος είπε ότι δεν θα πρέπει να αποκλειστεί η Τουρκία. Τον ευχαριστούμε για το θετικό μήνυμά του», προσθέτοντας ότι «κανένα πρότζεκτ, στο οποίο δεν συμπεριλαμβάνεται η Τουρκία, δεν είναι ρεαλιστικό», για τα οποία τραγικά ουδείς ωχρίασε, σε συνδυασμό με τα όσα ξέφυγαν εκ του έρκους των οδόντων σας την 12^η Απριλίου 2024

μας προϊδεάζουν ότι προτίθεσθε να προβείτε σε παράνομη εκχώρηση εθνικών μας δικαιωμάτων που θα οδηγήσουν την χώρα σε νέα εθνική τραγωδία.

Εστιαζόμεθα επίσης και στην κορυφαία δήλωση που ξεστόμισε, χωρίς αιδώ, ο άλλος γίγαντας της πολιτικής ζωής, πρώην υπουργός Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ, «Μιχαήλ Αντρέγεβιτς Σουσλόφ», κατά κόσμο Νίκος Κοτζιάς, στο οικονομικό φόρουμ των Δελφών τον Μάρτιο του 2019: «αν αρχίσεις στις διεθνείς σχέσεις και είσαι μοναχοφάης λέγοντας ‘’όλα δικά μου’’, τότε είσαι κι εσύ μέρος του προβλήματος».

Οι καινοφανείς δηλώσεις υπουργών και θεσμικών παραγόντων, είναι τουλάχιστον απεχθείς και έχουν δημιουργήσει το ιδανικό περιβάλλον για να φυτρώσει η Τουρκική επιθετικότητα του Οθωμανικού Μινώταυρου και να παράξει πικρούς καρπούς για το Έθνος το οποίο έχει γεννήματα εχιδνών, έχει Εφιάλτες και Πήλιους Γούσηδες και ισχύει η ρήσης του Όττο Φον Μπίσμαρκ ότι: «τα σκυλιά ακολουθούν αυτούς που τα ταΐζουν».

Η θεωρητική αντιμετώπιση των προβλημάτων δεν επιλύει τίποτα και η Ελλάδα τώρα πλέον, μπορεί να προσφύγει μονομερώς στον ΟΗΕ και σε Διεθνή Δικαστήρια κατά της Τουρκίας, για παραβίαση Συνθηκών απαιτώντας μάλιστα και βαριές αποζημιώσεις που θα μπορούσαν να δοθούν στους νησιώτες της Καλύμνου και της Ψερίμου, αλλά και στον βοσκό Αντώνιο Βεζυρόπουλο που βόσκοντας τις αίγες του επάνω στα Ίμια, τεκμηρίωναν ότι οι βραχονησίδες έχουν «οικονομική ζώνη» και άρα δικαιούνται και ΑΟΖ .Είκοσι οκτώ χρόνια μετά την μοιραία νύχτα του 1996, κάθε κυβερνητική καθυστέρηση και αδιαφορία του ΥΠΕΞ, είναι υπονόμευση της εθνικής μας κυριαρχίας και αποτελεί έγκλημα εσχάτης προδοσίας που επισύρει  την ποινή της φυλάκισης διά βίου.

Ως εκπλήρωση του χρέους όσων πιστεύουν στην Ελλάδα και όσων αισθάνονται Έλληνες θέτομεν εαυτούς προ των συνταγματικών ευθυνών μας θεωρώντας ως υποχρεωτική την διερεύνηση και την διαπίστωση συντελεσθείσης παραβιάσεως των υφισταμένων συνταγματικών απαγορεύσεων και κανόνων προκειμένου οι επίορκοι θεραπαινίδες ενός ενορχηστρωμένου σχεδίου που έχει να κάνει με την απώλεια της κυριαρχίας της πατρίδας μας και την απώλεια της εθνικής μας ταυτότητος, να υποστούν τα εκ των νόμων προβλεπόμενα προκειμένου να αποκατασταθεί το ηθικό κύρος της χώρας και θα έβαζε μυαλό σε αυτούς που πιστεύουν ότι μπορούν να προδίδουν την πατρίδα τους ατιμώρητα, διότι περί εσχάτης προδοσίας αναδεικνύεται η συμπεριφορά των πολιτικών, για το κακό και την συμφορά που έχουν προκαλέσει στην πατρίδα μας, σε όλους τους τομείς, οδηγώντας την χώρα μας στον ηθικό, κοινωνικό ξεπεσμό και στην παγκόσμια ανυποληψία.

Κύριε υπουργέ,

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, πώς είναι δυνατόν να δεχθούμε την οποιαδήποτε διαπραγμάτευση με έναν ασεβή και ανέντιμο γείτονα το ποινικό μητρώο του οποίου βρίθει κακουργηματικών δραστηριοτήτων; Δεν συζητάς την ιδιοκτησία σου με τον γείτονά σου που την διεκδικεί παράνομα και επιδιώκει να σε γυρίσει 200 χρόνια πίσω.

Με άλλα λόγια, αγνοώντας την γνώμη της ελληνικής κοινωνίας, μας συστήνετε  επανάληψη του εγκλήματος των Σκοπίων και προς την ανατολή; Ανοίγεται «κερκόπορτα» για την Τουρκία στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο για συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων; Αλήθεια κύριε καθηγητά, σκεφτήκατε ποτέ τι θα έκανε η Τουρκία αν είχε με το μέρος της το Διεθνές Δίκαιο;

Ας μην επιχειρήσετε να μας εμπλέξετε στις Συμπληγάδες της δικής σας ιδεοληψίας και του φοβικού σας σύνδρομου στο άκουσμα των τυμπάνων ενός παράνομου casus belli επειδή οι Έλληνες δεν θέλουν να μοιράσουν τα υπάρχοντα τους.

Φοβούμενοι, επειδή κάθε διεθνής συμφωνία δημιουργεί τετελεσμένο, ένα τετελεσμένο το οποίο δεσμεύει τις επόμενες γενιές, ότι έχουμε αρχίσει να μπαίνουμε σε μία πειρατική λογική, μία λογική του τετελεσμένου πέρα και έξω από το τι θέλει η ελληνική κοινωνία,        σας προτρέπουμε, να αναλογιστείτε την απειλή που συνιστά ο συνδυασμός της οικονομικής κρίσης, που απαξάπαντες επιφέρατε στην κοινωνία και στο κράτος, με το αίσθημα της ανασφάλειας και πού αυτή μπορεί να οδηγήσει το σύνολο της κοινωνίας, εκ των υμετέρων ηχηρών και ομιχλωδών δηλώσεών σας περί δήθεν «επωφελών για την χώρα σχεδίων σας» και τούτο γιά να μην ισχύσει, και στην περίπτωσή μας, η πριν 130 χρόνια ρήση του καγκελάριου της Γερμανικής Αυτοκρατορίας Όττο Φον Μπίσμαρκ: «Drei Professoren Vaterland verloren»: δηλαδή, «τρεις καθηγητές και η πατρίδα χάθηκε».

Ως Έλληνες το γένος, μη ενστερνιζόμενοι τις απόψεις σας, εντελώς ελεύθεροι και απαλλαγμένοι από δοξασίες και προσχηματισμένες αντιλήψεις, δεν επιτρέπουμε οι ζωές μας να είναι αντικείμενο ελλείμματος ήθους, βερμπαλισμών και περισσεύματος θράσους διότι είναι προφανές ότι αυτές οι δημόσιες αλαζονικές, βαρύγδουπες, θολές και υβριστικές για το Έθνος δηλώσεις σας στοιχειοθετούν ευθεία επίθεση στους Έλληνες με προφανή σκοπό να αποσείσετε τις δικές σας σοβαρότατες ευθύνες που πηγάζουν εκ των πράξεων και των παραλείψεών σας δεδομένου ότι οι απόψεις σας δεν εκφράζουν το 81,13% των Ελλήνων που μπορούν να υπηρετήσουν μία ελεύθερη και ισχυρή Ελλάδα.

Η Ελλάς είναι δική μας υπόθεσις! Το Έθνος μας αξίζει οποιαδήποτε θυσία! Θα την προσφέρουμε αυτή την θυσία υποσχόμενοι ότι: «Δεν θα αρνηθούμε το αγαπημένο μας Έθνος. Δεν θα απομακρυνθούμε από την μητέρα Ελλάδα μας. Εδώ γεννηθήκαμε, εδώ ζούμε, εδώ θα πεθάνουμε, κι αν το καλέσει ο καιρός και μύριες φορές γι’ αυτήν να πεθάνουμε».

Σήμερα, επαναλαμβάνουμε την απάντηση του Σαμοθρακιώτη Δημογέροντα Χατζηγιώργη, στις προτάσεις του Τούρκου υποναύαρχου Καρά-Αλή, όταν του ζήτησε να παραδώσει το επαναστατημένο νησί στους Οθωμανούς: «Δοσίματα δεν έχουμε παρά μονάχα μολύβι και μπαρούτι. Είμαστε Έλληνες και προτιμούμε να πεθάνουμε παρά να είμαστε σκλάβοι».

Ερανιζόμεθα την ρήση του Καζαντζάκη την οποία και υιοθετούμε: «Υπάρχει στον κόσμο τούτον ένας μυστικός νόμος, αν δεν υπήρχε, ο κόσμος θα’ ταν από χιλιάδες χρόνια χαμένος, σκληρός κι απαραβίαστος: το κακό πάντα στην αρχή θριαμβεύει και πάντα στο τέλος νικάται». Και εάν έχετε όμως υπ’ όψιν σας το απόφθεγμα του Λαού: «Όταν δεν σου βρωμάει ο βόθρος, αναρωτήσου αν ο βόθρος είσαι εσύ», τότε πράγματι ισχύει η ρήσης του Όττο Φον Μπίσμαρκ ότι: «τα σκυλιά ακολουθούν αυτούς που τα ταΐζουν».

Για την ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΙΣ «ΕΛ.ΛΑ.Σ»

ΕΚ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ

Οδυσσέας Τηλιγάδας      Στέργιος Σμυρλής      Μιχαήλ Γιανναρόπουλος

210 3250220                   6944325056                       6906888418

Το παραπάνω εξώδικο παραδόθηκε στο ΥΠΕΞ και έλαβε αρ. πρωτοκόλλου 78/29.4.2024, όπως επίσης παραδόθηκε στην Προεδρία της Κυβερνήσεως με αρ. πρωτοκόλλου 2740/29.4.2024