Αρθρο Νίκος Φραγκιαδάκης
Για να αιτιολογήσω τον βάσιμο χαρακτηρισμό «βαριά βιομηχανία» σας κάνω γνωστό ότι την τετραετία που ήμουν γενικός διευθυντής-ειδικός σύμβουλος στο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕΩΣ, «Η ΜΕΘΕΞΗ» με την έγκριση του Προεδρείου προκάλεσα μία εξειδικευμένη μελέτη με θέμα «ΑΛΛΗΛΟΕΞΑΡΤΟΜΕΝΕΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ-ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕΩΣ»
Η έρευνα απέδειξε ότι τουλάχιστον σαράντα (40) διαφορετικές επαγγελματικές-εμπορικές δραστηριότητες συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με την ίδρυση και λειτουργία των κέντρων διασκεδάσεως.
Ενδεικτικά αναφέρω:
Τραγουδιστές, μουσικοί, χορευτές, φωτιστές, ηχολήπτες, ηλεκτρολόγοι, τεχνικοί, φωτογράφοι, σερβιτόροι, λουλουδούδες, κουζίνα, συνεργεία καθαρισμού, υποδοχή, παρκαδόροι, ταξί, καντίνες, fast food ,κρεπάδικα, σουπάδικα, κουλουρτζίδες, εμπόριο ξηρών καρπών, λουλουδιών , οπωρολαχανικών, ποτών-αναψυκτικών, ήχου και φωτισμού, επιπλώσεων, διαφημιστικές εταιρίες, διακοσμητές χώρων και σκηνικών και πολλά άλλα που αφορούν τον πρωτογενή εξοπλισμό
Είναι οι τρίτη κατά σειρά επιχειρηματική δραστηριότητα, μετά την τουριστική και οικοδομική, που επηρεάζουν με την συνεχή, εύρυθμη και απρόσκοπτη λειτουργία τους, τόσες πολλές αλληλοεξαρτώμενες δραστηριότητες.
Στις δεκαετίες 60, και 70 όταν διασκέδαζε κάποιος στα μπουζούκια της εποχής θεωρείτο μείζον κοσμικό γεγονός. Οι άνδρες με τα κλασικά μαύρα κουστούμια , οι γυναίκες με μακριές τουαλέτες, πελάτες υψηλής οικονομικής και κοινωνικής στάθμης.
Στις δεκαετίες 80 και 90 με την σταδιακά ανερχόμενη οικονομική ευμάρεια των Ελλήνων αυξήθηκε η επιχειρηματική δραστηριότητα στον χώρο και τα μπουζούκια πλέον καθιερώθηκαν ως η κύρια διασκέδαση των Ελλήνων καθόσον πλέον είχαν πρόσβαση όλοι, χωρίς οικονομικές ή κοινωνικές ταμπέλες.
Στη δεκαετία 1990-2000 υπήρξε το απόγειο όλων των συντελεστών στην διασκέδαση, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, πελάτες, όλοι περνούσαν καλά.
Oι επιχειρηματίες, βλέποντας ότι κερδίζουν αρκετά χρήματα και προκειμένου να ανεβάσουν τζίρους και κέρδη, ξοδεύουν δεκάδες εκατομμύρια δραχμές (τις ξεχάσαμε αλλά τις αναπολούμε) σε επενδύσεις και ανακαινίσεις στα πρότυπα χολυγουντιανών ντεκόρ.
Οι καλλιτέχνες ανάλογα με την καλλιτεχνική τους καταξίωση και το κατάλληλο promotion από τα ΜΜΕ, μαζί με τους μουσικούς, ζητάνε και παίρνουν απίστευτα υψηλές αμοιβές.
Οι πελάτες (φιλοθεάμων κοινό) δεν ξεχωρίζουν Παρασκευή, Σάββατο ή καθημερινή, ντελίριο διασκέδασης κάθε ημέρα. Για να κλείσουν καλό τραπέζι μέχρι και πολιτικά γραφεία έβαζαν «μέσον».
Ακούστηκε την εποχή εκείνη ότι οι maξtre στις μεγάλες λεγόμενες πίστες δεν δούλευαν με μεροκάματο, τους υπερκάλυπταν τα μεγάλα πουρμπουάρ. Κυριολεκτικά παράκρουση διασκέδασης.
Επειδή όλα κάνουν τον κύκλο τους και κατά τον Ηράκλειτο «τα πάντα ρει » το 2002 άρχισε να διαφαίνεται η πρώτη κρίση στα μπουζούκια την οποίοι επέφεραν πολλοί αστάθμητοι παράγοντες της εποχής, που δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε.
Οι επιχειρηματίες αρχίζουν να ανησυχούν ενώ οι καλλιτέχνες είναι ακόμα εφησυχασμένοι. Οι διάφορες «πατέντες» για νέο marketing τύπου «ΕΛΛΗΝΑΔΙΚΑ», «ΡΕΜΠΕΤΑΔΙΚΑ», «ΓΛΕΝΤΑΔΙΚΑ» αποδείχτηκαν πυροτεχνήματα που έλαμψαν και έσβησαν αμέσως.
Μερικοί επιχειρηματίες προσπαθούν να αντλήσουν πελατεία από ομαδοποιημένους χώρους της νεολαίας, ΑΕΙ, ΤΕΙ κ.λ.π. με προσφορές και «στημένα» τραπέζια. Πέτυχε για 2-3 χρόνια αλλά έκανε και αυτό τον κύκλο του όταν άρχισαν πλέον να το εφαρμόζουν σχεδόν όλοι, με απεγνωσμένες προσπάθειες μέχρι και σήμερα.
Ερχόμαστε στα έτη 2009-2010 και δεν αναφερόμαστε πλέον για την επιλεκτική κρίση μόνο στη διασκέδαση αλλά για κρίση επιβίωσης.
Οι επιχειρηματίες του κλάδου ακόμα και οι πλέον πετυχημένοι βρίσκονται σε απόγνωση. Ενώ έβλεπαν την κρίση να τους χτυπάει κατά τακτά χρονικά διαστήματα την πόρτα , δεν πήραν τα κατάλληλα μέτρα που όφειλαν.
Ποια ήταν τα μέτρα αυτά; Να μειώσουν τα μεγάλα λειτουργικά κόστη.
Ποια ήταν τα μεγάλα λειτουργικά κόστη; Αναμφίβολα οι υπέρογκες αμοιβές των πρωτοκλασάτων τραγουδιστών και μουσικών.
Αντί να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να θωρακίσουν τις επιχειρήσεις τους με ένα άτυπο καρτέλ έναντι των αμετανόητων καλλιτεχνών με τις υψηλές αμοιβές, έσκαβαν τον λάκκο μεταξύ τους ποιος θα δώσει τα πιο πολλά. Ελάχιστα είναι τα ονόματα προβεβλημένων καλλιτεχνών που κατανόησαν το πρόβλημα και αποδέχτηκαν λογικές συνεργασίες σύμφωνα με τα δεδομένα της εποχής.
Γιατί είναι ελάχιστοι; Γιατί οι πολλοί βρίσκουν ακόμα πόρτες ανοιχτές στις παράλογες οικονομικές και όχι μόνο απαιτήσεις. Αν συνεννοηθούν (και κρατήσουν τον λόγο τους, όχι πισωγυρίσματα) όλοι οι επιχειρηματίες π.χ της Θεσσαλονίκης και καταλήξουν σε ανώτερο πλαφόν αμοιβής ονομαστικά για κάθε καλλιτέχνη, σε 2-3 σαιζόν θα τους παρακαλάνε οι καλλιτέχνες.
Το ζητούμενο βέβαια δεν είναι ποιος θα παρακαλάει ποιόν αλλά να συνυπάρξουν. Η συνύπαρξη θα βοηθήσει μεσοπρόθεσμα όχι μόνο τους ίδιους αλλά και χιλιάδες άλλους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις του κλάδου. Είναι βέβαιο ότι σε βάθος χρόνου θα το εμπεδώσουν αναγκαστικά αυτό οι καλλιτέχνες και θα επιδιώξουν ελαστικές συνεργασίες αλλά μήπως τότε δεν θα υπάρχουν αντίστοιχες επιχειρήσεις. Το εύλογο ερώτημα είναι πως θα επιβιώσουν μέχρι τότε οι επιχειρηματίες;
Mε τοπικά σχήματα που είναι πάρα πολύ καλά με λογικά ημερομίσθια και τα έχει αποδεχθεί η τοπική κοινωνία, η οποία πλέον θέλει να διασκεδάσει φθηνά και ποιοτικά.
Το ποιοτικά δεν παραπέμπει αναγκαστικά σε πρώτα ονόματα. Το επιχείρημα «αν δεν έχω όνομα δεν θα δουλέψω ή δεν θα πάρω χορούς κ.λ.π » αποδυναμώνεται με το δεδομένο επιχειρηματικό ρίσκο.
Πληροφορήθηκα ότι πρόσφατα, μεγάλο όνομα της πίστας ζήτησε και πήρε «μεροκάματο» 23.000 ευρώ και μάλιστα απαίτησε να δουλεύει και τριήμερο. Θέλω να πιστεύω ότι στις 23.000 συμπεριλαμβάνεται και το πακέτο των μουσικών. Με 23.000 ευρώ μόνο στο σχήμα, έχει «κλειδί» η επιχείρηση με τα λοιπά λειτουργικά έξοδα (λοιπό προσωπικό, αγορές πρώτων υλών, ΦΠΑ, Δημοτικό φόρο κ.λ.π) 40.000 ευρώ.
Έστω ότι καταφέρνει στην καλύτερη περίπτωση η επιχείρηση και εξασφαλίζει πελατεία (εκδηλώσεις , χορούς κ.λ.π) για Παρασκευή και Σάββατο από 800 άτομα καθιστικά!!
Λογική τιμή ανά άτομο (δεδομένης της κρίσης) 40Χ800=32.000. Έχει και 200 άτομα στα μπαρ 200Χ15=3.000 και πέντε χιλιάδες λουλούδια φτάσαμε αισίως στα 40.000 Ευρώ.
Μία ή άλλη και στην καλύτερη των περιπτώσεων έβγαλε και καθαρό κέρδος 3.000-5.000 ευρώ. Την Τρίτη ημέρα που σίγουρα θα «μπει μέσα» λίγο ή πολύ από πού θα την καλύψει. Απονενοημένο διάβημα και εν δυνάμει επιχειρηματική αυτοκτονία 100%.
Επιμένω στην άποψη, τοπικά καλά σχήματα και «εμπάργκο» ημερομισθίων σε «φίρμες» καλλιτέχνες. Δεν μπορεί σε εποχές ισχνών αγελάδων οι αιθεροβάμονες καλλιτέχνες να απαιτούν και οι επιχειρηματίες που μόνιμα ρισκάρουν και έχουν το σχοινί στο λαιμό και κάθε ημέρα δέκα υπηρεσίες πάνω από το κεφάλι τους να υποχωρούν μόνιμα σε παράλογα αιτήματα.
Ήρθε η ώρα να κάνουν την επανάστασή τους και στο κάτω – κάτω τι θα χάσουν παραπάνω. Απόδειξη και προς επίρρωση των παραπάνω είναι ότι όσοι καλλιτέχνες επιχείρησαν να δημιουργήσουν δικές τους επιχειρήσεις του κλάδου απέτυχαν παταγωδώς.
Οι managers των προβεβλημένων καλλιτεχνών, στην προσπάθειά τους να διαπραγματευτούν με επιχειρηματίες του κλάδου, επικαλούνται μονίμως, « ο δικός μου δεν κατεβάζει μεροκάματα, έχει την καβάντζα του , θα κάνει και 5,10.15 συναυλίες και όλα καλά. Δεν έχει πρόβλημα ο άνθρωπος»
Ανεξάρτητα αν έχουν δίκαιο ή όχι οι καλλιτεχνικοί managers, η σταθερή γραμμή των επιχειρηματιών επιβάλλεται να είναι η παραπάνω καθόσον οι πρώτοι διαπραγματεύονται εκ του ασφαλούς ενώ οι δεύτεροι με αυξημένο επιχειρηματικό ρίσκο. Εξάλλου οι καλλιτέχνες που ξεκίνησαν και αναδείχθηκαν από τις πίστες, όσο ψηλά και να έφτασαν δεν θέλουν να χάσουν την αμεσότητα επαφής με το κοινό τους και αυτό επιτυγχάνεται μόνο μέσω των καταστημάτων του κλάδου.
Αργά ή γρήγορα εκεί θα επιστρέψουν. Μην ξεχνάμε μεγάλα ονόματα (ΜΑΡΙΝΕΛΑ, ΑΛΕΞΙΟΥ κ.α.) που προφανώς δεν είχαν οικονομικό πρόβλημα, επέστρεψαν στις πίστες γιατί ένοιωθαν αποξενωμένοι από το κοινό τους, τους ανθρώπους που τους λάτρεψαν και τους ανέδειξαν.
Συμπερασματικά όλοι και κυρίως οι μεγαλοσχήμονες καλλιτέχνες, πρέπει να βάλλουν νερό στο κρασί τους για να ξεκινήσουν πάλι οι σκουριασμένες μηχανές της βαριάς «βιομηχανίας» που λέγεται μπουζούκια.
– Φραγκιαδάκης Νίκος
Γενικός διευθυντής εστίασης-διασκέδασης http://drastiriotitesamusement.blogspot.com/
