ή εάν προτιμάτε “Το νερό της Άρνας” τίτλος ποιήματος του Κωστή Παλαμά του 1896. Με λίγη παραλλαγή στον τίτλο ο νεαρός Σταύρος Σιόλας από την Αθήνα κέρδισε το πρώτο βραβείο του φεστιβάλ τραγουδιού 2006. Ίσως ανοίξουν οι δουλειές του τώρα που έχει το βραβείο στο χέρι και έγινε πανελλαδικά γνωστός.
Στην νυχτερινή ζωή της Θες/νίκης όμως ήταν γνώριμος, καθώς απεγνωσμένα έψαχνε μεροκάματο σε πίστα, κάτι που ήταν δύσκολο εγχείρημα για τον νεαρό,ο οποίος μέχρι πρόσφατα δούλευε στην επαρχία, καθώς το ρεπερτόριο του είναι συνήθως τα μοντέρνα – Pop κτλπ τραγούδια, τα οποία δεν τα προτιμούν οι επιχειρηματίες κέντρων. Πέρα απ΄ αυτό το μεγάλο μειονέκτημα του είναι ότι δεν έχει καμιά δισκογραφία να επιδείξει.
Ίσως από σήμερα για τον νεαρό να αλλάξουν τα πράγματα και η ΕΡΤ Α.Ε να αξιοποιήσει και να τον προωθήσει με μια δισκογραφία τουλάχιστον. Αν κρίνουμε από τους περσινούς νικητές πέρα από το βραβείο που είχαν ,καριέρα δεν είδαμε να κάνουν μετά την πάροδο ενός έτους. Όπως εμφανίστηκαν ξαφνικά, έτσι ξαφνικά εξαφανίστηκαν. Ευχόμαστε στον φετινό νικητή να μην συμβεί το ίδιο και να βρει επιτέλους πίστα για μεροκάματο, εάν αποχαιρετήσει το μοντέρνο ρεπερτόριο, τότε υπάρχει μια στάλα φως στον ορίζοντα.
“….. Ποτίζεις, φαίνεται, συχνά τους τοίχους με ρέμβη
Κι ευδοκιμούν εδώ-εκεί φωτογραφίες.
Είναι το νερό της μνήμης, αντίδοτο του νερού της Άρνας, του νερού της λησμονιάς……”
