Υπάρχουν και άλλα ανταλλάγματα λοιπόν.
Και τι ανταλλάγματα;; Πολύ σκληρά.
Η Ελλάδα συζητούσε για να πάρει ήπιες και μικρές διευκολύνσεις για το χρέος της οι οποίες μάλιστα διευκόλυναν περισσότερο τους δανειστές της παρά την ελληνική οικονομία αφού δεν μιλάγαμε για «κούρεμα» και μείωση του χρέους, αλλά για επιμήκυνση, μείωση του επιτοκίου και αναχρηματοδότηση.
Τελικώς μας πήραν και το γάϊδαρο.
Από εκεί που μας χρωστούσαν μία ρύθμιση, μια και ήδη η Ιρλανδία έχει συμφωνήσει σε μικρότερο επιτόκιο, έχει «κουρέψει» τους δανειστές των τραπεζών της και έχει χρησιμοποιήσει παράπλευρους μηχανισμούς κόβοντας ευρώ…
Αντίθετα η Ελλάδα έχει λάβει πολύ σκληρότερα μέτρα και δεν έχει πάρει μονομερώς μέτρο για να «κουρέψει» τους δανειστές, ενώ πληρώνει και πολύ ακριβότερο επιτόκιο.
Αλλά είπαμε, υπάρχουν ανταλλάγματα. Τέτοια, που προσθέτουν τεράστιο βάρος στην ελληνική οικονομία, πέρα από το ήδη μεγάλο και δυσβάστακτο χρέος και την επακόλουθη ύφεση που προκαλούν τα μέτρα επιδείνωσής του.
Τα ανταλλάγματα σχετίζονται με την άντληση 50 δις ευρώ, από ιδιωτικοποιήσεις, εκποίηση και «αξιοποίηση» ακίνητης περιουσίας του ελληνικού δημοσίου. Αλλά ενώ περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις, θα μπορούσαν ίσως θεωρητικά, να βοηθήσουν την οικονομία, η απαίτηση εξεύρεσης 50 δις ευρώ, σε μία πενταετία, αποκαλύπτει το μέγεθος του βάρους που χρεώνεται η ελληνική οικονομία.
Ειδικότερα:
*Η απαίτηση για μάζεμα 50 δις ευρώ, σημαίνει ότι δεν μπορούμε να υπολογίζουμε σοβαρά, σε διευκολύνσεις για το χρέος. Ήρθε μάλιστα πριν αποφασισθεί οτιδήποτε για το θέμα αυτό. Αν δίνονταν οι διευκολύνσεις αυτές, γιατί θα έπρεπε η Ελλάδα, να βγάλει στο σφυρί, «όσο- όσο» και γρήγορα, την περιουσία της;
*Η ίδια απαίτηση δείχνει, ότι υπό το πρόσχημα της οικονομικής ενοποίησης και «γερμανοποίησης» της Ευρώπης, οι Γερμανοί, κωλυσιεργούν ή δεν θέλουν καθόλου να δώσουν λύση. Ή θέλουν να εξασθενήσουν εντελώς τις όποιες αντιστάσεις της Ελλάδας.
*Κάτω από αυτό το πρίσμα, τι μπορεί να προσφέρουν μερικές ιδιωτικοποιήσεις;
Οι συμμετοχές του ελληνικού κράτους στο ΧΑ, αξίζουν αυτή τη στιγμή 7-8 δις ευρώ μετά βίας. Αν έβγαιναν όλες μαζί φόρα – παρτίδα, προς πώληση δεν θα έπιαναν ούτε αυτά τα ποσά. Κάτω από πίεση όμως και με όλους τους ενδιαφερόμενους να γνωρίζουν, την ανάγκη σου, οι τιμές μπορούν να πέσουν ακόμα περισσότερο.
*Πρακτικά, οι δανειστές, χωρίς μείωση του χρέους, θα πάρουν πίσω και τα λεφτά τους, αλλά και την ελληνική περιουσία. Με τα ίδια λεφτά που θα εισπράττουν από το κράτος, θα χτυπούν και θα αγοράζουν δημόσια και ελληνική περιουσία. Με τα ίδια λεφτά που θα τους δίνουμε για να τους εξοφλήσουμε και τα οποία θα έχουμε δανειστεί εκ νέου ακριβότερα από πριν, θέτοντας τις βάσεις για μία νέα χρέωση.
*Και όλα αυτά, όταν η χώρα θα έχει «αξιοποιήσει» άπαξ (και τέλος) περιουσιακά στοιχεία, που δεν θα μπορεί να ανακτήσει ή να αξιοποιήσει στη συνέχεια για να δημιουργήσει ανάπτυξη ή να εισπράξει.
Το συμπέρασμα είναι ότι ακόμα και οι ιδιωτικοποιήσεις με πρόγραμμα που ελέγχουν άλλοι οι οποίοι βιάζονται να πάρουν πίσω τα λεφτά τους, δεν βοηθούν.
Είναι υφεσιακό μέτρο, γιατί θα χτυπήσουν κι άλλο τις τιμές. Και έχουμε ήδη βαριά ύφεση με πτώση του ΑΕΠ κατά 6,6% σε ετήσιο βάση σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία.
