Η ελληνική Παιδεία, η ελληνική γλώσσα χάνονται στις ΗΠΑ, επειδή προέχουν τα οικονομικά συμφέρντα της ανθελληνικής Αρχιεπισκοπής, που με την σύμπραξη θλιβερών και αδιάφορων κυβερνήσεων Ελλάδας, ουσιαστικά εξυπηρετεί τα συμφέροντα της…Τουρκίας!!!
Η ώρα του Ελπιδοφόρου (ΗΠA): ”Υποταγή” ή ”Αυτοκέφαλη Εκκλησία”;;;
Με τόσα ”χαστούκια” από το ”Φανάρι” και την ταπείνωση-υποβάθμισή του, ο αρχιεπίσκοπος έχει δύο επιλογές:
‘Η θα ”σέρνεται” εξυπηρετώντας τα οικονομικά κλπ συμφέροντα του Βοθρολομαίου, με την Ομογένεια απούσα ή θα κάνει το αυτονόητο, δηλ. Αυτοκέφαλη την Εκκλησία μας στις ΗΠΑ, με την Ομογένεια παρούσα.
Γιά να απαλλαγεί και ο Ελληνισμός Αμερικής από τους ανθρώπους της Τουρκίας σε ”ίδρυμα” στην Κων/πολη, που ”έκλεψαν” την Αρχιεπισκοπή Αμερικής, το δημιούργημα Ελλήνων μεταναστών, κάνοντάς την θυγατρική τους (εμπορική) επιχείρηση, διοικώντας την από την Τουρκία…
Βουλιάζουμε ως Ελληνισμός Αμερικής, αλλά το καταστατικό, καταστατικό!
Μετά όσα συνέβηκαν πρόσφατα στο Φανάρι σχετικά με την αναθεώρηση του καταστατικού της Αρχιεπισκοπής Αμερικής (ΗΠΑ), οι απλοί πιστοί και όχι μόνο αυτοί, εξακολουθούν να παραμένουν σε κατάσταση βαθιάς σύγχυσης. Από την μιά οι άνθρωποι διαβάζουν το σχετικό ανακοινωθέν που δόθηκε από το Πατριαρχείο στα ΜΜΕ και μόλις μετά βίας κατορθώνουν να βγάλουν κάποιο συμπέρασμα ως πρός την μελλοντική πορεία του θέματος. Μετά διαβάζουν και την ανακοίνωση που με την ευκαιρία έθεσε σε κυκλοφορία η Αρχιεπισκοπή (όχι βέβαια στα ελληνικά αλλά -επειδή “εδώ είναι Αμερική”- μόνο στα αγγλικά) και μπερδεύονται, οι δύστυχοι, ακόμη περισσότερο.
Το ανακοινωθέν του Πατριαρχείου ξεκαθαρίζει ότι κρίθηκαν “ανώριμες” οι σκέψεις του αρχιεπίσκοπου Ελπιδοφόρου για την αναθεώρηση του καταστατικού και -κατά συνέπεια- το πατριαρχείο απέρριψε όλες τις σχετικές προτάσεις του. Αντίθετα, η ανακοίνωση της Αρχιεπισκοπής μιλά για “παραγωγική και επιτυχή” συνάντηση στο Φανάρι και αναφέρει ότι ο Ελπιδοφόρος θα συνεχίσει να τριγυρνάει στις ΗΠΑ ”συμβουλεύοντας”, παρακαλώντας παπάδες και ενδιαφερόμενους λαϊκούς να παρουσιάσουν το “όραμα” τους (με τις οδηγίες και…προτιμήσεις του) για το μελλοντικό καταστατικό, ενώ ο ίδιος -υποτίθεται- θα ενσωματώνει με μεγάλη επιμέλεια τις σχετικές γνώμες κι απόψεις τους στο επόμενο πακέτο προτάσεων του.
Έχει βέβαια και το πατριαρχικό ανακοινωθέν τις ασάφειές του, αλλά το κατασκεύασμα του κ. ‘Ελπι δεν τρώγεται με τίποτε! Τι να καταλάβει απ’ όλες αυτές τις ασαφείς, αν όχι κι αντιφατικές, δηλώσεις όχι μόνο ο απλός άνθρωπος της εκκλησίας αλλά και ο ασχολούμενος ειδικά με τα εκκλησιαστικά; Το μόνο που μπορεί να υποψιασθεί κανείς είναι ότι εδώ κάποιος, κάποιον κοροϊδεύει. Κι έτσι ο απλός πιστός, το αιώνιο θύμα, συγχύζεται ακόμη περισσότερο, έστω κι αν διαισθάνεται ποιός πάει να τον δουλέψει πάλι για πολλοστή φορά.
Καταλαβαίνει κανείς εύκολα γιατί η Αρχιεπισκοπή θέλησε, με πρωτοφανή επίδειξη λογοστροβιλισμού, να εμφανίσει την παταγώδη αποτυχία του κ. ‘Ελπι να αποσπάσει από το Πατριαρχείο την έγκριση των θεολογικά αστήρικτων και απαράδεκτων προτάσεων του (γιά τριπλή μνημόνευση στις ακολουθίες και γιά δημιουργία αρχιεπισκοπικών περιφερειών μέσα στα γεωγραφικά όρια των σημερινών μητροπόλεων). Έπρεπε -βλέπετε- η αρχιεπισκοπή να περισώσει, όσο γινόταν, το γόητρο και την αξιοπρέπεια του ταπεινωμένου πια Ελπιδοφόρου.
Κατανοείται, επίσης, η πικρία του ‘Ελπι ο οποίος, μη μπορώντας προφανώς να συγκρατηθεί πια, αποκάλυψε στην αρχιεπισκοπική ανακοίνωση ότι η υπόθεση της αναθεώρησης του καταστατικού ξεκίνησε με πρωτοβουλία όχι δική του, αλλά του Βοθρολομαίου.
Πρέπει να γνωρίζει κανείς ότι από τον καιρό που ‘Ελπις και φΑΚ (“φάδερ” Αλεξ Καρλούτσος) συγκρούστηκαν κατά μέτωπο, άρχισε και ο Βοθρολομαίος (κατά την πάγια πρακτική του) να αναζητά τρόπο πως να μειώσει και υπονομεύσει τον ‘Ελπι, που αρνείται πεισματικά να αναγνωρίσει και αξιοποιήσει τα “χρυσά τάλαντα-αργύρια” του φΑΚ.
Έτσι -σύμφωνα με τις εξηγήσεις των σχολιαστών των εκκλησιαστικών- ο Βοθρολομαίος, συνεπής και πιστός στην κουτοπόνηρη προϊστορία του, έβγαλε ξαφνικά στη μέση, ως ωραία κι ελκυστική “βυζαντινο-φαναριώτικη” πεπονόφλουδα, το θέμα της αναθεώρησης του καταστατικού. Ενθάρρυνε, προφανώς υποκριτικά, τον ‘Ελπι να προχωρήσει αποφασιστικά και θαρραλέα στην τροποποίηση του καταστατικού.
Γνωρίζοντας την απειρία αλλά και την χωρίς όρια μωροδοξία του αρχιεπίσκοπου, ο Βοθρολομαίος δεν είχε καμιά αμφιβολία πως θα κατέληγε η υπόθεση. Και πράγματι, ο Ελπις την πάτησε αμέσως την πεπονόφλουδα, εκτιμώντας πως του δινόταν ευκαιρία μοναδική να επεκτείνει την εξουσία του και στις μητροπόλεις ΗΠΑ. Και, βέβαια, ως ασυναγώνιστος τρεχάλας γκαφατζής, δε μπορούσε παρά να εκτεθεί τελικά, όπως και εκτέθηκε.
Όπως και να ‘χει η ιστορία του πράγματος, δεν θάπρεπε τώρα ο “κάθε παντιέρας και θρησκείας” αρχιεπίσκοπος μας να εξηγήσει ποιανών τις γνώμες και τις τοποθετήσεις θα συνεχίσει να ενσωματώνει στο πακέτο των μελλοντικών προτάσεων του; Γνώμες και τοποθετήσεις θεολογικά αναρμόδιων και άσχετων; Γνώμες και απόψεις αμερικάνικου θρησκευτικισμού επειδή “εδώ είναι Αμερική” και πρέπει να εναρμονίσουμε την εκκλησιαστική εμφάνιση και συμπεριφορά μας σύμφωνα με τους κοινωνικούς προβληματισμούς και τις διοικητκές συνήθειες που ‘χουν οι αμερικάνοι αδελφοί μας προτεστάντες; Γνώμες και απόψεις “ελληνορθόδοξων” ιερωμένων και λαϊκών που συναγωνίζονται ποιός θα γκρεμίσει γρηγορότερα το οικοδόμημα των πλούσιων ελληνορθόδοξων παραδόσεων μας και ποιός πρώτος θα καταργήσει ολότελα την ιερή Παράδοση της Εκκλησίας μας; Μα αναθέτουν ποτέ σε μάστορη ατζαμή να χτίσει σπίτι; Καλά, έχουμε σώες ακόμη τις φρένες;
Ποιά μπορεί να ‘ναι τότε η λύση στην περίπτωση αυτή; Η λύση, όπως πολλοί πραγματικοί θεολόγοι επιμένουν, είναι απλούστατη. Το νέο καταστατικό να στηριχθεί πρώτιστα και κυρίως στους “νόμους” της Εκκλησίας, δηλ. στους Ιερούς Κανόνες. Αυτοί να αποτελέσουν το γενικό πλαίσιο κάθε σχετικής σκέψης και πρωτοβουλίας. Κι αυτοί να εμπνέουν και να διαποτίζουν όλες τις λεπτομέρειες.
Οι προηγούμενοι αφελείς ή υστερόβουλοι πειραματισμοί που κατέληξαν όλοι χωρίς εξαίρεση σε σκέτη αποτυχία, δεν μπορούν να χρησιμεύσουν ως παράδειγμα στην περίπτωση αυτή. Επιστροφή λοιπόν στους Κανόνες πάνω στους οποίους στηρίχθηκε για αιώνες η Εκκλησία μας. Αυτοί να καθοδηγήσουν τώρα και τους αρμόδιους για την αναθεώρηση του καταστατικού και όχι κάθε άσημος δικηγορίσκος και… κάθε κουτσή Μαρία! Επιτέλους λίγο κοινό νου!
Βέβαια -ας μη γελιόμαστε- το καταστατικό από μόνο του δεν πρόκειται να σταματήσει την παρακμιακή κατρακύλα που παρατηρείται στην Εκκλησίας μας εδώ και δεκαετίες. Τίποτε δεν θα βελτιωθεί αν ο Βοθρολομαίος δεν απαλλαγεί από το ιακωβικό κομπλέξ που σαν κατάρα τον συνοδεύει από μικρό. Καμιά αλλαγή δεν μπορεί να γίνει αν ο Βοθρολομαίος ο ίδιος ή ο φΑΚ (φάδερ Αλεξ Καρλούστος), ο σεσημασμένος αντιπρόσωπος του, δεν παύσουν να υποκαθιστούν διαρκώς τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής στα καθήκοντα και στις αρμοδιότητες του.
Όσο συνεχίζει ο Βοθρολομαίος να ενεργεί όπως ενήργησε επί 30+ χρόνια, κάνοντας πρωτοφανή κατάχρηση εξουσίας με τις διαρκείς κάθετες παρεμβάσεις του στη διοίκηση της Αρχιεπισκοπής, θα συνεχίσει να θριαμβεύει στις ΗΠΑ το καθεστώς της εκκλησιαστικής παρανομίας και ασυδοσίας.
Αυτό το σάπιο καθεστώς του Βοθρολομαίου είναι που διαιωνίζει την ευδοκίμηση γνωστών κι άγνωστων αρπακτικών, λαμόγιων, τρωκτικών κ.ά. και -για να μη ξεχνιόμαστε- επιτρέπει σε γενιτσαρισμένους “ιερωμένους” τραμπούκους να εξανεμίζουν κάθε λίγο και λιγάκι δεκάδες εκατομύρια δολάρια της Ομογένειας. Ποιό νέο καταστατικό, λοιπόν και ποιά αλλαγή; Προς το παρόν όλα αυτά είναι μάλλον όνειρα εαρινής νυκτός. Και δεκαπέντε καταστατικά να ξαναφτιαχθούν, τίποτε δε βελτιώνεται όσο ο κ. Βοθρολομαίος παραμένει στην εξουσία.
Δεν πρέπει κανείς να αμφιβάλει ότι ο “πνευματικός μας αρχηγός”, μια ζωή μαθημένος να συμπράττει με υποκείμενα αμφισβητούμενα, από μικροκομπιναδόρους μέχρι μεγαλοαπατεώνες, δεν αλλάζει, ούτε βέβαια και του επιτρέπει ν’ αλλάξει τίποτε όλο αυτό το τσούρμο των χριστέμπορων που τον τριγυρίζει. Όλα καλοβολεμένα -βλέπετε- τα παιδιά του εκκλησιαστικού κατεστημένου, ιερωμένα ή όχι, που πασχίζουν να διατηρηθεί το στάτους κβο μη τυχόν και χάσουν τη βόλεψη και τα προνόμια τους, πρώτιστα και κυρίως οικονομικά!
Θα συνεχίσει λοιπόν, μέχρι τέλος, ο Βοθρολομαίος την ολέθρια δολαριοσυλλεκτική και αφαιμακτική δράση του σε βάρος της ελληνορθόδοξης Ομογένειας που, μέσα στην τρικυμία του άκριτου εξαμερικανισμού των πάντων, καταποντίζεται όλο και βαθύτερα, χωρίς σχολικές δομές, χωρίς ελληνική γλώσσα και Παιδεία, χωρίς τις προγονικές παραδόσεις της και -όπως κατάντησε- και χωρίς ελληνορθόδοξη ταυτότητα.
Ας εξακολουθήσουμε να μιλάμε σαν μωρόσοφοι για καταστατικά κι άλλα τέτοια αποπροσανατολιστικά την ώρα που, σαν ανάξιοι και αποτυχημένοι που αποδειχθήκαμε, θα ‘πρεπε ήδη να θρηνούμε αποχαιρετώντας την (ελληνική) Ομογένεια στις ΗΠΑ, που φεύγει, την Ομογένεια που χάνουμε.
(Χαράλαμπος Νταγάκης – 17 Απρ. ’23)kalami.us
