Οι πολιτικές και νομικές κινήσεις του Ανεξάρτητου Ευρωβουλευτή Γ. Λαγού απασχολούν πλέον όχι μόνο τα θεσμικά σαλόνια των Βρυξελλών, αλλά και της αντίπερα όχθης του Ατλαντικού. Η μεγαλύτερη (και αρχαιότερη, αφού ιδρύθηκε το 1851) εφημερίδα παγκοσμίως, οι New York Times , παρουσίασε στον ιστότοπό της εκτεταμένο άρθρο- αφιέρωμα στον Ευρωβουλευτή με τίτλο «Η Ελλάδα τον θέλει στη φυλακή. Αντίθετα, εκείνος βρίσκεται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο» .
Η ανταποκρίτρια της εφημερίδας στις Βρυξέλλες, αφού αναφέρεται στο έργο του Γ. Λαγού στις Βρυξέλλες περιγράφοντας τον λόγο που έχει εξοργίσει την Τουρκία και αλλά και τους Ευρωπαίους γραφειοκράτες με τον μαχητικό τρόπο που υπερασπίζεται τις ελληνικές θέσεις (σκίσιμο της τουρκικής σημαίας, ομιλίες κατά της λαθρομετανάστευσης κλπ) για τις οποίες έχει πολλαπλώς τιμωρηθεί με στέρηση μισθού, κάνει εκτενή αναφορά στο ζήτημα της καταδίκης του από την ελληνική δικαιοσύνη. Μάλιστα αναφέρεται ακόμα και στην δημοσίευση λογαριασμού για την αντιμετώπιση των νομικών εξόδων που συνεπάγεται ο αγώνας του. Εστιάζει δε στο γεγονός, ότι σύμφωνα με τους αξιωματούχους, η άρση της ασυλίας του προβλέπεται μια μακρά διαδικασία, αφού είναι στη λίστα των αναμενόντων την κρίση του αιτήματος άρσης δωδέκατος επί συνόλου 12, «…όπου η Επιτροπή πρέπει να αντιμετωπίσει την περίπτωση στη σειρά της, καθώς οποιαδήποτε παράκαμψη από την διαδικασία θα μπορούσε να εκθέσει την Επιτροπή σε κατηγορίες περί προκατάληψης. Οι κανονισμοί και ο νόμος είναι ίδιος ανεξαρτήτως ιδεολογίας», δηλώνει χαρακτηριστικά στην εφημερίδα ο Ισπανός αξιωματούχος.
Η αλήθεια είναι ότι παρά την διαφαινόμενη «αυστηρότητα» στην τήρηση των εσωτερικών κανονισμών που διέπουν τις άρσεις ασυλιών, στην περίπτωση Λαγού, οι υπεύθυνοι «ποιούν την ανάγκη φιλοτιμία», αφού ούτως ή άλλως οι καίριες νομικές κινήσεις που έχει κάνει ο Ευρωβουλευτής από την απαγγελία της δικαστικής απόφασης και μετά, με την καθοριστική συμβολή του Κωνσταντίνου Πλεύρη, δεν αφήνει περιθώρια για νομικίστικα τερτίπια από πλευράς των προθύμων να προχωρήσουν σε άρση, που είναι πολλοί, ακόμα και εκτός Ελλάδας. Χαρακτηριστικό είναι ότι στο ίδιο άρθρο γίνεται έμμεση παραδοχή αυτού του γεγονότος, αφού γράφει επί λέξει : «Πολλά άλλα βήματα πρέπει να ακολουθήσουν πριν η Επιτροπή προχωρήσει σε πρόταση για την υπόθεση και πριν η Ολομέλεια του Κοινοβουλίου ψηφίσει..» Σημειώνεται μάλιστα ότι σε κανονικές συνθήκες, αυτή η διαδικασία διαρκεί περίπου 5 μήνες.
Το γεγονός όμως που αποτελεί πρώτη είδηση για την εφημερίδα- και στο οποίο δίνει ιδιαίτερη έμφαση- είναι η αποκάλυψη ότι «μια Ευρωπαϊκή χώρα είναι πρόθυμη να παράσχει πολιτικό άσυλο». Η παραδοχή αυτή, που πλέον καθίσταται απόλυτα πιστευτή ακόμα και σε εκείνους τους δύσμοιρους που την είχαν αμφισβητήσει όταν είχε δει το φως της δημοσιότητας στην Ελλάδα από την εφημερίδα «Ελεύθερη Ώρα», ανατρέπει τους σχεδιασμούς ακόμα και σε επίπεδο πολιτικής διαχείρισης της υπόθεσης. Ο συνειρμός είναι απλός: Αν μια Ευρωπαϊκή χώρα παραχωρεί άσυλο σε έναν βουλευτή με τέτοια κατηγορία, αυτό σημαίνει ότι αμφισβητεί ευθέως τη δικαστική απόφαση και τις μεθοδεύσεις που οδήγησαν στην απαγγελία της, όπως έχει αναδείξει με πλήθος νομικών ενεργειών του ο Κ. Πλεύρης. Αν όμως οι δικαστικοί θεσμοί αμφισβητούνται μεταξύ Ευρωπαϊκών χωρών, για ποια ενωμένη Ευρώπη μιλάμε;
Στον αντίποδα, η πολιτική σπέκουλα και η μιζέρια της ελληνικής πραγματικότητας, διαστρέφει ακόμα και τα αυτονόητα: Το «Πρώτο Θέμα», σε αυθαίρετη αναπαραγωγή του παραπάνω άρθρου, χωρίς καν στο λινκ του να παραπέμπει στο πρωτότυπο άρθρο των New York Times (ωραία ..δημοσιογραφία, να τη χαίρεστε..) βάζει τίτλο «Οι New York Times επικρίνουν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τον Γιάννη Λαγό» (!) . Ακόμα και όποιος περιστασιακός γνώστης των αγγλικών, αν διαβάσει το πρωτότυπο άρθρο, θα καταλάβει ότι η αμερικανική εφημερίδα δεν …επικρίνει κανέναν, απλώς παρουσιάζει τα γεγονότα και τις απόψεις και των δύο πλευρών. Ο ελληνικός τύπος, απόλυτα συμβιβασμένος με την πολιτική καμαρίλα με την οποία επί δεκαετίες συνεργάζεται, αρνείται ακόμα και να παρουσιάσει με τρόπο αντικειμενικό, μια επιτυχία – ας το δούμε κι έτσι- του Γ. Λαγού: Να φιλοξενηθεί στην αμερικανική «ναυαρχίδα» των εφημερίδων του κατεστημένου για τις πολιτικές και νομικές του ενέργειες, όταν εν ενεργεία υπουργοί της Ελλάδας, θα «πουλούσαν τη μάνα τους» ακόμα και για ένα μονόστηλο.
Τους συνιστούμε υπομονή και νηφαλιότητα. Ακόμα δεν έχουν δει τίποτα !
