ΜΟΥΣΩΝ 14, Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΥΤΥΧΗΣ ΣΕ ΕΠΙΒΛΕΨΗ ΣΤΗ ΦΟΡΤΩΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ ΒΟΗΘΕΙΩΝ 19.11.2010
Γνωρισθήκαμε ἐδῶ καὶ 25 χρόνια.
Ἦρθε νὰ μᾶς γνωρίσῃ ἀπὸ κοντά. Εἶχε ἀκούσει, μᾶς εἶπε, γιὰ τὶς ἀνθρωπιστικὲς βοήθειες ποὺ στέλναμε στὴ βομβαρδιζόμενη τότε Γιουγκοσλαβία καὶ μάτωνε ἡ εὐαίσθητη καρδιά του γιὰ τοὺς ἀδελφοὺς Σέρβους.
Τόσο πολὺ συγκινήθηκε ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμή, ὥστε ἀμέσως μετὰ τὴν συνταξιοδότησίν του ἄρχισε νὰ ἔρχεται ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ, ἀπὸ τὸ πρωὶ στὶς 9.00 μέχρι τὸ ἀπόγευμα στὶς 17.00, ἀνελλιπῶς, προσφέροντας τὴν ἐθελοντικὴ προσφορά του (ἐκτὸς τῶν μεγάλων ἑορτῶν ποὺ πήγαινε πρῶτα νὰ ὑπηρετήσῃ σὰν ψάλτης στὸν Ἅγιο Ἰωάννη στὸν Ταῦρο (εἶχε διδαχθῆ τὴν βυζαντινὴ μουσικὴ καὶ ἦταν ἄριστος ψάλτης).
Ἐπίσης μᾶς ἔλειπε τοὺς καλοκαιρινοὺς μῆνες ποὺ τοὺς περνοῦσε στὴν ἀγαπημένη ἰδιαιτέρα πατρίδα του τὴν ὄμορφη Μαυρομμάτα στὰ Ἄγραφα τῆς Εὐρυτανίας.
Γιὸς μεγάλου κτηνοτρόφου ἀπὸ τὰ Ἄγραφα καὶ ἀρχοντοπούλας ἀπὸ τὴν Ἤπειρο, γεννημένος στὴ γραφικὴ Μαυρομμάτα, στὰ σχεδὸν 900 μέτρα, στὶς ράχες τῶν Ἀγράφων, ἀσχολήθηκε στὴν νεότητα του μὲ τὴν κτηνοτροφία. Μὲ τὸ κύμα τῆς ἀστυφιλίας βρέθηκε καὶ αὐτὸς στὴν Ἀθήνα καὶ ἐργάσθηκε ὡς ἐργάτης. Μᾶς διηγῆτο ὅτι ὁ ἐργοστασιάρχης προσέφερε ἐδέσματα καὶ γλυκίσματα στοὺς ὑποψηφίους ἐργάτες καὶ σὲ ὅσους ἀργοῦσαν νὰ φᾶν, τοὺς ἔλεγε «κρατήσαμε τὰ στοιχεῖα σας. Ἄν σᾶς χρειασθοῦμε, θὰ σᾶς καλέσουμε». Καὶ κρατοῦσε ὅσους ἦσαν στὸ φαγητό τους γρήγοροι.
Σὰν παιδὶ τῆς Κατοχῆς δὲν εἶχε τὰ μέσα νὰ σπουδάσῃ. Ἄν δὲν εἶχε τὰ ἐμπόδια, θὰ ἦταν ἕνας σπουδαιότατος Πρύτανις Πανεπιστημίου ἤ Πολυτεχνείου διεθνοῦς κύρους.
Εἶχε μία ὡραία χριστιανικὴ οἰκογένεια μὲ τὴν σεμνὴ κα Φωτεινὴ καὶ τὰ τέσσερα παιδιά του, τὰ ὁποῖα ὅλα ἐσπούδασαν, ἀλλά, δυστυχῶς ὑπῆρξαν θύματα τῆς κρίσεως καὶ ὁ μέγιστος καϋμὸς του ἦταν ποὺ ἔμειναν ἄνεργα καὶ ἀνύπαντρα.
Παρ’ὅτι ἦταν ὀλιγογράμματος, διότι ὁ ἑλληνογερμανικὸς πόλεμος, ἡ γερμανικὴ κατοχὴ καὶ ὁ ἐμφύλιος τὸν κατεδίκασαν νὰ μὴ συνεχίσῃ νὰ μαθαίνῃ γράμματα, ποὺ τόσο πολὺ ἐπιθυμοῦσε, στὴ προσφορά του στὰ γραφεῖα μας διέπρεψε, πολὺ καλύτερα ἀπὸ ἄλλους ἐθελοντές, δασκάλους, καθηγητάς, μηχανικούς, γιατρούς.
Τὶς ἱκανότητές του, τὴν εὐστροφία του, τὴν εὐφυΐα του, τὴν ἐπιμέλεια του, τὴν εὐσυνειδησία του, τὴν προθυμία του, τὴν ὀξυδέρκεια του, τὴν διορατικότητά του, τὰ διέθεσε μὲ μεράκι καὶ πολὺ ἀγάπη ὅλα, σχεδὸν ἐπὶ 25 ἔτη, στὸν Ὅμιλο τῶν Κοινωφελῶν φορέων μας:
α.Σωματείου «οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους»,
β.Ἱδρύματος Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν,
γ.Διορθοδόξου Συνδέσμου «Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος».
Καὶ πραγματικὰ μᾶς «ξελάσπωνε».
Πρῶτος μάθαινε τὰ νέα μας μηχανήματα, σύγχρονα φωτοτυπικὰ καὶ τηλεομοιότυπα (φάξ), ἐτακτοποιοῦσε τὰ ἀρχεῖα μας καὶ ὅλα ἦταν ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του στὴν ἐντέλεια, ἔκανε τὶς καταχωρήσεις στὸ ταμεῖο μας, ἀλλὰ κυρίως ἦταν πρῶτος στὶς συσκευασίες τῶν ἀνθρωπιστικῶν βοηθειῶν.
Μὲ χίλιους κόπους τὸν συγκρατούσαμε νὰ μὴ σκρφαλώνει στὰ φορτηγὰ νὰ βάζῃ τάξι στὶς φορτώσεις ἀνθρωπιστικῶν βοηθειῶν, ὅταν οἱ πληρωνόμενοι ἐργάτες ἔδειχναν ἀπροθυμία.
Ὁ ἀείμνηστος Χρῆστος Γεωργίου ἦταν πάντα πρόθυμος γιὰ ὅλες τὶς ἐργασίες καὶ ποτὲ δὲν καταδέχθηκε νὰ πάρῃ μία δραχμὴ ἤ ἕνα Εὐρὼ οὔτε γιὰ τὰ ἔξοδα του.
Ἦταν παρὼν στὸ γραφεῖο ἀκόμη καὶ μὲ πλημμύρες καὶ μὲ χιόνια ἀλλὰ καὶ μὲ καύσωνες.
Πρὸ ἐτῶν, κάποιο Δεκέμβριο, ποὺ ὑπῆρχαν συνεχόμενες ἀπεργίες τῶν μέσων μαζικῆς μεταφορᾶς, ἤρθε μὲ τὰ πόδια ἀπὸ τὸ σπίτι του, σχεδὸν Τέρμα Ἀχαρνῶν μέχρι τὴν Μουσῶν στὸ ὕψος Κηφισίας – Κατεχάκη, γιὰ νὰ βοηθήσῃ νὰ ἑτοιμασθῇ ἡ διεκπεραίωσις τοῦ περιοδικοῦ μας «Φωτεινὴ Γραμμή» καὶ νὰ μὴ μείνῃ ἀδιεκπεραίωτο…
Ὅσοι τὸν γνώρισαν, ἐπισκεπτόμενοι τὰ γραφεῖα μας ἤ στὶς διάφορες ἐκδηλώσεις μας στὴν Ἀροανία καὶ τὴν Ἀθήνα – καὶ αὐτοὶ εἶναι χιλιάδες – ἔχουν νὰ τονίζουν τὶς ἀρετές του, ἐκτὸς τῶν ἀνωτέρω χαρισμάτων καὶ μὲ τὴν ἀκραιφνῆ Ὀρθόδοξη πίστιν του, τὴν εὐσέβεια του, τὴν ταπεινοφροσύνη του, τὸ σέβας του καὶ γενικὰ τὴν ὑψηλὴ θρησκευτικὴ καὶ κοινωνικὴ μόρφωσίν του.
Ὑπερέβαινε κατὰ παρασάγγας τοὺς ἐπιστήμονες λοιποὺς ἐθελοντές μας ἀκόμη καὶ στὰ μαθηματικά, στὴν γραμματική, στὸ συντακτικό καὶ κυρίως στὰ θέματα Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ Πατριωτισμοῦ.
Ὅλα αὐτὰ τὰ 25 ἔτη, ὑπήρξαμε τόσον ὁμόψυχοι καὶ ὁμοϊδεάτες, ὥστε δὲν ἀνταλλάξαμε οὔτε μία δυσάρεστη λέξιν.
Μέχρι τὶς τελευταῖες ἡμέρες τῆς ζωῆς του μᾶς ἐξέπληττε ἡ προθυμία του: ἀπὸ τὴν σοβαρὴ ἀσθένεια ποὺ τὸν κατέβαλε τὰ δύο τελευταῖα χρόνια ὑπεβλήθη καὶ στὴν δοκιμασία τῆς «παρὰ φύσιν ἕδρας». Ἔλεγε μὲ καϋμὸ καὶ παράπονο : «πότε θὰ μοῦ ἀφαιρέσουν αὐτὸ τὸ κολοκύθι νὰ μπορῶ νὰ βγαίνω ἔξω καὶ νἀ ἔρχωμαι νὰ σᾶς βοηθάω!»
Ἀλλὰ μᾶς ἐξέπληττε καὶ ἡ νοημοσύνη του: συζητοῦσε ἄνετα καὶ ἄριστα μέχρι καὶ σοβαρότατα γεωπολιτικὰ θέματα.
Τὶ νὰ πρωτοποῦμε γιὰ τὸν ἀνυπέρβλητο Χρῆστο μας!!!
Καὶ ὅλοι οἱ ἀνιδιοτελεῖς, ἰδεολόγοι ἐθελοντές μας τὸν ἀγαποῦσαν καὶ τὸν ἐκτιμοῦσαν καὶ τὸν θεωροῦσαν Δάσκαλόν των.
Πρὸ πολλῶν ἐτῶν, τὴν 23ην Ἰανουαρίου 2008, εὐγνωμοσύνης ἕνεκεν, τὸν βραβεύσαμε σὲ μία σεμνὴ τελετὴ στὸ Πνευματικὸ Κέντρο Ρουμελιωτῶν.
Ἀπὸ τὴν ἐκδήλωσιν παραθέτουμε κατωτέρω τοὺς λόγους βραβεύσεως του καὶ τὴν τιμητικὴν διάκρισίν του.
Ἡ Οἰκογένεια του τελεῖ τὸ 40 ήμερο Μνημόσυνο τὸ Σάββατο 11.1.2020 στὸν Ἱ. Ν. Ζωοδόχου Πηγῆς Κάτω Πατησίων (ὁδ. Ζαχ. Παπαντωνίου 65) . Ἐν συνεχείᾳ θὰ προσφερθῇ καφές – πρωϊνὸ στὸ Πνευματικὸ Κέντρο τοῦ Ἱ. Ναοῦ (ὁδ. Ζαχ. Παπαντωνίου 61, τηλ. 210-8313403).
Ἐμεῖς, ἡ πνευματική του οἰκογένεια ἀποφασίσαμε νὰ τιμήσουμε τὴν μνήμη του μὲ ἕνα λιτὸ γεῦμα, τὸ μεσημέρι τῆς Κυριακῆς 19 Ἰανουαρίου,ΩΡΑ 14:00, ἡμέρα μνήμης τοῦ Ἁγ. Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ ποὺ τόσον πολὺ τιμοῦσε ὁ ἀείμνηστος Χρῆστος μας γιὰ τὴν ἀκραιφνῆ Ὀρθόδοξο πίστιν του , στὰ γραφεῖα μας Μουσῶν 14 Ψυχικό.
