Δημοτικό συμβούλιο 16.04.2018 – Τα προβλήματα στην πόλη δεν διευθετούνται και δεν λύνονται ούτε με hashtags ούτε με επικοινωνιακές κορώνες.Αφορμή για να μιλήσω στο σημερινό δημοτικό συμβούλιο μου έδωσαν όσα είπε ο Κωνσταντής Σεβρής -ένα νέος στην ηλικία συνάδερφος μας. Ο Κωνσταντής, με αφορμή όσα ανέφερε ο δήμαρχος σε πρόσφατη συνέντευξή του για τη φυγή των νέων από τη χώρα, μίλησε για τους νέους ανθρώπους που αναγκάζονται να φύγουν προκειμένου να βρουν δουλειά, προκειμένου να ξεφύγουν από τα αδιέξοδα αλλά μίλησε και γι αυτούς που μένουν πίσω και δουλεύουν, παρά τις σπουδές και τα προσόντα τους, ως σερβιτόροι και μπαρμαν.
Απέναντι στα παιδιά που δίνουν τον αγώνα τους με σεμνότητα και με ήθος, είπα, πρέπει και εμείς να ‘μαστε πιο σεμνοί. Και να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να σώσουμε μία κατάσταση.
Αναφέρθηκα επίσης σε όσα μου έγραψε σε μήνυμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ένας συμπολίτης μας. «’Όλες οι ράμπες ΑμεΑ επί της Β. Όλγας είναι υπερυψωμένες κατά 2-3 εκ», μου έγραψε, «με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ανέβουν τα πεζοδρόμια ασυνόδευτα όσα άτομα κινούνται με αναπηρικά αμαξίδια». Και ένας άλλος σχολίασε «Γνωρίζετε πόσο κοστίζει μια ρόδα αναπηρικού αμαξιού χειρός;»
Με αφορμή αυτό, λοιπόν, διατύπωσα την άποψη ότι τα προβλήματα στην πόλη δεν διευθετούνται και δεν λύνονται ούτε με hashtags ούτε με επικοινωνιακές κορώνες. Η επικοινωνία δεν είναι μέσο για την επίλυση των προβλημάτων. Η επικοινωνία είναι εργαλείο για την υλοποίηση πολιτικής -δεν είναι πολιτική. Στην πόλη είμαστε αντιμέτωποι με προβλήματα που ζητούν λύσεις. Είναι αυτά τα προβλήματα που αναδεικνύει κάθε έρευνα κοινής γνώμης -αλλά και μια συζήτηση να κάνει κανείς με τους συμπολίτες μας για αυτά ακούει. Πρώτο και κυρίαρχο θέμα είναι η καθαριότητα, δεύτερο το κυκλοφοριακό και συγκοινωνιακό, τρίτο θέμα είναι τα ζητήματα της κοινωνικής πολιτικής κ.λπ. Τα πράγματα δεν εξελίσσονται με ευχολόγια ούτε με επικοινωνιακές ατάκες όπως το family friendly destination, δηλαδή μία φιλική προς την οικογένεια πόλη κ.ά. Ας βαδίσει, λοιπόν, μία …family στη Θεσσαλονίκη και να δούμε πώς μπορεί να κυκλοφορήσει… Ας προσπαθήσει να κινηθεί ένα αναπηρικό καροτσάκι στα πεζοδρόμια αυτής της πόλης… Έχετε δει την εικόνα των ανθρώπων που αναγκάζονται να κινούνται με τα αμαξίδια επάνω στο δρόμο γιατί από τα πεζοδρόμια δεν είναι δυνατόν να περάσει;
Αυτά τα λέω σε συνάρτηση και με την παράταξή μου. Τα υποσχεθήκαμε αυτά και έχουμε υποχρέωση και δικαίωμα να απαιτήσουμε να σχεδιαστούν τα πράγματα με καλύτερο τρόπο για το διάστημα που έχει μείνει. Ενάμισι χρόνος είναι πάρα πολύ λίγος για να γίνουν σπουδαία πράγματα. Είναι αρκετός, όμως, για να σχεδιάσουμε ξανά μερικά πράγματα αν κάναμε λάθος. Αυτό που μετράει είναι η παραδοχή του λάθους, είναι η αλήθεια. Χωρίς την αλήθεια και με περίτεχνες επικοινωνιακές μπαρούφες δεν λύνονται τα θέματα.
Μερικές φορές είναι καλύτερα να μην μιλάει κανείς πολύ, ούτε να δίνει πολλές συνεντεύξεις. Είναι προτιμότερο να δούμε τα κενά, τα σημεία τα οποία είναι προβληματικά και να κάνουμε παρεμβάσεις. Δεν χρειάζεται να μιλάμε επί παντός, τα εθνικά θέματα είναι πολύ σοβαρά για να τα πιάνουμε κάθε φορά με έναν εύκολο τρόπο και βεβαίως πρέπει ο δήμαρχος κάποια στιγμή να σκεφτεί ότι ο σχεδιασμός, η υλοποίηση προγράμματος, οι δεσμεύσεις που είχαμε αναλάβει, ο τρόπος που τις έχουμε εξελίξει είναι το μοναδικό μέσο για να υπάρξει μέλλον για την παράταξη την οποία διοικεί. Αλλιώς δεν θα υπάρξει μέλλον.
