Σε ένα από τα εκατομμύρια έγγραφα της αμερικανικής Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (CIA) υπάρχει αυτό της 5ης Ιουνίου του 1947 με τίτλο «Μακεδονία και Ομοσπονδία των Βαλκανίων».
Το έγγραφο αναφέρει ότι το Βουλγαρικό Κομμουνιστικό Κόμμα συμφώνησε να παραχωρήσει την περιοχή του Πιρίν, εφόσον ηγέτης της νέας Βαλκανικής Ομοσπονδίας θα ήταν ο Βούλγαρος Γκεόργκι Ντιμιτρόφ και όχι ο Γιόσιπ Μπροζ Τίτο.
Σύμφωνα με το έγγραφο, το Πολιτικό Γραφείο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Βουλγαρίας, ήταν έτοιμο το 1947 να παραχωρήσει την περιοχή της Μακεδονίας του Πιρίν, ως μέρος της λύσης στο Βαλκανικό πρόβλημα.
Ως παραχώρηση σε αυτό, η Βουλγαρία ήθελε να βγει στο Αιγαίο, αλλάζοντας τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα και να ενταχθεί η Θεσσαλονίκη στη Νοτιοσλαβία που θα ήταν μέρος της Βαλκανικής Ομοσπονδίας και να λάβει ο ηγέτης Γκεόργκι Ντιμιτρόφ την ηγεσία της Ομοσπονδίας, αντί του στρατάρχη Τίτο (ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γιουγκοσλαβίας).
Οι Βούλγαροι κομμουνιστές στην προτεινόμενη συμφωνία προέβλεπαν τελωνειακή και νομισματική ένωση και στενή οικονομική, πολιτιστική, στρατιωτική και πολιτική συνεργασία.
Το έγγραφο αναφέρει ότι η Στέλλα Μπλαγκόεβα πρότεινε ότι η Μόσχα έπρεπε να παρουσιάσει την πρόταση αυτή.
Στη Βαλκανική Ομοσπονδία είχαν συνηγορήσει τα μέλη του Βουλγαρικού Κομμουνιστικού Κόμματος, Χρίστο Καλαϊντζεφ, Βλαντιμίρ Ποπτόμοφ, οι οποίοι είχαν ιδιαίτερες ευθύνες σε σχέση με το ζήτημα της βαλκανικής ομοσπονδίας.
Μάλιστα, όπως σημειώνει το σλαβικό κείμενο των Σκοπίων, υπήρξε μια μυστική συνάντηση με τον Νίκο Ζαχαριάδη, αρχηγό των Ελλήνων Κομμουνιστών εκείνη την εποχή και τον επικεφαλής των Αλβανών Κομμουνιστών, στο Καϊμακτσαλάν.
Η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών των ΗΠΑ (CIA) ανακοίνωσε πρόσφατα 13 εκατομμύρια σελίδες των εγγράφων της, που δεν αποτελούν πλέον εμπιστευτικά και είναι διαθέσιμα στο κοινό.
Η ιδέα μιας βαλκανικής ομοσπονδίας αναφέρεται στα τέλη του 19ου αιώνα. Η ιδέα ήταν πάντα μεταξύ των προοδευτικών πολιτικών στοχαστών της περιοχής. Στις 15 Ιανουαρίου του 1942,σχετική συμφωνία υπεγράφη για αυτή την Ομοσπονδία από τους βασιλείς της Ελλάδας και της Γιουγκοσλαβίας.
Η βασική αρχή της συμφωνίας ήταν «Τα Βαλκάνια στους Βαλκανικούς λαούς», μεταξύ των οποίων, όμως δεν αναφέρεται (κάποιος) «μακεδονικός λαός».
Ο βασιλιάς των Ελλήνων, Γεώργιος Β΄ , ο βασιλιάς της Γιουγκοσλαβίας, Πέτρος ο Β΄ Καραγκεόργκεβιτς, στη συνέχεια εξορίστηκαν στο Κάιρο, πραγματοποίησαν ομιλίες με την ευκαιρία της υπογραφής της συμφωνίας και εξέφρασαν την ελπίδα ότι η Ομοσπονδία θα δώσει την «ευτυχία και την ευημερία στους λαούς της χερσονήσου», γράφει το κείμενο.
Οι δραστηριότητες για την ίδρυση της ελληνο-γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας, χωρίς να αναφέρεται (κάποιος) «μακεδονικός λαός [ στο σκοπιανό κείμενο : «грчко-југословенската федерација без Македонија»] και στη συνέχεια προβλέπονταν η ένταξη στην Ομοσπονδία της Ρουμανίας, Αλβανίας και Βουλγαρίας ως αντίβαρο στην επιρροή της Ρωσίας στα Βαλκάνια.
Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι κομμουνιστές ανέλαβαν αυτήν την ιδέα των βαλκανικών κρατών και ξεκίνησαν την πραγματοποίησή της ως μιας πιθανής λύσης για τα καυτά θέμα των Βαλκανίων.
