Το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών στις 21 Απριλίου 1967, εώς την Ελλάδα του 2030.
Πραξικόπημα (εν συντομία): Τον Ιούλιο του 1965 σημειώθηκε σοβαρό ρήγμα στις τάξεις του κυβερνώντος κόμματος Ένωση Κέντρου, γνωστό στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας με τον όρο Αποστασία του 1965 ή “Ιουλιανά”.
Αφορμή υπήρξε η απόφαση του Γεωργίου Παπανδρέου να αντικαταστήσει τον Πέτρο Γαρουφαλιά από το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης και η άρνηση του τότε Βασιλιά Κωνσταντίνου Β΄ να υπογράψει το σχετικό διάταγμα, αν ο διάδοχος του Γαρουφαλιά δεν απολάμβανε της απόλυτης εμπιστοσύνης του.
Στις 21 Απριλίου του 1967 και ενώ είχαν προκηρυχθεί εκλογές για τις 28 Μαΐου, αξιωματικοί του στρατού, υπό την ηγεσία του συνταγματάρχη Γεωργίου Παπαδόπουλου, και συμμετοχή του ταξίαρχου Στυλιανού Παττακού και του συνταγματάρχη Νικόλαου Μακαρέζου (και με ηγέτες πράκτορες της CIA) κατέλαβαν την εξουσία με πραξικόπημα.
Έχοντας εξασφαλίσει περίπου 100 τεθωρακισμένα στην περιοχή της πρωτεύουσας, οι πραξικοπηματίες κινήθηκαν τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου και κατέλαβαν αρχικά το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Στη συνέχεια έβαλαν σε εφαρμογή το σχέδιο έκτακτης ανάγκης του ΝΑΤΟ με κωδικό Σχέδιο “Προμηθεύς”, με αποτέλεσμα να κινητοποιηθούν όλες οι στρατιωτικές μονάδες της Αττικής. Το συγκεκριμένο σχέδιο προορίζονταν για την αναγκαστική ανάληψη εξουσίας από το στρατό με σκοπό την εξουδετέρωση κομμουνιστικής εξέγερσης, σε περίπτωση που εισέβαλλαν στην Ελλάδα δυνάμεις του Σοβιετικού Στρατού.
Ο έμπιστος του βασιλιά αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, στρατηγός Γ. Σπαντιδάκης, αντικαταστάθηκε από τον Οδυσσέα Αγγελή. Ο Αγγελής κάνοντας χρήση του νέου του αξιώματος έδωσε εντολή στο Γ’ Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη να εφαρμόσει το Σχέδιο “Προμηθεύς” σ΄ όλη τη χώρα.
Η Χούντα τελικά κατέρρευσε στις 24 Ιουλίου του 1974 κάτω από το βάρος της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
Η εισβολή στη Κύπρο πραγματοποιήθηκε 4 ημέρες νωρίτερα (στις 20 Ιουλίου 1974) και η Χούντα, που είχε την ευθύνη για την προάσπιση του νησιού, δεν αντέδρασε όπως θα έπρεπε, παραπλανημένη από τις διαβεβαιώσεις των Aμερικανών, και έχασε τον πόλεμο, που οδήγησε στην διχοτόμηση του νησιού.
Την ίδια ημέρα έφθασε στην Αθήνα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με το αεριωθούμενο αεροπλάνο της γαλλικής προεδρίας, το οποίο έθεσε στην διάθεση του ο γάλλος πρόεδρος Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εσταίν, στενός προσωπικός του φίλος.
Οι πραξικοπηματίες αργότερα συνελήφθησαν, παραπέμφθηκαν σε δίκη και έζησαν μέχρι τα βαθιά γεράματα στις Ελληνικές φυλακές, χωρίς σύνταξη, ενώ ποτέ δεν απέκτησαν περιουσιακά στοιχεία.
Ποιά ήταν η Απολογία του δικτάτορα Γ.Παπαδοπούλου;;
(Απόσπασμα σχετικό προς τα συνθήματα Ψωμί, Παιδεία Ελευθερία)
«..Ως προς το ψωμί, την οικονομίαν, παραλάβαμεν το εθνικόν εισόδημα εις τα 565 δολλάρια, και παραδώσαμε την διαχείρισην της εξουσίας όταν ανετράπημεν εις 1.100.
Παραλάβαμεν τον προϋπολογισμόν της χώρας εις το ύψος των 29 δισεκατομμυρίων και παραδώσαμεν την αρχήν, με τον προϋπολογισμόν της χώρας εις 109 δισεκατομμύρια.
Παραλάβαμεν το συναλλαγματικόν απόθεμα της χώρας εις τα 200 εκατομμύρια δολλάρια και το παραδώσαμεν εις το ένα δισεκατομμύριον πεντήκοντα εκατομμύρια δολλάρια.
Παιδεία! Δύο δισεκατομμύρια τετρακόσια εκατομμύρια ήσαν αι δαπάναι του προϋπολογισμού υπέρ της παιδείας όταν αναλάβομεν την αρχήν.
Και παραδώσαμεν κονδύλιον εγγεγραμμένον εις τον προϋπολογισμόν ύψους 15 δισεκατομμυρίων.
Εξακόσιες είκοσι επτά ήσαν αι θέσεις των λειτουργών της ανωτάτης παιδείας, διότι δεν θα αναφερθώ εις την γενικήν, και ανεπτύξαμεν τας καθηγητικάς έδρας εις τον αριθμόν των εννεακοσίων εβδομήκοντα περίπου.
Δύο χιλιάδες εξακόσιοι ήσαν οι προβλεπόμενοι βοηθοί Καθηγητών, ως βοηθητικόν εκπαιδευτικόν προσωπικόν εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, και όταν παραδώσαμεν την αρχήν αι νομοθετημέναι θέσεις ανήρχοντο εις έξι χιλιάδας επτακοσίας, εάν δεν με απατά η μνήμη, εξ αυτών δε είχε κατορθωθεί να συμπληρωθούν περί τας τέσσερεις χιλιάδας οκτακοσίας.
Εδιπλασιάσαμε τας δυναμένας να προσφερθώσι υπηρεσίας εκ μέρους των φοιτητικών λεσχών, εβελτιώσαμε το φοιτητικόν συσσίτιον. Εχορηγήσαμεν τα φοιτητικά δάνεια.
Εχορηγήσαμε δωρεάν τα συγγράματα προς τους φοιτητάς. Εν πάση δε περιπτώσει ολοκληρώσαμε την έννοιαν εις την πραγματικήν μορφήν της δωρεάν παιδείας εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα…»
Οι πραξικοπηματίες έβαλαν την Ελλάδα στο γύψο κατά της 7χρονης δικτατορίας το 1967, και την θλιβερή αυτή επέτειο της Χούντας, από σημέρα θα εγκατασταθεί το Διεθνές Νομιστατικό Ταμείο (ΔΝΤ) για να βάλλει την Ελληνική οικονομία και τους πολίτες σε πολυετή γύψο, για να βρεθεί η Δημοκρατική μας Ελλάδα υπό τριπλή «κατοχή του ΔΝΤ (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), της ΕΚΤ (Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ) και της Ε.Ένωσης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ίδιος Οργανισμος (ΔΝΤ) προ 35 ετών είχε αξιολόγησει την Οικονομία της Ελλάδας, όπου κατέλεγε σε ετήσια έκθεση ( που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1975) στα εξής συμπεράσματα :
– Κατά την περίοδο 1968-1973 η βιομηχανική παραγωγή αυξήθηκε με ετήσιο ρυθμό 13,5% ο οποίος ήταν ο υψηλότερος εκείνου όλων των χωρών μελών του ΟΟΣΑ πλην Ιαπωνίας ( σελίς 9 της εκθέσεως)
-Κατά την ίδια χρονική περίοδο 1968-1973 σημειώθηκε αύξηση των επενδύσεων παγίου κεφαλαίου στην βιομηχανία 14,5% και σε ολόκληρη την οικονομία αύξηση 12%.( σελίς 76 και 81 της εκθέσεως)
– Ο αριθμός των εγγεγραμμένων ανέργων μειώθηκε στις 27.000( είκοσι-επτά χιλιάδες!!!) άτομα ( σελίς 24,25 της εκθέσεως)
Οι Οικονομικοί Τάιμς του Λονδίνου απένειμαν δυο φορές το όσκαρ της οικονομίας στην Ελλάδα, το 1971 και το 1972. Με το ακόλουθο δικαιολογητικό βραβεύσεως:
«Για την καλλίτερη γενική επίδοση.
Το βραβείο των χωρών υψηλής αυξήσεως του εισοδήματος » απονέμεται στην Ελλάδα για την επίτευξη του ρυθμού αναπτύξεως 8,5% και την ισχυρή θέση ως προς τις εξωτερικές της πληρωμές και την εξαιρετική προσέγγιση για νομισματική σταθερότητα»
Σήμερα το ετός 2010 παρ΄όλο που η Ελλάδα είναι μια πολύ πλούσια δημοκρατική χώρα και που ανήκει στην μεγάλη Ευρωπαϊκή οικογένεια και χωρίς να βρίσκεται σε πόλεμο , ωστόσο η πολιτική ηγεσία δηλώνει πως…,”δυστυχώς επτωχεύσαμεν!!!”.
Κατά την μεταπολίτευση στα χρόνια της ευνοούμενης Δημοκρατίας όλη η προίκα της Ελλάδος μαζί με όλο το ασήμι και χρυσό της Τράπεζας της Ελλάδος ξεπουλήθηκε.
Ενώ και με την ευλογία της Ευρωπαϊκής οικογένειας, οι μετέπειτα πολιτικές κυβερνήσεις της χώρας, και ενώ ανθούσαν, η γεωργία, οι εξαγωγές, βιομηχανία, ναυτιλία ,μικρομεσαίες επιχειρήσεις ,βιοτεχνίες και όλα τα άλλα που συγρατούσαν την παραγωγικη ζωή της χώρας, άνοιξαν τα σύνορα για να υποδεχτεί η πατρίδα μας κύμα λαθρομεταναστών, βιαστών, δολοφόνων,κάθε άθλιο, κυνηγημένο εγληματία.
Έτσι λοιπόν εν έτη 2010 η Δημοκρατική Ελλάδα ζει σε πρωτοφανείς οπιστοδρομικούς ρυθμούς, με τους ανέργους να φτάνουν στο εκατομμύριο, με ένα άθλιο και τριτοκοσμικό σύστημα υγείας, με τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας υπό πλήρη διάλυση, με όχι δωρεάν ,αλλά πανάκριβη παιδεία μαθαίνοντας παπαγαλίστικα διαστραβλωμένη την ιστορία, μια παιδεία όπου η επιστήμη σβήνει, αφού δεν υπάρχει μέριμνα για έρευνα και τεχνολογία και με ένα μοναδικό σ΄ όλο τον κόσμο δημόσιο με τους πάνω από ένα εκατομμύριο υπαλλήλους πρωταθλητές τεμπέληδες, κοπανατζήδες .
Εντέλει, η Ελλαδίτσα μας στα χρόνια της Δημοκρατίας δεν διαφέρει σε τίποτα με τα χρόνια της κατοχής , απλά τοτέ είχαμε πόλεμο με χιλιάδες νεκρούς από τους Γερμανούς που ακόμα διέλυσαν και άρπαξαν τον πλούτο της χώρας, ενώ τώρα έχουμε όλους τους δημοκρατικούς συμμάχους στο πλευρό μας, για να τζογάρουν με τις ζωές μας ,την επιβίωση και την αξιοπρέπεια μας, μέχρι να μας σβήσουν ως έθνος .
Όσο για το τι μέλει γενέσθαι για την πατρίδα μας, αυτό είναι ακόμα ποιο μαύρο, και αβέβαιο ακόμα και απο τα χρόνια των πολέμων και τα χρόνια της 7χρονης χούντας, με το σύνθημα από την εξέγερση τότε του Πολυτεχνείου, “Ψωμί Παιδεία,Ελευθερία”, σήμερα να είναι επίκαιρο, όσο ποτέ άλλοτε.
Καθώς τα χρόνια που κυβερνούν οι 300 κοινοβουλευτικοί πολιτικοί μας
δεν έλαβαν ποτέ μέτρα για την σωστή διοίκηση του κράτους, ενώ κατασπατάλησαν την περιουσία του Ελληνικού λαού ,τα χρήματα του φορολογούμενου πολίτη σε παροχές, φαγοπότια, με αποτέλεσμα να οδηγήσουν την χώρα σε τραγική οικονομική κατάσταση να καταντήσουν τον λαό πάμφτωχο και την Ελλάδα μας περίγελο, επαίτη της Ευρώπης.
Και ώμος , γιαυτό το έγκλημα κανείς τους δεν μπήκε στην φυλακή, απενατίας , απολαμβάνουν μισθούς εξωπραγματικούς για την Ελληνική οικονομία που άφησε εκατομμύρια πολίτες άνεργους και τα νοικοκυρία διαλυμένα, και μια περίφανη Δημοκρατική χώρα να σέρνεται στην κυριολεξία.
H Ελλάδα του 2030
(του κ. Πικραμένου)
¨Το Ελληνικό Κράτος (της Συνθήκης του Λονδίνου,1830) βρίσκεται σήμερα, στις αρχές του 21ου αιώνα, σε φάση υπαρξιακού προβληματισμού.
Ενώ η συμμετοχή της Ελλάδος στις δομές της ΕΟΚ (μετέπειτα Ευρωπαϊκή Ένωση) εμπέδωσε τις δημοκρατικές αρχές (κράτος δικαίου, ανθρώπινα δικαιώματα, αποστρατικοποίηση της πολιτικής ζωής κλπ), η αναπτυξιακή προοπτική της χώρας βασίστηκε σε ένα παρασιτικό σύστημα
1) Αδιαφανούς απορρόφησης Ευρωπαϊκών κονδυλίων (επιδοτήσεις, Διαρθρωτικά Ταμεία κλπ),
2) Φτηνού τουριστικού προϊόντος χαμηλής ποιότητας
3) Ρουσφετολογικών προσλήψεων στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα.
Η ψεύτικη ευημερία που προσέφερε η Ευρωπαϊκή Ένωση για 30 χρόνια τελείωσε ή τελειώνει το 2013 (έτος λήξης του ΕΣΠΑ).
Η σημερινή πολιτική και οικονομική ελίτ παρακολουθεί αμήχανη τη μετάβαση της σύγχρονης Ελλάδος σε μία εποχή που θα χαρακτηρίζεται από μαζική ανεργία, ύφεση και εγκληματικότητα η οποία θα οδηγεί τα δυναμικά τμήματα της κοινωνίας μας (νέοι επιστήμονες, ελεύθεροι επαγγελματίες κλπ) να μεταναστεύουν εκεί που παράγεται ο παγκόσμιος πλούτος (Σκανδιναβία, Κίνα, Ινδία, Τουρκία, Ρωσία, Περσικός Κόλπος).
Η σημερινή Ελληνική πολιτική και οικονομική ελίτ θα πρέπει παράλληλα να “διαχειριστεί” μία ανερχόμενη οικονομικά, διπλωματικά και στρατιωτικά Τουρκία η οποία επιθυμεί να παίξει τουλάχιστον περιφερειακό ρόλο τον 21ο αιώνα.
Οι επιλογές της Ελληνικής ελίτ είναι δύο:
Το αισιόδοξο σενάριο:
1) Η ανόρθωση της οικονομίας μέσω της παραγωγής προϊόντων τα οποία θα καταναλώνει η παγκόσμια αγορά στις δεκαετίες που έρχονται.
Τα προϊόντα αυτά θα πρέπει να χαρακτηρίζονται από υψηλή τεχνολογική προστιθέμενη αξία.
Η βιοτεχνολογία, η νανο-τεχνολογία, τα φωτοβολταϊκά, η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, η υγεία αποτελούν τους στρατηγικούς τομείς.
Ο Τουρισμός που θα απευθύνεται στις μεσαίες τάξεις αναδυόμενων οικονομιών όπως της Κίνας, της Ρωσίας, της Ινδίας και του Περσικού Κόλπου αποτελεί επίσης στρατηγική επιλογή.
Όλα αυτά βέβαια απαιτούν επενδύσεις τόσο σε οικονομικούς πόρους όσο και ανθρώπινους.
Εδώ βρίσκεται η ευθύνη των Ελληνικών τραπεζών και των Ελλήνων εφοπλιστών.
Αν δεν επενδύσουν μαζικά τα υπερ-κέρδη τους στους εν λόγω τομείς η Ελλάδα θα βρεθεί σε επίπεδα Βουλγαρίας της δεκαετίας του ’90.
Το απαισιόδοξο σενάριο:
2) Η σταδιακή ένταξη της Ελλάδος στη δυναμική που δημιουργεί η Τουρκική οικονομία.
Τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου θα αποκτήσουν άμεση οικονομική εξάρτηση από τη γείτονα χώρα, η οποία με αιχμή του δόρατος το λιμάνι της Σμύρνης και τα τουριστικά θέρετρα του Bodrum (Αλικαρνασσός) και Μαρμαρά θα “συντηρεί” κατ’ ουσίαν τους εναπομείναντες κατοίκους της Λέσβου, Χίου, Σάμου και Δωδεκανήσων.
Ήδη οι τοπικές κοινωνίες στα νησιά του Αν. Αιγαίου στρέφουν τις ελπίδες τους στη Μικρασιατική Ακτή. Τούρκοι επιχειρηματίες θα εξαγοράσουν προβληματικές Ελληνικές επιχειρήσεις δημιουργώντας σταδιακά ένα ενιαίο οικονομικό χώρο γύρω από το Αιγαίο με κέντρο αποφάσεων την Κων/πολη.
Αυτή τη φορά δε οι “Νέοι Φαναριώτες” θα είναι η μεσαία συντηρητική μουσουλμανική τάξη της Τουρκίας. Η γνώση της Τουρκικής γλώσσας θα θεωρείται σε λίγα χρόνια απαραίτητο προσόν για επαγγελματική σταδιοδρομία.
Η επιλογή της κυβέρνησης του ΓΑΠ για προωθημένη Ελληνο-Τουρκική συνεννόηση και λύση “όλων των προβλημάτων” εξυπηρετεί τη δεύτερη επιλογή.
Η συν-διαχείριση του Αιγαίου (υπόγειου και υπέργειου) και της Ανατολικής Μεσογείου εξυπηρετεί τη νέο-οθωμανική στρατηγική του Τούρκου ΥΠΕΞ Ahmet Davutloglu ο οποίος μιλάει καθαρά για οικονομική αλληλεξάρτηση και μηδενικά προβλήματα με τις γειτονικές χώρες της Τουρκίας.
Βέβαια η αλληλεξάρτηση λειτουργεί υπέρ του οικονομικά –δημοσιονομικά ισχυρού κράτους.
Σε αυτή την περίπτωση, η Ελλάδα του 2030 (200 χρόνια από τη δημιουργία του Ελληνικού Κράτους) θα είναι μία νέο-οθωμανική οικονομική επαρχία όπως η Βοσνία –Ερζεγοβίνη, τα Σκόπια, η Αλβανία, η Βουλγαρία, το Κόσοβο, το Ιρακινό Κουρδιστάν, η Συρία.
Και βέβαια όλα αυτά χωρίς η Τουρκία να είναι καν μέλος της Ε.Ε..”
Όμως μέχρι το 2030, ποιος ζει και ποιος πεθαίνει.
