Μετά από 3 μήνες επιτέλους αξιώθηκα να επισκεφθώ τα νυχτερινά δρώμενα της Αθηναϊκής διασκέδασης, στο κλείσιμο της σαιζόν. Και όπως έδειξαν τα πράγματα η απουσία και τα ρεπορτάζ μου ήταν αισθητά, φαίνεται ότι έλειψα σε πολλούς.
Η πρώτη επίσκεψη στα νυχτερινά κέντρα ξεκίνησε την Πέμπτη από το “Ποσειδώνιο”, όπου ξεκίνησε εμφανίσεις ο Πάνος Κιάμος. Ένα μαγαζί ανανεωμένο ξανά από την αρχή με μπόλικη δόση ιλουστρασιόν, στην διακόσμηση. Πάνω στην πίστα ο καλλιτέχνης Πάνος Κιάμος έδινε ρέστα με την νέα επιτυχία του “Σφύριξα και έληξες” που έχει γίνει ήδη σουξέ.
Το μαγαζί ήταν φισκαρισμένο( περίπου 1100άτομα), όπως την Παρασκευή και το Σάββατο.
Το δε καμαρίνι του καλλιτέχνη ήταν ορθάνοιχτο, και δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να μοιράζει αυτόγραφα στο κοινό, που περίμενε υπομονετικά. Ο ήχος του κέντρου ήταν τζάμι, κρυστάλλινος, όπως πάντα στα τόσα χρόνια που επισκέπτομαι το μαγαζί.
Λίγη ώρα αργότερα έφυγα για το διπλανό νυχτερινό κέντρο “Ρωμαίο”, όπου εμφανίζεται το καλλιτεχνικό σχήμα , Πάνος Καλίδης, Διονύσης Μακρής, και Μαριάντα Πιερίδη. Μόνο το κάτω σαλόνι του μαγαζιού ήταν μισογεμάτο από κόσμο, κάπου 200 άτομα. Καμιά σχέση με την περυσινή περίοδο που έσπαγε πόρτες.
Αυτό σκεπτόμουν όταν σκάει μύτη στο νυχτερινό κέντρο ο Νίκος Βέρτης, με τον Αντώνη Ρέμο, και έναν Θεσσαλονικιό επιχειρηματία. Στην πίστα ερμήνευε τραγούδια ο Διονύσης Μακρής, ο οποίος αφού τακτοποιήθηκε η παρέα των δύο καλλιτεχνών τους ανέβασε στην πίστα, συνεχίζοντας το πρόγραμμα με τους τρεις καλλιτέχνες, να τραγουδούν επιτυχίες τους, και να ξεσηκώνουν τον κόσμο, για αρκετή ώρα.
Ενώ στην συνέχεια ήταν να εμφανιστεί ο Πάνος Καλίδης, αυτός όμως ήταν άφαντος. Γνώριμη σκηνή για μένα που τον ξέρω. Το καλλιτεχνικό αυτό “σύνδρομο ζηλοτυπίας” κρατά χρόνια. Από την εποχή ακόμα όταν οι δύο καλλιτέχνες στην αρχή της καριέρας τους Πάνος Καλίδης και Νίκος Βέρτης εμφανίζονταν στο νυχτερινό κέντρο της Θεσσαλονίκης “Ρόδον Live”, όπου ο Νίκος Βέρτης ήταν πρώτος άνδρας του προγράμματος, ενώ ο Πάνος Καλίδης τέταρτος, ο οποίος πάντα έβγαινε με μια Ποντιακή λύρα στο χέρι, ενώ στις Αθηναϊκές πίστες δεν παίζει.
Εν πάσει περιπτώσει η φυγή του Πάνου Καλίδη σαν τον λαγό, άφησε άσχημες εντυπώσεις, και μεγάλο θόρυβο στην Αθηναϊκή διασκέδαση. Την Παρασκευή που ξαναπέρασα από το “Ρωμαίο”, κατευθύνθηκα προς το καμαρίνι του Πάνου Καλίδη για να μάθω την αιτία που την κοπάνησε, το προηγούμενο βράδυ. “..Έπαθα κολικό..”, ήταν η απάντηση του, γελώντας συνεχώς.
“..Καλά, παραμύθια σαν και αυτά σε μένα δεν περνούν, σε ξέρω από την πρώτη σου ημέρα στην Θεσσαλονίκη, όταν με κερνούσες καφέ στο υπόγειο διαμέρισμα σου στο Βαρδάρι. Την αίτια την ξέρω, περιμένω όμως να την ακούσω από σένα..”, επέμενα σε μια ειλικρινή εξομολόγηση του, αλλά τζίφος. Συνέχισε να γελά, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος, με αποτέλεσμα να τον παρατήσω.
Πάντως το κέντρο την Παρασκευή και το Σάββατο που ξαναπέρασα ήταν καλύτερο από πλευράς κίνησης, εν συγκρίσει με την Πέμπτη γύρο στα από 380, ως 500 άτομα . Κάθισα μόνο και μόνο να ακούσω τα δύο νέα τραγούδια του Πάνου Καλίδη που έγραψε ο Φοίβος. Ακούγοντας τα δεν άγγιξαν τα αυτιά μου, ούτε στο ελάχιστο.
Είναι μία από τα ίδια, οι γνωστοί βιομηχανοποιημένοι ρυθμοί του συνθέτη, ακόμα από την εποχή που έγραφε τραγούδια στον Δημήτρη Κόκκοτα, τον οποίον επισκεπτόμουνα πολλές φορές στο σπίτι του. Μου γύρισαν σ΄ εκείνες τις παλιές εποχές, τα κατά τα άλλα νέα τραγούδια του Πάνου Καλίδη.
Κατά τις 4 το πρωί της Πέμπτης επισκέφθηκα το νυχτερινό κέντρο “Caramela Live”. Οι παρέες του μαγαζιού μετριούνταν στα δάχτυλα. Με την παρέα μου κάθισα σε ένα από τα πρώτα τραπέζια, και παρ΄ όλα αυτά ο ήχος από το μικρόφωνο της Έλενας Μεταξά που ήταν στην πίστα δεν ακουγόταν καλά.
Τον ίδιο κακό ήχο είχε και ο Σάκης Αρσενίου. Κάποια στιγμή εντόπισα τον έναν από τους δύο επιχειρηματίες του κέντρου να κάθεται μόνος και έρημος, βαθιά συλλογισμένος, σε ένα από τα κεντρικά τραπέζια. Τον προσκάλεσα στην παρέα μου, αλλά εκείνος επέμενε στην μοναξιά του. Φαίνεται πως είχε πολλές σκοτούρες στο κεφάλι του, γι΄ αυτό και τον άφησα στην περισυλλογή.
Ο ήχος του μαγαζιού εξακολουθούσε να βρίσκεται στο μηδέν. Και μόνο όταν εμφανίστηκε ο Κυριάκος Κυανός ο ήχος ήταν καλύτερος. Είναι απαράδεκτο, γι΄ αυτό και τα έψαλλα στον μαέστρο του προγράμματος, αλλά και στον Σάκη Αρσενίου, λέγοντας τους,.. “φτιάξτε το μαγαζί, δεν είναι ήχος αυτός..”.
Το Σάββατο όταν ξαναπέρασα την ίδια ώρα η κίνηση του μαγαζιού ήταν καλύτερη,περίπου στα 250 άτομα.Ο ήχος όμως παρέμεινε στα ίδια χάλια, δεν διορθώθηκε το παραμικρό. Αυτό θα πρέπει να το δουν οι επιχειρηματίες του κέντρου που είναι και φίλοι μου, γιατί από μένα θα ακούν και θα διαβάζουν μόνο αλήθειες.
Την Παρασκευή το βράδυ τράβηξα γραμμή για το νυχτερινό κέντρο “Ωδείον” όπου εμφανίζεται ο Νότης Σφακιανάκης και η Αμαρυλλίς. Το μαγαζί ήταν φισκαρισμένο από κόσμο,(1250 περίπου) ο οποίος διασκέδαζε με τα νέα και παλιά τραγούδια του Νότη, ,του Αγγελόπουλου, Καζαντζίδη, Γαβαλά και πολλών άλλων. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν πως στο νυχτερινό κέντρο διασκέδαζαν θαμώνες απ΄ όλες τις ηλικίες.
Στο τραπέζι μας έβαλε η μάνα του λόχου ο Γιώργος Κατσάμπαλης φανερά αδυνατισμένος, έγινε και ομορφόπαιδο, η δε περιποίηση ήταν βασιλική. Ο Νότης με την σειρά του πάνω από την πίστα μας καλωσόρισε λέγοντας ,“..γεια σου Νικόλα – Θεσσαλονίκη..”.
Η λέξη Θεσσαλονίκη είχε το νόημα της, καθώς ο Νότης από τις 14 Μαΐου 2010, ύστερα από πολύ καιρό, θα εμφανίζεται στην Θεσσαλονίκη στο νυχτερινό κέντρο “Όραμα” στην περιοχή αεροδρομίου Μακεδονία.
Κάπου πήρε και το μάτι μου τον επιχειρηματία του “Ωδείον” να χαμογέλα ως τα αυτιά. Φαινόταν πολύ ευχαριστημένος, και όχι άδικα. Έφτιαξε ένα μαγαζί πραγματικό στολίδι, όπου η διαρρύθμιση όλων των τραπεζιών έχουν πανοραμική θέα την πίστα, έτσι ώστε κανένας να μην έχει παράπονο, όπου κι αν καθίσει. Μπαίνοντας δε στην είσοδο, νομίζει κάποιος ότι μπαίνει σε ξενοδοχείο πολυτελείας 10 αστέρων.
Το μαγαζί και το Σάββατο που ξαναπέρασα ήταν τιγκαρισμένο με 1400 άτομα περίπου, όπως και η πίστα που ήταν σκεπασμένη με λουλούδια ως τα γόνατα του Νότη.
Πολύ καλές εντυπώσεις μου άφησε η καλλιτέχνιδα Αμαρυλλίς. Ως μοντέρνα τραγουδίστρια πήρε όλη την κρέμα, ερμηνεύοντας τις επιτυχίες της. Το σχήμα αυτό που θα ανέβει στην Θεσσαλονίκη, έχει δέσει πάρα πολύ καλά.
Έφυγα πολύ ευχαριστημένος προς το νυχτερινό “Κέντρο Αθηνών” για να πετύχω τον Νίκο Βέρτη στην πίστα, να ερμηνεύει τις μεγάλες επιτυχίες. Μόλις με είδε ο καλλιτέχνης με καλωσόρισε, “..γεια σου Βάνη..”. Από κίνηση μόνο το κάτω σαλόνι (περίπου 570 )ήταν γεμάτο από κόσμο.
Αυτό είναι λογικό, μετά από μια ολόκληρη σαιζόν, που δουλεύει ασταμάτητα, και θα δουλεύει και μετά το Πάσχα. Το Σάββατο όλο το μαγαζί ήταν γεμάτο (730 άτομα0, όπου και εγώ κάθισε και απόλαυσα τον καλλιτέχνης ως τις πρωϊνές ώρες.
Η επόμενη πίστα ήταν αυτή του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος παίρνοντας την πρώτη πτήση προς την Μάνα πατρίδα – Θεσσαλονίκη.
Πίνοντας τον πρώτο καφέ εν πτήση, και ανατρέχοντας στα γεγονότα, το συμπέρασμα που προκύπτει είναι, ότι οι επιχειρηματίες που σέβονται το κοινό τους, φρόντισαν και προσέφεραν θέαμα, και προγράμματα, ποιοτικό σέρβις, και όλα τα ρέστα, με αποτέλεσμα να απολαμβάνουν τα κέρδη τους.
Σε αντίθεση με επιχειρηματίες οι οποίοι άφησαν τα νυχτερινά κέντρα όπως νάνε, αέρα – πατέρα, βασιζόμενοι, ή καλύτερα κολλημένοι στους αεριτζήδες συμβουλάτορες, με αποτέλεσμα τα ταμεία τους να είναι άδεια, και σε πολλές περιπτώσεις να μπαίνουν μέσα με τα ταμπούνια.
Αυτός ήταν ο πρόλογος μου στην αρχή της χειμερινής περιόδου, και αυτός είναι και ο επίλογος τώρα στο κλείσιμο της περιόδου.
Το elliniko-fenomeno εύχεται σ΄όλους καλό Πάσχα !!!!!!
