Tο είδαμε κι αυτό σε ένα νυχτερινό κέντρο της Θεσσαλονίκης , στο οποίο έκλεισε τον ετήσιο χορό ένας πολιτιστικός σύλλογος. Πλήθος κόσμου έδωσε το παρών στην βραδιά, όπου υπήρχαν και άλλοι τόσοι θαμώνες, πελάτες του νυχτερινού κέντρου.
Και ενώ η βραδιά κυλούσε πολύ όμορφα, το κέφι ήταν έντονο, κάποια στιγμή στην είσοδο του κέντρου εμφανίστηκε ένας κύριος περασμένης ηλικίας, κρατώντας στα χέρια του, μια τεράστια μπλε σακούλα, που το περιεχόμενο της ήταν πάνω από 30-40 τεμάχια, κολατσιού από γύρους, λουκάνικα, και σουβλάκια.
Επειδή ο εν λόγω κύριος ήταν με τον πολιτιστικό σύλλογο, ο πορτιέρης δεν θα τον σταματούσε αν η μυρωδιά της κρεατίλας δεν ήταν τόσο έντονη.
Γι΄ αυτό και αμέσως τον σταμάτησε, προτού προχωρήσει στο σαλόνι του κέντρου λέγοντας του,“..Κύριε, δεν μπορείτε να έχετε την σακούλα μαζί σας, αν θέλετε να καθίσετε για να διασκεδάσετε, γι΄ αυτό αφήστε την εδώ στην γκαρνταρόμπα, και όταν με το καλό τελειώσει η βραδιά, κατά την έξοδο σας μπορείτε να παραλάβετε την σακούλα σας..”.
Ο κύριος του απάντησε νευριασμένος, “..η σακούλα είναι για να φάω, πεινάω πολύ, δεν είναι παλτό για να το αφήσω στην γκαρνταρόμπα.¨”Επειδή η συζήτηση άρχισε να γίνεται σε έντονο ύφος οι μετρ του μαγαζιού παρακάλεσαν τον κύριο, να μην προχωρήσει στο βάθος, ταυτόχρονα του εξήγησαν πολύ ευγενικά τους κανόνες λειτουργίας του νυχτερινού κέντρου.
Ο κύριος όμως το χαβά του, επέμεινε να μπει στο κέντρο, και να φάει τα 40 τεμάχια κολατσιό σε μια δόση. Άρχισε να φωνάζει και να δημιουργεί ψιλοχαμό γύρο του.
Τότε έφτασε και ο επιχειρηματίας του κέντρου, ρωτώντας τι συμβαίνει.
“..Τι να συμβαίνει, αυτοί οι τύποι από εδώ δεν μου αφήνουν να μπω και να φάω το κολατσιό μου σαν άνθρωπος στο τραπέζι..”, απάντησε σαστισμένος ο πεινασμένος.
“..Κύριε, αυτά δεν γίνονται στα νυχτερινά κέντρα. Άλλωστε για τον χορό του συλλόγου σας σερβίρουμε έξτρα πιάτα με κριτσίνια, αλλαντικά, και διάφορα τυριά, όπως ακριβώς συμφωνήθηκε, γι΄ αυτό θα σας παρακαλέσω, να αφήσετε στην γκαρνταρόμπα την σακούλα με τα τρόφιμα, και φεύγοντας θα την πάρετε στο ακέραιο..”,του εξήγησε όσο πιο ήρεμα μπορούσε ο επιχειρηματίας.
Αλλά ο κύριος το χαβά του και πάλι,“..εγώ πεινάω και αυτά που λέτε τα ακούω βερεσέ..”
Ο επιχειρηματίας ήρεμος ακόμα έκανε μια τελευταία προσπάθεια μήπως και πείσει τον πεινασμένο λέγοντας του ,“..μην επιμένετε, φανταστείτε ο κάθε πελάτης του κέντρου να έρχεται με μια τέτοια σακούλα στο χέρι, γεμάτη τρόφιμα, τι θα γινόταν;;”
“..Μα τι λέτε, είστε υποχρεωμένος να αφήνετε τον κόσμο, να φέρνει μαζί του ότι θέλει,,”,απάντησε απαθής ο πεινασμένος.
Ο επιχειρηματίας πλέον τα είχε πάρει στο κρανίο, λέγοντας ,“..κάτσε ρε άνθρωπε, άμα είναι έτσι, όπως το βλέπεις εσύ, τότε γιατί δεν είπες την γυναίκα σου να ψήσει μερικά κεφτεδάκια, να σου γεμήσει ένα τάπερ και με τηγανιτές πατατούλες, και να ερχόσουν εδώ με σπιτικό φαγητό, παρά τα βρώμικα αυτά που ψώνισες..”.
Εκεί, είχε πέσει πια το γέλιο της αρκούδας, μέχρι δακρύων. Και μόνο τότε ντράπηκε ο κύριος,
Άφησε την σακούλα με το κολατσιό στην γκαρνταρόμπα, και κάθισε στην παρέα του.
Όμως σε 20 λεπτά νάτος πάλι φάντης μπαστούνι, να διεκδικεί την σακούλα του με το κολατσιό, και νευριασμένος να τονίζει ότι φεύγει.
Στο καλό, και καλή σας όρεξη του ευχήθηκαν οι εργαζόμενοι , που ακόμα πιάνουν την κοιλιά τους από τα γέλια.
Ε΄.. ρε, κάτι καταστάσεις που περνούν και αυτοί.
Τι άλλο θα δούνε τα μάτια μας!!!!!!
