Του Τάσου Παπαδόπουλου
Αυτές τις ημέρες οι πολίτες βομβαρδίζονται κυριολεκτικά μέσω Τηλεόρασης, Ραδιοφώνου και Τύπου, για τα νέα μέτρα που θα επιπέσουν επί της κεφαλή μας. Οι πληροφορίες προέρχονται από τα όσα συζητούνται στις σουίτες του Hilton, μεταξύ των εκπροσώπων της κυβέρνησης και των δανειστών. Πρωταγωνιστικό ρόλο στην επιβολή νέων μέτρων μας λένε ότι παίζει το ΔΝΤ.
Προς τα έξω διοχετεύεται η εικόνα του ΔΝΤ σε ρόλο κακού και της τρόικα των Ευρωπαίων, σε ρόλο καλού. Από την πλευρά της κυβέρνησης ακούμε τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, να εκλιπαρεί από το βήμα της Βουλής, το ΔΝΤ «να βάλει νερό στο κρασί του».
Επιβεβαίωση των καλών σχέσεων κυβέρνησης Ευρωπαίων εταίρων ήρθε με τις επικριτικές δηλώσεις Β. Σόιμπλε για τους προηγούμενους και τις θετικές για τον Αλέξη Τσίπρα. Τι μέλλει γενέσθαι πάντως σε σχέση με τις οικονομικές τρύπες, που καλείται να καλύψει η κυβέρνηση την προσεχή τριετία, παραμένει ζητούμενο.
Το ΔΝΤ μιλάει για 9 δις, οι Ευρωπαίοι κάνουν σκόντο και το κατεβάζουν στα 5 δις και η κυβέρνηση ζητάει να πέσει το επίδικο ποσό παρακάτω.
Που θα καθίσει τελικά θα το δούμε τον Απρίλη, που θα ολοκληρωθούν οι συνομιλίες. Η κυβέρνηση από την πλευρά της, που έχει καταπιεί ήδη μια σειρά από σκληρές νέες βαρύτατες φορολογικές επιβαρύνσεις, καθώς και μειώσεις σε συντάξεις, που ξόρκιζε μέχρι χθες, θα επιδιώξει να ακούσει μια καλή κουβέντα για την απομείωση του χρέους, μέσω της επιμήκυνσης και του χαμηλότερου επιτοκίου, προκειμένου να το πουλήσει επικοινωνιακά στους απελπισμένους πολίτες.
Ήδη από όσα μεταδίδονται στα ρεπορτάζ, μας περιμένουν μειώσεις στις συντάξεις, κύριες και επικουρικές, καθώς και αυξήσεις φόρων στα καύσιμα, στα Ι.Χ., στο φόρο αλληλεγγύης , στα έσοδα από ενοίκια, στα τέλη κυκλοφορίας, αλλά και νέα τέλη στην κινητή τηλεφωνία και σε όσους κάνουν χρήση της συνδρομητικής τηλεόρασης. Επίσης στα μέτρα του εξετάζονται εναντίον των πολιτών, περιλαμβάνεται και η αύξηση του ΕΝΦΙΑ, καθώς και τέλος για το κτηματολόγιο, το κτηματόσημο.
Έρχεται φοροκαταιγίδα παντού. Ότι βρουν μπροστά τους το φορολογούν. Τέτοια φορολογία δεν είχαν υποστεί οι Έλληνες, ούτε την εποχή της τουρκοκρατίας. Όλα αυτά κατ εφαρμογή του 3ου Μνημονίου, που έσκιζαν πριν πάρουν την εξουσία κι τώρα ήρθαν να επιβάλουν ένα νέο, με την σφραγίδα των σημερινών, αλλά και των προηγούμενων.
Σε όλη αυτή τη συζήτηση της απόλυτης αφαίμαξης, δεν γίνεται κουβέντα για νοικοκύρεμα του κράτους, για μειώσεις εξόδων πολυτελούς διαβίωσης των κυβερνητικών αξιωματούχων, βλέπε τουριστικό ταξιδάκι Καμμένου στις ΗΠΑ με το πολυέξοδο Gulfstream και μια κουστωδία κολλητών και παρατρεχάμενων, αλλά και προσλήψεις «σερβιτόρων» και άλλων γενικών και απροσδιορίστων καθηκόντων σε Μαξίμου, Υπουργεία και Οργανισμούς.
Πουθενά δεν βλέπει κανείς μια προσπάθεια μείωσης των εξόδων του κράτους. Είπαν ότι θα καταργήσουν τα βουλευτικά προνόμια με πρώτο τα αυτοκίνητα. Έμειναν στα λόγια. Το ίδιο συνέβη με την πώληση ενός εκ των τριών κυβερνητικών αεροσκαφών. Είπαν ότι θα πατάξουν την φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή. Ότι θα εισπράξουν επ’ ωφελεία του δημοσίου από τις λίστες Λαγκάρντ, Φαλτσιανί, Λουξεμβούργου κλπ.
Αντί να κάνουν πολιτικό παιχνίδι με τα πρόσωπα, όφειλαν να μας πληροφορήσουν τι εισέπραξαν τον πρώτο χρόνο και πόσους ήλεγξαν . Τα υπόλοιπα είναι πολιτική φλυαρία και σπέκουλα, που ερεθίζουν τα κουτσομπολίστικα ένστικτα μιας κατηγορίας συμπολιτών μας, ουδέν όμως προσφέρουν στα Ταμεία του Κράτους.
Δεν μας λένε επίσης, γιατί οι οφειλές στο δημόσιο αυξάνονται κάθε χρόνο και αισίως έφτασαν τα 86,3 δις. Τι έχουν κάνει για να εισπραχθεί κάποιο μέρος αυτών των οφειλομένων. Παράλληλα πως θα χωρίσουν την ήρα από το στάχυ, των «κόκκινων δανείων» των τραπεζών. Γιατί ακόμη και σήμερα, που οι τράπεζες έχουν στο ενεργητικό τους και όχι στο παθητικό τους, δεκάδες δις μη εξυπηρετούμενων δανείων, κάποιοι με το αζημίωτο, παίρνουν επιχειρηματικά δάνεια, που τα χρησιμοποιούν για την αγορά σπιτιών ή για προσωπική χρήση και όχι για ανάπτυξη της επιχείρησης τους.
Όχι δεν προσλαμβάνουν, αλλά έχουν εκτός μισθολογίου τους εργαζόμενους τους και είναι στο απυρόβλητο από πλευράς ελέγχων των ασφαλιστικών φορέων. Μέσα σε αυτό το ζοφερό κλίμα η αναμενόμενη ανάπτυξη μοιάζει με όνειρο απατηλό. Ακόμη και η κυβέρνηση τους έχει ξεχάσει μια και αγνοούνται οι δραστηριότητες των επιτροπών, που υποτίθεται ότι επεξεργάζονται ένα κάποιο αναπτυξιακό νόμο.
Πέρα από το προσφυγικό, που σε κάθε τρίτο εμφανίζεται ως βραδυφλεγής βόμβα, το φορολογικό, που αλλάζει κάθε μέρα, το εργασιακό για το οποίο δεν υπάρχει καμιά νομική συνέπεια, μια και ο ανταγωνιστής μπορεί ατιμώρητα να δραστηριοποιείται με μαύρη εργασία και ο τρίτος επενδυτής καλείται να λειτουργήσει σεβόμενος την κινούμενη άμμο των ελληνικών νόμων, που πολλαπλασιάζεται με την γραφειοκρατία, υπάρχουν εν ισχύ και τα capital controls, που καθιστούν ασύμφορη κάθε ιδέα επενδυτικού ενδιαφέροντος στη χώρα μας.
Με αυτή την έννοια, πέρα από την δεδομένη αλληλεγγύη στους πρόσφυγες-μετανάστες, ζητείται αλληλεγγύη στους Έλληνες ανέργους, πληγέντες από τους υπερβολικούς φόρους και τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, άλλα και τους πάμπολλους χθεσινούς νοικοκυραίους που σήμερα βρίσκονται ένα βήμα πριν την απόλυτη ένδεια…
