και προσωπικός παραγωγός του Στέλιου Καζαντζίδη, στην ραδιοφωνική εκπομπή “Ελληνικό Φαινόμενο” με τον Νίκο Βάνη. Ένας εκ των σημαντικότερων δημιουργών του Ελληνικού πενταγράμμου, με μεγάλες επιτυχίες στο ενεργητικό του Ποντιακής καταγωγής.
Τα τραγούδια του είναι διαχρονικά, θα μείνουν στην ιστορία. Τραγουδισμένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του Ελληνικού πενταγράμμου, μεταξύ δε αυτών, ένας εκ των μεγαλυτέρων καλλιτεχνών όχι μόνο συνεργάτης του, αλλά και πολύ καλός φίλος ήταν ο μέγας Στέλιος Καζαντζίδης.
Λευτέρη θέλω να σε καλωσορίσω και να σου πω ότι είναι μεγάλη τιμή για μένα, που σε φιλοξενώ στην εκπομπή μου.
Λ. Χαψιάδης: Γεια σου Νίκο, χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω.
Ν. Βάνης: Σε βλέπω μια χαρά.
Λ. Χαψιάδης: Όταν έρχομαι στην Θεσ/νίκη ανανεώνομαι.
Ν. Βάνης: Λ. Χαψιάδης γνωστός στιχουργός από τους μεγαλύτερους της Ελλάδος που έχει γράψει πολλά τραγούδια.
Λ. Χαψιάδης: Έχω γράψει αρκετά.
Ν. Βάνης: Και τα οποία θα μείνουν στην ιστορία.
Λ. Χαψιάδης: Αυτό αφήνω να το πουν οι άλλοι, όχι εγώ.
Ν. Βάνης: Θέλω να μου μιλήσεις γι΄ αυτόν τον Ποντιακό δίσκο “Τ΄Αηδόνια του Πόντου” που είναι και παραγωγή δική σου
Λ. Χαψιάδης: Έχω την υπερηφάνεια να λέω ότι εγώ ήμουν αυτός που έπεισε τον Σ. Καζαντζίδη να πει Ποντιακά τραγούδια. Έκανε δε αυτό το πάντρεμα με τον κορυφαίο Πόντιο τραγουδιστή Χρύσανθο, τον πρωτεργάτη, τον άνθρωπο που μέχρι το τέλος της ζωής του προσπάθησε να κρατήσει το Ποντιακό τραγούδι ανόθευτο από καινούργιες επιδράσεις.
Ο Χρύσανθος ήταν ένας Θρησκευτικά ασχολούμενος με το Ποντιακό τραγούδι, αυστηρός, δεν άφηνε την παραμικρή παρέμβαση, μάλιστα μέσα στο στούντιο ακόμα και με τον Σ. Καζαντζίδη όρθωσε το ανάστημα του και είπε ότι εγώ νεοτερίστηκα πράγματα δεν θέλω σ΄ αυτόν τον δίσκο.
Ν. Βάνης: Δηλαδή με λίγα λόγια μάζεψε τον Στέλιο.
Λ. Χαψιάδης: Βεβαίως, γιατί ο Σ. Καζαντζίδης μπορεί να είναι ο κορυφαίος Έλληνας τραγουδιστής που πέρασε απ΄ αυτόν τον τόπο, αλλά δεν είχε καμιά πείρα από τα Ποντιακά τραγούδια. Αυτόν λοιπόν τον δίσκο τον πήρε μπροστά και τον προχώρησε ο Χρύσανθος και με τις οδηγίες του έγινε. Τώρα που τον ακούω, υπάρχει μια ιδιαίτερη συγκίνηση, γιατί όλοι οι συντελεστές του είναι νεκροί, ο Σ. Καζαντζίδης, ο Χρύσανθος, ο αλησμόνητος φίλος μου Χ. Χρυσανθόπουλος, ο Α. Καϊάφας, ας τους αφιερώσουμε αυτήν την εκπομπή, άλλωστε τους ανήκει.
Ν. Βάνης: Βεβαίως και τους ανήκει όλους αυτούς τους γίγαντες αυτής της δουλειάς και όχι μόνο.
Λ. Χαψιάδης: Εγώ είχα μια ιδιαίτερη αγάπη στον Χρύσανθο, γιατί πέρα από την μεγάλη φωνή του, διέσωσε όλη αυτήν την πολιτιστική κληρονομιά. Τώρα με πολύ μεγάλη χαρά ακούω ότι ο φίλος από τα παλιά Γ. Μποζίδης, που όλοι τον ξέρετε στην Θεσ/νίκη, ηγείται μιας προσπάθειας ώστε να γίνει ένα ίδρυμα, που θα διατηρήσει ανόθευτο το Ποντιακό τραγούδι και την γλώσσα του.
Γιατί δυστυχώς και εμείς οι Πόντιοι έχουμε αρχίσει να χαλάμε το Ποντιακό τραγούδι και να βάζουμε στοιχεία καινούργια, δήθεν για να πείσουμε, αλλά το μόνο που κάνουμε είναι κακό. Το Ποντιακό τραγούδι πρέπει να μείνει ανόθευτο και αλώβητο.
Ν. Βάνης: Θέλω να σε ρωτήσω, πως έγινε η συνεργασία για τον συγκεκριμένο δίσκο που ακούμε;;
Λ. Χαψιάδης: Κάποια στιγμή εγώ έπεισα τον Σ. Καζαντζίδη να κάνει ένα δίσκο με Ποντιακά τραγούδια. Και βεβαίως το όφειλε αυτό στους συμπατριώτες μας, γιατί δεν είχε τραγουδήσει ποτέ Ποντιακό τραγούδι. Αυτός ο τραγουδιστής που τραγούδησε πάνω από χίλια λαϊκά τραγούδια, το είδε με χαρά, αλλά κάπου φοβόταν να το κάνει μόνος του, γιατί δεν είχε την πείρα.
Σκέφτηκα αμέσως τον Χρύσανθο που ήταν ο Πατριάρχης του Ποντιακού τραγουδιού και τον κορυφαίο μας λυράρη εκείνη την εποχή τον Χ. Χρυσανθακόπουλο, ο οποίος είναι ένα λατρεμένο άτομο, που έφυγε τόσο νωρίς από την ζωή και αρχίσαμε αυτήν την προσπάθεια. Αργότερα έγιναν και άλλοι Ποντιακοί δίσκοι, όπου συμμετέχουν και άλλοι Πόντιοι, ειδικά σαν στιχουργός ο Χ. Αντωνιάδης ο νευροχειρουργός, ο οποίος γράφει καταπληκτικούς Ποντιακούς στίχους, ο Κ. Διαμαντίδης ο οδοντίατρος από την Πτολεμαΐδα έγραψε και αυτός στίχους, μετά ο Ν. Ευσταθιάδης και έγιναν ωραίες καταστάσεις.
Γι΄ αυτόν τον πρώτο Ποντιακό δίσκο που κάναμε υπήρχαν και λεπτομέρειες, να τις πούμε για να τις μάθει ο κόσμος. Παλιά λειτουργούσε μια επιτροπή λογοκρισίας. Στέλναμε τις μουσικές και τους στίχους σε μια επιτροπή στο Υπουργείο Τύπου, η οποία ναι μεν ατόνησε προς το τέλος, αλλά δεν καταργήθηκε. Στέλνουμε λοιπόν τους Ποντιακούς στίχους για να πάρουμε την άδεια και μας στέλνει μια απάντηση το Υπουργείο τύπου, ότι δεν καταλαβαίνουμε τα λόγια και θέλουμε μετάφραση. Εγώ το θεώρησα απαράδεκτο και προσβλητικό ως προς τους Ποντίους όλου του κόσμου και αρνηθήκαμε να το κάνουμε. Ο θόρυβος όμως που προκλήθηκε πείσμωσε πιο πολύ τους Ποντίους και για το πρώτη φορά Ποντιακός δίσκος πούλησε πάνω από 300.000 αντίτυπα, εκείνη την εποχή. Μάλιστα γιορτάσαμε τον χρυσό δίσκο εδώ στην Θεσ/νίκη, στο Μύθριο. Ο Γ. Μποζίδης εάν μας ακούει, θα το θυμάται πολύ καλά, που ήλθαμε τότε εδώ, περάσαμε υπέροχα και ζήσαμε καταπληκτικές στιγμές.
Ν. Βάνης: Θέλω να μου πεις για τον μεγάλο Σ. Καζαντζίδη, τον οποίο τον γνωρίζεις πολλά χρόνια και τον έχεις ζήσει από κοντά. Νομίζω ότι η νεολαία μας τον έχει ως πρότυπο.
Λ. Χαψιάδης: Τον έχω ζήσει από κοντά σαν άνθρωπο και σαν καλλιτέχνη. Μακάρι να τον έχει ως πρότυπο η νεολαία μας, γιατί πολύ φοβάμαι, πως έχει άλλα οράματα.
Ν. Βάνης: Εγώ το βλέπω καθημερινά αυτό, γι΄ αυτό σου το λέω.
Λ. Χαψιάδης: Νίκο μου μακάρι να ισχύει αυτό, θα είναι μεγάλη ελπίδα, αλλά δεν το νομίζω, μετρά πιο πολύ ο Σ. Ρουβάς, από τον Σ. Καζαντζίδη.
Ν. Βάνης: Δεν νομίζω διότι έχουμε δει και τις δυνατότητες του Σ. Ρουβά. Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε όμως ο Σ. Καζαντζίδη με κανέναν από τους νεότερους αστέρες.
Λ. Χαψιάδης: Σίγουρα ο Σ. Καζαντζίδης δεν μπαίνει σε μέτρα και συγκρίσεις. Ήταν ένα εκπληκτικό φαινόμενο φωνής, δυστυχώς κάποια εμπόδια που είχαν βάλει οι δισκογραφικές εταιρείες και η επιλογή της προσωπικής του ζωής δεν προσέφερε αυτά που θα μπορούσε, γιατί ο Σ. Καζαντζίδης θέλω να το πω και δημόσια αγαπούσε πολύ το τραγούδι, αλλά δεν αγάπησε ποτέ το επάγγελμα του τραγουδιστή.
Ν. Βάνης: Μου κάνει μεγάλη εντύπωση αυτό που μου λες.
Λ. Χαψιάδης: Ποτέ δεν το αγάπησε, απεσύρθει νεότατος 35 ετών από τα νυχτερινά κέντρα. Κανένας άλλος καλλιτέχνης δεν θα μπορούσε να αντέξει στο χρόνο με τέτοια μεγάλη απόχη.
Ν. Βάνης: Λευτέρη πόσο καιρό ήταν εκτός δισκογραφίας ο Στέλιος;;
Λ. Χαψιάδης: Ο Σ. Καζαντζίδης πάντοτε είχε προβλήματα με τις εταιρείες, γιατί ήταν και ένας επαναστάτης. Εάν δεν τον γνωρίζεις Νίκο στο λέω, παλιά οι τραγουδιστές δεν έπαιρναν ποσοστά από τις εταιρείες, παρά μόνο μια μικρή αμοιβή η οποία αντιστοιχούσε στην τιμή των δέκα μικρών δίσκων, εφάπαξ, άσχετα εάν οι δίσκοι μπορεί να πουλούσαν 200.000 – 300.000. Ο Σ. Καζαντζίδης πρώτος απευθυνόμενος στο δικαστήριο απαίτησε οι τραγουδιστές να παίρνουν ποσοστά στο δίσκο. Μάλιστα υπάρχει και μια αφήγηση του Σ. Καζαντζίδη που μιλούσε πολύ γλυκά γι΄ αυτόν τον εξαίρετο άνθρωπο, μουσικό Μάνο Χατζιδάκι και έλεγε, ότι είναι από τους λιγοστούς άνδρες που είδα στην ζωή μου.
Συναντηθήκαν στο δικαστήριο γιατί είχε μια δίκη με την Columbia, για να επιβάλλονται τα ποσοστά των τραγουδιστών. Τον Μ. Χατζιδάκι τον κάλεσε η Columbia ως μάρτυρα, χωρίς βέβαια να γνωρίζει το περιεχόμενο της δίκης και όταν είδε στους διαδρόμους του δικαστηρίου τον Σ. Καζαντζίδη και χαιρετήθηκαν, του εξήγησε ότι τον κάλεσαν σαν μάρτυρα για την δίκη με τον Σ. Καζαντζίδη και τότε είπε την φράση ο Χατζιδάκις “A΄ τις κουφάλες”, σηκώθηκε δε και έφυγε. Από τότε ο Σ. Καζαντζίδης έσταζε μέλι για τον Μ. Χατζιδάκι.
N. Bάνης: Είναι μεγάλη η διαδρομή του στο Ελληνικό τραγούδι, έχοντας στο ενεργητικό του πολλούς δίσκους σε όλες σχεδόν της εταιρείες.
Λ. Χαψιάδης: Μόνο με την Λύρα δεν είχε κάνει δίσκο, μετά όμως πήγε στην MBI η οποία ενώθηκε με την Λύρα.
Ν. Βάνης: Μέχρι το τέλος της ζωής του ήταν στην MBI.
Λ. Χαψιάδης: Εγώ τον πήγα εκεί, γιατί είχε γνωρίσει τον αλησμόνητο Α. Καϊάφα και πιστεύω ότι ήταν η πιο ευτυχισμένη περίοδος της ζωής του, από πλευράς συνεργασίας. Ο Α. Καϊάφας δεν ήταν εταιρειάρχης, αλλά θαυμαστής του Σ. Καζαντζίδη.
Ν. Βάνης: Όλοι υποκλίνονταν στον μεγάλο αυτό καλλιτέχνη, μεταξυ αυτών ήταν και ο Α. Καϊάφα
Λ. Χαψιάδης: Του έλεγε Στέλιο μπες και κάνε ότι θέλεις, τραγούδα όποια θέλεις. Είναι ντροπή έλεγε εγώ να επεμβαίνω σ΄ έναν Σ. Καζαντζίδη, για να του πω τι θα τραγουδήσει. Ενώ αυτό δεν υπήρχε σε άλλες εταιρείες, δηλαδή αυτή η απόλυτη ελευθερία.
Ν. Βάνης: Ο Στέλιος αγαπούσε την Θεσ/νίκη, γι΄ αυτό την επισκεπτόταν συχνά.
Λ. Χαψιάδης: Ο Σ. Καζαντζίδης την Θεσ/νίκη την θεωρούσε πρωτεύουσα των Ποντίων. Άλλωστε εδώ το Ποντιακό στοιχείο είναι πολύ μεγάλο, πολύ ζεστό. Θυμάμαι όταν πρωτογνώρισα τον Στέλιο το 1977 , την άλλη ημέρα με πήρε με το αυτοκίνητο και ήλθαμε στην Θεσ/νίκη. Εδώ έβγαλε και το περίφημο ούζο “Υπάρχω”.
Ν. Βάνης: Η Θεσ/νίκη γι΄ αυτόν ήταν λιμάνι;;
Λ. Χαψιάδης: Ναι, γιατί είχε πάρα πολλούς φίλους εδώ . Ο Σ. Καζαντζίδης ήθελε να νοιώθει ότι είναι ανάμεσα σε δικούς του ανθρώπους, σε Ποντίους. Ενώ δεν ήταν πολύ της παρέας στο να βγαίνει, αλλά σε όποια παρέα κι αν καθόταν και έβλεπε Ποντιακές φάτσες, γιατί τις έκοβε από μακριά, τους έλεγε, εσείς είστε Πόντιοι, δεν έπεφτε ποτέ έξω. Ένοιωθε μια ασφάλεια, μια χαρά, ότι ήταν με συγγενείς, με φίλους του.
Ν. Βάνης: Να ακούσουμε Λευτέρη κάτι απ΄ αυτόν τον Ποντιακό δίσκο.
Λ. Χαψιάδης: Θέλω να ακούσουμε το “Αετέν τσε παραπέτανε”. Το λέω για πρώτη φορά στον αέρα , ένα παράπονο που είχε ο Γ. Μποζίδης ήταν ότι δεν τον είχε συναντήσει ποτέ και κάποια στιγμή εγώ ήμουν εκείνος που τον έφερα κοντά. Ο Στέλιος εντυπωσιάστηκε με τον Γιώργο και μου είπε, ότι εάν τον είχα γνωρίσει πιο μπροστά και δεν είχε κυκλοφορήσει αυτό το τραγούδι, θα το αφιέρωνα στον Γ. Μποζίδη, γιατί είναι Πόντιος πεχλιβάνος, που σημαίνει στην Ποντιακή παλαιστής.
Ν. Βάνης: Λ. Χαψιάδης φίλοι μου, στιχουργός και παραγωγός του Σ. Καζαντζίδη. Τραγούδια του ερμήνευσαν πολλοί μεγάλοι καλλιτέχνες, όπως : Μ. Αγγελόπουλος, Σ. Διονυσίου, Χ. Αλεξίου, Ε. Βιτάλη, Γλυκερία, Γ. Νταλάρας, Γ. Πάριος, κ.α.
Λ. Χαψιάδης: Εμένα Νίκο δεν μ΄ ενδιαφέρει να μιλώ για τον εαυτό μου, αλλά για τον Στέλιο.
Ν. Βάνης: Προηγουμένως που έπαιζε το τραγούδι σε είδα ότι δάκρυσες.
Λ. Χαψιάδης: Κοίταξε, ο Σ. Καζαντζίδης είναι ένα κομμάτι από την ζωή μου, είναι τα παιδικά μου χρόνια. Εγώ μεγάλωσα στα Κοίλα, ένα χωριό του Νομού Έβρου, με τα τραγούδια του, δηλαδή έμαθα Ελληνικά και Ποντιακά.
Ν. Βάνης: Έκανες αναφορά στον Γ. Μποζίδη, ένα αθλητή που έχει δοξάσει την Ελλάδα και επειδή τον γνωρίζω σαν άνθρωπο και σαν αθλητή, γνωρίζω ότι φιλοξένησε τον Στέλιο. Η αιτία δε που γνωρίστηκαν αυτοί οι δύο ήσουν εσύ.
Λ. Χαψιάδης: Ο Στέλιος είχε εντυπωσιαστεί από τον σώμα του, γιατί ήταν και είναι ογκόλιθος. Ο Γιώργος είναι ένας άκακος γίγαντας, χαίρεσαι να μιλάς μαζί του, εάν δεν τον ξέρεις, έχεις την εντύπωση πως είναι αυτός ο σκληρός παλαιστής, έχει όμως ευαισθησίες που δεν τις γνωρίζει ο κόσμος. Αυτήν την στιγμή ενώ έχει μαγαζιά και το πάθος του θα έπρεπε να είναι για την δουλειά του, εντούτοις είναι προσηλωμένος στο πως θα γίνει το ίδρυμα “Χρύσανθος”, το οποίο θα ασχοληθεί με την Ποντιακή γλώσσα, και το ορθόδοξο Ποντιακό τραγούδι. Θέλω δε να του δώσω συγχαρητήρια και μέσω του Ραδιοφώνου.
Ν. Βάνης: Και εμείς από την μεριά μας θα βοηθήσουμε, όσο μπορούμε τον Ποντιακό Ελληνισμό.
Λ. Χαψιάδης: Βεβαίως πρέπει να βοηθήσετε. Εγώ πιστεύω ότι το μεγαλύτερο οπλοστάσιο ενός έθνους είναι η γλώσσα και οι παραδόσεις. Όταν ένας λαός κόβεται από τις ρίζες του, δεν έχει ισχυρό λόγο ύπαρξης.
Ν. Βάνης: Μήπως ο Σ. Καζαντζίδης πολεμήθηκε για την Ποντιακή του καταγωγή;;
Λ. Χαψιάδης: Ο Στέλιος ήταν αγαπημένος του λαού και τον μισούσαν αυτοί που δεν αγαπούν τον λαό, τον ήθελαν δούλο, να τον εκμεταλλεύονται. Μάλιστα κορόϊδευαν κάποια τραγούδια που μιλούσαν για εργατιά, για επανάσταση. Σκέψου ότι ο Καζαντζίδης όταν τραγούδησε αυτά τα τραγούδια το 1956-1960 και μέχρι το 1970, τι ήταν η Ελλάδα;; Από κάθε σπίτι έλειπε και κάποιος ξενιτεμένος, αυτοί που έμειναν πίσω άκουγαν αυτά τα τραγούδια, έκλαιγαν με μαύρο δάκρυ. Φαντάσου τους μετανάστες μακριά από την Ελλάδα τι πάθαιναν όταν άκουγαν αυτά τα τραγούδια.
Ν. Βάνης: Όταν ερχόταν εδώ στην Θεσ/νίκη, σε ποιά στέκια πήγαινε;;
Λ. Χαψιάδης: Ποτέ δεν πήγαινε σε κοσμικά κέντρα διασκέδασης, αλλά σε ψαροταβέρνες με δύο ή τρία τραπέζια, σε μηχανουργεία, σε μαραγκάδικα και εκεί γινόταν το γλέντι. Σου υπόσχομαι Νίκο την άλλη φορά που θα κάνουμε εκπομπή, θα είμαστε πιο οργανωμένοι με τραγούδια.
Θα σου φέρω μια κασέτα από ένα γλέντι στην Θεσ/νίκη μέσα σε ένα σπίτι του Δ. Τραϊκούδη, τον Σ. Καζαντζίδη να τραγουδά με μια κιθάρα και να γίνεται χαμός, εάν με ακούει του στέλνω πολλά φιλιά.
Ενώ λοιπόν τον παρακαλούσαμε καιρό να τραγουδήσει, δεν ήθελα να το ακούσει με τίποτα. Ένα βράδυ λοιπόν λέει “μια κιθάρα που είχαμε εδώ που είναι;;”, και παίρνει την κιθάρα και αρχίζει να τραγουδά, γίνεται της τρελής, πάει να πέσει η πολυκατοικία, έχει βγει ο κόσμος στα μπαλκόνια.
Κάποιος όμως ακούγοντας την φασαρία, χωρίς να γνωρίζει το τι γίνεται, κάλεσε την αστυνομία. Δύο αστυνομικοί ανέβηκαν στον επάνω όροφο και ανοίγοντας την πόρτα ο Δ. Τραϊκούδης τους λέει “Παιδιά ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή, περάσαμε τα μεσάνυχτα, αλλά δεν βρίσκεις πολλές φορές τον Σ. Καζαντζίδη να τραγουδά”. Μόλις δε είδαν οι αστυνομικοί τον Στέλιο, του είπαν “..μπορούμε να κάτσουμε και να σε ακούσουμε;;;”
Ν. Βάνης: Θέλω να μου πεις Λευτέρη λίγα λόγια για τον δίσκο “Υπάρχω”, ένα από τα μεγαλύτερα έργα.
Λ. Χαψιάδης: Είναι ένα από τα μεγαλύτερα λαϊκά έργα που έχουν γίνει. Πιστεύω ότι πέρα του ότι έχει εκπληκτικά τραγούδια από στίχο και μουσική, αλλά ήταν και μια από τις κορυφαίες στιγμές το Στέλιου.
Για την ιστορία το “Υπάρχω” κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1975 και όταν πρωτοπαρουσιάστηκε σε μια τηλεοπτική εκπομπή , όπου συμμετείχε και ο Γ. Νταλάρας που έκανε δεύτερη φωνή, η Ελληνική τηλεόραση τότε είχε την μεγαλύτερη ακροαματικότητα. Έτυχε να είμαι εκείνη την εποχή στην Θεσ/νίκη, είχαν ερημώσει οι δρόμοι, όλοι ήταν στα σπίτια τους, για να ακούσουν τον Σ. Καζαντζίδη.
Ν. Βάνης: Μήπως ενοχλούσε πολλούς, επειδή τραβούσε όλα τα βλέμματα του κόσμου επάνω του.
Λ. Χαψιάδης: Ο Σ. Καζαντζίδης δεν είναι πεδίο για να τραβήξει τον κόσμο, ο ίδιος τον ακολουθούσε. Ήταν ένας τραγουδιστής που δεν έκανε τίποτα από τις σύγχρονες μεθόδους, που κάνουν όλοι οι άλλοι καλλιτέχνες. Επιδιώκουν να πάνε σε εκπομπές, να τα έχουν καλά με τους δημοσιογράφους για να γράφουν καλά σχόλια γι΄ αυτούς που έχουν φαν κλαμπ. Υπάρχει μεγαλύτερο άτυπο φαν κλαμπ απ΄ αυτό του Στέλιου;; Δεν νομίζω ότι υπάρχει. Εδώ ο άνθρωπος πέθανε και ιδρύονται σε όλη την Ελλάδα σύλλογοι φίλων Σ. Καζαντζίδη. Αυτά δεν τα επιδίωκε ο Στέλιος. Έκανε εντελώς τα αντίθετα για να μην είναι στην δημοσιότητα. Αλλά ήταν τόσο διάσημος που η διασημότητα τον ακολούθησε.
Ν. Βάνης: Θέλω να μας πεις με ποιό σκεπτικό έγινε το ούζο “Υπάρχω”.
Λ. Χαψιάδης: Εγώ τον Σ. Καζαντζίδη τον γνώρισα το 1977, όταν είχε φύγει στην Αμερική, αηδιασμένος πια από την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, πήγε κοντά στους Έλληνες του Μαϊάμι της Φλόριδας, όπου ήταν οι Καλύμνιοι σφουγγαράδες. Τον αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή που πήγε και έζησε ένα χρόνο μαζί τους.
Εγώ τότε είχα γνωρίσει τον συγγραφέα Β. Βασιλικό, που και αυτός είναι Θεσσαλονικιός, ήμουνα φοιτητής στην Πάτρα, στο τμήμα της βιολογίας. Είχε λοιπόν εντυπωσιαστεί μαζί μου από την συλλογή τραγουδιών που είχα του Σ. Καζαντζίδη.
Εμένα Νίκο δεν μου λείπει ούτε ένα τραγούδι του Στέλιου και μάλιστα ο Γ. Μποζίδης μου έλεγε χθες “θέλω να βρω όλους τους δίσκους του Καζαντζίδη”.
Είχε εντυπωσιαστεί λοιπόν ο Βασιλικός και μου υποσχέθηκε μόλις γυρίσει ο Στέλιος να μου τον γνωρίσει και μάλιστα μου έκανε την μεγαλύτερη έκπληξη, γιατί δεν πήγα εγώ να τον γνωρίσω, μου τον έφερε στην Πάτρα που ήμουν φοιτητής. Φαντάζεσαι τι έγινε όταν έμαθαν οι φοιτητές ότι ήλθε ο Καζαντζίδης. Ήλθε σπίτι μου, είδε τους δίσκους, εντυπωσιάστηκε, του έβαλα παλιούς δίσκους γραμμοφώνου και έλεγε ?δικά μου είναι αυτά τα τραγούδια, δεν τα θυμάμαι? και εκεί επάνω έγινε και το “Ούζο Υπάρχω” .
Στην Πάτρα έβγαζαν ένα πολύ δυνατό ούζο οι αδελφοί Χριστόδουλοι, που λεγόταν νοβοκαΐνη.
Ο Σ. Καζαντζίδης το ήξερε από παλιά και κάποια στιγμή εκεί που μιλούσαμε για ουζερί, μου λέει “κάποτε έβγαινε ένα ούζο εδώ που λεγόταν νοβοκαΐνη;;” Ναι, του λέω, είναι στην τάδε οδό, ήταν και ουζερί. Φαντάσου τι έγινε όταν φτάσαμε εκεί.
Ο Σ. Καζαντζίδης πάντοτε ήθελε να κάνει φτηνά προϊόντα για τον Ελληνικό λαό. Εκείνο τον καιρό ήθελε να κάνει ένα ούζο που θα το ονόμαζε “Υπάρχω”. Θα το έχω φθηνό, αλλά θα είναι τόσο καλό, που δεν θα μπορεί ο κανένας να το κατηγορήσει. Θα είναι το καλύτερο της αγοράς. Επίσης ήθελε να κάνει και γάλα “Υπάρχω” και διάφορα άλλα προϊόντα. Πάντοτε όμως λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο. Πώς να μπεις σε μια αγορά ούζου που είναι κλεισμένη και με μεγάλες εταιρείες, αλλά το θέμα το είδε με ενθουσιασμό.
Το πρώτο Θέμα που μπήκε ήταν που θα παρασκευάζεται. Αρχίσαμε και ψάχναμε και μαζί τελικά βρήκαμε το εργοστάσιο, στο Βόλο του Ιακώβου, ο οποίος θα παρασκεύαζε το ούζο και θα έπαιρνε κάποιο ποσοστό. Είχε δε πολλή μεγάλη πλάκα . Μπήκαν κάποιοι φίλοι του, ο Μπέμπης, ο Περικλής, δύο άτομα από την Γερμανία, ο Γιώργος Σταθόπουλος και ο Γιάννης από το Διδυμότειχο, οι οποίοι έβαλαν κάποια λεφτά και ήμουν και εγώ παρών όταν μαζεύτηκαν σε ένα γραφείο, για να συζητήσουν το πώς θα το στηρίξουν και διαφημιστικά.
Έφεραν ένα διαφημιστή τον Μιχάλη Κοτίδη από την Θεσ/νίκη και αποφάσισαν το τι θα βγάλουν, Ο Κοτίδης καθόταν αμίλητος και άκουγε. Κάποια στιγμή ο Σ. Καζαντζίδης του λέει: “Ρε Κοτίδη πες και εσύ κάτι, γι΄ αυτό σε φέραμε”. Τον κοιτά ο Κοτίδης και κουνά το κεφάλι του και του λέει: “Κανένα “Α” να κανονίσουμε και άσε τα ούζα” Το”Α” σήμαινε το να ξανατραγουδήσει. Το ούζο βγήκε με την φωτογραφία του Στέλιου επάνω, τα δε μπουκάλια που υπάρχουν έχουν γίνει συλλεκτικό είδος.Οι φίλοι του ψάχνουν και δίνουν 1000 Ευρώ για ένα μπουκάλι. Και εγώ δεν έχω και το ψάχνω. Εκείνο τον καιρό που μπορούσα να κρατήσω ένα κιβώτιο, δεν το έκανα.
Ν. Βάνης: Όταν έμπαινε στο στούντιο τα τραγούδια τα έλεγε μια και έξω;;
Λ. Χαψιάδης: Εκεί ήταν ιεροτελεστία, κάτι το φανταστικό. Θα σου πω μια ιστορία. Ο πολύ μεγάλος συνθέτης Μ. Λοΐζος έλεγε πάντα με παράπονο. Πω, πω, να μου πει ένα τραγούδι ο Σ. Καζαντζίδης !!! Ενώ είχε κάνει δεκάδες επιτυχίες, το είχε όμως μέσα του, να κάνει ένα δίσκο με τον Στέλιο.
Γράφει δύο τραγούδια σε στίχους του Λ. Παπαδόπουλου που έγιναν μεγάλες επιτυχίες, ειδικά το ένα “Το μερτικό μου απ΄ την χαρά” και το άλλο είναι “Όταν βλέπετε να κλαίω”. Μπαίνει λοιπόν ο Καζαντζίδης στο στούντιο το τραγουδά μια φορά το “Το μερτικό μου απ΄ την χαρά” και βγαίνει έξω και λέει στον Μ. Λοΐζο “να ζεσταθούμε λίγο και θα το ξαναπώ”. Τότε αυτός του λέει “σε παρακαλώ μην το ξαναλές, θέλω να το κρατήσω έτσι παρθένο”.
Ν. Βάνης: Ποιά ήταν η τελευταία του δουλειά;;
Λ. Χαψιάδης: Η τελευταία δουλειά ήταν το “Τραγουδώ” με τον Τ. Σούκα. Η δε τελευταία δουλειά πριν από την μεγάλη του αποχή, ήταν το “Υπάρχω”. Το “Υπάρχω” έρχεται δεύτερο σε πωλήσεις μετά τον “Δρόμο” του Μ. Πλέσσα, Λ. Παπαδόπουλου, ο οποίος έχει περάσει το 1.000.000 αντίτυπα.
Όλα τα μαγαζιά όταν είχε βγει το “Υπάρχω” το είχαν περάσει στο πρόγραμμα. Κάνει λοιπόν το “Υπάρχω” και φεύγει, τότε αρχίζει η μεγάλη σιωπή που κράτησε 11,5 χρόνια.
Ν. Βάνης: Ποια ήταν η αιτία της μεγάλης αποχής από τους δίσκους;;;
Λ. Χαψιάδης: Είναι μια μεγάλη ιστορία. Ο Σ. Καζαντζίδης πάντοτε είχε εκκρεμότητες με τις εταιρείες και με τα συμβόλαια που υπέγραψε. Δυστυχώς στο τελευταίο του συμβόλαιο το 1972 στην ΜΙΝΟΣ είχε μια εκκρεμότητα και η ΜΙΝΟΣ του έκανε συντηρητική κατάσχεση στην ακίνητη περιουσία του, ένα μεγάλο ποσόν εκείνη την εποχή, προκειμένου να τον υποχρεώσει, να υπογράψει καινούργιο συμβόλαιο, με τον όρο να πει 120 τραγούδια σε τρία χρόνια. 120 τραγούδια σε τρία χρόνια σημαίνει 10 δίσκους, πράγμα απίθανο.
Ένας τραγουδιστής βγάζει ένα δίσκο τον χρόνο, δεν μπορεί να βγάζει τέσσερις δίσκους. Αυτό ήταν το σκεπτικό της εταιρείας για να μην μπορέσει να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του και να αναγκαστεί να υπογράψει καινούργιο συμβόλαιο. Κάποια στιγμή τραγούδησε και έφτασε στο σημείο να χρωστά 39 τραγούδια, για να κλείσει η ιστορία. Χτύπησε το χέρι του στο τραπέζι και είπε ότι μετά το “Υπάρχω”, εγώ δεν ξανατραγουδώ, ούτε ένα τραγούδι.
Πέσαμε όλοι οι φίλοι του και τον παρακαλέσαμε, αλλά αυτός μας λέει ?παιδιά είναι πάνω απ΄ τις δυνάμεις μου, δεν μπορώ να τραγουδώ, για να οικονομούν άλλοι. Είμαι υποχρεωμένος να πω μια αλήθεια. Αυτό το περίφημο συμβόλαιο είχε έναν αβάσταχτο όρο. Εκείνο τον καιρό που υπέγραψε ο δίσκος έκανε 120 δραχμές. Ο Σ. Καζαντζίδης ζήτησε 12 δραχμές το δίσκο, στο μυαλό του είχε το 10%, δεν υπολόγισε ότι μετά από τρία χρόνια ο δίσκος θα είχε 500 ή 700 δραχμές.
Η εταιρεία το δέχθηκε με μεγάλη ευχαρίστηση, και φτάσαμε στο σημείο όταν βγήκε το “Υπάρχω” είχε 1.800 δραχμές ο δίσκος και ο Καζαντζίδης έπαιρνε 12 δραχμές. Μιλάμε ότι χάθηκαν τεράστια ποσά.
Ν. Βάνης: Αυτό θα τον πόνεσε πολύ, τον μείωσε.
Λ. Χαψιάδης: Πιάστηκε κορόϊδο, Δεν μπορεί με την φωνή του να θησαυρίζουν άλλοι. Κάποια στιγμή παλαιότερα προσπάθησε να κάνει και μια δισκογραφική εταιρεία, για να βοηθήσει και νέους καλλιτέχνες, αλλά τα κυκλώματα αυτά είναι πανίσχυρα, δεν μπορούσες να επιβιώσεις και ειδικά τότε, και σταμάτησε να τραγουδά.
Εγώ μπήκα στην δισκογραφία το 1983, το πρώτο μου τραγούδι ήταν με τον Π. Τερζή το “Φαντασία μου πλανεύτρα” που τραγουδιέται ακόμα.
Ν. Βάνης: Λευτέρη να πούμε στον κόσμο ότι εσύ ήσουν εκείνος που κατέβασε τον Π. Τερζή στην Αθήνα.
Λ. Χαψιάδης: Ο Π. Τερζής είναι μια πολλή μεγάλη φωνή. Χαίρομαι για την πρόοδο του, είναι πολύ καλός τραγουδιστής. Εάν συνέβαλα και εγώ σε κάτι, χαίρομαι γι΄ αυτό. Ξεκινώ λοιπόν με το “Φαντασία μου πλανεύτρα”, τώρα που το λέω συγκινούμαι, διότι εδώ στην Μητροπόλεως ήταν η πρώτη δισκογραφική εταιρεία της Θεσ/νίκης που λεγόταν “Σαλόνικα”, την οποία είχε ο συχωρεμένος Γ. Τσελέπης, αυτός έκανε τον πρώτο δίσκο του Π. Τερζή το “Λέω’. Μετά κάνω το “Μια είναι η ουσία” με την Χ. Αλεξίου, το “Χίλιες φορές” με τον Γ. Νταλάρα, το “Πήγα σε μάγισσες” με την Γλυκερία, το “Κουτούκι του γιαβρή” με την Κ. Στανίση.
Ήμουν ένας ανερχόμενος στιχουργός, που απ΄ ότι έλεγαν πολύ επιτυχημένος, εμένα όμως ήταν η τρέλα μου να ξανατραγουδήσει ο Σ. Καζαντζίδης. Δηλαδή ναι μεν με γέμιζε αυτό το οποίο είχαν κάνει προσωπικά, αλλά δεν ένοιωθα ολοκληρωμένος, εάν δεν είχε τραγουδήσει ο Στέλιος τραγούδια μου, γιατί ήμουν ένας άνθρωπος που είχε μπολιαστεί με τον Σ. Καζαντζίδη. Ενώ λοιπόν η καριέρα μου πήγαινε ανοδικά, εγώ κάποια στιγμή έβαλα στόχο στο να ξανατραγουδήσει. Πήγα λοιπόν και έπιασα τον Μ. Μάτσα, και του είπα “κύριε Μάτσα πρέπει να αφήσετε τον Σ. Καζαντζίδη να ξανατραγουδήσει, γιατί είναι άδικο 11,5 χρόνια να λείπει από την δισκογραφία, και τέλος πάντων το χρωστάτε αυτό στον κόσμο”. Αυτός όμως ήταν ανένδοτος, όμως μας έσωσε η γνωριμία μου με τον συχωρεμένο τον Α. Τρίτση ο οποίος ήταν τότε Υπουργός Πολιτισμού.
Πήγα τον βρήκα μαζί με έναν τραγουδιστή τον Δ. Κατοίκο, γιατί και αυτός αγαπούσε τον Σ. Καζαντζίδη, και του εξηγήσαμε ότι μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ φιλολαϊκή πρέπει να κάνει κάτι, για να ξανατραγουδήσει ο Στέλιος. Μάλιστα παλαιότερα θέλω να σου θυμίσω ότι είχε γίνει μια επιτροπή αγώνα, μαζεύονταν υπογραφές απ΄ όλη την Ελλάδα για να πάνε στην βουλή στο να ξανατραγουδήσει ο Στέλιος, η οποία δεν καρποφόρησε. Ο Α. Τρίτσης το είδε θετικά το θέμα. Και πέρασε νόμο στην βουλή, ο οποίος έλεγε ότι κανένα συμβόλαιο καλλιτέχνη δεν θα είναι πάνω από τρία χρόνια. Μέχρι τότε η εταιρεία σου έκανε συμβόλαιο όσα χρόνια ήθελε αυτή. Κανονικά οι τραγουδιστές πρέπει να μ΄ έχουν εικόνισμα, τους έσωσα μ΄ αυτό, βέβαια το έκανα για τον Σ. Καζαντζίδη, στην συνέχεια όμως επωφελήθηκαν πολλοί.
Ο Μ. Μάτσας δεν το ήξερε, μετά κατάλαβε ότι το έκανα εγώ και μου κράτησε κακία, αναγκάστηκε λοιπόν να κάνει έναν συμβιβασμό. Πήγα και του είπα “σε παρακαλώ να κάνει έναν δίσκο και να τελειώνουμε”. Τελικά επανακάμφθησαν οι όποιες αντιρρήσεις, και έγινε ο “Δρόμος της επιστροφής”. Ο Σ. Καζαντζίδης φοβόταν τα πολύπλοκα συμβόλαια, τον τρόμαζαν οι πολλές λέξεις . Τότε του λέει ο Μάτσας, κάνε ένα συμβόλαιο και γράψτε το εσείς. Ο Στέλιος μου λέει “ότι δεν θα πάρουμε δικηγόρο, γράψε κάτι εσύ, να το υπογράψω και να το πας στον Μάτσα”. Έγραψε λοιπόν σε μια κόλα χαρτί, ότι ο καλλιτέχνης Σ. Καζαντζίδης του Χαραλάμπους είναι υποχρεωμένος να ηχογραφήσει 12-14 τραγούδια, για λογαριασμό της ΜΙΝΟΣ και μετά θα είναι ελεύθερος από κάθε υποχρέωση, μετά από παρέλευση έξι μηνών. Τότε θυμάμαι ότι μου είπε ο Καζαντζίδης, “αυτό είναι συμβόλαιο”, το υπέγραψε και το πήγα στην ΜΙΝΟΣ να το υπογράψει και ο Μάτσας. Βγαίνει λοιπόν ο δίσκος και γίνεται χαμός.
Ν. Βάνης: Τι πούλησε Λευτέρη ο δίσκος αυτός;;
Λ. Χαψιάδης: Πούλησε πάνω από 300.000 αντίτυπα. Δικά μου τραγούδια ήταν “Ο δρόμος της επιστροφής”, “Πρόσφυγες κυνηγημένοι”, “Όποιος πέφτει μόνος του δεν κλαίει”, “Το τραγούδι του φίλου”, αφιερωμένο στον Πυθαγόρα και το “Παράπονο του μετανάστη”. Δεν μου άφησε να γράψω ελεύθερα, γιατί θεώρησε ότι στην ηλικία των 57 ετών δεν μπορεί να πει πια ερωτικά τραγούδια, αλλά κοινωνικά.
Η συμφωνία ήταν η μια πλευρά του δίσκου να είναι δική μας και η άλλη της ΜΙΝΟΣ. Σ΄ αυτήν την πλευρά έγραψε ένα πολύ ωραίο τραγούδι ο Βασιλειάδης, το “Εγώ είμαι αητός”, το οποίο ακούστηκε πολύ. Θέλω να σου πω Νίκο, τι ήταν ο Σ. Καζαντζίδης. Μπαίνει στο στούντιο να τραγουδήσει, έχουν γραφτεί πρώτα οι ορχήστρες και μετά έβαλε τα ακουστικά και τραγούδησε.
Ειδοποιώ εγώ τον Α. Ασλανίδη ο οποίος έχει ακόμα το πατσατζίδικο στην Αγίου Κωνσταντίνου, τρέλα με τον Στέλιο είχε, τον παίρνω τηλέφωνο και του λέω “Αχιλλέα τραγουδά ο Καζαντζίδης, έλα στο στούντιο” και αυτός τότε μου λέει “άσε τις πλάκες”, εγώ του επαναλαμβάνω ότι είναι αλήθεια, είμαστε στο στούντιο και γράφουμε, του είπα την διεύθυνση στην Μεσογείων και έρχεται ο Αχιλλέας, φέροντας μαζί του ένα καζάνι πατσά, είχε φέρει μαζί του και το πετρογκάζ για να τον ξαναζεστάνει, μήπως και κρυώσει. Υπάρχουν φωτογραφίες που σερβίρει πατσά ο Αχιλλέας και κλαίει με δάκρυα, γιατί θα ξανατραγουδούσε ο Στέλιος.
Κάποια στιγμή του λέει, “Στέλιο από πού φαίνεται ότι όλοι οι Πόντιοι είναι δημοκράτες;;” Δεν το γνωρίζω του απαντά ο Στέλιος, και εκείνος του λέει, “Από του χορούς μας. Όλοι κάνουμε ομοιόμορφες κινήσει και μάλιστα στον Πόντο ο χορός ήταν κυκλικός, για να μην υπάρχει πρώτος και τελευταίος”.
Ν. Βάνης: Πολύ σωστό αυτό.
Λ. Χαψιάδης: Πολύ λογικό. Οι Πελοπονήσιοι πως χορεύουν;; Ένας είναι μπροστά και οι άλλοι τον φωνάζουν γεια σου μεγάλε, γεια σου πρώτε. Θα σου πω και ένα άλλο στιγμιότυπο. Μπαίνουμε στο στούντιο να γράψουμε και πάει ο Σ. Καζαντζίδης να τραγουδήσει το πρώτο τραγούδι “Ο δρόμος της επιστροφής” και με το που αρχίζει να τραγουδά του έρχονται δάκρυα στα μάτια. Μου φωνάζει και μου λέει: “Πάνε να μου βρεις μισό ταβόρ για να ηρεμήσω λίγο, είμαι πολύ ταραγμένος.
Βγαίνω λοιπόν από το στούντιο και πάω στην Μεσογείων, όπου βρίσκω ένα φαρμακείο, μπαίνω μέσα και λέω στον φαρμακοποιό “Σας παρακαλώ μπορείτε να μου δώσετε μισό ταβόρ”, και αυτός μου απαντά: “Ότι δεν γίνεται χωρίς συνταγή”. Τον παρακαλώ ότι υπάρχει ειδικός λόγος και του λέω ότι στην άλλη γωνία είναι ο Σ. Καζαντζίδης, τραγουδά μετά από 12 χρόνια και θέλει να χαλαρώσει.
Πέφτω λοιπόν σε φανατικό οπαδό του. Μου λέει: ” Άσε που τραγουδά ο Στελάρας, δεν μου κάνεις πλάκα;; ” Όχι του λέω. Κλείνει λοιπόν το φαρμακείο, παίρνει μαζί του ταβόρ και έρχεται στο στούντιο. Τότε εγώ μπαίνω στο στούντιο και λέω: “Στέλιο δεν με πίστευε ο φαρμακοποιός και τον έφερα μαζί μου”. Του δίνει λοιπόν μισό ταβόρ, φάρμακο για το άγχος, σε λίγο συνέρχεται ο Στέλιος, και τότε είχαμε μια φοβερή σκηνή, τραγουδά ο Καζαντζίδης, και κλαίει ο φαρμακοποιός.
Ν. Βάνης: Όντως δεν τον γνώριζε ο φαρμακοποιός;;
Λ. Χαψιάδης: Όχι βέβαια. Ξέρεις πόσοι άνθρωποι μου έχουν πει, και τι δεν θα δίναμε να είχαμε γνωρίσει τον Σ. Καζαντζίδη, για να πιούμε ένα καφέ μαζί του. Λες και θα πήγαιναν στην Μέκκα για να προσκυνήσουν τον Μωάμεθ, ή τον Χριστό στην Βηθλεέμ.
Ν. Βάνης: Λευτέρη τι έλεγε για τους νεότερους καλλιτέχνες εκείνης της εποχής;;
Λ. Χαψιάδης: Ο Σ. Καζαντζίδης δεν καταλάβαινε το σύγχρονο Σταρ σίστεμ, δηλαδή πως λειτουργούν τα μαγαζιά, οι εταιρείες. Εάν του έλεγες ότι ένα τραγουδιστής έχει και υπεύθυνο δημοσίων σχέσεων, αυτός έλεγε: “Φωνή έχει;;”.
Ν. Βάνης: Δικαίως το έλεγε.
Λ. Χαψιάδης: Πολλά είναι τα παραδείγματα τραγουδιστών που δεν έχουν φωνή, αλλά δημόσιες σχέσεις. Αυτό δεν το καταλάβαινε, αλλά και δεν τον ενδιέφερε επίσης να το μάθει. Διότι έλεγε από Μάιο μέχρι Σεπτέμβριο θα είμαστε στον Άγιο Κωνσταντίνο να ψαρεύουμε. Σεπτέμβριο γυρίζουμε, κάνουμε ένα δίσκο, καθόμαστε να ξεχειμωνιάσουμε στην Αθήνα και ξανά γυρίζουμε στον Άγιο Κωνσταντίνο.
Ν. Βάνης: Θέλω να πούμε λίγο για την παρεξήγηση με τον Χ. Νικολόπουλο.
Λ. Χαψιάδης: Αυτή είναι μια περίεργη ιστορία. Νομίζω ότι το τράβηξαν το σχοινί κα οι δύο. Κάποτε είχαν σχέση πατέρα και γιού. Ο Χ. Νικολόπουλος λάτρευε τον Σ. Καζαντζίδη, αλλά και αυτός λάτρευε τον Χ. Νικολόπουλο. Τον πήρε μαζί του παιδάκι ακόμα, τον σύστησε ο αείμνηστος Γ. Παπαϊωάννου ο ρεμπέτης, λέγοντας του “πάρτον μαζί σου και θα με θυμηθείς, τι ταλέντο είναι”. Εγώ πιστεύω ότι οι διάφοροι ρουφιάνοι έκαναν την ζημιά.
Ν. Βάνης: Ο Χ. Νικολόπουλος έχει γράψει αρκετά τραγούδια για τον στέλιο.
Λ.Χαψιάδης: Η μουσική του Υπάρχω είναι δική του, το αγριολούλουδο και πολλές άλλες επιτυχίες. Ο Σ. Καζαντζίδης στο σπίτι του δεν είχε ούτε ένα δίσκο και καμιά φορά κανένας αφελής του έλεγε, Στέλιο θα μου κάνεις μια κασέτα με τα τραγούδια σου;; Εκείνος τους απαντούσε, δεν έχω κασετόφωνο. Κάποιος φίλος του είχε βάλει δορυφορική κεραία και πιάναμε Αραβικά και Τούρκικα κανάλια, γιατί αυτοί έχουν μεγάλους τραγουδιστές. Ο αντίστοιχος Καζαντζίδης της Τουρκίας ήταν ο Ζακιμ Μουρέν
Ν.Βάνης: Όχι είναι ο Ιμπραήμ Τατλές.
Λ.Χαψιάδης: Όχι ο Ιμπραήμ είναι σύγχρονος, έχει τρέλα και αυτός με τον Σ. Καζαντζίδη και αυτός πολύ μεγάλος τραγουδιστής, καθώς και ο Μπουλέν Ντελσόι που άλλαξε φύλο και έγινε γυναίκα. Έχω ένα φοβερό DVD που τραγουδούν οι δυό τους. Ο Ιμπραήμ Τατλές παρουσίαζε και ένα μουσικό πρόγραμμα στην τηλεόραση. Μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση Νίκο, πως αυτοί δεν έχουν κόμπλεξ. Ο ένας μεγάλος έφερε στην εκπομπή του τον άλλον μεγάλο τραγουδιστή και τραγούδησαν μαζί. Δεν νομίζω στην Ελλάδα να σταθεί κάτι τέτοιο.
Ν.Βάνης: Ο Ιμπραήμ Τατλές έχει εικόνισμα τον Σ. Καζαντζίδη.
Λ.Χαψιάδης: Βέβαια. Την “Μανώλια” που είπε ο Στέλιος, έχει βγει και στα Τούρκικα. Όταν λοιπόν άκουσε την εκτέλεση με τον Σ. Καζαντζίδη τρελάθηκε.
Η μάνα του Στέλιου ήταν διαφορετικός χαρακτήρας, έξω καρδιά, με τα ταξίδια της. Εγώ να φανταστείς την έφερα στην πατρίδα μου την Αλεξανδρούπολη πέντε φορές και έκατσε ένα μήνα, της άρεσε τόσο πολύ. Είχε πάει ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη και πήγε στο μαγαζί που τραγουδούσε ο Ζακίμ Μουρέν, την έβαλαν στο πρώτο τραπέζι με φίλους της, τότε πληροφορήθηκε ο ίδιος ότι είναι η μάνα του Σ. Καζαντζίδη, αφού είπε το πρώτο τραγούδι, πλησίασε το τραπέζι της και απευθυνόμενος προς αυτήν είπε
Ν.Βάνης: Ο Σ. Καζαντζίδης έτρεφε μεγάλη αγάπη προς την μητέρα του, έτσι δεν είναι Λευτέρη;;
Λ.Χαψιάδης: Έτρεφε πολύ μεγάλη αγάπη προς την μητέρα του. Όταν πέθανε η θεία Γεσθημανή και λέγαμε ότι θα την θάψουμε στην Ελευσίνα, ο Στέλιος ένοιωθε ότι φεύγει η γη κάτω από τα πόδια του, γιατί την λάτρευε. Κάποια στιγμή όταν άρχισε να κάνει και Ποντιακά τραγούδια, ζήτησε από τον νευροχειρουργό Χ. Αντωνιάδη και τον Χρυσανθόπουλο να γράψουν ένα τραγούδι Ποντιακό για την μάνα, το οποίο έλεγε: “Στα τελευταία του ο άνθρωπος όταν το φως τελειώνει, λέει μανούλα μου έρχομαι, όσο έζησα φτάνει”.
Ν. Βάνης: Λευτέρη ο Στέλιος πίστευε πολύ στον Θεό;;
Λ. Χαψιάδης: Όχι δεν ήταν θρησκόληπτος, αλλά πίστευε. Δεν ήταν φιγουρατζής ο Σ. Καζαντζίδης, δηλαδή να κάνει τον σταυρό μπροστά στον κόσμο, για να δείξει ότι πιστεύει. Πίστευε στο θεό με τον δικό του τρόπο.
Ν. Βάνης: Απ΄ ότι γνωρίζω αγαπούσε πολύ τα παιδιά.
Λ. Χαψιάδης: Κοίταξε ο Στέλιος αγαπούσε όλους τους ανθρώπους και ιδιαίτερα τους Ποντίους, αυτούς που είχαν το επίθετο ιδης και αδης. Με το που άκουγε Μποζίδης, Χαψιάδης κέρδιζες το 50%. Είχε πολύ μεγάλη καχυποψία μ΄ αυτούς που ήταν κάτω από τα αυλάκι, δεν τους είχε εμπιστοσύνη. Για τους Ποντίους έβαζε το χέρι του στην φωτιά.
Ν. Βάνης: Ήταν απλός και σεμνός. Όταν πήγε στην Αμερική Λευτέρη όπως πληροφορήθηκα τον ακολουθούσε πλήθος κόσμου.
Λ. Χαψιάδης: Εδώ έχει γίνει το εξής φοβερό. Κάποια στιγμή ο Στέλιος άκουγε ατέλειωτες συζητήσεις γύρω από την επάνοδο του στο τραγούδι, σε μαγαζιά ή σε συναυλίες. Για τα μαγαζιά ήταν ανένδοτος, αλλά έλεγε θα κάνω συναυλίες. Κάποια στιγμή έρχεται ένας Ελληνοαμερικανός, και του έχουν πει ότι εάν θέλεις να φτάσεις στον Καζαντζίδη, θα πρέπει να πας να βρεις τον Λ. Χαψιάδη.
Βρήκε λοιπόν τον τρόπο, μου τηλεφώνησε και μου κλείνει ραντεβού στο Χίλτον της Αθήνας. Πήγα τον βρήκα και κάποια μου λέει “.. έμαθα ότι είσαι δίπλα στον Καζαντζίδη κα θέλω να κάνω έναν γύρο συναυλιών στην Αμερική, πληρώνω όσο, όσο” Εγώ λοιπόν του απαντώ ότι δεν είναι ζήτημα να πληρώσεις, γιατί θα πρέπει να τον κερδίσεις σαν άνθρωπος. Αυτό που είπα αυτός δεν το κατάλαβε και μου απαντά ότι “..δίνω 1 δις σε δολάρια., τα μισά μόλις υπογράψει το συμβόλαιο, και τα άλλα μισά μια εβδομάδα προτού φύγουμε για την Αμερική”
Ήθελε να κάνει 8 συναυλίες στην Αμερική, 4 Γερμανία, 2 Αυστραλία και εάν έκαναν στην Ελλάδα στο Ολυμπιακό στάδιο, ή στο Καυταντζόγλειο, η τιμή θα ανέβαινε.
Με παρακάλεσε να κάνω κάτι, και εγώ του απαντώ ότι ο Καζαντζίδης δεν ξέρει από επιταγές. Αλλά εάν γίνεται τα 500.000 δολάρια να τα φέρεις σε χρήματα, μήπως και τον πείσουμε. Κλείνω λοιπόν το ραντεβού με τον Σ. Καζαντζίδη, αλλά αυτός μου υπενθυμίζει ότι θα πρέπει να έχει και σεκιούριτι, γιατί τα λεφτά είναι πολλά. Παίρνει μια βαλίτσα, και πάμε στο σπίτι του Στέλιου.
Στην αρχή ήταν ζεστός στην συζήτησε, μάλιστα έλεγε και σε ποιες πόλεις θα πρέπει να πάει, στο Μαϊάμι οπωσδήποτε, γιατί έχω φίλους εκεί. Τότε αυτός του λέει “εγώ Στέλιο έχω φέρει και τα λεφτά”, ανοίγει την βαλίτσα και δείχνει τα 500.000 δολάρια. Τα βλέπει ο Στέλιος και τον ρωτά πότε θα γίνουν οι συναυλίες, και εκείνος του απαντά το καλοκαίρι. Εκείνος με μια φράση του απαντά “.καλοκαίρι δεν μπορώ, έχω ψάρεμα”
Ν. Βάνης: Φαντάζομαι την αντίδραση του Ελληνοαμερικάνου.
Λ. Χαψιάδης: Σου λέει, τι γίνεται;;
Ν. Βάνης: Αυτά που μου διηγείσαι Λευτέρη φαντάζουν σαν μια Ελληνική ταινία. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Καζαντζίδης είναι Θρύλος.
Λ. Χαψιάδης: Πιστεύω ότι είναι θρύλος. Πέρα από του ότι ήταν ο μεγαλύτερος Έλληνας τραγουδιστής, έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο και η στάση ζωής. Δεν το έπαιζε Σταρ, αγαπούσε τους απλούς ανθρώπους, δεν ήταν κοσμικός, δεν έλεγε άλλα και έκανε άλλα.
Ν. Βάνης: Εσύ που έχεις μεγάλη εμπειρία με τους καλλιτέχνες, υπάρχουν πολλοί που είναι φιλάργυροι;;
Λ. Χαψιάδης: Αυτό δεν το καταλαβαίνω, γιατί οι περισσότεροι Έλληνες τραγουδιστές, εκτός από την τελευταία δεκαετία που άλλαξαν τα πράγματα, προέρχονται από φτωχές οικογένειες, με στερήσεις και ξαφνικά αποκτούν πολλά λεφτά. Αντί όμως να γίνουν χουβαρντάδες, γίνονται τσιγκούνηδες, αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω.
Ο Σ. Καζαντζίδης μου έδωσε μια εξήγηση, πως μερικοί που προέρχονται από φτωχές οικογένειες, φέρονται σαν κλέφτες, γιατί μέσα τους ξέρουν ότι αυτά τα λεφτά δεν τους ανήκουν, τα κλέβουν. Ποιός είσαι για να παίρνεις 5.000.000 δραχμές την βραδιά, τι ανακάλυψες την πενικιλίνη;;
Ν. Βάνης: Πολύ σοφή κουβέντα.
Λ. Χαψιάδης: Μου είπε ότι τα πρώτα λεφτά από το πρώτο μεροκάματο σαν τραγουδιστής, γιατί πριν δούλευε στις οικοδομές, ήταν όταν με την κιθάρα τον πήραν σε μια ταβέρνα στην Ν. Ιωνία.
18 χρονών παλικάρι πάει τα πρώτα λεφτά στην μάνα του, γιατί ήταν ο μεγαλύτερος και ο άνδρας της οικογένειας, έχασε τον πατέρα του σε ηλικία 14 ετών, ο δε Στάθης ήταν στην κοιλιά της μάνας του. Περήφανος πάει τα πρώτα λεφτά σαν τραγουδιστής στην Γεσθημανή, και της λέει “βάλτα αυτά στην άκρη”, γιατί κάνεις καλό κουμάντο. Τι λεφτά είναι αυτά του απαντά, αφού το μεροκάματο από την οικοδομή το έφερες. Τότε εκείνος της λέει, ότι έπιασα δουλειά σαν τραγουδιστής και με πλήρωσαν. Γρήγορα να τα πας πίσω, γιατί αυτά τα λεφτά δεν είναι καθαρά. Μεθάτε τον κόσμο για να του πάρετε τα λεφτά.
Αλλά μετά όταν έζησε την δόξα του Στέλιου ήταν περήφανη που ήταν μητέρα του. Η Γεσθημανή σαν χαρακτήρας δεν είχε καμιά σχέση με τον Στέλιο. Της άρεσαν τα μπουζούκια. Μου έπαιρνε τηλέφωνο και μου έλεγε “.Λευτέρη θα πάμε εκεί;;” Πηγαίναμε στην Πλάκα σε μια μπουάτ και όταν τελείωνε το πρόγραμμα στις 1 το βράδυ, εκείνη μου έλεγε “Τι από τώρα θα πάμε σπίτι;; Δεν πάμε σε κανένα σκυλάδικο;;” Γυρίζαμε 6-7 το πρωί. Σε όλα τα μαγαζιά που πηγαίναμε εντυπωσιάζονταν όλοι με την μάνα του Σ. Καζαντζίδη, την έβαζαν στο πρώτο τραπέζι, της αφιέρωναν τραγούδια, αυτή μ΄αυτά ζούσε. Κάποια στιγμή λοιπόν ο Στέλιος μου λέει “..κοίταξε αυτή είναι γερό κόκαλο θα σε στείλει..”
Ν. Βάνης: Λευτέρη στο τηλέφωνο έχουμε τον Θ. Αδαμαντίδη από την Αθήνα.
Λ. Χαψιάδης: είναι ο καλός μας φίλος.
Ν. Βάνης: Τον φίλο και αδελφό, Θέμη τι κάνεις;;
Θ. Αδαμαντίδης: Καλά Νίκο μου, Είστε παρεούλα με τον Λευτέρη.
Ν. Βάνης: Μιλάμε για την ζωή του μεγάλου Σ. Καζαντζίδη.
Θ. Αδαμαντίδης: Τι ωραία, καλά κάνετε.
Λ. Χαψιάδης: Ο Θέμης ήταν ο λατρεμένος του Σ. Καζαντζίδη, μάλιστα είναι και κουμπάρος του, τον στεφάνωσε. Ανεβήκαμε με το τρενάκι στο Λυκαβηττό.
Θ. Αδαμαντίδης: Ναι, με το τελεφερίκ.
Ν. Βάνης: Θέμη θέλω να σε ρωτήσω για τον Λευτέρη ο οποίος σαν στιχουργός έχει γράψει ιστορία στο Ελληνικό λαϊκό τραγούδι..
Θ. Αδαμαντίδης: Και θα συνεχίσει να γράφει.
Ν. Βάνης: Βεβαίως και θα συνεχίσει. Μου είπε δε ότι σου έχει γράψει και ένα τραγούδι για τον καινούργιο σου δίσκο.
Θ. Αδαμαντίδης: Έχει γράψει ένα πολύ ωραίο τραγούδι, το έχω ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Τι να πω εγώ για τον Λευτέρη, για την πορεία του. Έχει γράψει μεγάλα τραγούδια, που έγιναν επιτυχίες, τραγουδιούνται πάντα και δεν λείπουν ποτέ από τα προγράμματα των νυχτερινών κέντρων.
Ν. Βάνης: Ο Λευτέρης σαν άνθρωπος πως είναι;;;
Θ. Αδαμαντίδης: Είναι ξεχωριστός σαν άνθρωπος, είναι πολύ καλός φίλος.
Λ. Χαψιάδης: Και μεγάλος θαυμαστής σου.
Θ. Αδαμαντίδης: Είναι λαϊκό παιδί που έχει γράψει ιστορία.
Ν. Βάνης: Μου έλεγε προηγουμένως πως ο Σ. Καζαντζίδης φωτογράφιζε τους νέους καλλιτέχνες που τους ενδιέφερε μόνο το χρήμα.
Λ. Χαψιάδης: Ο Σ. Καζαντζίδης αγαπούσε ιδιαίτερα τον Θέμη, παρ΄ όλο που λέγεται Αδαμαντίδης δεν είναι Πόντιος, αλλά κοντοχωριανός μας.
Θ. Αδαμαντίδης: Έτσι έλεγε;; Εγώ απ΄ ότι ξέρω οι παππούδες μου είναι και από τις δύο πλευρές από Σμύρνη. Όμως από του πατέρα μου την πλευρά πρέπει, να υπάρχει Ποντιακή ρίζα.
Λ. Χαψιάδης: Δεν είναι λοιπόν τυχαία η τόση μεγάλη έλξη.
Θ. Αδαμαντίδης: Δεν μπόρεσα ακριβώς να μάθω από πού προέρχομαι, αλλά σαν Αδαμαντίδης κάποια Ποντιακή ρίζα θα υπάρχει.
Λ. Χαψιάδης: Θέμη πέρα απ΄ αυτά ο Σ. Καζαντζίδης θεωρούσε ότι είσαι ο καλύτερος τραγουδιστής της γενιάς σου και σου πω και έναν ακόμα λόγο που σ΄ αγαπούσε, γιατί δεν είχες πουλήσει την ψυχή σου στην καριέρα σου.
Θ. Αδαμαντίδης: Ποτέ δεν το έχω κάνει αυτό.
Λ. Χαψιάδης: Εγώ επειδή θεωρώ ότι είσαι πολύ μεγάλος τραγουδιστής και το αποδεικνύεις κάθε φορά όταν λαμβάνεις μέρος σε κάποια εκπομπή. Δηλαδή προχθές που σε άκουσα το May Way» του Frank Sinatra, θυμάσαι τι μήνυμα σου έστειλα;; Θέμη πάρτους τα σώβρακα, είσαι ο πρώτος.
Θ. Αδαμαντίδης: Υπάρχουν και άλλες φωνές όπως: Ο Π. Τερζής, Ζ. Μελάς και πολλοί άλλοι λαϊκοί τραγουδιστές που τους σέβομαι, τους εκτιμώ, αλλά είναι φίλοι μου και θέλω πάντα να δουλεύω μαζί τους.
Ν. Βάνης: Πάντως Θέμη έχεις σπάσει το κατεστημένο στο λαϊκό τραγούδι και τώρα όλοι θέλουν να κάνουν συνεργασία μαζί σου. Εγώ διαπιστώνω καθημερινά συζητώντας με πολλούς καλλιτέχνες. Έχει αλλάξει άρδην η διασκέδαση και ιδίως το λαϊκό τραγούδι υπέρ σου, γιατί υπήρχαν αντιρρήσεις παλαιότερα.
Λ. Χαψιάδης: Γιατί αρχίζει και ξεκαθαρίζει το σιτάρι από την φύρα.
Θ. Αδαμαντίδης: Πέρασαν κάποια χρόνια για μένα δεν ξέρω πώς να το πω, αδράνειας, εκτοπισμού, αισθανόμουν και εγώ λιγάκι ότι μ΄ έχουν από την απ΄ έξω, αλλά δεν έσκασα γι΄ αυτό, γιατί και τις αιτίες γνώριζα και τους λόγους και πως δουλεύει το σύστημα. Εγώ απλά περίμενα και ήλθε κάποια στιγμή που με δέχθηκε το κύκλωμα όπως είμαι και γι΄ αυτό που είμαι. Για τον καθένα υπάρχει ο χρόνος του, ο καιρός του.
Ν. Βάνης: Πραγματικά Θέμη είσαι ο μεγαλύτερος τραγουδιστής. Αρχίζουν ορισμένοι από το σύστημα των τραγουδιστών και των νυχτερινών κέντρων να δέχονται πλέον την αξία σου.
Θ. Αδαμαντίδης: Όχι, υπάρχουν και άλλοι. Ο καθένας έχει την αξία του. Νομίζω ότι η Ελλάδα αγαπά τόσο πολύ το λαϊκό τραγούδι, που υπάρχει για όλους μια πρώτη θέση. Φυσικά αυτοί που αξίζουν και έτσι θα πρέπει να δικαιώνονται που πραγματικά το αξίζουν.
Λ. Χαψιάδης: Θέμη δεν θέλω να σε καθυστερήσουμε από τον πρόβα, γιατί ξεκινάς την Παρασκευή. Θ. Αδαμαντίδης: Ότι υπόθηκε και ότι πρόκειται να υποθεί για τον Λευτέρη και τον Στέλιο, που αγαπώ τόσο πολύ, είναι σαν να τα ακούω και εγώ και σαν να ξέρω τι θα πείτε.
Ν. Βάνης: Θέμη θέλω να σ΄ ευχαριστήσω και να σε αποχαιρετίσω με ένα δικό σου τραγούδι το οποίο θέλω να το ακούσεις.
Θ. Αδαμαντίδης: Που το βρήκες αυτό Νίκο μου, θα σου το στείλω το τραγούδι, γιατί δεν το έχεις. Νάσαι καλά.
Λ. Χαψιάδης: Νάσαι καλά φίλε.
Θ. Αδαμαντίδης: Και εσείς παιδιά.
Ν. Βάνης: Λευτέρη πως βλέπεις το σημερινό τραγούδι;;
Λ. Χαψιάδης: Εάν πας κατευθείαν από τον Σ. Καζαντζίδη στο σημερινό τραγούδι πρέπει να σε πιάσει μελαγχολία. Δυστυχώς Νίκο σήμερα το τραγούδι δεν το ακούν, περισσότερο το βλέπουν. Τι φορά η τάδε τραγουδίστρια, ποιός μόδιστρος έραψε τα ρούχα της;; Γίνεται πολύς θόρυβος για πολλά πράγματα γύρω από το τραγούδι, αλλά αυτό απουσιάζει.
Ν. Βάνης: Γίνονται σχόλια που δεν έχουν σχέση με το τραγούδι.
Λ. Χαψιάδης: Δεν γίνονται σχόλια για την μουσική, τον στίχο και την ερμηνεία. Όταν υπάρχουν ειδικές εκπομπές που αναφέρονται στο τι έκανε ο τάδε τραγουδιστής, που ήταν, που πήγε, τι έφαγε, με ποιά τα έχει, ποιά είχε πριν απ΄ αυτήν;; Μόνο το τραγούδι απουσιάζει.
Δυστυχώς με πολύ μεγάλη θλίψη βλέπουμε να χτυπιέται αδυσώπητα το λαϊκό τραγούδι και προωθείται ένα ξενόφερτο που δεν έχει σχέση η μουσική με την Ελλάδα. Οι στίχοι είναι πολλοί φθηνοί πια, ενώ παλιά στο λαϊκό τραγούδι συμμετείχαν ποιητές όπως ο Ελύτης, Σεφέρης, Ρίτσος, ο μεγάλος Λ. Παπαδόπουλος και τώρα ακούς ένα φθηνό στίχο, μια λέξη σλόγκαν που επαναλαμβάνεται.
Σαν παλαιότερος θα μου επιτρέψεις να πω μερικά πράγματα στους νέους τραγουδιστές. Να μην θαμπώνονται από τέτοια, βρήκα την λέξη, ή ένα μπιτάτο, καλό το τραγούδι. Αυτά θα σβήσουν κάποια στιγμή. Τα σημερινά τραγούδια βλέπεις δεν κρατούν πάνω από έξι μήνες. Εγώ είμαι τυχερός που έκανα κάποια τραγούδια, ακούσαμε πριν λίγο το ?Μία είναι η ουσία?. Αυτό το τραγούδι βγήκε το 1983 και επί 23 χρόνια παίζεται, σαν να είναι καινούργιο σουξέ.
Ν. Βάνης: Παίζεται και ακούγεται ακόμα.
Λ. Χαψιάδης: Δεν υπάρχει μαγαζί που να μην συμπεριλάβει στο Β΄ πρόγραμμα το “Μία είναι η ουσία”. Χθες πήγαμε μια βόλτα με τον φίλο Γ. Μποζίδη στο “Galla”, που είναι δικό του μαγαζί, είδα τα παιδιά τα οποία χάρηκαν που με γνώρισαν, ο Κ. Μικέλης, η Βιβή, με αντιμετώπισαν με ζεστασιά και τους είπα, ότι δεν θα πρέπει να ψάχνεται τραγούδια μπιτάτα, για να πείσετε, μένει πάντα το τραγούδι που έχει ψυχή και αίμα. Αυτό που το έχουν ντύσει με άλλα πράγματα σε έξι μήνες τελείωσε. Θα μου πεις είναι και μια εποχή που τα πάντα στηρίζονται στην διαφήμιση. Πολύ κακό έχει κάνει στο τραγούδι η τηλεόραση.
Ν. Βάνης: Νομίζω ότι έκανε το μεγαλύτερο κακό, το λέω αυτό συνέχεια.
Λ. Χαψιάδης: Είμαι εναντίον των Βίντεο κλιπ. Δηλαδή γιατί το δικό μου τραγούδι να μου το δείξεις σκηνοθέτη όπως θέλεις εσύ. Ενώ το Ραδιόφωνο έχει μια μαγεία.
Ν. Βάνης: Καμιά σχέση με την τηλεόραση.
Λ. Χαψιάδης: Το Ραδιόφωνο τ΄ ακούς και φαντάζεσαι το τραγούδι όπως το θέλεις εσύ. Ενώ η τηλεόραση σου λέει φανταστικά, έτσι θα το πεις το τραγούδι, δεν είναι όμως έτσι. Γι΄ αυτό σας συνιστώ να ακούτε Ραδιόφωνο και κυρίως τον φίλο μου τον Νίκο.
Ν. Βάνης: Σήμερα εάν ζούσε ο Σ. Καζαντζίδης μ΄αυτά που συμβαίνουν στο Ελληνικό τραγούδι πως θα αντιδρούσε;; Νομίζω ότι θα τον στεναχωρούσε αφάνταστα.
Λ. Χαψιάδης: Ο Σ. Καζαντζίδης δεν άκουγε τραγούδια, εάν καμιά φορά από σύμπτωση άκουγε κάτι μου έλεγε: Τι είναι αυτό;; Ποιά είναι αυτή η τραγουδίστρια;; Και εγώ του απαντούσε ότι αυτή είναι πρώτο όνομα στο τάδε μαγαζί. Που είναι αυτό το μαγαζί αναρωτιόταν;; Ήταν τελείως απληροφόρητος.
Ν. Βάνης: Νομίζω ότι θα ήταν καλύτερο γι΄ αυτόν.
Λ. Χαψιάδης: Ίσως να ήταν και πιο ευτυχισμένος που δεν τον ενδιέφερε να ακούσει τίποτα.
Ν. Βάνης: Τώρα φίλε μου Λευτέρη Χαψιάδη το στήνουν το παιχνίδι. Είναι λυπηρό αυτό που λέω.
Λ. Χαψιάδης: Κοίταξε Νίκο να τα πούμε έξω απ΄ τα δόντια. Αυτή την στιγμή την μεγαλύτερη ζημιά κάνουν οι αμόρφωτες αδελφές, οι ξετσίπωτες που έχουν καταλάβει την τηλεόραση, τις εφημερίδες, τα Ραδιόφωνα, τα περιοδικά και προωθούν ότι θέλουν αυτοί. Είσαι μέσα στο κύκλωμα τους, τα έχεις καλά μ΄ αυτούς προχωράς, ειδάλλως δεν κάνεις τίποτα.
Ν. Βάνης: Ο Στέλιος είχε παιδεία επάνω στο τραγούδι.
Λ. Χαψιάδης: Είχε φοβερό ένστικτο. Δεν είναι τυχαίο που βγήκε και μίλησε για τον Θ. Αδαμαντίδη. Λέμε εμείς με χαρά ότι Θέμη σ΄ ανακαλύψαμε, είσαι πρώτος, ο Στέλιος το είχε πει πριν από 15 χρόνια αυτό.
Ν. Βάνης: Τον αγαπούσε πολύ τον Θέμη ο Στέλιος.
Λ. Χαψιάδης: Τον αγαπούσε σαν φωνή, γιατί έλεγε ότι έχει καταπληκτικό όγκο, καθώς επίσης δεν ήταν παθιασμένος με την δουλειά του. Γιατί ο Θέμης είναι αυτοκαταστροφικός, δεν τον ενδιαφέρει να κάνει δίσκους. Είναι ένας μικρός Σ. Καζαντζίδης σαν χαρακτήρας, αλλά συγχρόνως είναι και μεγάλος τραγουδιστής.
Ν. Βάνης: Και τώρα η καλλιτεχνική του πορεία είναι συνεχώς ανοδική.
Λ. Χαψιάδης: Γιατί ίσως ωρίμασε καλλιτεχνικά. Εγώ δεν πάω σε κέντρα διασκέδασης. Θα πάω όμως στο δεύτερο πρόγραμμα του Θέμη, για να ακούσω τα λαϊκά του, στα οποία είναι καταπληκτικός. Πέρυσι το σχήμα Δ. Μητροπάνος, Θ. Αδαμαντίδης, Δ. Μπάσης, είχε μεγάλη επιτυχία.
Ν. Βάνης: Έσπασε ρεκόρ.
Λ. Χαψιάδης: Ήταν η έκπληξη του κόσμου, στο πόσο μεγάλος τραγουδιστής είναι ο Θ. Αδαμαντίδης. Τραγουδούσε το τραγούδι της Σ. Μπέλλου “Μ΄ αεροπλάνα και βαπόρια? και έπεφτε το μαγαζί.
Ν. Βάνης: Χθες συζητούσαμε Λευτέρη εκτός αέρα ότι τα παιδιά των καλλιτεχνών δεν μπορούν να φτάσουν τους πατεράδες τους.
Λ. Χαψιάδης: Αυτό είναι σίγουρο. Έχουν όμως και μια ατυχία, γιατί τους συνοδεύει πάντα η σύγκριση. Ήταν τόσο μεγάλοι οι πατεράδες τους που μοιραία γίνεται η σύγκριση. Κάποιοι απ΄ αυτούς όμως είναι καλοί. Εάν είχαν άλλο επίθετο θα πήγαιναν καλύτερα. Ναι μεν είναι εύκολη η πρόσβαση για να μπουν στο κύκλωμα, από εκεί και πέρα όμως θέλουν να κάνουν πολύ μεγάλα πράγματα, για να ξεχωρίσουν. Να σου πω κάτι Νίκο το τραγούδι, η καλλιτεχνία δεν είναι κληρονομικό δικαίωμα.
Ν. Βάνης: Τα σημερινά παιδιά του Γ. Πάριου, Α. Βαρδή, Σ. Διονυσίου, Μ. Μενιδιάτη, Σ. Κόκοτα και πολλών άλλων, έχουν καλλιτεχνική παιδεία, ή κάτι τους λείπει;;
Λ. Χαψιάδης: Τους ανοίγονται πιο εύκολα οι πόρτες στις δισκογραφικές εταιρείες, γιατί είναι οι πατεράδες τους, από εκεί και πέρα όμως αδικούνται, γιατί τους συνοδεύει το μεγάλο όνομα των πατεράδων τους.
Ν. Βάνης: Δηλαδή δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τους πατεράδες τους.
Λ. Χαψιάδης: Σίγουρα. Εδώ δεν μπορεί κάποιος να αντικαταστήσει τον Σ. Καζαντζίδη. Πόσοι Καζαντζήδες εμφανίστηκαν μέχρι τώρα;;
Ν. Βάνης: Πολλοί.
Λ. Χαψιάδης: Μπόρεσε κανένας να πει ότι αυτός είναι διάδοχος του σ. Καζαντζίδη;; Δεν πρέπει να συγκρίνεται κάποιος με τον Στέλιο, διότι είναι αναντικατάστατος, δεν μπαίνει σε μέτρα.
Ν. Βάνης: Μιλάμε πάντα από θέμα φωνής.
Λ. Χαψιάδης: Το κακό ποιο είναι, τον Σ. Καζαντζίδη δεν τον παίζουν τα Ραδιόφωνα, εκτός από κάποιους φανατικούς παραγωγούς, όπως είσαι και εσύ. Εάν δεις όμως κάποιες πρωινές εκπομπές, με λύπη διαπιστώνω ότι θέλουν να ακούν το ?Αγριολούλουδο? με τον Γ. Κότσιρα και όχι με τον Σ. Καζαντζίδη. Δεν έχω τίποτα προς θεού με τον Γ. Κότσιρα, γιατί είναι σεμνός καλλιτέχνης. Αλλά δεν είναι κρίμα να αγνοούν την ερμηνεία του Στέλιου.
Ν. Βάνης: Βεβαίως και είναι κρίμα. Γιατί όμως γίνεται αυτή η σύγκριση;;
Λ. Χαψιάδης: Εγώ πιστεύω Νίκο ότι είναι βαθιά πολιτικά τα θέματα. Στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης αποφασίστηκε όλοι οι λαοί να τρώνε το ίδιο φαγητό, να πίνουν όλοι Coca Cola και να ακούν το ίδιο τραγούδι. Το 1971 ο Κίσιγκερ σε ανύποπτο χρόνο είπε: ?Ότι εάν θέλετε να χτυπήσετε τους Έλληνες, χτυπήστε τον πολιτισμό τους.
Ν. Βάνης: Τον πολιτισμό, την γλώσσα, την θρησκεία και την οικογένεια.
Λ. Χαψιάδης: Ο πιο κοντινός πολιτισμός για τον Έλληνα είναι το τραγούδι. Μπήκαν το διάβρωσαν και ακούς ένα ντάμπα ? ντούμπα, άσε που επικρατούν οι ξένες λέξεις. Ευτυχώς που οι ρίζες μας είναι τόσο δυνατές και δεν σβήσαμε ακόμα.
Ν. Βάνης: Αυτό είναι λες;;
Λ. Χαψιάδης: Από το πρωί μέχρι το βράδυ η τηλεόραση και το Ραδιόφωνο προωθούν αυτό το είδος τραγουδιού, το λαϊκό τραγούδι όμως αντέχει ακόμα, αυτό σημαίνει πολλά. Δεν βλέπεις Νίκο ότι σε όλα τα νυχτερινά κέντρα στο Α΄ πρόγραμμα λένε όλα αυτά τα μπιτ ? χιτ. Σε ρωτώ λοιπόν διανοείται Β΄ πρόγραμμα χωρίς λαϊκά τραγούδια;; Είναι η τελευταία αντίσταση του Ελληνικού λαού.
Ν. Βάνης: Βλέπουμε ότι μόλις αρχίζει το λαϊκό ο κόσμος διασκεδάζει με την ψυχή τους και ιδίως η νεολαία μας. Κάποιοι όμως τραγουδιστές λένε ότι εάν δεν πούμε τέτοια τραγούδια, δεν θα μας παίζουν τα Ραδιόφωνα.
Λ. Χαψιάδης: Τα ραδιόφωνα ακολουθούν μια πολιτική να σβήσουν το λαϊκό τραγούδι. Εγώ το διαπίστωσα στην πράξη. Πριν από δύο χρόνια κάναμε ένα δίσκο με τον Χ. Νικολόπουλο με 11 τραγουδιστές, Π. Τερζή, Γλυκερία, Ε. Βιτάλη, Δ. Μητροπάνο, Α. Ρέμο, Γ. Μαργαρίτη, Μαριώ, Γ. Μαρίνο και δύο νέα παιδιά, κυκλοφόρησε από την Sony. Η ίδια η Sony τον σαμποτάρισε, να μην φτάσει στον κόσμο, για να δείξει ότι καλά κάνει και επιμένει σε κάποιο άλλο είδος τραγουδιού, γιατί τα λαϊκά τραγούδια δεν πωλούν.
Ν. Βάνης: Αληθεύει ότι κάποια εκπομπή που ήταν καλεσμένος ο Σ. Καζαντζίδης, ότι κόπηκε στον αέρα και αναφέρομαι επί εποχής Α. Παπανδρέου;;
Λ. Χαψιάδης: Όχι επί Α. Παπανδρέου, είχε γίνει πολύ πιο μπροστά στην εκπομπή “Ρεπόρτερ”, όπου ήταν προσκεκλημένος ο Στέλιος, επειδή δε έβριζε τους Εβραίους επενέβη η πρεσβεία και ζήτησε να κόψουν το Γ΄ μέρος και έτσι έγινε.
Ν. Βάνης: Τόσο πολύ λοιπόν επηρέαζε και τον ξένο παράγοντα;;;
Λ. Χαψιάδης: Εσύ τι πιστεύεις;; Εάν έβαζε υποψηφιότητα για βουλευτής δεν θα έβγαινε;;
Ν. Βάνης: Αναμφισβήτητα, εδώ βγαίνουν κάποιοι άσχετοι.
Λ. Χαψιάδης: Εδώ βγαίνουν τα τσόκαρα. Θέλω να σε παρακαλέσω να πάρουμε τηλέφωνο τον τραγουδιστή Χ. Παπαδόπουλο που έχει τρέλλα με τον Σ. Καζαντζίδη.
Ν. Βάνης: Χάρη με συγχωρείς που σε άφησα να περιμένεις, αλλά ο Λ. Χαψιάδης είναι ζωντανή ιστορία για το Ελληνικό τραγούδι.
Χ. Παπαδόπουλος: Δεν πειράζει. Ο κύριος Χαψιάδης είναι και το αγαπημένο παιδί του Σ. Καζαντζίδη όπως ξέρετε, είναι ο άνθρωπος που λάτρευε ο Στέλιος, τον είχε σαν παιδί του. Ο Λευτέρης έχει δώσει στον Στέλιο τα ωραιότερα τραγούδια.
Ν. Βάνης: Υπήρχε αλληλοσεβασμός.
Χ. Παπαδόπουλος: Τον Λευτέρη τον λάτρευε ο Στέλιος, γιατί δεν είχε παιδιά. Ήταν μέρα ? νύχτα μαζί στο σπίτι, μαζί έτρωγαν. Θέλω να ευχαριστήσω και τους ακροατές που μας ακούν.
Λ. Χαψιάδης: Ο Χ. Παπαδόπουλος έχει γνήσια λαϊκή φωνή, τον γνωρίζω πολλά χρόνια. Τότε που ξεκίνησα εγώ ο Χάρης τραγουδούσε. Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση ότι τραγουδούσε με την ψυχή του, είναι ένας πολύ καλός τραγουδιστής, είναι και Πόντιος.
Χ. Παπαδόπουλος: Α΄ ρε Λευτέρη να είχα την ψυχή σου. Εκεί οι Μακεδόνες πατριώτες που μας ακούν, είναι ωραίοι άνθρωποι , τους λατρεύω.
Λ. Χαψιάδης: Χάρη θυμάσαι που δούλευες με τον Μ. Αγγελόπουλο;;
Χ. Παπαδόπουλος: Αλλοίμονο, πως δεν το θυμάμαι.
Λ. Χαψιάδης: Έλεγε ο Αγγελόπουλος το κουμπαράκι μου ο Χαψιάδης.
Χ. Παπαδόπουλος: Ο αείμνηστος και μεγάλος Αγγελόπουλος σε λάτρευε καθώς και πολλοί άλλοι καλλιτέχνες όπως η Αλεξίου, ο Γ. Νταλάρας.
Λ. Χαψιάδης: Εσύ είσαι ο πιο στενός μου φίλος τον τελευταίο καιρό.
Χ. Παπαδόπουλος: Εκτός του ότι είσαι ένας μεγάλος στιχουργός, είσαι ωραίος και λεβέντης άνθρωπος.
Λ. Χαψιάδης: Θέλω να μου πεις εάν τα τρίγωνα Θεσ/νίκης, άρεσαν στον γιό σου.
Χ. Παπαδόπουλος: Βέβαια και σ΄ ευχαριστώ πολύ.
Λ. Χαψιάδης: Ξέρεις Νίκο εμείς οι Πόντιοι λέμε ο ένας τον άλλον ξάδερφε, ή κάποιον μεγαλύτερο θείο.
Ν. Βάνης: Χάρη τώρα που τραγουδάς;;
Χ. Παπαδόπουλος: Ήμουνα στην Ελβετία, πηγαίνω Γερμανία, Αμερική και κάνω συναυλίες.
Λ. Χαψιάδης: Τώρα θα κάνουμε και τον καινούργιο δίσκο.
Χ. Παπαδόπουλος: Δεν ξέρω πώς να σ΄ ευχαριστήσω Λευτέρη που μου δίνεις τραγούδια σου.
Λ. Χαψιάδης: Στον δίσκο αυτό θα έχουμε και ένα τραγούδι αφιερωμένο σε έναν άλλον λάτρη του Σ. Καζαντζίδη, τον Π. Γεραμάνη. Για πες το λίγο Χάρη ακαπέλα.
Χ. Παπαδόπουλος: “Καλό ταξίδι Πάνο μου και όταν θα δει στον Στέλιο, πες του πως του έχουμε προσκέφαλο ευαγγέλιο”
Ν. Βάνης: Χάρη είσαι φοβερός.
Χ. Παπαδόπουλος: Παρ΄ όλο που είμαι και στον δρόμο.
Ν. Βάνης: Σε καλώ όποτε το θελήσεις να έλθεις στην Θεσ/νίκη στην εκπομπή μου.
Χ. Παπαδόπουλος: Θα χαρώ πάρα πολύ και σ΄ ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Λ. Χαψιάδης: Θα τον φέρω εγώ και μετά θα πάμε στον χωριό του στην Δράμα.
Χ. Παπαδόπουλος: Σίγουρα θα πάμε. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά για μένα να έλθω στο σταθμό σας, να είμαστε μαζί με τον Λευτέρη τον μεγάλο αυτόν στιχουργό, για να πούμε ότι θέλετε. Θα σας πω κάτι που ίσως να μην το γνωρίζετε, πηγαίνω και τραγουδώ στους συλλόγους του Σ. Καζαντζίδη
Λ. Χαψιάδης: Ναι, αυτό το λέγαμε για τους συλλόγους του Σ. Καζαντζίδη Χάρη.
Χ. Παπαδόπουλος: Έχω κάνει και ένα CD το γνωρίζει ο Λευτέρης.
Ν. Βάνης: Πρέπει να μου το φέρεις Χάρη.
Χ. Παπαδόπουλος: Βεβαίως και θα σου το φέρω. Επίσης ετοιμάζω και τα καινούργια μου τραγούδια με τον Λ. Χαψιάδη, οπότε θα τα ακούσετε και αυτά.
Ν. Βάνης: Και εγώ από την πλευρά μου φίλε μου Χάρη θα σε βοηθήσω όσο μπορώ, μια και είσαι επιστήθιος φίλος του Λ. Χαψιάδη, τον οποίον γνωρίζω χρόνια και αγαπώ πολύ.
Χ. Παπαδόπουλος: Να είσαι καλά που κάλεσες τον Λευτέρη και πήρες και εμένα στο τηλέφωνο, Θέλω να χαιρετήσω όλους τους ακροατές που μας ακούν.
Ν. Βάνης: Χάρη θέλω να μου πεις λίγα λόγια για τον άνθρωπο και καλλιτέχνη Σ. Καζαντζίδη.
Χ. Παπαδόπουλος: Ο Σ. Καζαντζίδης ήταν ένας γνήσιος άνθρωπος, ένας μπεσαλής, τίμιος και αγνός. Ήθελε τον Χριστιανισμό και την Ελλάδα πάνω απ΄ όλα. Τα τραγούδια του μιλούσαν πάντα για την μάνα, την οικογένεια, μακριά από τα ναρκωτικά. Εμείς που τον ζήσαμε γνωρίζουμε πόσο καλός ήταν, βοηθούσε τον κόσμο. Εάν σου πω πόσα καλά έχει κάνει, θα χρειαστούμε δύο ημέρες, αλλά δεν ήθελε να ακούγονται. Εγώ πήγα για τον Σ. Καζαντζίδη και μάζεψα 40.000.000 δραχμές και τα δώσαμε σε ίδρυμα, τα ξέρει και ο Λευτέρης. Επίσης είχε βοηθήσει πάρα πολλούς φτωχούς.
Ν. Βάνης: Αυτό το φιλανθρωπικό έργο του φίλε μου Χάρη δεν έχει ακουστεί.
Λ. Χαψιάδης: Χάρη κάτσε καλά, θα σηκωθεί ο Στέλιος από το μνήμα και θα σε κυνηγά, που τα λες.
Χ. Παπαδόπουλος: Έχεις δίκιο Λευτέρη, αλλά θα πρέπει να ακούγονται και κάποια πράγματα που έκανε.
Λ. Χαψιάδης: Δεν ήθελε ο Στέλιος να ακούγονται. Ας το σεβαστούμε όλοι αυτό.
Ν. Βάνης: Αληθεύει ότι βοηθούσε ορφανά παιδιά;;
Χ. Παπαδόπουλος: Δεν έδινε μόνο σε ορφανά, αλλά και σε ηλικιωμένους ανθρώπους, σε οικογένειες. Ήταν ψυχούλα, τέτοιοι άνθρωποι σπανίζουν. Υπάρχουν τόσοι καλλιτέχνες που βγάζουν δις και δεν δίνουν φράγκο σε έναν φτωχό.
Λ. Χαψιάδης: Θυμάσαι Χάρη σε μια εκπομπή του Σκάϊ είχε πει στου δημοσιογράφους ότι σας παρακαλώ τώρα στις γιορτές μην δείχνετε ζαχαροπλαστεία, μαγαζιά με παιχνίδια, γιατί υπάρχουν και παιδιά που δεν θα φάνε ούτε ένα γλυκό, δεν θα πάρουν ούτε ένα παιχνίδι.
Χ. Παπαδόπουλος: Εσύ Λευτέρη έζησες 18 χρόνια στο εξοχικό μαζί του, πρωί, μεσημέρι, βράδυ, ψαρεύατε, γράφατε. Ήταν άνθρωπος που έδινε την ψυχή του, για τον εαυτό του δεν κρατούσε τίποτα.
Ν. Βάνης: Πικράθηκα πολύ ακούγοντας σε ένα Ραδιόφωνο τον Ν. Σφακιανάκη να λέει ο Στέλιος ότι δεν ήξερε από ορθοφωνία.
Λ. Χαψιάδης: Είχε πει μια χαζομάρα ότι ο Σ. Καζαντζίδης δεν είναι μεγάλος τραγουδιστής, γιατί αλλιώς τραγουδά και αλλιώς μιλά.
Ν. Βάνης: Αυτό λέω.
Χ. Παπαδόπουλος: Για όνομα του θεού και της Παναγίας, είπε τέτοιο πράγμα αυτό το παιδί. Όταν μιλάμε για τον Στέλιο όλος ο πλανήτης υποκλινόταν. Ήταν τιμή της Ελλάδας που είχε ένα τέτοιο τραγουδιστή.
Λ. Χαψιάδης: Χάρη όταν ο θεός Σ. Καζαντζίδης τραγουδά, οι κοινοί θνητοί σιωπούν και ακούν.
Χ. Παπαδόπουλος: Έτσι ακριβώς είναι Λευτέρη, αφού το λες εσύ ένας μεγάλος στιχουργός, που του έχεις δώσει τόσα σουξέ και έχεις ζήσει μαζί του. Και εγώ όμως τον έζησα, γι΄ αυτό και λέμε την αλήθεια. Τώρα τι να πει ο Ν. Σφακιανάκης.
Λ. Χαψιάδης: Χάρη να μην σε κρατάμε άλλο, φιλιά στον γιό σου τον Νικόλα.
Ν. Βάνης: Χάρη σε περιμένουμε εδώ να έλθεις για να τα πούμε από κοντά.
Χ. Παπαδόπουλος: Σ΄ ευχαριστώ. Θα χαρώ πολύ να έλθω στην εκπομπή σου. Φιλιά σε όλους τους ακροατές σου και σε σένα Λευτέρη, πάντα να γράφει επιτυχίες.
Ν. Βάνης: Θέλω να ακούσουμε Λευτέρη το “Κουτούκι του Γιαβρί” με την Κ. Στανίση.
Λ. Χαψιάδης: θα μου επιτρέψεις να το αφιερώσω σε μια τραγουδίστρια την Γεωργία Δήμου, που την γνώρισα εδώ, κάνει τα πρώτα της βήματα στο τραγούδι. Είμαι ευχαριστημένος μαζί της γιατί αγαπά τα καλά τραγούδια.
Ν. Βάνης: Λευτέρη θέλω να σ΄ ευχαριστήσω που ήσουν εδώ μαζί μας στην εκπομπή Ελληνικό Φαινόμενο.
Λ. Χαψιάδης: Και εγώ σ΄ ευχαριστώ πολύ, χάρηκα που σε είδα μετά από κάποια χρόνια.
Ν. Βάνης: Θέλω να μου υποσχεθείς ότι θα ξαναέλθεις.
Λ. Χαψιάδης: Σίγουρα θα ξαναέλθω, οργανωμένος με τα τραγούδια μου, για να τα μάθει ο κόσμος, γιατί πολλές φορές συναντώ ανθρώπους που ξέρουν τα περισσότερα τραγούδια, αλλά δεν γνωρίζουν εμένα. Εμείς οι στιχουργοί είμαστε από την σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, η φωτεινή είναι για τους τραγουδιστές και τα λεφτά.
Θέλω να σου πω Νίκο κάτι ανθρώπινο, να με θυμούνται κάθε χρόνο στην γιορτή μου, να με παίρνουν τηλέφωνο να μου πουν χρόνια πολλά. Όταν είχε ξεκινήσει, κάποια στιγμή στο στούντιο συνάντησα τον Τ. Μουσαφίρη ο οποίος είχε ακούσει τα τραγούδια μου και είναι από τους λίγους στιχουργούς και συνθέτες. Μου λέει λοιπόν: “Σε βλέπω ενθουσιασμένο και θέλω να σε προσγειώσω λίγο, να ξέρεις ότι εγώ στην γιορτή μου το τηλέφωνο το κλείνω” και εγώ του απαντώ, γιατί Τάκη;; Για να μην στεναχωριέμαι που δεν με παίρνουν οι τραγουδιστές να μου πουν χρόνια πολλά.
Ν. Βάνης: Σοφή κουβέντα είπε.
Λ. Χαψιάδης: Ήλθε λοιπόν η στιγμή που τα βρήκα μπροστά μου.
Ν. Βάνης: Λευτέρη υπάρχει μεγάλη αχαριστία από τους καλλιτέχνες. Εγώ το λέω και ας με ακούν.
Λ. Χαψιάδης: Εγώ δεν θέλω να πω ονόματα, αλλά μπορώ να αναφερθώ σε κάποιους όπως ο Αντύπας, που τον θεωρώ αδελφό μου εάν και δεν έχουμε κάνει πολλά τραγούδια μαζί.
Σου λέω με παράπονο ότι έπαθα έμφραγμα πριν από πέντε χρόνια και δεν το ήξερες. Όταν άνοιξα τα μάτι μου, είδα έναν τραγουδιστή που μόλις ξεκινούσε, του είχα δώσει δύο τραγούδια, τον Α. Μαντά, ένα καταπληκτικό παιδί από την Θεσ/νίκη, που μου έκανε εντύπωση η ανθρωπιά του. Ήταν ο μόνος που ήλθε να με δει.
Εμείς οι στιχουργοί Νίκο ζούμε με την χαρά του κόσμου. Βλέπω τα χαμόγελα κάποιων ανθρώπων που είναι ευχαριστημένοι που με γνώρισαν, ήξεραν όμως τα τραγούδια μου. Ενώ είναι πολλοί τραγουδιστές που δεν θέλουν να σε ξέρουν μετά την επιτυχία που τους έδωσες.
Ν. Βάνης: Λευτέρη σ΄ αποχαιρετώ με το “Μια είναι η ουσία”.
Λ. Χαψιάδης: Αυτό είναι το οικόσημο μου. Καλό βράδυ και στους ακροατές μας.
Το εξώφυλλο από το CD της MBI με τίτλο “Τ΄Αηδόνια του Πόντου” με τους αξέχαστους ερμηνευτές, Χρύσανθο, και Σ. Καζαντζίδη.
