6 χρόνια χωρίς τον Λάμπρο Παπαντωνίου
Ο Λάμπρος Παπαντωνίου που έφυγε από κοντά μας πριν έξι χρόνια, στις 28 Μαΐου 2009, ήταν ένας απ’ τους ανθρώπους που η γνωριμία μαζί τους άφηνε κάτι σημαντικό για να τον θυμάσαι. Αεικίνητος, δραστήριος, επίμονος, με μεγάλη καρδιά, αλλά κι ένα τεράστιο πάθος για την Ελλάδα, τίμησε για πολλά χρόνια το επάγγελμα του δημοσιογράφου στην Ουάσιγκτον.
Ηταν 64 χρονών όταν πέθανε έπειτα από σύντομη ασθένεια, άφησε πολλά πίσω του ατέλειωτα, αλλά άφησε κι ένα μεγάλο παράδειγμα προς μίμηση, για το πώς πρέπει να εργάζεται ο δημοσιογράφος, κατ’ ακρίβεια ο ανταποκριτής ελληνικού μέσου, σε μια χώρα με τη σημασία των ΗΠΑ. Η αμοιβή του ήταν πάντα μικρή, αλλά το έβλεπες ότι δεν τον ένοιαζε το χρήμα.
Κυνήγαγε την είδηση με μανία, δεν δίσταζε μπροστά σε προέδρους, πρωθυπουργούς, υπουργούς, δεν είχε διαφορά αν κάλυπτε ένα γεγονός στο Λευκό Οίκο, το Πεντάγωνο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ή σε μια κοινότητα Ελλήνων. Ή ακόμη στην ίδια τη γειτονιά του, που τότε ήταν αφροαμερικανική και για τους μαύρους ο Λάμπρος ήταν ξεχωριστός, αφού νοιάζονταν γι’ αυτούς κι έγραφε για τη φτώχεια, την εγκληματικότητα, τα ναρκωτικά και το AIDS που τους θέριζε.
Στο Λευκό Οίκο, το Πεντάγωνο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ήταν ο Mr. Lambros, o ανταποκριτής που τον σέβονταν, τον φοβόταν και που έκαναν επανειλημμένες συσκέψεις αναζητώντας μάταια τρόπους για να τον σταματήσουν.
Αλλά και στην Ελλάδα, στην μεγάλη κρίση των Ιμίων, τα ερωτήματά του έγιναν ενοχλητικά για την κυβέρνηση Σημίτη και κυρίως τον υπουργό Εξωτερικών, Θεόδωρο Πάγκαλο, ο οποίος μάλιστα σε μία συνέντευξη Τύπου στην Ουάσιγκτον τον είχε απειλήσει με χειροδικία.
Απολύθηκε από το ΑΠΕ διότι παρέμεινε ενοχλητικός και δεν συνεμορφώθην προς τις υποδείξεις. Υπέφερε οικονομικά, αλλά παρά το γεγονός ότι εργαζόταν με ελάχιστα χρήματα – στα περισσότερα μέσα ενημέρωσης, ιδίως τα επαρχιακά έστελνε δωρεάν τις ανταποκρίσεις – δεν μείωσε στο ελάχιστο την ένταση της δουλειάς του.
Είμαι υπερήφανος που εργάστηκα μαζί του πολλά χρόνια, από την «Πρωινή» κι αργότερα ήταν ανταποκριτής της Greek News στην Ουάσιγκτον, στέλνοντας στην εφημερίδα μας σημαντικές αναλύσεις για ελληνικά και διεθνή γεγονότα.
Αν ζούσε, στις 4 Ιουλίου θα γινόταν 70 χρονών.
Ο τάφος του βρίσκεται στη γενέτειρά του Μάνδρα της Ξάνθης και κάπου εκεί κοντά ο δήμος Αβδήρων δημιούργησε ένα άλσος που φέρει το όνομά του.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της πατρίδας του που τον σκεπάζει. Εμείς τον ευχαριστούμε γιατί το πέρασμά του από δίπλα μας άφησε πολλά για τον θυμούμαστε και να προσπαθούμε να μιμηθούμε.
Αποστόλης Ζουπανιώτης
greeknewsonline
O διπλωματικός ανταποκριτής διάφορων ελληνικών μέσων ενημέρωσης, για μισό αιώνα τουλάχιστον από την Αμερική οΛάμπρος Παπαντωνίου, με κίνδυνο την επαγγελματική του σταδιοδρομία, αλλά και την ίδια του την ζωή, χώθηκε βαθιά στα άδυτα της βιομηχανίας υγείας, ξεσκεπάζοντας τον μηχανισμό και τον τρόπο λειτουργίας δεκάδων ερευνητικών κέντρων που δραστηριοποιούνται ύστερα από σκοτεινές κυβερνητικές εντολές.
Οι επιστολές του Λάμπρου Παπαντωνίου με τις πιέσεις που ένιωθε από την πλευρά του αμερικάνικου ιατροφαρμακευτικού κατεστημένου ,στο βιβλίο με τίτλο “Θανάσιμες θεραπείες¨,του Πέτρου Αργυρίου
Ο Λάμπρος Παπαντωνίου, ο ανταποκριτής μας στην Ουάσινγκτον, ο περίφημος Mr. Lambros, πέθανε στις 28 Μαϊου του 2009 κάτω από ασαφείς συνθήκες νοσηλευόμενος σε νοσοκομείο των ΗΠΑ. Άνθρωπος γνήσιος, ορμητικός, ασυμβίβαστος, μαχητικός αποτέλεσε μια από τις λίγες ανεξάρτητες ελληνικές φωνές στις ΗΠΑ. Οι φίλοι του τον λάτρευαν για την ανοιχτή του καρδιά και ακόμη και οι πολέμιοι του σεβόντουσαν το θάρρος του και τον αδαμάντινο χαρακτήρα του.
Οι παρακάτω επιστολές προέρχονται από την προσωπική μας ηλεκτρονική αλληλογραφία και δεν είναι ορφανές. Υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι κοντά στον Λάμπρο που έλαβαν παρόμοιες επιστολές οι οποίες φωτογράφιζαν την ψυχολογική κατάσταση της τελευταίας περιόδου της ζωής του, κατάσταση που διαμορφώθηκε σε σχέση με τις πιέσεις που ένιωθε από την πλευρά του αμερικάνικου ιατροφαρμακευτικού κατεστημένου.
Να τονίσω πως δεν είμαι σε θέση να υιοθετήσω ή να απορρίψω τους ισχυρισμούς του Λάμπρου. Κάποιοι από αυτούς φαντάζουν εξαιρετικά υπερβολικοί και δεν έχω τα εργαλεία να τους επαληθεύσω ή να τους διαψεύσω. Κάποιοι άλλοι ίσως να οδηγούν όχι μόνο σε επισφαλή αλλά και σε επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία συμπεράσματα. Δεν μπορώ να γνωρίζω το τι ακριβώς ισχύει, αυτό το γνωρίζουν μοναχά τα πρόσωπα που αναφέρονται στις επίμαχες επιστολές.
Το μόνο που γνώριζα εγώ και όσοι ήταν κοντά του ήταν η αδιαπραγμάτευτη εντιμότητά του. Και σε αυτήν στοιχηματίζω.
Ακολουθούν οι επιστολές που περιέχονται στο βιβλίο μου “Θανάσιμες Θεραπείες”.
Οι επιστολές Παπαντωνίου
Α) 14 Νοέμβρη 2007:
«…Σ’ ευχαριστώ θερμά για τις πολύτιμες συμβουλές σου… Το μόνο που θέλω να προσθέσω είναι, πως έχουν γνώση οι φύλακες ,γιατί γνωρίζω πάρα πολύ καλά πλέον τους Αμερικανούς, ύστερα από την πολύχρονη παραμονή μου στην Ουάσιγκτον.
Ειλικρινά Πέτρο μου, και δεν εγώ δεν ξέρω πως να εξηγήσω τις αντιδράσεις των ανθρώπων του κατεστημένου του HIV/AIDS και στο πιο ανώτατο επίπεδο. Δεν ξέρω για ποιό λόγο είναι πανικοβλημένοι και έχουν στραφεί εναντίον μου. Θα χρειασθώ μέρες, για να σου εξηγήσω το τι περνάω αυτές τις μέρες, μετά την αντιπαράθεσή μου με τον Mark Dybul, στις 1 Νοεμβρίου. Για παράδειγμα, ενώ ο Dr. Robert Gallo μου διεμήνυσε, ότι δεν θέλει ούτε να με ξαναδεί στα μάτια, ούτε ν’ ακούσει για μένα.
Χθες, όμως, όλως αιφνιδίως, το γραφείο του, με μήνυμα κλάδου ελαίας, μου διεμήνυσε, ότι θέλει να μου παραχωρήσει από τηλεφώνου μα αποκλειστική συνέντευξη. Διευθετήθηκε να γίνει , την προσεχή Δευτέρα, 19 Νοεμβρίου, στις 10 το πρωί… Αλλά, αν μου κάνει επίθεση, να είσαι σίγουρος, ότι δεν πρόκειται να τον αφήσω αναπάντητο. Θα τον αρπάξω και ό,τι ήθελε προκύψει. Δεν είναι περίεργο, ότι όλοι αυτοί οι “μεγιστάνοι” ασχολούνται μαζί μου; Ποιός είμαι; Αυτή την φορά, δεν πρόκειται να μου ξεφύγει.
Εκείνος ο ανεκδιήγητος, John Moore, το βρετανόσκυλο, είχε την αναίδεια και το θράσος, να με απειλήσει. Τον ξέκοψα, όμως, παραχρήμα και τον κόλλησα στον τοίχο, σε σημείο που δεν θα τολμήσει ξανά να με ενοχλήσει. Μέχρι και ο ….. μου είπε να προσέχω, γιατί είναι πολύ επικίνδυνος!!!!!! Δεν φοβάμαι, Πέτρο μου, γιατί έχω μάθει, ότι πρόκειται για δολοφόνο, με όλα αυτά τα “φάρμακα” που εγκρίνει. ..
Πάντως, οι φουκαράδες οι μαύροι, που πεθαίνουν σαν τα κοτόπουλα από τα φάρμακα του AIDS, εδώ στην Ουάσιγκτον, είναι κατενθουσιασμένοι… και ελπίζουν.
Με πολλή εκτίμηση και φιλία,
Λάμπρος
—–Original Message—–
From: Lambrosthegreek@aol.com
To: Lambrosthegreek@aol.com
Sent: Wed, 14 Nov 2007 8:48 pm»
Β) 23 Νοέμβρη 2007:
«… Μετά τον διάλογό μου με Mark Dybul, στις 1 Νοεμβρίου, έχει πέσει πάνω μου όλο το κατεστημένο του «HIV/Aids» να με κατασπαράξει. Με πρώτο τον Robert Gallo, που μέχρι σήμερα με ενοχλεί συνέχεια, με τηλέφωνα και e-mails. Και μόλις φτάνει η ώρα να μιλήσουμε το αναβάλει, λέγοντας ότι είναι απασχολημένος…
… Είμαι αποφασισμένος για όλα. Έλληνας συνεργάτης του (Gallo), γιατρός (φαντάζομαι ο Παπαντωνίου αναφέρεται στον Παυλάκη που τον έχει αναφέρει σε άλλα mails του), μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι οι Robert Gallo και John Moore τηλεφώνησαν στο State Department και τους είπαν, την παγκόσμια μέρα του AIDS, 1 Δεκεμβρίου, να μη μου δώσουν το λόγο να ρωτήσω τον Dybul, ο οποίος θα παρουσιάσει το ετήσιο report, παρούσης και της Υπουργού Condoleezza Rice… Πάντως, μου προξενεί τεράστια εντύπωση ο πανικός του κατεστημένου, κάτι που δεν έγινε ποτέ μέχρι σήμερα…
Πέτρο μου, καλέ μου, φίλε. Τον τελευταίο λόγο σ’ αυτήν την άθλια ιστορία τον έχω στα χέρια μου. Γι’ αυτό και σου γράφω τόσο παθιασμένα… Θα σου το τσακίσω το αμερικάνικο intelligence, πάνω σε αυτή τη βρώμικη ιστορία. Αν μιλήσω, θα γίνει ανάσταση κυρίου. Αλλά θα με φάνε! Και εκεί οφείλεται όλος αυτός ο πανικός διότι όλα αυτά τα κτήνη και οι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου είναι συγκοινωνούντα δοχεία!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τους έχω πιάσει στα πράσα. Θα το κάνω, σε εύθετο χρόνο, ίσως από ευρωπαϊκή χώρα, έχοντας δίπλα μου επιστήμονες. Και ο Θεός βοηθός, Πέτρο μου!! Μπούχτισα από τις κηδείες των νέων μαύρων, εδώ στα γκέτο, στα κοινώς μαυράδικα, που τους πεθαίνουν σαν τα κοτόπουλα τα κοτόπουλα από τα θανατηφόρα φάρμακα του AIDS!!! Το 58% από δαύτους είναι υπό θεραπευτική αγωγή του πρωτοκόλλου Gallo. Ενώ όλοι οι πελάτες του, στην ταλαιπωρημένη γειτονική Βαλτιμόρη, που και αυτή έχει γίνει ένα απέραντο νεκροταφείο των μαύρων, ο κ Gallo είναι αυτός που ασκεί το «ιατρικό» του επάγγελμα, και προστρέχουν σε αυτόν, ως τελευταία σανίδα σωτηρίας. Αίσχος!!!!!!! Τρισάκις αίσχος!!!!!!
…
Με πολλή αγάπη.
Λάμπρος»
Γ) 3 Δεκεμβρίου 2007:
«…Είναι αυτό ακριβώς που επισημαίνεις, γι’ αυτό και επικρατεί ένα μεγάλο αλαλούμ στον επιστημονικό κόσμο… Μα και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο δρ. Robert Gallo, αποφεύγει όχι μόνο την αντιπαράθεση…
….και να σταματήσει (ο Gallo) τις διάφορες μηχανορραφίες χαμηλού επιπέδου εναντίον όλων εκείνων που διαφωνούν μαζί του…
… ήδη η επιστολή μου έχει φύγει με ερωτήσεις… και συμπεριέλαβα και τα όσα περίεργα μου είπαν στο τηλέφωνο, στις 29 Νοεμβρίου, ότι με τον ιό HIV ασχολείται το εκεί εργαστήριο του αμερικανικού πενταγώνου, ότι είναι classified και ότι δε θα δεχθούν απολύτως καμιά ερώτηση για τον HIV, παρά μόνο για εμβόλια και φάρμακα. Με αυτούς τους όρους και τις προϋποθέσεις θα πάω…
…Εκείνο που παρατηρώ, την τελευταία περίοδο Πέτρο μου, είναι πως σε όλο το κατεστημένο του HIV/AIDS επικρατεί μια περίεργη ανησυχία και αναστάτωση. O John Moore σήμερα πήγε να μου βγει με κόκκινο, με εκείνη την ανεπίτρεπτη και ανάγωγη συμπεριφορά του…
… Ο Gallo… ήδη μου διεμήνυσε 5 φορές την περασμένη εβδομάδα, πως θέλει να μου μιλήσει, αλλά τελικά δεν το έκανε. Δεν ξέρω το λόγο, παρά την προθυμία μου. Έχω την εντύπωση, χωρίς να είμαι ειδικός, ότι με το πέρασμα του χρόνου, χάνουν συνέχεια έδαφος, διότι ότι μας παρουσίασαν, μέχρι σήμερα, με το πέρασμα του χρόνου καταρρέει…
Με πολλή αγάπη
Λάμπρος»
agriazwa.blogspot.
