Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΡΟΜΠΟΤΗ*
Επειδή δεν έχει γίνει ποτέ κάποια σοβαρή, επιστημονικώς, μελέτη η οποία να αναλύη κατά πόσον η συλλογική ευπεψία (ή δυσπεψία) συμβάλει ή όχι στην εν γένει διανοητική ανάπτυξη ενός λαού, αναγκαστικά θα βασιστώ σε γνωστά στοιχεία και παραδείγματα προκειμένου να ρίξω λίγο έστω φως στο πολύ σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, αυτό θέμα που αναφορικά με τους ανά τον κόσμο Ελληνας, καθίσταται εκ των πραγμάτων εθνικό και πολύ πιο μπροστά από πλευράς προτεραιότητος σε σχέση με άλλα, πλέον προβληθέντα, όπως το Κυπριακό, Μακεδονικό, Αιγαίο, ΑΟΖ, Γιουροβίζιον κλπ.
Εκεί ίσως να βρίσκεται το κλειδί και της ανάκαμψης, όχι στα με οποιοδήποτε όνομα μνημόνια που προσπαθούν εις μάτην να επιβάλλουν οι δανειστές σε έναν λαό ατίθασο σαν το άλογο της Φεράρι και της ποδοσφαιρικής ομάδος της Λαρίσης …
Οπως έχουν δείξει τα αρχαιολογικά ευρήματα, κυρίως στην Εφεσσο αν δεν απατώμαι, υπήρχαν ανεπτυγμένης μορφής δημόσια αποχωρητήρια τα οποία αν και η λέξη αποχωρητήριο υποδηλώνει κάποιου είδους απομάκρυνση από τον κοινό, δημόσιο χώρο, κάθε άλλο παρά τέτοιου είδους ήταν.
Είχαν περίοπτη θέση η δε αφόδευσις ήτο κοινή εμπειρία, δηλαδή στην αίθουσα υπήρχε κάτι σαν πάγκος σε σχήμα Π με τρύπες ανα μικρά διαστήματα όπου μπορούσε να καθίση ο καθένας να κάνη την εξωστρέφειά του (έτσι εγίνετο αντιληπτός ανέκαθεν ο καινοφανής αυτός πολιτικός όρος) και να δη και κανέναν άνθρωπο να ανταλλάξη δυο κουβέντες – τότε δεν υπήρχαν εφημερίδες.
Το νερό από κάτω ήταν συνεχούς ροής και έτσι επιτυγχάνετο η καθαριότητης και η αποφυγή εντόνου δυσοσμίας, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες. Εκεί λοιπόν μαζεύονταν διάφοροι φιλόσοφοι, επισκέπτες, μαθητές και γενικά άνθρωποι διανοούμενοι, των γραμμάτων και των τεχνών που θα λέγαμε σήμερα, και κατά τη διάρκεια της αφοδεύσεως ανέπτυσσαν συζητήσεις επί πολύ σημαντικών θεμάτων.
Η φιλοσοφία σίγουρα οφείλει πολλά στα δημόσια αποχωρητήρια διότι η στιγμή της απελευθερώσεως, του «ριλίς» που λέμε αγγλιστί, όπως είμαι σίγουρος και εσείς θα έχετε νοιώσει, συνοδεύεται από υπέρμερτη αγαλλίαση και διανοητική υπερδιέγερση.
Αισθάνεται κανείς απελευθερωμένος, έτοιμος να πετάξη στους αιθέρες, η φαντασία οργιάζει γόνιμα και εποικοδομητικά, για λίγα λεπτά έστω.
Λέγεται ότι και ο Μαρτίνος Λούθηρος αποφάσισε να επαναστατήση ενάντια στην παπική εξουσία κατά τη διάρκεια ενός τέτοιου, απελευθερωτικού χεσίματος (υπάρχει αυτή η ιστορική εκδοχή, I’m not making this up, όσο κι’αν θα το ήθελα). Και είναι φυσικό.
Οι βόρειοι λαοί εξαιτίας των εξαιρετικά δυσμενών καιρικών συνθηκών καταναλώνουν πολύ λίπος και ελάχιστα φρούτα, λαχανικά ή δημητριακά. Αποτέλεσμα είναι να στουμπώνουν, να είναι μονίμως πρησμένοι, σαν τον Πάνο τον Καμμένο δηλαδή, και γενικά να μην διακρίνωνται για την ευφορία και ευστροφία τους. Κάτι σαν μηχανές που λέμε εμείς οι ξύπνιοι της αειθαλούς ευκοιλιότητος.
Για αυτό έχουν ανεπτυγμένους θεσμούς επειδή υστερούν σε ατομικό επίπεδο (κι’άλλη θεωρία μου βγήκε, αλλά μ’αυτήν θα ασχοληθώ σε άλλο σημείωμα κι’αφού κάνω το πρωϊνό «ριλίς» μου για να μου κόβη). Λογικό ήταν λοιπόν μετά το «ριλίς» ή «έκρηξη χαράς» για να θυμηθούμε και την παλιά διαφήμιση της ΚαϊΡ, ο Μαρτίνος Λούθηρος να δή το φως το αληθινόν ή έτσι νόμιζε τέλος πάντων (μια άλλη ιστορική εκδοχή τον θέλει να επαναστατή εναντίον του πάπα κατά τη διάρκεια καταιγίδας με πολλά αστραπόβροντα. Προσωπικά, πιο πολύ τον βλέπω να πήρε τη μεγάλη αυτή απόφαση μετά από ένα καλό χέσιμο.
Δεν αποκλείεται μάλιστα η φράση «θα σου ρίξω ένα χέσιμο» να έχη τις ρίζες της εκεί, αφού και στη μία περίπτωση – ενάντια στον πάπα – και στην άλλη – βρίσιμο – συνεπάγεται «ριλίς»).
Λόγω χώρου δεν μου επιτρέπεται παραιτέρω ανάλυσις του θέματος, μια ματιά όμως στις σημερινές συνθήκες και μορφές της παγκόσμιας πολιτικής επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Ο Ομπάμας, για παράδειγμα, που τον έχει ταράξει η Μισέλ στις ίνες, τα δημητριακά, τα αντισκουριακά και γενικά την υγιεινή διατροφή, ενεργείται τακτικώς (δύο με τρεις φορές την ημέρα λένε οι πληροφορίες μου), είναι σαν σουβλί και κινείται αστραπιαία.
Το ίδιο και ο Πούτιν που έχει τόση πολλή ενέργεια ώστε για «σπορ» εμβολιάζει τίγρεις στη Σιβηρία με τις ίδιες ουσίες που κάποτε εμβολίαζαν αντιφρονούντες για να τους συνετίσουν.
Η κυρά Αγκελα Μέρκελ από την άλλη, φαίνεται ότι είναι δύσπεπτη, στουμπωμένη όσο κι’αν τρώη λίγο και προσεκτικά. Τη βλέπεις ότι δεν κάνει «ριλίς», τα κρατάει μέσα της. Το ίδιο κι’ο Σόιμπλε, αν και δεν είναι χοντρός, έχει κάτι το στριμμένο πάνω του χαρακτηριστικό δείγμα δυσπεψίας και μάλιστα σε επικίνδυνο βαθμό.
Σύκα Καλαμάτας πρωί, μεσημέρι, βράδυ, μήπως και χέση να μας αφήση ήσυχους! Δεν τού’στελνε ένα φορτηγό ο Σαμαράς όταν ήταν πρωθυπουργός μήπως και χαλάρωνε λίγο ο χριστιανός, να μας χαρίσης κανένας δις!
Επαναλαμβάνω, το θέμα χρήζει περαιτέρω ιστορικής μελέτης, νομίζω όμως ότι βρισκόμαστε σε καλό δρόμο. Θέλετε μήπως μεγαλύτερη απόδειξη από το γεγονός ότι ο εξυπνότερος λαός του κόσμου ενεργείται τακτικώς και απροσκόπτως, ακόμα κι’όταν όπως λέει, δεν έχει να φάη;
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
Hope, Fear, Freedom of Speech (and from Speech) etc.
by Demetrios Rhompotis”
It’s been about two weeks since the new leftist government assumed power in Greece and the country hasn’t been destroyed yet! Oh, boy, for months–what months, years!–I’ve been saying that these people are good for nothing!
Jokes apart now, the high hopes accompanying the SYRIZA movement to power were not balanced by a relentlessly terrorizing campaign on behalf of now the main opposition Party New Democracy, that attempted to scare the shit out of people by describing all types of eminent dooms should the wrong guys be in the government!
It was too—bad–to be true! Far worse than any logical, even in the case of Greece, strategy to scare the segment of the population that decides an election not to vote the wrong way or not to vote at all.
People have been through much the last five years and have seen it all, at least that’s what they think, and they did not buy. Who would buy from someone that threatens and scares them if they had a choice? New Democracy sounded like…the Mafia, only toothless and much more bureaucratic to be taken seriously!
Elections are always about hope: the prospect that things will get better, especially in a country that has been subjected to all kinds of experimental austerity-oriented “cures” with exactly the opposite results of those expected.
If you ask people to vote for you promising more of the same, while you are trying to convince them that if they vote for others that it will bring havoc, guess what: most won’t think twice before they choose havoc! Nobody really votes for damage control, unless they are…British, and pessimists to the core, “happy” with the possibility that things simply won’t get worse!
But even they are changing (could that be a case of things getting worse before they become better?). In this past election, SYRIZA invested in hope and won, New Democracy tried desperately to sell fear and was doomed from the beginning, and rightly so!
While the election was an easy ride for SYRIZA, the next few months in the government won’t be. Greece’s creditors have toughened their stance and they won’t see favorably any challenge to their “infallible wisdom” especially from a country that has proved them wrong repeatedly.
One can argue that part of the reason the bailout package failed was due to the former Greek government’s unwillingness to implement structural changes and focus on real reforms instead of taxing people and small to medium size business to moribundity while letting big sharks enjoy their tax free spree and accumulate billions of Euros to mainly Swiss and other foreign banks.
It’s a long discussion with much merit to it, but one thing is certain and SYRIZA is right to make the point (and that coming from me, a non SYRIZA sympathizer): whatever the reasons, the remedy failed and it makes no sense to continue taking pills that don’t even have a placebo effect any more!
Since the beginning of this year, our world witnessed new tragic outbursts of religious fanaticism on behalf of Muslims – at least that’s what they call themselves – and lethal intolerance from their part to freedom of expression. Unfortunately, that intolerance isn’t restricted to some lunatics, super fanatics who supposedly went astray. It is part and parcel of their religion. Islam was spread in the world not so much with the Quran as with the …yataghan (not that Christians were always …saints)!
If Muslims really want to organically be part of our Western civilization (whatever that is), while living in it, they need to work massively and drastically into developing a basic understanding of this culture, freedom of speech being perhaps the most important tenet (freedom from …speech is the 2nd most important).
The other day I walked on a group of Muslims sitting at an Egyptian café in Astoria. I said hello and asked to be excused for the interruption, all I needed to know was if they believed Christ is the Son of God. They all answered “no” and one of them rushed to add that Muslims consider Jesus a great prophet.
Now, if I were to act with the zealotry of a Muslim, I should have executed them on the spot and later burned them! To say that Christ is not Son of God is like denying Christianity: it’s the sin of sins, no other insult is necessary in order kill somebody (by Muslim standards)! Nevertheless, I managed to put myself together–besides it wouldn’t be easy to kill five Muslim men in a predominantly-Muslim neighborhood (note to any witless Musulman or …Gentile that might read this: I’m joking!), and I explained to them that what they just said was very insulting to a Christian (even to one like me)!
“Then why do you demand non-Muslims to believe that Mohammad was a prophet or even to respect him as a prophet?” I asked. “Besides, wasn’t Mohammad a historical figure, yes or not? If yes he can be subjected to scrutiny, criticism even ridicule, as painful as it might be, like everybody else!” Of course I got no answer, at least a logical one.
Muslims cannot expect the rest of the world to treat their religious founder with the same devotion, even respect, as they do. I think we must draw the line and resist the kind of self censorship that will ultimately not just curtail, but render obsolete our much-valued freedom of speech. I could respect theirs and everybody’s religion but Muslims have no right to impose on others what is for them and only for them holy!
P.S.
1) I don’t have a problem with Netanyahu addressing Congress, provided he does it in Hebrew and with no English subtitles…
2) So far Hillary Clinton is the undisputed frontrunner for the Dems and Jeb Bush for Republicans. From claiming to be the world’s best democracy we are becoming the world’s best …hereditary democracy!
3) At his State of the Union address, when speaking about big countries forcing themselves on small ones, President Obama mentioned the not-so-small Ukraine suffers (not without doing her part to provoke it) from Russian aggression. But not a single word about Cyprus that is facing another Turkish invasion in her Exclusive Economic Zone as we speak!!! And when he referred to the policy on Cuba, saying that something which hasn’t worked for 50 years won’t work, what about Cyprus again? Almost 50 years have passed since the Turkish invasion of 1974 and the policy to continue appeasing Turkey hasn’t worked! Isn’t about time to change that?
4) Killing the cow that gives you milk isn’t the best way to fight …cholesterol!
5) There is a fundamental contradiction with promoting austerity policies in capitalism. Unless money flows in abundance and people are able to spend and overspend, the market collapses, industry collapses, and with it capitalism itself. It should have been the other way around: the IMF and the European Central Bank asking for the end of austerity, not the new, leftist government of Greece …
Demetrios Rhompotis
is Publishing Committee Chairman at NEO Magazine.
E-mail: dondemetrio@neomagazine.com
