Του Δημήτρη Ρομποτή*
Αφού κατασίγασε κάπως ο κουρνιαχτός από τον εκλογικό «θρίαμβο» του ΣΥΡΙΖΑ και τους πανηγυρισμούς των λαών της …Ευρώπης, έφτασε ο καιρός να καταθέσω και εγώ την παπαριά μου για να είναι η εικόνα πληρέστερη της πλήρους.
Οντως ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς κατήγαγε μεγάλη νίκη όσο κι’αν οι ειδικές συνθήκες υπό τις οποίες ανθρώθηκε και ήρθε στην εξουσία έπαιξαν ρόλο καταλύτη διαρκείας. Για ένα ετερόκλητο συνονθύλευμα «αγρίων» και «ήμερων» το να μείνη ενωμένο και να φτάση από το μπες-βγες στη Βουλή το 38% των ψήφων είναι επιτυχία πρώτου μεγέθους, την οποία ουδείς, ακόμη και με πλέον διεστραμένη της εμού φαντασίας, δύναται να αμφισβητήση.
Το «κόμμα» του κ. Τσίπρα έχει πλέον όχι απλώς εντολή, αλλά «μαντέιτ» που λέμε και στο Αμέρικα, για να προχωρήση με το πρόγραμμά του και να φέρη τα πάνω κάτω στην Ελλάδα, όπως έχει επαγγελθεί.
Ας ελπίσουμε ότι αυτού του είδους η ανατροπή που ευαγγελίζεται δεν θα είναι όπως η φούσκα του κ. Παπανδρέου περί «Δανίας του νότου», διότι κι’αυτό ως «τα πάνω-κάτω» είχε εννοηθεί, η αμείλικτη όμως πραγματικότης, της γεωγραφίας αν μη τί άλλο, μετατρέπει τέτοιου είδους όνειρα σε εφιάλτες …
Παρά το «ιζυ ράιντ» του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία από τον Ιούνιο και εντεύθεν, χάρη και στη «στοργική» φροντίδα της προηγουμένης συγκυβερνήσεως που έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της να διευκολύνη αυτή την πορεία, και παρά τη διάθεση ανοχής από μέρους ενός πολύ μεγαλύτερου ποσοστού του εκλογικού σώματος που από καλή πρόθεση έως και περιέργεια είναι διατεθειμένο να του δώση ένα «τσάνς», φοβάμαι ότι ο κ. Τσίπρας δεν θα έχη την αναγκαία πολυτέλεια της ήπιας προσαρμογής.
Σε κάθε νέα κυβέρνηση πρέπει να δίδεται μια περίοδος χάριτος ώστε να δοκιμάση διάφορα πράγματα, ενδεχομένως να κάνη και λάθη, προκειμένου να βρη τον δρόμο της για το συμφέρον το δικό της και της χώρας. Οι συνθήκες στην παρούσα φάση δεν επιτρέπουν κάτι τέτοιο. Η νέα συγκυβέρνηση έχει πέσει κατευθείαν στα βαθιά καθώς η χώρα είναι πάλι στριμωγμένη οικονομικά, τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο και η ανησυχία για το τί μέλλει γενέσθαι αχρηστεύει και τα καλύτερα αντικαταθλιπτικά.
Υπάρχουν επίσης οι εκκρεμότητες στην εξωτερική πολιτική, με τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσσίας, μια Τουρκία ο πρόεδρος της οποίας έχει καβαλήσει καλάμι και το παίζει μεγαλοπρεπής σουλτάνος, η εκτός ελέγχου λαθρομετανάστευση που το πολύ σε μια 20ετία αν συνεχιστή έτσι θα έχει κάνει την Ελλάδα μουσουλμανική χώρα και όλα τα συμπαρομαρτούντα. Εν πολλοίς ο κ. Τσίπρας έρχεται στην εξουσία όπως ο κ. Σημίτης πριν καμμιά 20αριά χρόνια, χωρίς να προλάβη να πάρη ανάσα! Αδικο; Ναί, αλλά έτσι είναι!
Δεν μου πέφτει λόγος να δώσω συμβουλές ούτε έχω διάθεση για κάτι τέτοιο, ποτέ δεν το κάνω άλλωστε από τον φόβο μήπως κάποιος τις ακολουθήσει! Ωστόσο, έχω κάθε δικαίωμα να πω τί θα ήθελα να δω από τη νέα συγκυβέρνηση για να διασκεδαστούν οι πολύ σοβαρές ανησυχίες μου και να μπορέσω να της δώσω «ψήφο ανοχής», αφού συνεργασία την έχω αποκλείσει για αισθητικούς κυρίως λόγους (όπως και για το ότι δεν τη χρειάζονται – ούτε εγώ όμως).
Κατά αρχάς, περισσότερη σοβαρότητα – όχι σοβαροφάνεια. Η κυβέρνηση να προβάλη ένα ήθος και ύφος που να δείχνη ότι σέβεται τον εαυτό της και τον κόσμο που ΔΕΝ την ψήφισε. Από προχτές είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων, όχι μόνο των ψηφοφόρων της. Από τα υπουργεία μέχρι την τελευταία υπηρεσία να περάση η γραμμή ότι το κράτος λειτουργεί για τους πολίτες του κι’όχι οι πολίτες για το κράτος.
Στο ίδιο μήκος κύμματος είναι επιτακτική ανάγκη «να επιβληθή» ένας αέρας αποτελεσματικότητας, δηλαδή να δοθή η δυνατότητα σε υπαλλήλους και λειτουργούς του κράτους να διεκπεραιώνουν υποθέσεις ώστε η ζωή να συνεχίζεται αντί «να στακάρη». Και προσοχή: όχι νέους πρασινοφρουρούς!
Αλοίμονο αν στον «επαναστατικό» τους οίστρο διάφοροι «αγωνιστές» εμφανιστούν ως κατά τόπους και κατά περίπτωση «κομισάριοι» από τους οποίους θα πρέπη να περάση ο καθένας για να πάρη από πιστοποιητικό μέχρι κωλοσφόγγι! Η τάση δυστυχώς υπάρχει και τα πρώτα δείγματα έκαναν την εμφάνισή τους πριν τις εκλογές. Αν ο κ. Τσίπρας αφήση αυτά τα ζιζάνια να μεγαλώσουν στο τέλος θα καταπιούν και τον ίδιο!
Στα πλαίσια της σοβαρότητας – όχι της σοβαροφάνειας, επαλαμβάνω – θα πρέπη τα συγκυβερνητικά στελέχη, ιδιαίτερα οι κοινοβουλευτικοί, να προσέξουν κάπως την αμφίεσή τους. Δεν είναι πλέον πλατεία και πεζοδρόμιο, τώρα βρίσκονται σε κανονικό …μπουρδέλο!
Υπ’αυτή την έννοια δήθεν ατημέλητες εμφανίσεις όπως κατά τη διάρκεια της ορκωμοσίας θα πρέπη να εκλείψουν διότι τα ψευτολαϊκίστικα κλισέ άντε να δουλέψουν κάποιες φορές, μετά γίνονται μπούμερανγκ. Ο κ. Σακελλαρίδης να κόψη τα μπλουτζήν κατά την τέλεση των καθηκόντων του. Μπορεί να νομίζη ότι είναι πιτσιρικάς ακόμα, αλλά είναι πλέον και κυβερνητικός εκπρόσωπος άρα δεν μπορεί να εμφανίζεται σα ρεντίκολο!
Οπως έλεγε και συμπαθών προς τον ΣΥΡΙΖΑ φίλος μου χτες, θα του άρεσε αν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας τους περίμενε για την ορκωμοσία με φόρμα γυμναστικής, όπως ο Φιδέλ Κάστρο; (Εδώ που τα λέμε, τί δεν θα έδινα να δω τον Παπούλια με φόρμα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.)
Στη μέθη του «θριάμβου» η συγκυβέρνηση δεν θα πρέπη να ξεχνά και ότι το συνολικό ποσοστό της φτάνει το περίπου 42% το οποίο όμως, αν λάβουμε το πάνω από 40% της αποχής υπόψη, πέφτει κάτω από 20% σε πραγματική ποσοστιαία δύναμη, άρα επιβάλλεται σεμνότης και πάλι σεμνότης!
Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, έχω ήδη διαπιστώσει πολλά στραβά με τη νέα συγκυβέρνηση, πολύ σοβαρότερα από τα θέματα εμφανίσεως και συμπεριφοράς, θεωρώ όμως ότι δεν είναι του παρόντος (έστω κι’αν ψοφάω για να αρχίσω). Ευχόμενος καλή επιτυχία με πάσα ειλικρίνεια, αναμένω δείγματα γραφής και τελώ αν αναμονή ευχάριστων εκπλήξεων …
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ:
1) Το Ποτάμι δεν μπορεί να το χωνέψη ότι έμεινε πίσω από τον Καμμένο και εκτός κυβερνήσεως! Τα στελέχη του συμπεριφέρονται σαν γκόμενες που τις έκλασαν …
2) Το παράκανε ο Σαμαράς εξαφανιζόμενος από το Μαξίμου (μαζί με τα σαπούνια και τα χαρτιά υγείας)! Πέραν από την αισθητική πλευρά υπάρχει και η εθνική, καθώς ο απερχόμενος πρωθυπουργός οφείλει να ενημερώση τον καινούργιο για ευαίσθητα θέματα ίσως και κρατικά μυστικά (αν και τέτοια δεν υφίστανται, πέραν από την κατανομή των μυστικών κονδυλίων). Ούτε επί γερμανικής κατοχής δεν γινόντανε αυτά τα πράγματα! Τελικά, να το θυμηθήτε, αυτό θα κοστίση περισσότερο στο όποιο πολιτικό μέλλον του Σαμαρά από τις άλλες μαλακίες που έχει κάνει!
3) Πολιτικός μηχανικός ο κ. Τσίπρας, λογικό ήταν να δώση πολιτικό όρκο. Για τα θρησκευτικά άφησε τον κ. Καμμένο που αποτελεί μετεμψύχωση του …αειμνήστου Καρατζαφέρη.
4) Πάει, χάλασε ο κόσμος! Δεν φτάνει που βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΙΟΝ έβγαλε σοκοφρέττα με …λευκή σοκολάτα!
5) Δεν μας έφταναν ο Χούλιο και το βλαστάρι του ο Ενρίκε Ιγκλέσιας, τώρα έχουμε και τον Παύλο (έτσι προφέρεται) Ιγκλέσιας των «Ποδέμος»! Καλά να πάθουν οι Ισπανοί, διότι οι πολιτικοί τους δεν έχαναν ευκαιρία να υπενθυμίζουν ότι η Ισπανία δεν είναι Ελλάδα. Τώρα με τους «Ποδέμος» φαίνεται ότι είναι και παραείναι!
