Του Δημήτρη Ρομποτή*
Καλά τα είπε ο Πρόεδρος Ομπάμα χτες το βράδυ κατά την ετήσια ομιλία του ενώπιον του Κογκρέσου (State of the Union Address) που αντιστοιχεί στην παρουσίαση του προϋπολογισμού και τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβερνήσεως εν Ελλάδι για όσους δεν γνωρίζουν τα εδώ θέσμια.
Ο τόνος της ομιλίας αλλά και το περιεχόμενο είχαν μια ισχυρή δόση αισιοδοξίας και ελπίδας, κάτι που είναι σημαντικό να εισπράττη πού και πού ο κόσμος από την ηγεσία του έστω κι’αν η πραγματικότητα άλλως έχει.Στην αμερικανική μα και την παγκόσμια εμπειρία δεν είναι λίγες οι φορές που μία ομιλία άλλαξε τον ρου της ιστορίας.
Μόλις προχτές γιορτάσαμε την Ημέρα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ του οποίου ο λόγος με κεντρικό θέμα «I have a dream» ακόμη συγκινεί και θα συγκινή γενιές Αμερικανών.
‘Η να θυμηθούμε τον Επιτάφιο του Περικλή που αποτελεί σημείο αναφοράς και έμπνευσης για κάθε πολίτη, ανεξαρτήτου χώρας. Βέβαια, η χτεσινή ομιλία του Ομπάμα, αν και κατά πολλούς η καλύτερη της προεδρίας του, δεν μπορεί να συγκριθή με τα δύο παραδείγματα που ανέφερα, είναι και οι συνθήκες διαφορετικές άλλωστε, ωστόσο ήταν στα πλαίσια εκείνα που πρέπει να είναι ο προεδρικός λόγος προς το έθνος!
Αντιλαμβάνομαι ότι για την Ελλάδα του απαθούς κυνισμού και του πληθωρικού εξυπναδακισμού αυτά είναι ψιλά γράμματα. Ο «πολιτικός» λόγος στη χώρα που καυχάται ότι γέννησε τη δημοκρατία θυμίζει σκύλους που γαυγίζουν (έτσι γίνεται αντιληπτή και η έννοια του κυνισμού εκεί), η δε προεκλογική περίοδος που διανύουμε βγάζει από τους «πρωταγωνιστές» έναν εαυτό που στο μέλλον και οι ίδιοι θα θυμούνται με αηδία αναπολώντας το κατάντημά τους, αν τους έχει μείνει καθόλου τσίπα…
Εν πάση περιπτώσει, δεν είχα σκοπό να κάνω συγκρίσεις στην πολιτική αγωγή ΗΠΑ-Ελλάδος και εδώ δεν πάμε πολύ καλύτερα άλλωστε, υπάρχουν όμως κάποιοι θεσμοί που διασφαλίζουν ως έναν βαθμό την κοσμιότητα και ευπρέπεια που ενδεχομένως να μην έχουν οι «λειτουργοί» τους. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ούτε αυτό …
Θα ήθελα να σταθώ σε δυο σημεία της προεδρικής ομιλίας επειδή θεωρώ ότι, εκ παραλείψεως έστω, σχετίζονται με ένα θέμα που μας αφορά άμεσα και θα έπρεπε να αφορά όλους όσους πιστεύουν ότι ο κόσμος δεν είναι ζούγκλα. Στη διακήρυξή του ότι οι μικρές χώρες δεν θα πρέπη να καταπιέζονται από τις μεγάλες (“We’re upholding the principle that bigger nations can’t bully the small), ο Πρόεδρος Ομπάμα έμεινε μόνο στην όχι και τόσο μικρή Ουκρανία που αντιμετωπίζει τη ρωσική επιθετικότητα.
Δεν είπε τίποτα για την Κύπρο που είναι θύμα μιας ακόμη τουρκικής εισβολής, στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της αυτή τη φορά, και που δέχεται πιέσεις από χώρες όπως οι ΗΠΑ να υποκύψη στον τουρκικό τσαμπουκά και να συρθή στις συνομιλίες οι οποίες θα σφραγίσουν και τυπικά τη διάλυσή της.
Κι’όταν είπε, σε άλλο σημείο, αναφορικά με την αμερικανική πολιτική στην Κούβα, ότι κάτι που δεν έχει δουλέψει 50 χρόνια δεν θα δουλέψη, πάλι παρέλειψε την περίπτωση της Κύπρου.
Σχεδόν 50 χρόνια έχουν περάσει από την τουρκική εισβολή του 1974 και η πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας δεν έχει αποδώσει. Και δεν αναρωτήθηκε μήπως έχη έρθει η στιγμή να αλλάξη αυτή η πολιτική! Κι’αφού υποσχέθηκε «να κυνηγήση» τους τρομοκράτες κι’αυτούς που τους υποστηρίζουν, δεν θα έπρεπε να τρίξη τα δόντια στην Τουρκία ή οποία τους χρηματοδοτεί και τους εξοπλίζει την ίδια στιγμή που πλημμυρίζει την Ευρώπη και πρώτα την Ελλάδα με χιλιάδες εξαθλιωμένους παράνομους μετανάστες εισπράττοντας δισεκατομμύρια δολάρια μέσω των λαθρεμπόρων και αποσταθεροποιώντας χώρες παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ;
Δεν είμαι αφελής, ξέρω ότι αυτές είναι ρητορικού χαρακτήρα ερωτήσεις για τις οποίες δεν θα πάρω καμμία απάντηση. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι τέτοιου είδους ερωτήματα δεν θα πρέπη να γίνωνται σε σταθερή βάση και ενδεχομένως να αποτελέσουν το πλαίσιο ενός νέου «αφηγήματος» (κακή μετάφραση του «νάρατιβ», όπως και το «έχω θέμα» της νεοελλαδικής …χαριτωδιπλωμένα άσχετης γλωσσικής ανεμελιάς) στην προσπάθεια να επαναθέσουμε το κυπριακό στο μόνο πραγματικό και πραγματιστικό πλαίσιο που μπορεί να έχη, αυτό της παράνομης εισβολής και κατοχής …
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ: Στην όντως καθυστερημένη θεσμικά και κοινωνικά Σαουδική Αραβία, κάτοχος ιστολογίου καταδικάστηκε σε δημόσιο φραγγέλωμα επειδή προσέβαλε τα “θεία”, όπως τα εννοούν οι εκεί μουλάδες. Στην “ελεύθερη” και “δημοκρατική” Ελλάδα ένας πιτσιρικάς που ονόμασε το ιστολόγιό του “Γέρων Πατσίτσιος” καταδικάστηκε μόνο σε 8μηνη φυλάκιση για τον ίδιο λόγο. Αυτό θα πη πολιτιστική ανωτερότητα και διαφορά κουλτούρας!
