«Είναι ιεροσυλία νά προσπαθούν νεαροί και ερασιτέχνες συνθέτες νά παραβάλλουν τον εαυτό τους μέ τα ιερά τέρατα του λαϊκού μας τραγουδιού Τσιτσάνη, Χατζιδακι, Θεοδωράκη. Είναι σαν νά μαλώνουν σε ξένο αχυρώνα. Και στο κάτω κάτω, το μέλλον τοϋ λαϊκού τραγουδιού δεν εξαρτάται από αυτούς τους νεανίες και τους άσχετους, αλλά από τον ίδιο τον λαό.
“Οσο υπάρχει λαός, θά υπάρχη και το λαικό τραγούδι ”
ταδέ έφει; ή λαϊκή στιχουργός Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
