Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης. Δημοσιογράφος – Συγγραφέας – Τουρκολόγος
Τα γεγονότα της Αθήνας τον Δεκέμβριο του 2008, η «Αραβική Άνοιξη» στην Τυνήσια, Λιβύη, Αίγυπτο και Συρία και τώρα τα γεγονότα της «λαϊκής εξέγερσης» στην Ουκρανία, (παλαιοτέρα είχαμε την «λαϊκή εξέγερση» ανατροπής του καθεστώτος στην Σερβία), όπως εξελίσσονται, προκαλούν υπόνοιες ότι μυστικές υπηρεσίες όπως η CIA, η Μ16, αλλά και η ισραηλινή MOSSAD, βρίσκονται πίσω από όλη αυτή την αλυσίδα των υποτιθέμενων «λαϊκών εξεγέρσεων».
Είναι χαρακτηριστικό ότι όλοι αυτοί οι «λαϊκοί επαναστάτες» χρησιμοποιούν τελευταίου τύπου μέσα αστικών συγκρούσεων από πολύ καλά οργανωμένες ομάδες, ειδικά εκπαιδευμένες και καθοδηγούμενες από καλά καλυπτόμενα άτομα.
Το βασικό κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των «εξεγέρσεων» είναι ότι οι υποτιθέμενοι εξεγερμένοι επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση ακόμα και ανατροπή κυβερνήσεων που είχαν εκδηλώσει πολιτικές αποδέσμευσης από τα δυτικά νεοαποικιακά συμφέροντα.
Αποκορύφωνα είναι τα τελευταία γεγονότα της Ουκρανίας, που άρχισαν όταν η νόμιμη ουκρανική κυβέρνηση αρνήθηκε να υπογράψει την υποταγή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, (βλέπε ευρωπαϊκή λαίλαπα ), έχοντας το προηγούμενο της λεηλασίας χωρών μελών της όπως η Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία και… δεν συμμαζεύεται.
Τα γεγονότα της Ουκρανίας μοιάζουν σε μεγάλο βαθμό, αν και υστερούν πολύ στην σφοδρότητα τους, με τα γεγονότα της Αθήνας του 2008.
Στην Ελλάδα υπήρχε τότε μια κυβέρνηση που ήθελε να αποσπάσει την χώρα από την ασφυκτική «αγκαλιά» της Δύσης και το «χειρότερο», ταυτίστηκε στα ενεργειακά της συμφέροντα με την Ρωσία. Αυτό ήταν το «θανάσιμο αμάρτημα» για μια χώρα που ήταν πάντα το εύκολο θύμα του ΝΑΤΟ και της αμερικανικής πολιτικής στην ευρύτερη περιοχή. Αυτό έπρεπε να το πληρώσει ακριβά.
Όσον αφορά την «Αραβική Άνοιξη» εδώ τα πράγματα ήταν πιο ξεκάθαρα καθώς οι δυτικές δυνάμεις δεν δίστασαν να επέμβουν φανερά και να ανατρέψουν το ανεξέλεγκτο καθεστώς του Μουαμάρ Καντάφι. Ο Καντάφι έκανε το τραγικό λάθος να μην κατανοήσει ότι η Αλ Κάϊντα και οι άλλες εξτρεμιστικές ισλαμικές οργανώσεις είχαν «κατασκευαστεί» από τους ίδιους του Αμερικανούς για να προσφέρουν το πρόσχημα στις διάφορες επεμβάσεις τους ανά τον κόσμο.
Η επιχείρηση όμως επιβολής ελεγχόμενων από την δύση ισλαμικών καθεστώτων και σε άλλες αραβικές χώρες, με την βίαιη ανατροπή των κοσμικών κυβερνήσεων, έκανε το λάθος να μην υπολογίσει την πραγματική λαϊκή αντίδραση αυτών των χωρών αλλά και των κυρίαρχων κοσμικών καθεστώτων. Έτσι το πείραμα απέτυχε παταγωδώς στην Αίγυπτο, ενώ στην Συρία είχε τα γνωστά αιματηρά αποτελέσματα.
Για την Ελλάδα και για την Κύπρο τα πράγματα ήταν πολύ πιο εύκολα. Και οι δυο αυτές χώρες του ελληνισμού ήταν ήδη «αλυσοδεμένες» από ένα προδοτικό πολιτικό κατεστημένο με το άρμα της ευρωπαϊκής τους εξόντωσης. Έπρεπε να υποταχτούν ολοκληρωτικά γιατί έτυχε να βρίσκονται στο «μάτι του κυκλώνα» που είναι τα τεράστια ενεργειακά κοιτάσματα της περιοχής μας.
Όσον αφορά την Τουρκία, εδώ τα πράγματα περιπλέκονται γιατί ο «εκλεκτός» των ΗΠΑ και της Δύσης που θα γίνονταν το πρότυπο για όλο τον ισλαμικό κόσμο, κάπου παρεννόησε τον ρόλο του και πίστεψε πως είναι ο ίδιος χαλίφης στην… θέση του χαλίφη. Αυτό προκαλεί και το τελευταίο μένος των δυτικών κατά του Ερντογάν.
Περιττό να προσθέσουμε ότι μια αστάθεια στην Τουρκία πάντα εγκυμονεί το κίνδυνο «θέρμων επιπτώσεων» προς την δική μας πλευρά.
Όλα αυτά δείχνουν πως ήδη έχει αρχίσει ένας μεγάλος πόλεμος και είμαστε μάρτυρες των πρώτων, δυστυχώς αιματηρών επεισοδίων του. Η Νέα Τάξη έχει οργανώσει καλά τα τελικά της σχέδια, αλλά επειδή είναι ανθρώπινα σχέδια, δεν απέφυγε τα λάθη.
Το μεγάλο λάθος της ήταν ότι δεν πρόβλεψε, όταν είχε την απόλυτη υπεροχή και κυριαρχία την δεκαετία του ενενήντα, την μεγάλη γιγάντωση της Ρωσίας που φέρει την σφραγίδα, «Βλαδίμηρος Πούτιν», καθώς και την οικονομική «έκρηξη» της Κίνας που μεταφράστηκε σε στρατοκρατική πρόκληση προς τις ΗΠΑ. Αυτά τα δύο δημιούργησαν ένα σοβαρό ανάχωμα στην παγκόσμια υποταγή.
Ποιο είναι το δικό μας συμφέρον και η δική μας πρόκληση;
Από τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους «συμμάχους» μας μέχρι σήμερα συσσωρεύσαμε ατέλειωτες εθνικές συμφορές. Πάντα μας πρόσφεραν ένα και μας έπαιρναν δέκα!Καταδίκασαν την χώρα μας στην ένδεια και στην οικονομική καταστροφή, ενώ παζαρεύουν χωρίς εμάς για εμάς και για τους ενεργειακούς θησαυρούς μας.
Υπάρχει όμως και το «αντίπαλο δέος» που συνδέετε και πνευματικά με την χώρα μας.
Στο χέρι μας είναι να αποφασίσουμε προς τα που μας συμφέρει να πάμε.
