Θεσσαλονίκη 1η Ιουλίου 2013
ΠΡΟΣ:
1) ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ κ. ΠΑΝ. ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟ και
2) Το ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΕΝΤΑΥΘΑ
ΑΝΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΑΙΤΗΣΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ
Της Αικατερίνης ΤΟΤΣΙΟΥ του Δημητρίου, κατοίκου Θεσσαλονίκης (οδός Μαγνησίας αριθμ.8).
______
Ι. ΒΡΑΧΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟ – ΕΞΩΔΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΚΑΙ ΚΡΙΣΕΙΣ.
1. Μετά από αίτησή μου χορηγήθηκε η υπ’αριθμ. 19354/2012 άδεια πλανοδίου εμπορίου.
Με την υπ’ αριθμ. 58220/4523/28.6.2012 απόφαση ανακλήθηκε η άδεια αυτή …”λόγω βεβαιωμένων παραβάσεων, ο αριθμός των οποίων υπερβαίνει τις τρεις”.
2. Τις πράξεις βεβαίωσης παραβάσεων της Δημοτικής Αστυνομίας του Δήμου Θεσσαλονίκης, προσέβαλα, ενώπιον του αρμοδίου Διοικητικού Δικαστηρίου Θεσσαλονίκης, νομίμως και εμπροθέσμως (Μονομελές Διοικητικό Πρωτοδικείο).
Ταυτόχρονα κατέθεσα στο αυτό Διοικητικό Δικαστήριο αίτηση αναστολής εκτέλεσης των πράξεων αυτών, εν όψει του αληθούς γεγονότος ότι η προσφυγή μου θα εκδικασθεί σε πολύ μεταγενέστερο χρόνο (αποτελεί πασίδηλο γεγονός ότι λόγω φόρτου εργασιών από τις εκκρεμείς υποθέσεις οι προσφυγές αυτές ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων, εκδικάζονται, κατά την συνήθη πορεία των πραγμάτων σε 4-5 χρόνια από την άσκησή τους) και η βλάβη που υφίσταμαι είναι ανεπανόρθωτη.
3. Η αίτηση αναστολής εκτέλεσης των προσβληθεισών πράξεων αυτών συζητήθηκε στις 27.6.2012 και εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 426/2012 απόφαση στις 12.12.2012, η οποία δέχθηκε την αίτηση και ανέστειλε την εκτέλεση των προσβληθεισών πράξεων βεβαίωσης παράβασης της Δημοτικής Αστυνομίας Θεσσαλονίκης μέχρι την δημοσίευση της οριστικής απόφασης επί της προσφυγής μου.
Στο σκεπτικό της απόφασης αυτής διαλαμβάνονται μεταξύ άλλων και τα εξής: “Η λήψη όμως σε βάρος της αιτούσης του μέτρου τούτου- δηλαδή της αναγκαστικής εκτέλεσης, θα προκαλέσει σ’ αυτήν, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, ανεπανόρθωτη βλάβη μη δυναμένη να αποκατασταθεί σε περίπτωση ευδοκιμήσεως της προσφυγής, όπως βασίμως ισχυρίζεται αυτή”.
4. Επισημαίνω ωσαύτως ότι τα όργανα της Δημοτικής Αστυνομίας κατά την βεβαίωση των “Παραβάσεων” αυτών διέπραξαν ποινικά αδικήματα (παράβαση καθήκοντος και παράνομης βίας άρθρ. 259 και 330 αντιστοίχως του Ποινικού Κώδικα), τόσο σε βάρος μου, όσο και σε βάρος του συζύγου μου, για τα οποία κατέθεσα σχετική έγκληση, και ήδη έχει ασκηθεί ποινική δίωξη μετά από την υπ’ αριθμ. 186/2012 διάταξη του Εισαγγελέως Εφετών Θεσσαλονίκης.
Η Εισαγγελική αυτή Διάταξη στο σκεπτικό της διαγορεύει μεταξύ των άλλων:
“Επίσης συνάγεται ότι τα αρμόδια όργανα της Δημοτικής Αστυνομίας Θεσσαλονίκης αυθαιρέτησαν και εφήρμοσαν τον νόμο, στις τρεις τουλάχιστον προανα-φερόμενες περιπτώσεις δηλ. στις περιπτώσεις για τις οποίες συντάχτηκαν οι υπ’ αριθ. 575/31 -5-2012 , 7652/2-6• 2012 και 578/7-6-2012 πράξεις βεβαίωσης παράβασης, κατά την βούληση τους ερμηνεύοντας στενά τις διατάξεις του και επέβαλαν πολλά και υπερβολικά μεγάλο διοικητικά πρόστιμα για το είδος της παράβασης, παραβιάζοντας την συνταγματικό κατοχυρωμένη αρχή της αναλογικότητας, οδηγώντας σε οικονομικό αφανισμό την πρώτη προσφεύγουσα αφού ναι μεν από το άρθ.1 παρ. 2 του ν. 2323/1991 προβλέπεται ότι «όποιος ασκεί υπαίθριο πλανόδιο εμπόριο επιτρέπεται να παραμείνει στάσιμος μόνο κατά την διάρκεια της συναλλαγής», όμως από την κοινή λογική συνάγεται ότι πλανόδιος έμπορος δεν σημαίνει κινούμενος αενάως, και ενίοτε σταθμεύων ώστε να υπάρχει η δυνατότητα συναλλαγής με διερχόμενους πελάτες.
Εξάλλου από την κοινή λογική συνάγεται ότι αυτός που λειτουργεί νόμιμα μια καντίνα ως υπαίθριος πλανόδιος έμπορος, δηλ. με άδεια από την αρμόδια αρχή και αφού συμμορφώνεται από τις διατάξεις των προαναφερόμενων νομοθετικών διατάξεων που μάλιστα είναι καταχωρημένες και στο στέλεχος της άδειας λειτουργίας της καντίνας, έχει δικαίωμα να περιφέρεται από περιοχή σε περιοχή, εντός των ορίων της επαγγελματικής του άδειας και να σταθμεύει σε χώρους όπου υπάρχουν άνθρωποι που θα μπορούσαν να καταναλώσουν τα προϊόντα του, χωρίς βεβαίως να εμποδίζει την κυκλοφορία των πεζών και των οχημάτων, αλλιώς δεν έχει νόημα η στάθμευση και η λειτουργία της καντίνας σε απομακρυσμένα μέρη και εκεί όπου δεν υπάρχουν άνθρωποι.
Η άποψη των ελεγκτικών οργάνων, όπως αυτή , -διατυπώνεται στις προαναφερόμενες τρεις πράξεις βεβαίωσης παράβασης, ότι δηλ. η πρώτη προσφεύγουσα ασκούσε κατά την άποψη τους στάσιμο εμπόριο(για το οποίο δεν είχε την σχετική άδεια), γιατί «διαπιστώθηκε ότι ήταν στο ίδιο σημείο» (βλ. την υπ’ αριθ. 7652/2-6-2012 πράξη βεβαίωσης παράβασης) ή γιατί διαπιστώθηκε ότι «ήταν στο ίδιο σημείο από τις 18:50 μέχρι την 21:30 που έγινε ο έλεγχος» (βλ. την υπ’ αριθ. 575/30-5-2012 πράξη βεβαίωσης παράβασης), είναι αυθαίρετη, αφού δεν τίθεται από τον νόμο κάποιο χρονικό όριο, από την παραβίαση του οποίου θα μπορούσε να συνάγει κανείς ότι ο πλανόδιος υπαίθριος έμπορος, ασκεί στάσιμο εμπόριο.
Πέρα από αυτά είναι γνωστό ότι ο κύκλος εργασιών και η εμπορική δραστηριότητα που ασκούν οι πλανόδιοι υπαίθριοι έμποροι στις καντίνες, λαμβανομένης υπόψη της τιμής των προϊόντων πού διαθέτουν, τα οποία δεν υπερβαίνουν τα ενάμιση με δύο ευρώ το καθένα από αυτά, είναι πάρα πολύ μικρή, και ως εκ τούτου, πολλά διοικητικά πρόστιμα, των χιλίων ευρώ το καθένα σε χρονικό διάστημα ενός περίπου μηνός, οδηγεί σε οικονομικό αφανισμό τον έμπορο και σε ουσιαστική αδυναμία να ασκήσει το επάγγελμα του”.
5. Σημειώνω ότι οι (3) τρεις βεβαιώσεις “παράβασης” που αναφέρονται ανωτέρω στην Εισαγγελική Διάταξη, είναι μεταξύ των προσβληθεισών και επομένως είναι έωλες και όμως αυτές αποτέλεσαν τον “λόγο” ανάκλησης της αδείας της καντίνας.
6. Επί περίπου ένα χρόνο η καντίνα μου παραμένει αδρανής με τις συνακόλουθες επαχθείς οικονομικά συνέπειες για μένα και την οικογένειά μου.Κατέθεσα σχετική αίτηση για την επαναχορήγηση αδείας, καθόσον ο λόγος για τον οποίο ανακλήθηκε ΔΕΝ υφίσταται και μάλιστα με δικαστικές κρίσεις όπως ανωτέρω παρατίθενται. Στις 18.6.2013 εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. πρωτ. 6080/52198/2013 απόφαση του αρμοδίου Αντιδημάρχου με την οποία απορρίφθηκε η αίτησή μου με την αιτιολογία: “ότι οι παραβάσεις εξακολουθούν να ισχύουν…” και την προφορική διευκρίνιση – όταν διαμαρτυρήθηκα – ότι ο πληρεξούσιος δικηγόρος μου “δεν έκανε καλά την δουλειά του” διότι δεν προσέβαλε την απόφαση ανάκλησης.
Η πραγματικότητα όμως ξεπερνάει τις νομικίστικες αιτιολογίες. Προσέβαλα τις πράξεις βεβαίωσης παράβασης, διότι δεν είχαν εκδοθεί συννόμως (ιδ. κρίση Εισαγγελέως Εφετών στην Διάταξή του). Η οικονομική μου δυνατότητα ΔΕΝ μου επέτρεπε ατέρμονες δίκες και δη στα Διοικητικά Δικαστήρια, όπου τα παράβολα είναι απαγορευτικά για την “οικονομική” μου κατάσταση, όπως βεβαιώνει και η απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου (παρ. 6, σελ. 8, υπ’ αριθμ. 426/2012 απόφαση του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης). Προσέβαλα τις πράξεις δηλαδή την αιτία για την οποία ανακλήθηκε η άδεια και νυν με δικαστική κρίση αυτές ΔΕΝ υφίστανται.
7) Ταυτόχρονα δηλαδή στις 18.6.2013 μου κοινοποιήθηκε έγγραφο (χωρίς αριθμό πρωτοκόλλου) υπογεγραμμένο από τον αυτό Αντιδήμαρχο επιχειρηματικότητας και Απασχόλησης με το οποίο με “ενημερώνει” ότι: “σχετικά με το θέμα σας ενημερώνουμε ότι σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. 677/2013 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, έχει χορηγηθεί άδεια για στάσιμο εμπόριο σε καντίνα στην πλατεία Τσιρογιάννη.
Επίσης, έχει χορηγηθεί στην εν λόγω επιχείρηση και άδεια ίδρυσης και λειτουργίας καταστήματος σύμφωνα με την νέα υγειονομική διάταξη” και ταύτα παρά το υπ’ αριθμ. πρωτ. 2672/14.6.2013 έγγραφο της 9ης Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκης και επίσης παρά το γεγονός ότι η καντίνα αυτή είχε τις ίδιες παραβάσεις με την ημετέρα και δη το αυτό χρονικό διάστημα. Σχετικές πρόσφατες (δηλαδή του Ιουνίου 2013) φωτογραφίες για την λειτουργία της καντίνας αυτής εγγύς του Λευκού Πύργου είναι στη διάθεση κάθε ενδιαφερομένου και εμπλεκομένου, αρμοδίου ή αναρμοδίου.
ΙΙ. Η ΑΔΙΚΙΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΛΟΓΟ ΑΙΤΗΜΑ ΜΟΥ
8. Μετά ταύτα αντί να αναφωνήσω “όμορφος κόσμος ηθικός αγγελικά πλασμένος”, αναρωτιέμαι αν στην περίπτωσή μου ισχύει το Σύνταγμα μας και δη στις διατάξεις των άρθρων 4 παρ.1 “οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου”, 5 παρ. 1 “Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας…” και 3 παρ. 1 “ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την Πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας”.
9. Η κατάσταση εμού και της οικογενείας μου λόγω της απόλυτης ανυπαρξίας εσόδων και των ληξιπροθέσμων οφειλών, όπως περιγράφονται στο σκεπτικό της απόφασης του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου θεσσαλονίκης και δη στις σελίδες 6, 7 και 8, είναι αφόρητη.
ΖΗΤΩ από το Δημοτικό Συμβούλιο να επανεξετάσει την περίτπωσή μου, να κατανοήσει την απόγνωσή μου, να εφαρμόσει τους κανόνες της χρηστής Διοίκησης, της επιείκειας της αναλογικότητας και κυρίως της ίσης μεταχείρισης και να μου χορηγήσει την άδεια της λειτουργίας της καντίνας, ώστε να αποφύγω περαιτέρω δοκιμασίες, στερήσεις και ενέργειες και δη μη αναστρέψιμες.
ΙΙΙ. ΕΚΚΛΗΣΗ ΚΑΙ ΚΡΑΥΓΗ προς τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου
Κε Πρόεδρε,
Με την εγνωσμένη ευαισθησία Σας να επιληφθείτε του ευλόγου αιτήματός μου, ώστε μετά από πολλά χρόνια μετανάστευσης εμού και της οικογενείας μου και επανόδου στην πατρίδα μας να μας επιτρέψετε να επιβιώσουμε, ώστε να μην οδηγηθούμε και πάλιν στην φυγή, στην μετανάστευση και στην καταστροφή.
ΖΗΤΑΩ ΙΣΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ. ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.
Με τιμή
Η αιτούσα
Επισυνάπτω στην παρούσα:
Φωτοαντίγραφα των επικαλουμένων δικογράφων(2).
Τα έγγραφα του Αντιδημάρχου τα έχετε.
