«ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ-ΣΚΟΠΙΑ» το τεχνητόν κρατίδιον των Σκοπίων, με το όνομα «Μακεδονία» ! Κρατικόν μόρφωμα με πλαστογραφημένην Ελληνικήν ονομασίαν, αληθινόν εξάμβλωμα από κάθε άποψιν. Δήλωσεις στης 13.4.2005 του Χρήστου Α. Σαρτζετάκη, Προέδρου της Δημοκρατίας (1985-1990) γέννημα και θρέμμα της βορείου Ελλάδος, αφού, με πατέρα μεν Κρητικόν (από τον ηρωικόν Κάντανον Χανίων), αλλά μητέρα γηγενή Μακεδόνισσαν (από το Σκλήθρον Φλωρίνης), γεννήθηκε ο ίδιος εις την Θεσσαλονίκην,
εσπούδασε και ανδρώθηκε και υπηρέτησε την Δικαιοσύνην εκεί, όπου και έζησε, εκτός συντόμων διαλειμμάτων, τις τέσσερεις πρώτες δεκαετίες του βίου του.
Ήτο λοιπόν επόμενον να διακατέχεται παιδιόθεν από ιδιαίτερη αγάπη και ηυξημένη ευαισθησία για την ιδιαιτέρα του αυτού Πατρίδα, την πολύπαθη Μακεδονία μας.
*** Το γειτονικόν μας κρατίδιον των Σκοπίων διεθνώς, δηλαδή εις τους διεθνείς οργανισμούς (Ο.Η.Ε. κλπ.), αναγνωρίζεται και υφίσταται αυτό το προσωρινόν όνομα «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» (F.Y.R.O.M.). αλλά αυτό διεκδικεί το και από του Συντάγματός του υιοθετηθέν κλοπιμαίον Ελληνικόν όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ενώ η Ελλάς ευλόγως αντιτίθεται ρητώς εις τοιαύτην ονομασίαν.
Συγκεκριμένως, το συγκληθέν από Κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1992 από τον τότε Πρόεδρον της Δημοκρατίας Κωνσταντίνον Καραμανλήν Συμβούλιον των Πολιτικών αρχηγών ομοφώνως απέκρουσε την χρήσιν από το γειτονικόν κρατίδιον του ελληνικού ονόματος “Μακεδονία” ή και παράγωγον του. Ο δε Ελληνισμός απανταχού της γης κατήλθεν αυθορμήτως κατά εκατομμύρια εις τους δρόμους και διεκήρυξεν εις μεγαλειώδεις και πρωτοφανείς συγκεντρώσεις, ότι δεν αποδέχεται τον σφετερισμόν από τους Σκοπιανούς των εθνικών Ελληνικών ονομάτων «Μακεδονία» και «Μακεδόνες».
Έτσι, επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου υπό την καθολικήν επιδοκιμασίαν του Ελληνικού λαού υπεβλήθη το 1993 οικονομικός αποκλεισμός («εμπάργκο») του γειτονικού κρατιδίου, δια να πειθαναγκασθεί αυτό και εγκαταλείψει την Ελληνικήν του ονομασίαν. Ο Αποκλεισμός όμως αυτός απέτυχε, διότι καταφώρως παρεβιάσθη από οικονομικούς παράγοντας, ιδίως της Βορείου Ελλάδος, οι οποίοι ασυστόλως τον παρεβίαζαν, διοχετεύοντες διάφορα προϊόντα (πετρέλαιον, κλπ.) προς το Σκοπιανό κρατίδιον ιδίως μέσω Βουλγαρίας. Εφανερώθη έτσι και εις την περίπτωσιν η αληθινή όψις του κεφαλαίου, το οποίον, ανεθνικόν κατά την φύσιν του, δεν διστάζει πολλές φορές να θυσιάζει και εθνικά συμφέροντα χάριν απλώς της ιδικής του κερδοφορίας.
Άλλά βεβαίως την επί του προκειμένου ευθύνην φέρει ακεραίως η τότε Κυβέρνησις, διότι, καίτοι εγνώριζε την εν λόγω παρανομίαν (: καταλύσεως της περί αποκλεισμού αποφάσεως), εν τούτοις την ανέχθη, καίτοι ώφειλε και ηδύνατο να την αποτρέψη. Απλούστατα ακολούθησεν ασυνεπή επί του προκειμένου πολιτικήν : Με τον αποκλεισμόν μέν, πολιτικήν ικανοποιήσεως του καθολικού λαϊκού φρονήματος∙ με την ανοχήν δε της ασυστόλου παραβιάσεως του αποκλεισμού, πολιτικήν ικανοποιήσεως όλων των μεγάλων αυτοκλήτων ξένων προστατών του Σκοπιανού κρατιδίου, χρησιμοποιούντων αυτό δια τα ιδικά των εις την ευρυτέραν περιοχήν συμφέροντα, περιλαμβάνοντα και αναδιάταξιν συνόρων.
Αλλά και από πλευράς αξιωματικής αντιπολιτεύσεως επερίσσευσε τότε ο ενδοτικός λόγος. Έτσι ο αρχηγός της Πρόεδρος της «Νέας Δημοκρατίας», τέως Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης προήλθεν εις την επονείδιστον δήλωσιν, ότι δεν θα πρέπει να μας ενοχλεί η οιαδήποτε ονομασία του Σκοπιανού κρατιδίου, διότι «σε 10 χρόνια ο λαός θά ξεχάσει το όνομα» ! Δήλωσις εθνικώς απαράδεκτος, αφού ουσιαστικώς απετέλει, προς ολόκληρον μεν τον Ελληνισμόν, σύστασιν πανεθνικής αμνησίας και απεμπολήσεως κυριωτάτου στοιχείου της εθνικής μας ψυχής και ιδιοσυστασίας, προς δε τους Σκοπιανούς πλαστογράφους της Ιστορίας, ενθάρρυνσιν όπως εμμείνουν εις τον σφετερισμόν των Ελληνικών ονομάτων «Μακεδονία» και «Μακεδόνες».
Φυσικά δεν υστέρησαν εις ενδοτικόν λόγον και τα δύο εις την Βουλήν κόμματα της άκρας άριστεράς (Κ.Κ.Ε. και Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου). Ευλόγως ! Διότι διακατέχονται από το πλέγμα της εθνοπροδοσίας του παρελθόντος των. Να μη λησμονείται, ότι το Κ.Κ.Ε. (από το οποίον απέρρευσε και ο Συνασπισμός), ήδη από της εποχής του μεσοπολέμου (της δεκαετίας 1920), είχε συμμορφωθή προς το σταλινικόν πρόσταγμα αυτονομήσεως της Μακεδονίας και συμπήξεως ιδιαιτέρου «Μακεδονικού κράτους», η δε εθνοπροδοτική ηγεσία του δεν εδίστασεν ακολούθως, ως πειθήνιος υπηρέτης των πανσλαβιστικών και σταλινικών επιδιώξεων, να επιδιώξη και ενόπλως την πραγματοποίησιν του προγράμματος αυτού : δι’ εξαπολύσεως του συμμοριτοπολέμου της περιόδου 1946-1949, οργανωθέντος, όπως και διεθνής «Επιτροπή ερεύνης του Ο.Η.Ε.» επιτοπίως τότε εργασθείσα διεπίστωσε και κατέγραψεν εις την εκθεσίν της, υπό των τότε κομμουνιστικών καθεστώτων των τριών βορείων γειτόνων μας ∙ συμμοριτοπολέμου, εις τον οποίον και ενέπλεξεν εξαπατηθέντας οπαδούς της και πλήθος βιαίως στρατολογηθέντων της υπαίθρου χώρας.
Αλλά τότε, σύσσωμον το έθνος, λειτουργούσης της Βουλής και με ομοφωνίαν όλων των πολιτικών κομμάτων, με μόνην εξαίρεσιν αυτήν του στασιάσαντος και δι’ αυτό εκτός νόμου τεθέντος Κ.Κ.Ε., ηγωνίσθη παρά το πλευρόν της δημοκρατικής του Κυβερνήσεως εθνικής συνεργασίας υπό την ηγεσίαν του αειμνήστου Αρχηγού του κόμματος των Φιλελευθέρων Θεμιστοκλέους Σοφούλη. και τα παιδιά της Ελλάδος με τους αγώνας και τας θυσίας των κατέστειλαν τον ξενόδουλον συμμοριτισμόν και έτσι απέτρεψαν την κομμουνιστικοποίησιν της Πατρίδος μας και τον εθνικόν και εδαφικόν μας ακρωτηριασμόν.
Είναι λοιπόν ολοφάνερον εν οψει των ανωτέρω αναμφισβητήτων ιστορικών γεγονότων, ότι το «Μακεδονικόν πρόβλημα» ασφαλώς δεν θα επεβίωνε και δεν θα υφίστατο σήμερον, ένα και πλέον αιώνα από της δημιουργίας του από εξωβαλκανικάς δυνάμεις χάριν ιδικών των αποκλειστικώς επιδιώξεων και συμφερόντων, εάν δεν εμεσολάβει η ανωτέρω εθνοπροδοτική πολιτεία του Κ.Κ.Ε. Το οποίον ουσιαστικώς και εμμένει ακόμη και σήμερον εις αυτήν, όταν διακηρύσση ότι η χρήσις του ονόματος «Μακεδονία» από τους Σκοπιανούς θα έχη δήθεν μόνον γεωγραφικήν σημασίαν, ενώ, όπως είναι πασίγνωστον, οι Σκοπιανοί με την χρήσιν του ονόματος αυτού εξακολουθητικώς και αυτοχαρακτηρίζονται οι ίδιοι ως «Μακεδόνες», διαλαλούντες διεθνώς, ότι αυτοί είναι οι απόγονοι των αχαίων Μακεδόνων (!), και δεν αποκρύπτουν με την παιδείαν, που δίδουν εις τα παιδιά των (σχολικά βιβλία, κλπ.), και την καθημερινήν των προπαγάνδαν, με τους κυκλοφορούντας χάρτας, κλπ., τας επεκτατικάς των διαθέσεις εις βάρος της πατρίδος μας, της Μακεδονίας μας «του Αιγαίου», όπως την αποκαλούν !
Παραλλήλως, προς μεταστροφήν του λαϊκού φρονήματος ήρχισε δημιουργούμενον βαθμηδόν ένα γενικώτερον κλίμα ενδοτισμού και συνθηκολογήσεως : δια ποικίλων δημοσιευμάτων, ασυστόλως παραποιούντων αναμφισβήτητα ιστορικά γεγονότα (όπως τα του επικού Μακεδονικού αγώνος της περιόδου 1904-1908)∙ κυρίως δε δια παραπλανητικόν και ανερματίστων εξιστορήσεων υπό πλήθους Μ.Μ.Ε.(εφημερίδων, περιοδικών, ραδιοτηλεοπτικών δικτύων), άδηλον πόθεν υποκινουμένων και χάριν τίνων. Υπό τοιούτο κλίμα και την εμφανή αποτυχίαν του ανωτέρω οικονομικού αποκλεισμού του Σκοπιανού κρατιδίου, η Κυβέρνησις του Ανδρέα Παπανδρέου τον Σεπτέμβριον του 1995 ετράπη, χωρίς προσχήματα πλέον, εις την οδόν της επαισχύντου συνθηκολογήσεως.
Πράγματι, τότε διά της λεγομένης ενδιαμέσου συμφωνίας της Νέας Υόρκης, κατεξηυτελίσθη κατά πρωτοφανή και μοναδικόν εις τα διεθνή διπλωματικά χρονικά τρόπον η Ελλάς, διότι, αρνουμένη να συμβληθή με τα Σκόπια υπό το μη αναγνωριζόμενον διεθνώς κλοπιμαίον όνομα των «Μακεδονία», εδέχθη να μη χρησιμοποιηθή εις την συμφωνίαν αυτήν ούτε το διεθνώς αναγνωριζόμενον και παρ’ ουδενός αμφισβητούμενον ιδικόν της όνομα «Ελλάς» !
Έτσι εξισώθησαν η υφισταμένη διεθνώς Ελλάς, συναινέσασα εις αφάνειαν, προς το μη διεθνώς ακόμη αναγνωριζόμενον Σκοπιανόν κρατίδιον, και μάλιστα υποκύψασα εκείνη εις τούτο ! Η τοιαύτη δε χωρίς ονομασίαν συμβαλλομένων, παρά μόνον με τας ενδείξεις 1ον μέρος και 2ον μέρος, διακρατικά μας με τα Σκόπια συμφωνία, ορισθείσα ως πενταετούς ισχύος, προέβλεπε, ότι η οριστική ονομασία του Σκοπιανού κρατιδίου από κοινού με την Ελλάδα θα συνεφωνείτο.
Είναι προφανές, ότι, εκτός του ανωτέρω εθνικού μας εξευτελισμού, και κατ’ ουσίαν η συμφωνία αυτή εσήμαινε τουλάχιστον μερικήν εγκατάλειψιν της Ελληνικής θέσεως. Διότι, εφ’ όσον αυτή παγίως μέχρι τότε συνίστατο μόνον εις άρνησιν αποδοχής της λέξεως «Μακεδονία» ή παραγώγων της δια το Σκοπιανόν κρατίδιον, οιαδήποτε άλλη ονομασία του δεν θα ήτο νοητόν να μας ενδιαφέρη, επομένως και δεν θα είχεν ανάγκην της ιδικής μας συγκαταθέσεως, ώστε να αποτελέση το αντικείμενον της εν λόγω συμφωνίας της Νέας Υόρκης.
Κατ’ ακολουθίαν, το εις αυτήν περί κοινής συμφωνίας δια την ονομασίαν του κρατιδίου λεγόμενα αποκτούν νόημα, μόνον εάν αφορούν, δηλαδή εάν πρόκειται να περιληφθή εις την μέλλουσαν αυτήν συμφωνίαν και η λέξις «Μακεδονία», είτε μόνη είτε εν συνθέσει, αφού αυτή μόνον μας αφορά και μόνον μας ενδιαφέρει. Άρα σιωπηρώς ή μερική έστω ( : συγκατάθεσις εις σύνθετον με την λέξιν «Μακεδονία» ονομασίαν ) συνθηκολόγησίς μας δια της εν λόγω ενδιαμέσου συμφωνίας της Νέας Υόρκης προανηγγέλθη …
Αλλά η συμφωνία αυτή του Σεπτεμβρίου 1995 δεν ενεργοποιήθη. Μετ’ ελαχίστους μήνας τον αδυνατούντα Πρωθυπουργόν Ανδρέαν Παπανδρέου αντικατέστησεν, από του Φεβρουαρίου 1996, ο Κωνσταντίνος Σημίτης, αι Κυβερνήσεις του οποίου έκτοτε ουσιαστικώς εγκατέλειψαν το θέμα. Έτσι η πενταετής προθεσμία της ισχύος της συμφωνίας παρήλθεν άπρακτος. Και μόνον επί των ημέρων της σημερινής Κυβερνήσεως ανεκινήθη τούτο, με στόχον την δια διμερών συνομιλίων Ελλάδος και Σκοπιανού κρατιδίου εξεύρεσιν κοινώς αποδεκτής δια την ονομασίαν αυτού λύσεως. Η όποία όμως προσκόπτει εις την απόλυτον αδιαλλαξίαν των Σκοπίων, τα οποία αμετακινήτως πλέον εμμένουν εις το κλοπιμαίον Ελληνικόν των όνομα «Μακεδονία».
Και το πράττουν αυτό οι Σκοπιανοί πανταχόθεν ενθαρρυνόμενοι. Διότι κατά τους ανωτέρω χρόνους της μακράς Ελληνικής απραξίας αρκετά κράτη ανά τον κόσμον ανεγνώρισαν το κρατίδιον υπό το κλοπιμαίον ονομά του «Μακεδονία». Προφανέστατα άλλοθεν, υπό μεγάλων δυνάμεων, υποκινούμενα και ενθαρρυνόμενα, διότι τα οιαδήποτε ιδικά των, των αναγνωρισάντων αυτών κρατών, συμφέροντα, ασήμαντα ή και ανύπαρκτα έναντι του μικροτάτου Σκοπιανού κρατιδίου, δεν θα το ωδήγει ποτέ εις παραβίασιν, με την αναγνώρισιν αυτήν, της διεθνούς νομιμότητος, αφού το κρατίδιον αυτό διεθνώς μόνον υπό το προσωρινόν όνομα «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» (F.Y.R.O.M.) υφίσταται και υπάρχει, και βεβαίως δεν θα ηγνόουν περιφρονητικώς δια τον Ο.Η.Ε. την ενώπιον αυτού εν εξελίξει διαδικασίαν εξευρέσεως δια συνομιλιών κοινώς αποδεκτής δια το κρατίδιον ονομασίας. Οι εξέχοντες όμως βιασταί της διεθνούς επί του προκειμένου νομιμότητος δεν ήργησαν να εμφανισθούν.
Έτσι προσφάτως και μεγάλαι δυνάμεις απεκαλύφθησαν : αι Η.Π.Α. με ρητήν αναγνώρισιν του κρατιδίου ως «Μακεδονίας», αλλά και η ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, ο καγκελλάριος της οποίας εις από κοινού μετά του Έλληνος Πρωθυπουργου εμφάνισίν του επανειλημμένως εμνημόνευσε το Σκοπιανόν κρατίδιον ως «Μακεδονίαν». Βεβαίως και αι μεγάλαι αυταί δυνάμεις δεν χαρίζονται επί του προκειμένου εις τους Σκοπιανούς∙ απλώς τους ιδικούς των σχεδιασμούς δια την περιοχήν και τα ιδικά των συμφέροντα με τας ανωτέρω ανομίας των υπηρετούν.
Έτσι, ως Προϊόν σκοτεινού παρασκηνίου, με αληθείς δράστας, διατάκτας η υποβολείς, τον Επίβουλον Ανθελληνικόν Σχεδιασμόν, εγεννήθη και η πρότασις του μεσολαβητού του αδυνάτου, κυρίως υπό των Η.Π.Α. κατευθυνομένου, Ο.Η.Ε. Μάθιου Νίμιτς, περί της ονομασίας «Δημοκρατία της Μακεδονίας-Σκόπια» δια το γειτονικόν μας κρατίδιον. Πρότασις, την οποίαν, όπως ανεκοινώθη, απεδέχθη η Ελληνική Κυβέρνησις ως «βάσιν» των διμερών μας με τα Σκόπια επί του θέματος συνομιλιών.
Εις την πρότασιν αυτήν αντετάχθη, – εν συνεχεία των όσων σχετικώς κατά καιρούς και επί των ημερών της Προεδρίας του και μετά την λέξιν αυτής δημοσίως επανειλημμένως διεκήρυξε, – ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Χρήστος Α. Σαρτζετάκης με σύντομον δημοσίαν Δήλωσίν του τις 13.4.2005. Δια της οποίας και τεκμηριωμένως καταδεικνύει, ότι τυχόν οριστική αποδοχή της προτάσεως Νίμιτς θα σημάνη την μεγαλυτέραν ανά τους αιώνας συμφοράν του Ελληνισμού∙ και υποδεικνύει την επιβαλλομένην επί του θέματος, μόνην εθνικώς αξιοπρεπή, τηρητέαν στάσιν μας.
Δια το εις την Δήλωσιν του Προέδρου μνημονευόμενον, ότι το 65 % των σημερινών κατοίκων του Σκοπιανού κρατιδίου είναι ελληνογενείς, ο αναγνώστης ημπορεί να ανατρέξη σχετικώς εις την μελέτην του Καθηγητού της εφηρμοσμένης Οικονομίας του Παντείου Πανεπιστημίου Σταύρου ΘΕΟΦΑΝΙΔΟΥ υπό τον τίτλον «Μία διαχρονική εκτίμηση του Ελληνογενούς πληθυσμού με βάση την μαθηματική προβολή κλπ» (ανακοίνωσις εις Πανελλαδικό Δημογραφικό Συνέδριο της Ελληνικής εταιρείας Δημογραφικών Μελετών, Αθήνα 19-20/11/1998) εις τον τόμον «Πληθυσμός και ανάπτυξη στην Ελλάδα, επιμέλεια Καθηγητού Γεωργίου Σιάμπου, Αθήνα 2003», σελ. 65 επ., ιδίως σελ. 71.-
Τας σχετικάς προς το «Μακεδονικόν» προηγουμένας παρεμβάσεις του Προέδρου ημπορεί ο αναγνώστης να αναζητήση εις άλλο σημείον της παρούσης ιστοσελίδος του, ιδίως εις το Μέρος Β΄ Προσανατολισμοί,
1. Ο Ελληνισμός, ύπό Ι) Η εθνική μας ιστορία, κεφάλαιον (γ) η Μακεδονία μας. εδώ ακολουθεί η ανωτέρω Δήλωσίς του τις 13.4.2005, έχουσα σημειωτέον αποστάλη από της εκδόσεώς της προς όλας σχεδόν τας Αθηναϊκάς εφημερίδας, και όχι μόνον.
ΕΘΝΙΚΩΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ Η ΠΡΟΤΑΣΙΣ ΜΑΘΙΟΥ ΝΙΜΙΤΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑΝ ΤΟΥ ΣΚΟΠΙΑΝΟΥ ΚΡΑΤΙΔΙΟΥ
Δήλωσις ΧΡΗΣΤΟΥ Α. ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗ Τέως Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας
1.- Με κατάπληξιν και εθνικήν ανησυχίαν πληροφορείται ο Ελληνικός λαός, ότι η επίσημος Ελλάς απεδέχθη ως βάσιν συνομιλιών δια το εκκρεμές θέμα της ονομασίας του Σκοπιανού κρατιδίου την εθνικώς απαράδεκτον πρότασιν του επί του προκειμένου μεσολαβητού του Ο.Η.Ε. Μάθιου Νίμιτς περί καθιερώσεως του ονόματος «Δημοκρατία της Μακεδονίας-Σκόπια». Και τούτο διότι τυχόν αποδοχή τοιούτου ονόματος θα αποτελέση την μεγαλυτέραν ανά τους αιώνας συμφοράν του Ελληνισμού, εκτός του ότι προσθέτως θα αποτελεί και διαρκή αιτίαν πολεμικής αναφλέξεως εις τα Βαλκάνια, και πάλιν εξ υπαιτιότητος των ξένων προς την περιοχήν προαγωγών (κοινώς νονών) της σχεδιαζομένης νέας εις αυτήν τάξεως πραγμάτων.
2.- Πράγματι, αναγνώρισις της Ελληνικής ονομασίας «Μακεδονία» εις ξένους δεν παραγνωρίζει απλώς ιστορικά δεδομένα χιλιετηρίδων (μαρτυρίας των αρχαίων συγγραφέων, πληθώραν αρχαιολογικών ευρημάτων με Ελληνικάς μόνον επιγραφάς, κλπ.), μαρτυρούντα την Ελληνικότητα της Μακεδονίας και των Μακεδόνων, ώστε να αποτελή αυτόφωρον βιασμόν της αληθείας η διεκδίκησις αυτών από σλαβικά (όπως οι σημερινοί Σκοπιανοί) η εκσλαβισθέντα (όπως οι Βούλγαροι) φύλα, τα οποία ενεφανίσθησαν δια πρώτην φοράν εις την Βαλκανικήν μόλις κατά τα τέλη του 6ου με τας αρχάς του 7ου μετά Χριστόν αιώνος, ενώ η Μακεδονία και οι Μακεδόνες προϋπήρξαν χιλιετηρίδας προ Χριστού.
Αλλά το χειρότερον, η ανωτέρω αναγνώρισις οδηγεί εις τον εθνικόν μας ακρωτηριασμόν, αφού αποκόπτει από τον Ελληνισμόν και την Ελληνικήν μας ισοτρία, ένα από τα κυριότερα και ευρωστότερα τμήματά των, συγκεκριμένως ολόκληρον την περίοδον των διεθνώς ύπό της επιστήμης αποκαλουμένων – ακριβώς λόγω της αναμφισβητήτου Ελληνικότητος της Μακεδονίας και των Μακεδόνων, – Ελληνιστικών χρόνων, δηλαδή μίαν πανένδοξον εποχήν εξ (6) ολοκλήρων αιώνων, από του 3ου π.Χ. μέχρι και του 3ου μ.Χ. αιώνος, κατά τούς οποίους και κυρίως απετέλεσεν ο Ελληνισμός, με την πρωτοπορίαν του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των Μακεδόνων του, το πανανθρώπινον, εις οικουμενικήν κλίμακα, εκπολιτιστικόν του έργον, την αδιαμφισβήτητον αυτήν κρηπίδα του συγχρόνου πολιτισμού. Εθνικός δε ακρωτηριασμός, ο οποίος προαναγγέλλει απλώς και τον σκοπούμενον εδαφικόν μας ακρωτηριασμόν.
3.- Και πρακτικώς, η προτεινομένη λύσις οδηγεί εις οφθαλμοφανή αδιέξοδα. Διότι βεβαίως ελπίζεται, ότι δεν θα υπάρξη τόσον εθνοπροδοτική Ελληνική Κυβέρνησις, ώστε να διαγράψη από την διδασκαλίαν της ιστορίας εις τα Ελληνόπουλα την ανατέρω περίοδον των εξ αιώων Ελληνισικών χρόνων (από του 3ου π.Χ. μέχρι και του 3ου μ.Χ. αιώνος) ως τμήματος της Ελληνικής μας ιστορίας με Ελληνας βεβαίως τους πρωταγωνιστάς και συντελεστάς των. Αλλά την αυτήν περίοδον οι Σποπιανοί διδάσκονται ως περίοδον της ιδικής των ιστορίας και των ιδικών των προγόνων, από τότε (1943), που οικειοποιήθησαν με πρωτοφανή πλαστογράφησιν της ιστορίας τα ονόματα Μακεδονία και Μακεδόνες, εμφανιζόμενοι χωρίς εντροπήν οι ίδιοι ως απόγονοι των Αρχαίων Μακεδόνων !
Και φυσικά θα εξακολουθήσουν να πράττουν το αυτό, εάν και η Ελληνική αφροσύνη αποδεχθή την ζητουμένην αναγνώρισιν του κρατιδίου των ως Μακεδονίας και συνακολούθως αυτών ως Μακεδόνων. Το αποτέλεσμα είναι από τώρα βέβαιον. Κανένας Έλλην, προ πάντος κανείς από εμάς τους αληθινούς Μακεδόνας, δεν πρόκειται να απεμπολήση την εθνικήν του ιδιοσυστασίαν, την Ελληνικήν του ψυχήν, έστω και αν αυτό δια της βίας πρόκειται να επιβληθή. Έτσι, αντί να βασιλεύση ειρηνική συνύπαρξις με το Σκοπιανόν κρατίδιον, όπως τόσον απατηλώς και υποκριτικώς προπαγανδίζεται ότι θα ανακύψη από την ζητουμένην αναγνώρισίν του, η σύρραξις θα είναι αναπότρεπτος, ……
4.- Και όχι μόνον εκ της αιτίας αυτής. Διότι το αμέσως τραγικώτερον αποτέλεσμα αποδοχής της προτάσεως Νίμιτς θα είναι η επισημοποίησις των από αρκετού χρόνου διατυπουμένων και υπό ξένων εμφανώς και εντός Ελλάδος υποδαυλιζομένων παραλόγων αξιώσεων των επιβούλων, με πρώτην αυτήν της αναγνωρίσεως <<Μακεδονικής μειονότητος>> εντός της Πατρίδας μας ! Καί, επειδή εμείς οι αληθείς Μακεδόνες δεν πρόκειται βεβαίως να αρνηθόμεν την ειδικωτέραν Μακεδονικήν μας ταυτότητα δια να μη μας χαρακτηρίσουν Σκοπιανούς, θα ανακύψουν διεθνή προβλήματα με βεβαιοτάτην απόληξιν καταστρεπτικήν, απροβλέπτων διαστάσεων με την ανάμειξιν τρίτων, πολεμικήν ανάφλεξιν. Ίσως μάλιστα και να επιζητήται αυτό τώρα δια της ελεεινής προτάσεως Νίμιτς από τους εν αφανεία σκοτεινούς διατάκτας η και υπιβολείς της. Για να συντελσθή δηλαδή, δι΄επεμβάσεως ξένων πάλιν, ο σκοπούμενος και εδαφικός μας ακρωτηριασμός.
5.- Η επίγνωσις των ανωτέρω καταφανεστάτων αληθειών, όπως και προσφάτως επί τη επετείο της εθνικής μας εορτής ετόνισα, απαγορεύει και το εν προκειμένω εθνικόν μας χρέος : Η Ελλάς να επιμείνη ανενδότως εις άρνησιν αποδοχής του ονόματος Μακεδονία ως και παραγώγων του δια το Σκοπιανόν κρατίδιον∙ να υπερφαλαγγίση δε την προκλητικότητά του αφ’ ενός με ευθείαν διακήρυξιν, ότι όσοι θέλουν να ονομάζωνται Μακεδόνες και η χώρα των Μακεδονία, ανήκουν, κατά πάσαν θεώρησιν, ιστορικήν, εθνολογικήν, κλπ., δικαιωματικώς εις την Ελλάδα, εν όψει μάλιστα και εγκύρου επιστημονικής διαπιστώσεως, ότι το 65 % του σημερινού πληθυσμού του Σκοπιανού κρατιδίου είναι Ελληνογενείς∙ και αφ’ ετέρου με ρητήν από τούδε δήλωσιν, ότι ουδέποτε η Ελλάς θά συναινέση εις την εσδοχήν του Σκοπιανού Κρατιδίου, με το κλοπιμαίον Ελληνικόν όνομα εις την Ευρωπαϊκήν ένωσιν, αλλά και το Ν.Α.Τ.Ο., προβάλλουσα εν ανάγκη και το δικαίωμα αρνησικυρίας (veto). Θα πρέπει δε να αδιαφορήση διά τας οιασδήποτε επ’ αυτού αντιδράσεις και πιέσεις τρίτων, μεγάλων και ισχυρών, αντιτάσσουσα, ότι δεν εννοεί χάριν των ιδικών των συμφερόντων να απεμπολήση την εθνικήν της ιστορίαν και αδιατίμητον τμήμα της εθνικής της υπάρξεως, και επί τέλους, ότι νομίμως αμύνεται κατά της παγκοσμίως πρωτοφανούς πλαστογραφίας, νόμιμον δικαίωμά της ασκούσα (το δικαίωμα αρνησικυρίας), το οποίον ακριβώς προς αποτροπήν ενεπανορθώτων δεινών, ως το ανωτέρω, παρέχεται. Μόνον με τοιαύτην εθνικώς αξιοπρεπή στάσιν υπάρχει βάσιμος ελπίς αποτροπής των ανεπανορθώτων αυτών δεινών.
6.- Όλα αυτά θα πρέπει από τώρα να αναλογισθή η πολιτική Ηγεσία της χώρας μας, δια να μη ενδώση και αυτή, περιφρονούσα μάλιστα και το καθολικόν λαϊκόν φρόνημα, την επί του προκειμένου ασυμβίβαστον βούλησιν του απανταχού Ελληνισμού.
– Νέα Πεντέλη, 13η Απριλίου 2005
πηγή;sartzetakis
