Χάρης Φ. Βεργούλης,Δικηγόρος.
Α. Υπ’ αριθμ. ΟΙΚ 02/11-6-2013 κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) «Κατάργηση της δημόσιας επιχείρησης «Ελληνική Ραδιοφωνία – Τηλεόραση, Ανώνυμη Εταιρία (ΕΡΤ Α.Ε.) του Υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ και του Υπουργού Οικονομικών Σ. Κεδίκογλου και Ι. Στουρνάρα αντιστοίχως (ΦΕΚ Αριθμ. Φύλλου 1414/11.6.2013) και εγένετο σκότος τόσο στη δημόσια τηλεόραση όσο και στο ραδιόφωνο που το ακούγαμε και στα ταξίδια μας με το αυτοκίνητο.
Με το άρθρο 3 της απόφασης αυτής ρυθμίζονται οι εργασιακές σχέσεις.
Θαυμάστε : παραγρ. 1: « Οι συμβάσεις εργασίας του απασχολούμενου με οποιονδήποτε τρόπο προσωπικό, όπως τακτικό και έκτακτο προσωπικό ή άλλος προσωπικό καθώς και κάθε είδους συμβάσεις έργου ή εργασίας με εξωτερικός ή άλλους συνεργάτες προγράμματος της ΕΡΤ-ΑΕ και των θυγατρικών εταιριών της λύονται από τη δημοσίευση της παρούσας.
Για τις περιπτώσεις τις οποίες αφορά, η παρούσα απόφαση συνιστά και καταγγελία της σύμβασης εργασίας», παραγρ. 2: « το προσωπικό της προηγούμενης παραγράφου δικαιούται τη νόμιμη κατά περίπτωση, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις αποζημίωση.
Β. Πέρα από το σφόδρα αντιδημοκρατικό και αντισυνταγματικό τρόπο της κατάργησης των ανωνύμων αυτών εταιριών (πχ η ΕΡΤ3 είναι άλλη ανώνυμη εταιρία, με διευθυντή στη Θεσσαλονίκη κλπ) με πράξη νομοθετικού περιεχομένου, η οποία δεν ευρίσκει έρεισμα σε καμία περίπτωση στο ισχύον Σύνταγμα (άρθρο 44) το εύλογο και αμείλικτο ερώτημα είναι πως απολύουν υπουργοί που ΔΕΝ είναι εργοδότες.
Την καταγγελία της σύμβασης εργασίας την υπογράφει ο εκπρόσωπος της Α.Ε. μετά από απόφαση του Δ.Σ. ad hoc στο πλαίσιο του διευθυντικού δικαιώματος, με ταυτόχρονη καταβολή της αποζημίωσης (Ν. 3198/55 όπως ισχύει σήμερα σε συνδυασμό με τις διατάξεις του ΑΚ). Διαφορετικά η σύμβαση ΔΕΝ λύεται και νομίμως οι εργαζόμενοι παραμένουν στους χώρους εργασίας, ενόψει και του γεγονότος ότι δεν τους κοινοποίησαν ατομικές καταγγελίες. Γι’ αυτό και η όποια επίθεση εναντίον τους θα είναι εγκληματική.
Γ. Για την πράξη νομοθετικού περιεχομένου το άρθρο 44 του Συντάγματος ορίζει στην παρ. 1 με σαφήνεια: « σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί ύστερα από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου να εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου».
Ερωτάται:
α) Ποια ήταν η έκτακτη περίσταση ή εξαιρετικά επείγουσα και απρόβλεπτη ανάγκη;
β) Πότε συνεδρίασε το Υπουργικό Συμβούλιο;
γ) Είναι αληθείς οι πληροφορίες ότι δεν υπέγραψαν όλοι οι Υπουργοί;
δ) Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει υποχρέωση και δικαίωμα να ελέγξει τα ανωτέρω;
ε) Ο αυτός ανώτατος πολιτειακός παράγων δεν έχει δικαίωμα να μη συμπράξει και στέρξει σε αυτή την οπερετική μεθόδευση;
Δ. Αυτή η ωμή, κυνική, απροκάλυπτη, βάναυση και βάρβαρη προσβολή των δημοκρατικών μας θεσμών και όχι των μηχανισμών που βυσσοδομούν θα περάσει έτσι;
Ε. Αυτό το γέννημα – θρέμμα της ΕΡΤ, ο Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ και συνυπογράφων την ΚΥΑ δεν είχε δηλώσει πριν λίγους μήνες ότι δεν θα θέσει την υπογραφή του σε καμία απόλυση συναδέλφου – δημοσιογράφου; Φαίνεται ότι αγνοεί το ρηθέν ότι όταν ασχολείσαι με τα κοινά πρέπει να προσέχεις τα λόγια σου διότι μπορεί να χρειαστεί να τα φας ξαναζεσταμένα, οπότε ελλοχεύει κίνδυνος εμετού.
Πρόσθεσε μάλιστα (8.10.2012): «είναι προφανές ότι δεν πρέπει να βοηθήσουμε να δημιουργηθούν νέες στρατιές ανέργων».
ΣΤ.
Ο γράφων μαζί με την οργή του και την πικρία για τη βάναυση προσβολή, παραβίασης και κατακρεούργησης κάθε έννοια κράτους δικαίου εκφράζει την αμέριστη συμπαράσταση του στους απλήρωτους εργαζομένους (δημοσιογράφους και υπαλλήλους) και όχι στους κομματικούς ειδικούς συμβούλους και διάφορα σαπρόφυτα, τα οποία άνετα μπορούσαν να τα απομακρύνουν οι κυβερνώντες, αλλά δεν ήθελαν, προσθέτω μια αποστροφή του λόγου του αείμνηστου και αγαπημένου Χρ. Μαλεβίτση για τα έργα και τις ημέρες των υπογραψάντων τις ανωτέρω εκτρωματικές νομικά, ηθικά και πολιτικά ρυθμίσεις (δηλαδή πράξη νομοθετικού περιεχομένου και ΚΥΑ): « Η Ελευθερία της σκέψης δεν είναι εύκολο άθλημα, προπαντός διότι κλονίζει πολλές βολικές βεβαιότητες. Γι’ αυτό και αργεί η είσοδος της Δημοκρατίας στα μυαλά των ανθρώπων. Ώσπου να ολοκληρωθεί αυτή η είσοδος θα έχουμε Δημοκράτες χωρίς Δημοκρατία ». Αυτό συμβαίνει σήμερα στην πατρίδας μας με τους κυβερνώντες και τους συγκυβερνώντες και με την απύθμενη υποκρισία τους.
Βεβαίως η διαπίστωση και η αλήθεια αυτή ισχύει και για τους μεγαλόσχημους δημοσιογράφους που αντί για την εκπλήρωση της αποστολής τους στην δημόσια τηλεόραση, δηλαδή την ανεύρεση της αλήθειας, την κριτική, την ανάδειξη σκανδάλων, προβλημάτων κλπ ήταν ταυτισμένοι με την εκάστοτε ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ εξουσία και λειτουργούσαν ως ιμάντες στήριξης της.
Δεν πιστεύω ότι θα λειτουργήσουν στο πλαίσιο αποστολής του δημοσιογράφου και στο μέλλον τα ίδια θα πράξουν όχι διότι δεν είναι ικανοί, αλλά βολεύονται με την ταύτιση με την εξουσία και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα τα οποία δεν επιθυμούν να ελέγξουν γι’ αυτό και παραπλανούν και αποκοιμίζουν τον Ελληνικό λαό συνειδητά. Αυτόν το λαό από τον οποίο τώρα ζητούν τη συμπαράσταση του.
Χάρης Φ. Βεργούλης
Δικηγόρος
τ. Γενικός Γραμματέας Δικηγορικού
Συλλόγου Θεσσαλονίκης
