Του Δημήτρη Ρομποτή
Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας σήμερα και υπό κανονικάς συνθήκας δεν θα έκανα την παραμικρή αναφορά, επειδή ξέρετε την άποψή μου για όλες αυτές τις «παγκόσμιες ημέρες» τις οποίες θεωρώ θεσμοθετημένες εξαιρέσεις που συνήθως επιβεβαιώνουν τον περί του αντιθέτου κανόνα. Θα μου πείτε, κάτι είναι κι’αυτό, πολλά πράγματα αν όχι τα περισσότερα ουσίας στην ανθρώπινη ιστορία ξεκινούν ή υλοποιούνται «μπάι ντιφώλτ».
Εν πάση περιπτώσει, ταιριάζει η επέτειος με το σημερινό θέμα που αφορά στη συνέντευξη που έδωσε στο εν Νέα Υόρκη Γραφείο Τύπου της Ελλάδος η Γενική Γραμματέας Ισότητας των Φύλων, κα Ζέττα Μακρή, η οποία ευρέθη στην πόλη μας επικεφαλής ελληνικής αντιπροσωπείας για να συμμετάσχει στις εργασίες της 57ης Συνόδου της Επιτροπής του ΟΗΕ για το Καθεστώς των Γυναικών.
Η κ. Μακρή απαντώντας και σε ερωτήσεις των παρισταμένων δημοσιογράφων υπενθύμισε βασικά τα αυτονόητα – τα οποία δεν βλάπτει να ξανακούμε – όπως ότι οι γυναίκες είναι αυτές που ουσιαστικά κρατάνε τα ελληνικά σπίτια κάθε φορά που ενσκήπτει μια κρίση, όπως η παρούσα, και γενικά δείχνουν μεγαλύτερη αντοχή σε κάθε είδους κακουχίες. Δυστυχώς, τις τελευταίες δύο δεκαετίες οι άνδρες έχουνε γίνει βουτυρομπεμπέδες και με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις λυγίζουνε περισσότερο από τις αθλήτριες ενοργάνου γυμναστικής!
Μας ενημέρωσε επίσης και για μια σειρά προγραμμάτων της γραμματείας, όπως εκπαίδευσης και συμπαράστασης σε Ελληνίδες που δραστηριοποιούνται στον επιχειρηματικό τομέα με ήδη πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Όσον αφορά σε θέματα ισότητας όπως και βίας εναντίον των γυναικών που ήταν και το κεντρικό θέμα στη σχετική σύνοδο του ΟΗΕ, η κ. Μακρή είπε ότι η εικόνα δεν είναι τέλεια και πως η κρίση σίγουρα οξύνει ήδη υπάρχοντα προβλήματα, άσχετα αν η Ελλάδα συγκρινόμενη με την γειτονιά της, αλλά και τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση, σε όλους τους τομείς.
Έως εδώ όλα καλά, ώσπου έκανε αναφορά στις περιπτώσεις λεκτικής βίας που είναι και τα συχνότερα κρούσματα εναντίον γυναικών! Βέβαια, παραδέχτηκε ότι τέτοιου είδους περιπτώσεις απαντώνται κατά κόρον και εναντίον των ανδρών, μάλιστα σε κάποιες βόρειες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, αποτελούν την πλειονότητα των κρουσμάτων! Και εδώ δεν μπορώ να μην πατήσω πόδι για αυτή την αδικία που λαμβάνει χώρα εναντίον μας και για την οποία δεν μιλάει κανείς, σαν να θεωρήται δεδομένη, μέρος της φυσικής τάξεως των πραγμάτων!
Και ερωτώ: ποίος έγγαμος ανήρ δεν έχει διέλθει του φοβερού μαρτυρίου της κραβατομουρμούρας; Είναι ή δεν είναι λεκτική βία αυτό;
Πόσο μάλλον που οι γυναίκες έχουν την ικανότητα να επιλέγουν τις χειρότερες βραδιές, όταν ο άνδρας είναι συνήθως πτώμα ή πρέπει να σηκωθεί νωρίς το πρωί και χρειάζεται οπωσδήποτε μερικές ώρες ύπνου και ηρεμίας. Όμως τα αρπακτικά στην αδυναμία κτυπάνε, ξέρουνε πότε είναι η κατάλληλη στιγμή! Μας έχει φάει η ψωφοπερηφάνια, ειδάλλως το θέμα θα έπρεπε να είχε τεθεί προ καιρού στον ΟΗΕ, να είχαν γίνει συνέδρια, αφίσες, διαφημιστικά μηνύματα, ειδικά φυλλάδια, να είχαν διοργανωθεί ημερίδες και γιατί όχι να υπάρχει και μια μέρα του ΟΗΕ αφιερωμένη στη βία εναντίον των ανδρών!
Θα μπορούσε κανείς να γράφει ώρες για το τί τραβάμε και πώς όλα αυτά τα χρόνια έχουμε υποστεί τα πάνδεινα, διότι το πρόβλημα της λεκτικής βίας δεν περιορίζεται δυστυχώς στην κρεβατομουρμούρα, το οποίο τέλος πάντων αντιμετωπίζεται με άνευ όρων αποδοχή των υποτιθέμενων δικαίων αιτημάτων της γυναικός, διότι ο καυγάς πάντα γίνεται για την ταμπακιέρα, δεν χάνουν χρόνο οι γυναίκες μόνο για την απόλαυση του βρισίματος όπως κάνουμε εμείς που είμαστε πιο αγνοί και άδολοι χαρακτήρες.
Μια άλλη, εξίσου σοβαρή περίπτωση λεκτικής βίας εναντίον των ανδρών είναι να σε βρίζει γυναίκα δημοσίως! Δεν μπορείς να της απαντήσεις στον ίδιο τόνο, βασικά δεν μπορείς να της απαντήσεις καθόλου, απλά καταπίνεις την οργή και προσπαθείς να συνεχίσεις τον δρόμο σου ξεχνώντας το οδυνηρό περιστατικό.
Προ ημερών εξαφανίστηκε η γάτα του διπλανού και περιττό να σας πω, κινητοποιήθηκε η γειτονιά για να τη βρει. Κατά τη διάρκεια των άκαρπων μέχρι στιγμής ερευνών, πολύ ευγενικά και με όλον τον σεβασμόν που με διακρίνει, ρώτησα την Κορεάτισσα γειτόνισσα μου μήπως την έφαγε, οπότε να σταματήσουμε το ψάξιμο.
Τί ήταν να τη ρωτήσω! Με έβριζε σε κορεάτικα και σπαστά αγγλικά για πάνω από μισή ώρα, μας άκουσε η γειτονιά ολόκληρη, ήρθε η Πυροσβεστική (δεν κατάλαβα γιατί όχι η Αστυνομία), στο τέλος ήρθε και το νοσοκομειακό να τη μαζέψει γιατί έπαθε νευρική κρίση (δυστυχώς …θα ζήση).
Εγώ όλο αυτό το διάστημα στεκόμουν σαν χαζός και προσπαθούσα να την καλμάρω, ψέλλιζα σκόρπιες λέξεις, έκαναν πως χαμογελούσα, αυτή όμως πού να σταματήσει! Και σαν να μην έφτανε αυτό το στόλισμα, μόλις η χαριεστάτη σύζυγός μου επληροφορηθεί το συμβάν και της είπα, ο ηλίθιος, τί έγινε, τότε άρχισε και δεύτερο «σέσιον» το οποίο εν αντιθέσει με της Κορεάτισσας, συνεχίζεται έως την σήμερον!
Τώρα πείτε μου πού μπορώ να βρώ το δίκιο μου! Υπάρχουν οργανώσεις ή «καυτές τηλεφωνικές γραμμές» (hotlines) να έρθω σε επαφή, να διαμαρτυρηθώ, να ζητήσω και εγώ «κάουνσελινγκ» και να μάθω πόσες φορές πρέπει να παραπονεθεί ένας άντρας για νά’ ρθουν να μαζέψουν τη γυναίκα του; Επίσης, πόσο θα τη κρατήσουν μέσα; Και τί θα γίνει όταν με το καλό την αφήσουν;
Δημήτρης Ρομποτής
δημοσιογράφος και εκδότης του περιοδικού ΝΕΟ με έδρα τη Νέα Υόρκη (neomagazine.com).
ΥΓ: Ευτυχώς που δεν μιλάει ελληνικά, ειδάλλως αν διάβαζε το σημερινό σημείωμα θα έπρεπε να ζητήσω πολιτικό άσυλο σε προξενείο μουσουλμανικής χώρας μήπως και γλυτώσω!
