Δημήτρης Ρομποτής
Μια φορά – από ό,τι ξέρουμε, τουλάχιστον – επαναστατήσανε οι Κινέζοι εργάτες, μάλιστα εγκλωβίσανε για μιάμιση μέρα στα γραφεία τους Γιαπωνέζους και Κινέζους μαναντζαραίους, αλλά το πρόβλημα δεν ήταν η μείωση μισθών και οι άθλιες συνθήκες δουλειάς που επικρατούν σ ’αυτήν την επισήμως κομμουνιστική ουτοπία, αλλά η απόφαση των εργοδοτών να μην επιτρέπουν χρήση του αποχωρητηρίου για πάνω από δύο λεπτά τη φορά!
Εμείς, οι απανταχού Έλληνες, τους καταλαβαίνουμε πλήρως και συμπάσχοντες νοερώς ενώνουμε τις δυνάμεις μας μαζί τους πριν τέτοιου είδους μέτρα επεκταθούν και στις …δημοκρατικές μας κοινωνίες: άντε να ανακουφιστείς με το ρολόι στο χέρι!
Χώρια που δεν θα σ’ έρχεται από το άγχος και εκεί που θα φτάνει η στιγμή της απελευθερώσεως, όταν …
η βόμβα θα εγκαταλείπει το αεροσκάφος ή θα ακούγεται «η έκρηξη χαράς», για να θυμηθούμε και την παλιά διαφήμιση του «Καϊρ» («που ωριμάζει σε δρύινα βαρέλια, όπως και η γαλλική σαμπάνια»), ντριιιιιιιιιίν το πραγματικό ή νοητό κουδούνι να υπενθυμίζει ότι πρέπει να γυρίσουμε στο πόστο μας …μισοχεσμένοι!
Άντε τώρα ο Κινέζος να διαβάσει εφημερίδα (μόνο ο Εθνικός Κήρυξ διαβάζεται πλέον σε λιγότερο από δύο λεπτά!) ή να ηρεμήσει και να προσπαθήσει να βάλει τις σκέψεις του σε τάξη ονειρευμένος έναν πιο όμορφο κόσμο στον οποίον αυτός θα είναι ο Γιαπωνέζος μάνατζερ και οι Γιαπωνέζοι μάνατζερ οι Κινέζοι εργάτες!
Μόλις θα σκάει μύτη στο μυαλό του η σκέψη και θα αρχίσει να ηδονίζεται, θα τελειώνει ο χρόνος και θα πρέπει να τα μαζέψει όπως- όπως. Και πού να μείνει ώρα για πλύσιμο χεριών; Αφήστε δε τους δυσκοίλιους, όσους έχουν προστάτη, και τί να πεις για τους πάσχοντας από αιμορραϊδες! Τί να σου κάνουν δύο λεπτά;
Βέβαια, για να φτάσουν οι εργοδότες σε τέτοιο μέτρο σημαίνει ότι και οι Κινέζοι κατ’ ευφημισμόν εργαζόμενοι (περί σκλαβιάς πρόκειται, αλλά επειδή είναι σε κομμουνιστική χώρα τους αποκαλούμε «εργαζομένους» για να υπάρχει σημειολογική αντιστοιχία με τα καθ’ ημάς – αν και η Παπαρήγα διαχώρισε τους εργαζομένους στον Ριζοσπάστη ονομάζοντάς τους «αγωνιστές» προκειμένου να τους κάνει περικοπές χωρίς να βγάλουν άχνα, αλλά αυτό το θέμα εντάσσεται σε άλλη …εσχατολογικού τύπου συζήτηση) το είχαν ξευτιλίσει στα «μπρέικ». Ένας εύκολος τρόπος να δουλεύουν λιγότερο και να ξεκουράζονται περισσότερο.
Με το που ζόριζαν τα πράγματα, σηκώνανε το χέρι, όπως στο Δημοτικό, και τρέχανε στο μπάνιο για ημίωρης και βάλε διάρκειας …εξωστρέφεια με άλλους συναδέλφους (οιαδήποτε ομοιότητας με την Ελλάδα είναι εντελώς συμπτωματική. Εκεί δεν πηγαίνανε καθόλου και χτύπαγε ένας την κάρτα για όλους).
Οι δε κομματικοί κομισάριοι του εργοστασίου θα διείδαν την πιθανότητα συνομωσίας έως και εξεγέρσεως. Σου λέει, αν παίρνει συχνά-πυκνά ο κώλος τους αέρα, μεταφορικώς τε και κυριολεκτικώς, ποιός τους ξαναμαζεύει μετά; Δεν βλέπεις τί γίνεται στη …Βραζιλία;
Χώρια που η αφόδευσης γενικώς οδηγεί σε τάσεις απελευθερώσεως, καταλύσεως των δεσμών: λέγεται ότι μέχρι κι’ο Μαρτίνος Λούθηρος ενεπνεύσθη τη ρήξη του με τον πάπα που οδήγησε στο κίνημα των Διαμαρτυρομένων – κάτι σαν τους αντίστοιχους «ιντιγνάδος», δηλαδή – κατά τη διάρκεια ενός εντόνως ανακουφιστικού χεσίματος!
Επιπλέον, όταν μαζεύονται πολλοί στο αποχωρητήριο ισοδυναμούν με συγκέντρωση και ενδέχεται να αρχίσουν να κυκλοφορούν επικίνδυνες ιδέες ανάμεσά τους, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε απρόβλεπτες συνέπειες για το κόμμα και τη γενικότερη ευταξία της χώρας. Όπως είδαμε, οι εξελίξεις δικαίωσαν τους κομισάριους! Όταν προσπάθησαν οι αρχές της επιχειρήσεως να βάλουν ρολόι στο «μπάθρουμ μπρέικ», οι εργαζόμενοι εξηγέρθησαν!
Αναμένουμε με αγωνία τη συνέχεια της υποθέσεως διότι να μου το θυμηθείτε, θα αποτελέσει προηγούμενο και για άλλες χώρες! Ο αγώνας των Κινέζων είναι και δικός μας. Κάθε φορά που εργαζόμενοι όντες πάμε στο αποχωρητήριο θα πρέπει να αναλογιζόμαστε πώς θα είναι η ζωή μας χωρίς αυτή τη δυνατότητα! Τίποτα δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένο πλέον!
Το κεφάλαιο, η αντίδραση, ο διεθνής ιμπεριαλισμός, ακόμη και ο κομμουνισμός (Κίνα) θέλουν να ελέγξουν πλήρως την παραγωγή, έως και του σκατού! Διότι με τα σκατά (προέρχεται από τη λέξη «έσχατος» που σημαίνει το τελευταίο στάδιο μια διαδικασίας) προκύπτουν ιδέες οι οποίες ακόμη κι’αν είναι σκατά ιδέες, είναι ιδέες τέλος πάντων!
Ας θυμούνται όμως οι δυνάστες των λαών: όπως κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί σε μια ιδέα της οποίας η ώρα έχει φτάσει (νομίζω ο Μαρξ το είπε αυτό), έτσι και κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί σε μία αφόδευση της οποίας η στιγμή έχει φτάσει!
D.R.
New York
ΥΓ: Μιας και μιλάμε για σκατά, αυτό που προκαλεί αηδία στον καταποντισμό του ΠΑΣΟΚ δεν είναι κυρίως η υστερική και απέλπιδα αντιπαράθεση με το εξώγαμο βλαστάρι του, τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ο τρόπος που δήθεν αριστερά, επώνυμα λαμόγια, πανάθλιοι τέως συμπαθούντες έως σφογγοκωλάριοι του …Κινήματος έχουν στραφεί εναντίον του προκειμένου να σημειώσουν πόντους στη διαφαινόμενη ως διάδοχη κατάσταση.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να γίνει σοβαρό κόμμα και ο Τσίπρας πραγματικός ηγέτης θα πρέπει να τους κράξει και να τους ξεβρακώσει δημοσίως! Κάτι που δεν έχει κάνει ο Σαμαράς, επισπεύδοντας έτσι τον καταποντισμό του άλλου πόλου της καταστροφής …
