Γράφει ο Στάθης Θ. Τσομίδης ,Δικηγόρος .
Χωρίς κανείς , ή καλύτερα, με την όχι τόσο αναμενόμενη αντίδραση κυρίως από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, να το περιμένει, ψηφίστηκε από την Βουλή το τρίτο μνημόνιο, που αποτελεί την ταφόπλακα της δημοκρατίας και της οικονομικής και εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας.
Η συζήτηση, τόσο στο τμήμα, όσο και στην ολομέλεια της Βουλής, ήταν η αποτύπωση της ελληνικής εκδοχής της Δημοκρατίας της Βαιμάρης.
Η ψήφιση του , είχε από στοιχεία αντισυνταγματικότητας, όπως πολύ σωστά δια φωνασκιών επεσήμαναν τόσο η Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Ζ. Κωνσταντοπούλου, όσο και ο Βουλευτής των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ κ. Μαυριάς, όσο και λαϊκισμού και απαξίωσης της Βουλής και της αρχής της διενέργειας των ψηφοφοριών, με την συμπεριφορά του προεδρεύοντος της επιτροπής προερχόμενου από του ΠΑΣΟΚ κ. Μπέζα.
Το μόνον που ίσως θα έχει να καταγράψει , όχι ως παράδοξο, αλλά ως ιστορικό προηγούμενο, ο ιστορικός του μέλλοντος, είναι ότι η τρικομματική , αντιλαϊκή, κατοχική πλειοψηφία είχε στους κόλπους της τρείς εν ζωή συνταγματολόγους.
Οι κ.κ. Βενιζέλος, Μανιτάκης και Παυλόπουλος, που στήριξαν και ψήφισαν τον συγκεκριμένο νόμο με τις συγκεκριμένες διαδικασίες, θα έπρεπε, αν η αυτονομία των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων της χώρας υπήρχε, όχι τύποις αλλά ουσία, να κληθούν σε απολογία και να παυθούν από τα καθήκοντάς τους.
Γιατί καθηγητές πανεπιστημίων της νομικής σχολής που και μόνον με την παρουσία τους νομιμοποιούν αντισυνταγματικές πράξεις και νόμους στην Βουλή, τον ναό της Δημοκρατίας, τότε ίσως διαπράττουν το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας, όπως αυτό τυποποιείται στον ποινικό κώδικα.
Αναλογιζόμενος, εν όσο παρακολουθούσα την συζήτηση, τα όσα ο πνευματικός μέντορας του κ. Βενιζέλου, Δημήτρης Τσάτσος, μας δίδαξε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, περί κράτους των Δικαστών την περίοδο 1982’1984 , η ελπίδα μου άρχισε να αναπτερώνεται.
Και εξηγούμαι.
Μέσα στον ορυμαγδό των ημερών, δύο ειδήσεις ίσως να διέλαθαν από την παρατήρηση των πολιτών.
Την προηγούμενη εβδομάδα, η χώρα μας, καταδικάστηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης, για την καταπάτηση των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων που επέφεραν τα νέα μέτρα. Επίσης το Ελεγκτικό Συνέδριο, έκρινε με γνωμοδότησή του ότι τα μέτρα είναι αντισυνταγματικά, κάτι που επανέλαβε και το επιστημονικό συμβούλιο της Ελληνικής Βουλής.
Ίσως αυτές οι παρατηρήσεις να αποτελούν ασήμαντες λεπτομέρειες για τους ταλαιπωρημένους πολίτες, έχουν όμως την ιστορική και την πραγματική αξία τους. Αναλογιζόμενοι, ότι η τελευταία καταδίκη της χώρας μας, από το Συμβούλιο της Ευρώπης, ήταν επί χούντας των συνταγματαρχών, που δήθεν αποχώρησε την παραμονή της αποπομπής, όπως και η αυτοδίκαιη ενεργοποίηση του διεθνούς γραφείου εργασίας, φανερώνουν ότι οι λαοί της Ευρώπης, τόσο αυτοί που συμμετέχουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση , όσο και αυτοί που δεν συμμετέχουν, δεν έπαψαν να υπερασπίζονται τις βασικές αξίες της Γηραιάς Ηπείρου, που δεν είναι άλλες από αυτές που ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ, ο Μοντεσιέ , αλλά και άλλοι θεωρητικοί, διατύπωσαν , αντιγράφοντας και αφομοιώνοντας τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα, περί ισότητας, ισονομίας, και κατοχύρωσης των κοινωνικών δικαιωμάτων, όχι μόνον των πολιτών , αλλά όλων των ανθρώπων.
Βέβαια η μνημονιακή πλειοψηφία της Βουλής, με προεξάρχοντα τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου κ. Βενιζέλο, και σε πρίμο σεκόντο με τον επαρχιώτη Δικηγόρο, κ. Φώτη Κουβέλη, δεν χαμπαριαγίαζει από αυτά. Υπερψήφισε τα μέτρα, και αποχώρησε οίκαδε, κουνώντας το δάκτυλο και βγάζοντας την γλώσσα στην αξιωματική και ελάσσονα αντιπολίτευση θεωρώντας ότι έπραξε το ιστορικό της καθήκον. Συνεχίζει μάλιστα το καταστροφικό της έργο με την υπερψήφιση του προϋπολογισμού της επόμενης χρονιάς.
Μπροστά σ΄ αυτό το μειοδοτικό κατεστημένο, που ξεγέλασε τον λαό και υφάρπασε την ψήφο του, με το επιχείρημα ότι θα αναδιαπραγματευθεί το μνημόνιο, και ότι δήθεν η αντιπολίτευση θα οδηγούσε την χώρα εκτός Ευρώ, αν και όλοι ήξεραν ότι αυτό δεν προβλέπεται από τις συνθήκες της Ένωσης, έρχονται εκτός τις καταδίκες της χώρας, και οι εισηγήσεις στα πλαίσια της ελληνικής δικαιοσύνης, για απόρριψη του δεύτερου και τρίτου μνημονίου ως αντισυνταγματικών.
Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα για τον κ. Σαμαρά και τον κ. Βενιζέλο, αλλά και την κ. Μέρκελ. Οι εγχώριοι υπάλληλοι των δανειοδοτών, φρόντισαν να έχουν στους κόλπους τους, κατ΄ αρχήν ως υποψήφιο και τώρα ως υφυπουργό, τον κ. Αθανασίου , δικαστή κύρους και συνδικαλιστή, ώστε να εξασφαλίσουν την ανοχή και ίσως και την υποστήριξη του κλάδου των δικαστών.
Το ίδιο έπραξαν με τα σώματα ασφαλείας εκλέγοντας ως βουλευτές τον επιφανέστερο συνδικαλιστή τους τον κ. Κυριαζίδη. Όταν όμως η κ. Μέρκελ, απαίτησε και το πετσόκομμα των μισθών των δικαστών ‘ειδικά μισθολόγια? ονομάζονται, ο κόμπος έφτασε στο κτένι, που λέει και ο λαός μας. Άλλωστε ποιός έντιμος δικαστής θα περιμένει να ανταμειφθεί, ως υπερεσιακός πρωθυπουργός, όπως ο κ. Πικραμένος που όλως τυχαίος έκρινε το πρώτο μνημόνιο συνταγματικό. Έτσι άρχισαν τα όργανα. Και όχι μόνον οι κκ Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης τρέχουν και δεν κοιμούνται, άρχισε να ανησυχεί και η κ. Μέρκελ.
Και αυτό είναι αναμενόμενο. Όταν η ίδια για να αποφύγει την πολιτική της ευθύνη για τα νέα δάνεια που πρέπει να δώσει στη χώρα μας, έβαλε το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο του Βερολίνου να γνωμοδοτήσει υπέρ ή όχι της συνταγματικότητας των ενεργειών της, τι θα μπορέσει να πει αν και άλλο αναθεωρητικό ή ακυρωτικό δικαστήριο της χώρας μας, κρίνει το δεύτερο ή το τρίτο μνημόνιο ως αντισυνταγματικό.
Το χειρότερο, απ΄όλα για την κ. Μέρκελ, και για τους εγχώριους υπηρέτες της είναι ότι η γερμανική νομική σκέψη, που ας μην το ξεχνάμε είναι ίδια με την ελληνική, στηρίζεται στον ορθό λόγο του Εμμάνουελ Κάντ. Όσο κι αν κάποιοι θέλουν να το ξεχάσουν πολύ φοβάμαι ότι υπάρχουν δικαστές στην Ελλάδα που πολύ σύντομα θα τους το θυμίσουν.
ΣΤΑΘΗΣ Θ. ΤΣΟΜΙΔΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΥΓ. Το μεγαλείο της υποκρισίας το ζήσαμε με την αναφορά του Στάθη Παναγούλη για έκτακτα στρατοδικεία, και την διάρρηξη των κυβερνητικών καλτσοδετών περί εμφυλίου κ.λ.π. Μάλλον πρέπει να θυμηθούν ότι ο Στάθης είναι αδελφός του Αλέκου, μπας και χάσουν και λίγο τον ύπνο τους και όχι να κοιμούνται καμάριοι και αποχαυνωμένοι .
ΣΘΤ
