Δημήτρης Ρομποτής D.R New York USA
Η πτωχή πλην τιμία Ελλάς έχει γεμίσει με τουρκικές τηλεοπτικές σειρές, οι οποίες κυριαρχούν πλέον στο «πράι τάιμ» με αποτέλεσμα το γένος να ψυχαγωγήται …οθωμανικώς εφόσον ένα μέρος τους αντλεί τη σχετική θεματολογία από την ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατίας, η οποία, ας μην ξεχνάμε, ήταν συνέχεια της Ρωμαϊκής/Βυζαντινής με αποτέλεσμα να κληροδοτήση εις τα κράτη έθνη που προέκυψαν από αυτήν μια σειρά από ήθη και έθιμα, πολλά εκ των οποίων προέρχονται απευθείας από την ελληνική αρχαιότητα!
Αρσενοκοίτες, κίναιδοι και παιδόφιλοι ήταν κοινός τόπος στην Αυτοκρατορία των Οσμανλήδων, όπως και στην ελληνική αρχαιότητα, και μάλιστα τη διοικούσαν επί αιώνες χωρίς να υπάρχουν ηθικού τύπου προβλήματα.
Ισα ίσα που τότε η κωλοφαρδία πέραν από τύχη στο τάβλι έφερνε και ζηλευτές θέσεις σε όσους την επεδίωκαν και κατάφερναν να την αποκτήσουν (αρκεί να μην είχαν αιμορραϊδες).
Σύμφωνα με το βιβλίο του Νεοκλή Σαρρή «Οσμανική Πραγματικότητα», Εκδόσεις Αρσενίδη, 1990, Τόμος Α’ (Το Δεσποτικό Κράτος), τα ανώτερα αξιώματα της αυτοκρατορίας κατελαμβάνοντο από τα μέλη του «Εντερούν», το δεύτερο και πιο «σπάισι» δηλαδή χαρέμι του εκάστοτε σουλτάνου, το οποίο πλαισιωνόταν από αγόρια και …άνδρες (του κώλου). «Το δεύτερο τμήμα του χώρου των ανακτόρων του Τοπ-Καπί, μετά το Χαρέμι, που αφορά κατά βάση τον πατισάχ (Σουλτάνο), είναι το Εντερούν (Enderûn).
Η λέξη, παρότι φαίνεται ως περσική, αντιστοιχεί προς την Ελληνική ‘ενδότερα’», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο βιβλίο. «Ουσιαστικά πρόκειται για ένα χώρο απαγορευμένο στους υπόλοιπους, όπου αντί για γυναίκες υπάρχουν άντρες.
Με άλλα λόγια, είναι το χαρέμι των αγοριών του Σουλτάνου». Και συνεχίζει ο Σαρρής: «Ο Σουλτάνος διαμοίραζε τη ζωή του ανάμεσα στα δύο τμήματα των ανακτόρων. Στο Χαρέμι περιστοιχιζόταν από γυναίκες, στο Εντερούν από τους ‘γκουλεμά’ …που σε πιστή μετάφραση γίνονται ‘ίτς ογλάνια’ (iç = εσωτερικό, oğlan = αγόρι) εξ ού και ‘τσογλάνι’, ο αριθμός των οποίων ξεπερνούσε τους χίλιους».
Χίλια τζογλάνια, δηλαδή πιο πολλά κι’από τη Βουλή των Ελλήνων!
Εν τω μεταξύ, επειδή « …ήταν ανθρωπίνως αδύνατον ο Σουλτάνος να ανταποκριθεί στην ερωτική προσφορά …Οι αυξημένες ερωτικές του ανάγκες αντιμετωπίζονταν φαρμακευτικά …ο αρχι-φαρμακοποιός των ανακτόρων παρασκεύαζε ειδικό τονωτικό παρασκεύασμα, το αποκαλούμενο ματζούνι (macun)». (Δεν γνωρίζουμε αν και ο όρος «μαντζαφλάρι» έχει την ίδια ετυμολογική προέλευση.) Σημειώνεται ότι λόγω της παρατεταμένης αγαμίας και εγκλεισμού στα χαρέμια, οι τρόφιμοι συχνά δημιουργούσαν ομοφυλοφιλικές σχέσεις μεταξύ τους καθώς και με τους ευνούχους.
Μ’άλλα λόγια οι αλλαξοκωλειές έπαιρναν και έδιναν, όπως φέρεται να συμβαίνη άλλωστε και με κάποιες ομάδες παράνομων μεταναστών στη σημερινή Αθήνα.
Πέραν όμως από άντρον ακολασίας, το αντρικό χαρέμι ήταν και η καλύτερη δίοδος κοινωνικής και επαγγελματικής ανέλιξης, περίπου όπως οι σημερινές νεολαίες των κομμάτων (ή και κάποιες «εκκλησιαστικές» σχολές ή μονές). Και συνεχίζει ο Σαρρής: «Την εισαγωγή στο Εντερούν ακολουθούσε μία διαδικασία επιλογής από ευάριθμους εφήβους που κρίνονταν ανάλογα με τα σωματικά και τα πνευματικά τους προσόντα.
Για αυτό λειτουργούσαν και άλλα ανάκτορα με τροφίμους Ίτς Ογλάν (εσώκλειστα αγόρια) …Ο σουλτάνος κάθε δύο ή τρία χρόνια επισκεπτόταν το Γαλατά Σαράι, και επέλεγε 12 ιτς ογλάν που μεταφέρονταν στα ανάκτορα …
Το εγκύκλιο πρόγραμμα σπουδών περιείχε διάφορες πειθαρχίες γνώσεων, όπως μουσική και θρησκευτικά, καλλιγραφία, ιππασία (ΚΥΡΙΩΣ ΑΥΤΟ) και ξυλογλυπτική …Στο Εντερούν καταβαλλόταν προσπάθεια για τέλεια εκμάθηση του πρωτοκόλλου (ΚΑΙ ΤΟΥ …ΠΡΩΤΟΚΩΛΛΟΥ) και της εθιμοτυπίας. Ειδικότερα το ίδρυμα αυτό αποτέλεσε την κοιτίδα της καλλιέργειας των Οσμανών ιθυνόντων.
Με την είσοδό τους στο Εντερούν ο καθένας αποκτούσε τον παιδαγωγό του, προερχόμενο από τους πρεσβύτερους. Έτσι άρχιζε η εκπαίδευση που στηριζόταν κι’ αυτή, όπως των παλλακίδων στο χαρέμι, σε μία συντεχνιακή σχέση δασκάλου-μαθητευόμενου. (Μ’άλλα λόγια περίπου όπως συνέβαινε στην αρχαία Ελλάδα με τους παιδαγωγούς που αναλάμβαναν διαφόρους νεανίας να τους δείξουν τον ίσιο δρόμο, κάνοντάς τους και την ανάλογη ζυγοστάθμιση. Οπως και κάποιοι «πνευματικοί» με νεοφύτους, αν λάβωμε υπόψιν την περίπτωση Γιωσάκη και πολλές άλλες!)
Όποιος επιτύγχανε στο πρώτο στάδιο και μάθαινε ανάγνωση και γραφή, θρησκευτικές κλπ. γνώσεις, προαγόταν στην επόμενη κατηγορία (ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΟΙ ΑΝΩΜΑΛΙΕΣ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΑ …ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ;).
Η τελευταία τάξη ήταν των χάς που την αποτελούσαν σαράντα Αγάδες (ΟΠΩΣ ΟΙ 40 ΚΛΕΦΤΕΣ), οι οποίοι ήταν ταυτόχρονα και το στενότερο περιβάλλον του Σουλτάνου …Η αποφοίτησή τους από το Εντερούν, σήμαινε την ανάληψη επίζηλων διοικητικών θέσεων εκτός του Σαραγιού.
Αυτές οι θέσεις κλιμακώνονταν ανάλογα με το αξίωμα που είχαν στο Εντερούν …Τα υψηλότερα αξιώματα αναλάμβαναν οι Σιλαχτάρ (ΑΠΟ ΤΟ Α ΣΙΧΤΙΡ ΜΗΠΩΣ;) Αγάδες, λόγω του στενού συνδέσμου που δημιουργόταν με το Σουλτάνο …Εκείνος που τον ‘ξεσκόνιζε’, δηλαδή που συνέλλεγε τις τρίχες του, όταν κουρευόταν, ή εκείνος που του φορούσε τα υποδήματα ή τα ενδύματα πίστευε πως αυτή του η πράξη αποτελούσε μία σπουδαία πολιτική επένδυση και πως μ’αυτήν μπορούσε να ελπίζει ότι μία μέρα θα γίνει ανώτατος διοικητής μιάς περιφέρειας της χώρας ή Βεζύρης.»‘Η Δεσπότης στην Ελληνορθόδοξη πρακτική …
Βέβαια, η τελευταία παράγραφο με το ξεσκόνισμα και το γενικότερο γλύψιμο για να ενταχθή κάποιος στον ενδότερον κύκλο του σουλτάνου απαντάνται σήμερα και στην νεοελληνική πολιτική παράδοση. Αρκεί να δήτε πώς οι διάφοροι κομματικοί υποτακτικοί άγονται (μήπως βγαίνει από το …αγάς αυτό;) και φέρονται ενώπιον των σύγχρονων σουλτάνων της κομματικής καμαρίλας! Σαν γιουσουφάκια, γνήσιοι απόγονοι Οθωμανών …τζογλανιών, σαν υπάνθρωποι χωρίς αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια, ούτε καν με τη λεβεντειά του Πάκη του Παυλόπουλου που αν είχε σηκωθή θα είχε σκοτώσει τον Κασιδιάρη όταν καρπάζωνε την Κανέλλη, προς τέρψιν του πανελληνίου!
Το ίδιο ισχύει και με τα διάφορα …τζογλάνια που κινούνται σε επαγγελματικούς χώρους, ιδιαίτερα των μέσων ενημερώσεως. Θεραπαινίδες, παρανυχίδες, σφογγοκωλάριοι, κωλογλύφτες κ.ο.κ. που έχουν δημιουργήσει διάφορα …Εντερούν γύρω από διάφορους …πατισάχ, της θρησκευτικής ιεραρχίας μη εξαιρουμένης.
Για αυτό επέξελα το εν λόγω βιβλίο στο σημερινό σημείωμα. Οχι για να μειώσω την Οθωματική Αυτοκρατορία, άλλωστε δεν μπορούμε να κρίνωμε αρχαιότερες συνήθειες με σύγχρονες ηθικές προδιαγραφές (ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΕΔΑΦΙΟ ΑΠΟ ΚΩΜΩΔΙΑ ΤΟΥ ΑΙΣΧΥΛΟΥ, ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΜΕΤΡΗ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ …ΠΕΟΛΕΙΧΙΑ ΑΠΟ ΒΡΕΦΟΣ – ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΠΛΗΚΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ), αλλά για να καταδείξω πόσο πιστά, ημείς, οι δήθεν Νεοέλληνες, ακολουθούμε τις παραδόσεις της.
Ισως για αυτό και οι τουρκικές σειρές να έχουν τόση επιτυχία, επειδή μας συνδέουν με τις ρίζες μας. Και εφόσον κάποιες οθωμανικές συνήθειες συνδέονται και με την ελληνική αρχαιότητα, απαντώνται δε και εις την Ελληνορθόδοξον παράδοσιν, μπορούμε τουλάχιστον να παρηγορούμαστε σκεφτόμενοι ότι ναί, είμεθα απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων και το αξίζουμε (ΤΡΟΜΑΡΑ ΜΑΣ)!
Δημήτρης Ρομποτής D.R.
