Άρθρο Γιάννη Μαγκριώτη στον Αγγελιοφόρο της Κυριακής (28-09-2012 )και τον δημοσιογράφο κ. Τραϊανό Χατζηδημητρίου
Η χρηματοπιστωτική κρίση, που ξέσπασε το 2007 στις ΗΠΑ, αποκάλυψε τα δομικά προβλήματα της Ευρωζώνης το 2008. Οι ΗΠΑ απέφυγαν την καθολική κρίση επειδή είναι υπερδύναμη και η FED ενίσχυσε και ενισχύει τις τράπεζες και την οικονομία, ξεπερνώντας τα 3 τρισ. δολάρια. Δεν πέτυχε όμως ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης, ούτε μείωσε την ανεργία.
Οι χώρες τις Ευρωζώνης μπορεί να κρύφτηκαν στην αρχή πίσω από τον αδύναμο εταίρο, την Ελλάδα, τώρα αποκαλύφθηκε όμως ότι και οι ίδιες είχαν πρόβλημα. Η Κίνα και οι άλλες χώρες χαμηλού κόστους ξέρουν ότι η κρίση τους αφορά, γιατί η διατήρησή της τις απειλεί με κατάρρευση.
Μια ριζική απάντηση στην κρίση απαιτεί τρεις σημαντικές ρυθμίσεις.
1. Σε παγκόσμιο επίπεδο με κανόνες ελέγχου, φορολόγηση του χρηματιστικού κεφαλαίου, των φορολογικών παραδείσων, των αδιαφανών παραγώγων και πίεση στις αναπτυσσόμενες χώρες να σταματήσουν το συναλλαγματικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό dapping.
2. Στην ΕΕ, με την κοινοτικοποίηση της οικονομικής πολιτικής και την πολιτική ενίσχυση των θεσμικών οργάνων της.
3. Στη χώρα μας, με την ολοκλήρωση της δημοσιονομικής προσαρμογής, την εκκίνηση της ανάπτυξης, τη στήριξη των αδύναμων πολιτών και τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης.
Οι στόχοι αυτοί φαίνονται ακόμη ανέφικτοι. Αυτό οφείλεται στο βάθος και την ένταση των δικών μας προβλημάτων, αλλά και στην αβελτηρία του νεοφιλελεύθερου τείχους των χωρών της Ευρωζώνης, με πρωταγωνιστή την κυβέρνηση της Γερμανίας.
Θυμίζω ότι η Ελλάδα, όταν υπέγραψε το Μάαστριχτ το 1991, είχε περισσότερο από 7 χρόνια για να μειώσει το έλλειμμα από 16% που ήταν και τότε κάτω από 3%. Τότε η Ελλάδα και η Ευρωζώνη ήταν σε ανοδικό οικονομικό κύκλο. Το επιτόκιο δανεισμού της χώρας μας, αλλά και των άλλων χωρών της Ευρωζώνης, από το 1992 μέχρι και το 2007 ήταν σχεδόν ίδιο με το γερμανικό.
Το 2010, με δημόσιο χρέος ανεξέλεγκτο και με ύφεση που ξεκίνησε από το 2008, έπρεπε να μειώσουμε το έλλειμμα κάτω από το 3% σε τρία χρόνια και με επιτόκιο δανεισμού 5%.
Οι θυσίες του ελληνικού λαού οδήγησαν στη βελτίωση των όρων του δανεισμού τον Οκτώβρη του 2011, με το δεύτερο μνημόνιο.
Η Ελλάδα χρειάζεται πιο αποτελεσματική ευρωπαϊκή στήριξη και τελευταία υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι μπορεί να την έχει. Η χώρα μας έχει δύο ισχυρά όπλα για να πετύχει σημαντικές αλλαγές στο δεύτερο μνημόνιο, τις πρωτοφανείς οικονομικές και κοινωνικές θυσίες και τη θέληση να αφήσουμε πίσω τις παθογένειες του οικονομικού και πολιτικού συστήματος, που μας οδήγησαν στην κρίση. Θα χτίσουμε κράτος που θα εμπιστεύεται τους πολίτες και θα το εμπιστεύονται οι πολίτες. Θα αναπτύξουμε οικονομία σε υγιείς παραγωγικές βάσεις, με το γενικό συμφέρον πάνω από το ιδιοτελές ατομικό.
Στην τελική διαπραγμάτευση με την ΕΕ πρέπει να συμφωνηθεί η συνολική στρατηγική εξόδου από την κρίση και όχι μόνο περικοπές δαπανών. Το χρέος της χώρας πρέπει τώρα να γίνει βιώσιμο με νέα αναδιάρθρωσή του, περισσότερο χρόνο προσαρμογής και πρόσθετους αναπτυξιακούς πόρους, για να αποφύγουμε την πλήρη διάλυση της οικονομίας, της κοινωνίας και το απόλυτο πολιτικό χάος.
