Με κεντρικό ομιλητή το νομάρχη Θεσσαλονίκης πραγματοποιήθηκε χθές στις 8 το βράδυ στο αίθριο του Παλαιού Δημοτικού Νοσοκομείου Πατρών, η εκδήλωση μνήμης της Λέσχης Πολιτιστικής Παρέμβασης Γυναικών Πάτρας για την επέτειο της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Παλαιολόγεια 2007» που διοργανώνονται για 5η συνεχή χρονιά. Θέμα της ομιλίας
«Ο Αντίκτυπος της Άλωσης Σήμερα» ενώ στην ίδια εκδήλωση μιλήσαν, επίσης, ο καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου Νεοκλής Σαρρής και ο βουλευτής Αχαΐας Νικόλαος Νικολόπουλος.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας «Καταρχάς θα ήθελα να ευχαριστήσω καταρχήν τη Λέσχη Πολιτισμικής Παρέμβασης Γυναικών Πάτρας για την ευγενική πρόσκλησή που μου απηύθυναν να βρεθώ κοντά σας, στην όμορφη πόλη σας αυτή την ημέρα μνήμης. Είναι η ημέρα της πονεμένης Ρωμιοσύνης, των Αλησμόνητων Πατρίδων, μέρα τιμής και μνήμης στον τελευταίο Αυτοκράτορα, τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο και τους ήρωές του.
Τραγική εκείνη η ημέρα που Εάλω η Πόλις, φωνή που απλώθηκε σε όλη τη Βασιλεύουσα και που την ακούμε σήμερα όλοι οι Ρωμιοί επισκεπτόμενοι την Πόλη και αισθανόμαστε συγκλονισμένοι. Έσβησε η χιλιόχρονη Αυτοκρατορία μας, χάθηκε η ομορφιά του κόσμου.
Έμεινε, όμως, η ελπίδα, τα όνειρα, αλλά και πολλές οικογένειες που κατόρθωσαν την τελευταία στιγμή να γλιτώσουν την καταστροφή καταφεύγοντας στην Ανατολική Θράκη, τα φραγκοκρατούμενα νησιά, την Κρήτη. Την ημέρα που η Πόλη των Πόλεων, η Επτάλοφος Κωνσταντινούπολη, παραδιδόταν στη μανία της καταστροφής, έκλεινε ένα χρυσό κεφάλαιο της Ιστορίας του Ελληνισμού και ξεκινούσε μια περίοδος μακράς και επίπονης δοκιμασίας για το Γένος μας.
Η Κωνσταντινούπολη, ωστόσο, όσο παρέμενε όρθια, παρά τη τρομακτική συρρίκνωση που είχε υποστεί η Αυτοκρατορία, παρέμενε το σύμβολο και η ελπίδα κάθε Ρωμιού. Θυμίζω τα λόγια του λόγιου μοναχού Ιωσήφ Βρυέννιου:
«Όσο στέκεται όρθια αυτή η πόλη, μένει μαζί της ακλόνητη και η πίστη».
Τα χρόνια που ακολούθησαν, η πόλη μπορεί να αλώθηκε, αλλά η Πίστη έμεινε ατόφια και ακέραια στις καρδιές αυτών που επέζησαν από την καταστροφή. Η Ορθόδοξη Πίστη Σεβασμιότατε, αποτέλεσε τον φωτεινό φάρο που έμελλε να καθοδηγήσει τους σκλαβωμένους Έλληνες στα χρόνια της τυραννίας. Η Κωνσταντινούπολη έπαψε μεν να υφίσταται ως πολιτικό κέντρο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, παρέμεινε, όμως, το Κέντρο της Ορθόδοξης Οικουμένης.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης αποκτά το ρόλο του Εθνάρχη των Ρωμιών, είναι η ανώτατη εκκλησιαστική και πολιτική αρχή, ο εκπρόσωπος των Ορθοδόξων ενώπιον του Σουλτάνου. Το Πατριαρχείο μας, που μέχρι σήμερα στέκεται όρθιο, εκεί στο Φανάρι, φυλάτοντας τις Θερμοπύλες του Γένους, ανεβαίνοντας τον Γολγοθά του μαρτυρίου.
Η Πόλη λοιπόν κατακτήθηκε, αλλά δεν χάθηκε. Έπεσε, αλλά δεν πέθανε, όπως επισημαίνει εύστοχα ο πατέρας Γεώργιος Μεταλληνός. Η Ρωμιοσύνη αντιστάθηκε και άντεξε, κρατώντας την Ορθοδοξία, την ελληνική γλώσσα, την Ελληνορθόδοξη παράδοση.
Η 29η Μαΐου κύριοι βουλευτές, δεν είναι ημέρα γιορτής, είναι ημέρα λύπης και εθνικού πόνου, αλλά και μέρα οραμάτων, καθώς μέσα από τις στάχτες και τα ερείπια του σπαραγμού εκείνης της ημέρας ξύπνησε η ελπίδα, γιατί γεννήθηκε η νέα Ελλάδα, ο νέος Ελληνισμός.
Οι ήρωες εκείνης της αποφράδας ημέρας, με τον αρχηγό τους, τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, έδωσαν στις επόμενες γενιές το παράδειγμα της Ρωμιοσύνης, του ηρωισμού, της αυτοθυσίας και του χρέους. Η απάντηση που έδωσε ο ηρωικός αυτοκράτορας Παλαιολόγος στα κελεύσματα του Μωάμεθ για παράδοση (Το να σου παραδώσω την Πόλη δεν είναι δικό μου δικαίωμα, ούτε κανενός άλλου από αυτούς που κατοικούν εδώ.
Γιατί όλοι με μια γνώμη αποφασίσαμε ελεύθερα να πεθάνουμε, χωρίς να λογαριάσουμε τη ζωή μας) θα αποτελεί διαχρονικά σημείο αναφοράς για τον Ελληνισμό, απάντηση που αρμόζει στο Γένος μας και στα πολλά ολοκαυτώματά του που έμελλε να ακολουθήσουν. Απάντηση χρέους στην ιστορία, απάντηση ηρώων, απάντηση Ελλήνων.
Αυτοί είναι οι Νεομάρτυρες της Αγίας Ορθοδοξίας. Και ο Άγιος Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος καθίσταται το σύμβολο της ελευθερίας του Γένους. Η θυσία του, έσπειρε την ελπίδα των υπόδουλων για την Ανάσταση του Γένους. Και μη ξεχνάτε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πως ο τελευταίος Αυτοκράτορας του Βυζαντίου συνδέεται με τη Μακεδονία μας.
Λέγεται, πως ο Παλαιολόγος το 1444, αποκρούοντας τους Οθωμανούς, έφτασε ως τη Δυτική Μακεδονία, απελευθερώνοντας, δυστυχώς προσωρινά, ελληνικά εδάφη. Κυρίες και κύριοι, Είναι γνωστό πως ζούμε σε μια εποχή αμφισβήτησης. Σε μια εποχή όπου κάθε τι γνήσια ελληνικό αμφισβητείται και χλευάζεται από πολλά Μέσα Ενημέρωσης και δεν προβάλλονται παραδείγματα φιλοπατρίας και αυτοθυσίας. Ζούμε σε μια εποχή, όπου η Άλωση της Πόλης μπορεί να περιγραφεί ως συνωστισμός των Ελλήνων πολιορκημένων στις πύλες της Κωνσταντινούπολης, σε μια εποχή όπου το κρυφό σχολειό αποτελεί, για κάποιους, έναν ωραίο μύθο.
Από κάποιους πνευματικά διεστραμμένους, ανθρώπους που εκπροσωπούν σύγχρονες δήθεν παιδαγωγικές αντιλήψεις και επιστημονικούς προβληματισμούς, κάποιους με ξεθωριασμένη εθνική συνείδηση, θιασώτες της υποκρισίας, κάποιους που αποφάσισαν να βιάσουν την ιστορική αλήθεια, σε αυτούς που προσφέρουν σήμερα στα παιδιά μας βιβλία με «ασθενή ιστορική μνήμη».
Αυτούς, που σαν πειρατές της Καραϊβικής κύριε Σαρρή, τα τελευταία χρόνια προσπαθούν να καταλάβουν το σκάφος της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Απέναντι σε αυτούς εμείς πρέπει να γίνουμε μπουρλοτιέρηδες για να σώσουμε την εθνική μας συνείδηση. Όσοι βρισκόμαστε σήμερα εδώ, με την παρουσία μας και μόνο σε παρόμοιες εκδηλώσεις, δίνουμε μια ηχηρή απάντηση σε όλους αυτούς που επιδιώκουν, η ιστορία που διδάσκεται στα σχολειά μας να πάψει να διαμορφώνει εθνική συνείδηση, να αλλάξει, όπως ζητούν, ο τρόπος που διδάσκεται.
Σε αυτούς που επιθυμούν, στο όνομα της παγκοσμιοποίησης να αλώσουν τα Ιερά και τα Όσια της φυλής μας. Δεν θα το καταφέρουν ποτέ. Και αυτό γιατί, Ελληνισμός και Ορθοδοξία είναι φυτεμένα όσο σε κανέναν άλλο λαό στο DNA μας.
Δεν πρόκειται να ανεχτούμε, μια κοινωνία χωρίς γένος, χωρίς γλώσσα, χωρίς παιδεία, χωρίς ήθος, χωρίς σύμβολα, χωρίς πολιτισμό, χωρίς θρησκεία. Σε αυτούς λοιπόν τους αυτόκλητους σωτήρες μας, απαντούμε με μία φωνή, πως τέτοιες «ρεαλιστικές αλλαγές» μπορούν να τις κρατήσουν για τους εαυτούς τους. Η ιστορία είναι μία. Δεν διαγράφεται.
Και εμείς την ιστορία μας, τη ζωή μας, δεν την πετάμε στον κάλαθο των αχρήστων. Αντίθετα, είναι το χρέος μας στις νεότερες γενιές, να αγωνιστούμε για την ανάδειξη και την προβολή της ιστορικής μνήμης. Αυτή είναι η παρακαταθήκη που κληρονομήσαμε και οφείλουμε να παραδώσουμε ακέραια στις νεότερες γενιές.
Φοβάμαι, πως έχει δίκιο ο Χρήστος Γιανναράς, όταν γράφει πως μόνο μέσα από την ένδοξη Ιστορία του αντλεί πλέον αυτοσεβασμό ο Έλληνας. Και αυτή την Ιστορία κύριε βουλευτά, κύριε Νικολόπουλε, δεν πρόκειται να την απεμπολήσουμε, δεν έχουμε σκοπό να την προδώσουμε.
Στο πρώτο από τα βιβλία που εξέδωσε το περίφημο πλέον Κέντρο για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, βιβλία τα οποία πρόκειται να χρησιμοποιηθούν, όπως διαβάζουμε, ως βοηθητικό υλικό για τη διδασκαλία της Ιστορίας στα σχολεία μας, η Άλωση της Κωνσταντινούπολης περιγράφεται, σε μία μόνο σελίδα, μέσα από ένα απόσπασμα του ιστορικού της Άλωσης Γεώργιου Φραντζή, ενώ αποφεύγεται επιμελώς κάθε λέξη για τις σφαγές, τους βιασμούς, τις λεηλασίες, τους βίαιους εξισλαμισμούς, τους εξευτελισμούς, τις καταστροφές των εκκλησιών ή τις μετατροπές αυτών σε τζαμιά που σημάδεψαν την εισβολή των Οθωμανών στην Πόλη.
Αυτή είναι η ιστορία που θέλουν να μας διδάξουν: ουδέτερη, άχρωμη και άοσμη. Καμία αναφορά στο παιδομάζωμα, αυτή την εφιαλτική τακτική που τάραξε τον Ελληνισμό και παρουσιάζεται σήμερα ως «πρωτότυπο σύστημα στρατολόγησης». Είναι προφανές, πως η λειτουργία των βιβλίων αυτών έχει συγκεκριμένο σκοπό, να παρουσιάσει τους εξ Ανατολών γείτονές μας σαν αθώα δύναμη, να τους απαλλάξει από τις ευθύνες τους και να οικοδομήσει γέφυρες φιλίας πάνω στη λήθη.
Οι Έλληνες κυρίες και κύριοι, υπήρξαν οι δάσκαλοι της Ευρώπης και της Οικουμένης. Αλήθεια, μέχρι τώρα η Τουρκία τι έχει διδάξει στην Ευρώπη; Ας αντιληφθούν όλοι, πως καμία φιλία δεν μπορεί να στηριχθεί στο ψέμα. Η αλήθεια και η αναγνώριση των εγκλημάτων του παρελθόντος αποτελούν μονόδρομο για την Τουρκία.
Επιτέλους, οι γείτονές μας εάν πραγματικά θέλουν να γίνουν μέρος της Ευρωπαϊκής οικογένειας, πρέπει να συμβιβαστούν με το παρελθόν τους. Να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Γερμανίας, που έμπρακτα αναγνώρισε το έγκλημα του Ολοκαυτώματος που διεπράχθη από τους Ναζί και σήμερα τιμά τη μνήμη της Γενοκτονίας των αθώων θυμάτων.
Εμείς, είμαστε έτοιμοι να προσφέρουμε αγάπη και ειρήνη. Δεν δεχόμαστε όμως να προσβάλουν τόσο βάναυσα τη νοημοσύνη και τις μνήμες μας. Δεν δεχόμαστε, στα σχολικά μας βιβλία να μην υπάρχει λέξη για το Μακεδονικό Αγώνα, για τον Παύλο Μελά, για τον Γερμανό Καραβαγγέλη. Δεν δεχόμαστε να μαθαίνουν τα παιδιά μας τι είναι Έθνος από απόσπασμα ομιλίας του Κεμάλ Ατατούρκ.
Η συμφιλίωση των λαών μπορεί να υλοποιηθεί με ξεκάθαρη ανάληψη ευθύνης και όχι με αλλοίωση της μνήμης και διαστρέβλωση της ιστορικής πραγματικότητας. Κυρίες και κύριοι, το μήνυμά μου προς όλους εσάς, από εμένα τον ελάχιστο, από εμένα που έφυγα από τη Βουλή ως πρώτος βουλευτής το 2002, κουβαλώντας έναν τίτλο τιμής στα 13 χρόνια που θήτευσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, και αυτός ο τίτλος είναι το ότι έβαλα την Ελληνική σημαία στο Κοινοβούλιο, είναι σαφές:
Η Ελληνικότητα και η Ορθοδοξία μας, ο στυλοβάτης του Ελληνισμού, είναι τα δύο ανεκτίμητα αγαθά που καλούμαστε να υπερασπιστούμε πάση θυσία, από κάθε εξωτερικό, αλλά και κάθε εσωτερικό εχθρό. Γιατί μην ξεχνάτε, πως τα κάστρα σήμερα κινδυνεύουν εκ των έσω.
Και η Κωνσταντινούπολη, στις 29 Μαΐου του 1453, έπεσε όταν κάποιοι Εφιάλτες άνοιξαν την Κερκόπορτα. Και Εφιάλτες δυστυχώς κυρίες και κύριοι, εμφανίζονται διαχρονικά στην ιστορική πορεία του Ελληνισμού. Χρειάζονται φωνές εγερτήριες, φωνές που προειδοποιούν και υπενθυμίζουν τις δικές μας ευθύνες.
Γιατί στη χώρα αυτή, έχουμε ένα κακό: Εύκολα επιρρίπτουμε ευθύνες στους άλλους, στους ξένους, για να απαλλαγούμε από τις δικές μας, τεράστιες πολλές φορές, ευθύνες. Πολύ σπάνια, όμως, κάνουμε την αυτοκριτική μας. Ας αναλογιστούμε κάποια φορά, πως και εμείς φταίμε για αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.
Κυρίες και κύριοι, Η διατήρηση της εθνικής μας συνείδησης είναι πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα δικό μας έργο, δική μας ευθύνη. Πιστεύουμε και εμπιστευόμαστε τις υγιείς δυνάμεις του Ελληνισμού. Κυρίες και κύριοι, Η ιστορική μνήμη, η εθνική και θρησκευτική ταυτότητα, η Παράδοση, η Γλώσσα, η έννοια του Έθνους και της εθνικής ομοψυχίας, αποτελούν στοιχεία απαραίτητα για την επιβίωση κάθε λαού.
Οι λαοί γίνονται άξιοι της ιστορίας τους μόνο όταν διαθέτουν βάθος ιστορικής μνήμης. Είμαι βέβαιος, πως εμείς οι Έλληνες, ή τουλάχιστον οι περισσότεροι από εμάς, διαθέτουμε ακόμη το προτέρημα αυτό…
Σας ευχαριστώ.
