ΣΤΑΘΗΣ Θ. ΤΣΟΜΙΔΗΣ
ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΘΕΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (ΔΕΘ) – ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΘΑΡΡΟΣ
Πρέπει να ομολογήσω ότι απογοητεύθηκα, από την συμμετοχή, τον σχεδιασμό και την αποτελεσματικότητα, των οργανωτών της «Παλλαϊκής συγκέντρωσης», με αφορμή την έναρξη λειτουργίας της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Όποιος σπεύσει να πει ότι η μη συμμετοχή οφείλεται στην Τριμερή Συγκυβέρνηση, ίσως είναι αισιόδοξος.
Η δική μου εκτίμηση, αφού για ώρες περπάτησα τις διαδηλώσεις, είναι ότι το σχέδιο πέτυχε. Και ποιο ήταν το σχέδιο, ήταν εύκολο να το διαπιστώσουν.
Εγώ σήμερα θα σας μεταφέρω τι μου είπε, ένας ογδοντάχρονος ασπρομάλλης κύριος, στο αστικό, τις ατελείωτες ώρες που ήμασταν εγκλωβισμένοι σ΄ αυτό, για να περάσουν «οι διαδηλωτές αστυνομικοί».
« Η Ελλάδα πέθανε, ξεκίνησε μονολογώντας, τώρα θα ζήσουμε και την κηδεία της. Και αυτή δεν θα αργήσει, ελπίζω ο καλός Θεός να μην επαναλάβει τον χειμώνα του 1940-1941, που τους μάζευαν με τα κάρα.
Κρίμα που αγωνιστήκαμε, χάσαμε τους φίλους και τα αδέλφια μας, χάσαμε τα όνειρά μας. Όλοι μας πούλησαν, όλοι μας εγκατέλειψαν για μια θέση, για ένα οφίτσιο, για έναν μισθό, για μια μπάζα που θα καλύπτει και τα δισέγγονα τους.
Κρίμα σε εσάς τους νέους που δεν αγωνίζεστε, που δεν έχετε ιδανικά, δεν έχετε όραμα για σας, για τα παιδιά σας, για την πατρίδας
Σας έπεισαν ότι πρέπει να έχετε ένα δίπατο σπίτι που πάτε μόνον το βράδυ.
Σας έπεισαν ότι πρέπει να έχετε δύο αυτοκίνητα, δύο παιδιά, μια νόμιμη γυναίκα, και μια φιλενάδα για το γραφείο. Να πηγαίνετε για σκι στα χιόνια το χειμώνα, και για σκι στη θάλασσα το καλοκαίρι, κι ας μην ξέρετε κολύμπι.
Σας έμαθαν να ξοδεύετε αυτά που δεν έχετε, να παίρνετε δάνεια, και δανεικά που δεν μπορείτε ούτε θέλετε να τα πληρώσετε.
Σας είπαν ότι η ζωή είναι εύκολη, ότι για όλα υπάρχει λύση, αρκεί να υπάρχει ο κατάλληλος άνθρωπος.
Σας τύφλωσαν με τα τούρκικα και τους μαγείρους στην τηλεόραση, σας έδειξαν πως πρέπει να είναι το σπίτι σας, τα παιδιά σας ντυμένα, πώς να καταναλώνετε πράγματα άχρηστα, να καταναλώνετε χωρίς να ξέρετε γιατί.»
Όμως δεν φταίτε μόνον εσείς. Φταίμε και εμείς, οι γονείς και οι παππούδες σας, ίσως πιο πολύ από εσάς. Αφού σας νταντεύαμε, σας κανακεύαμε, σας φροντίζαμε να μην σας λείπει τίποτε. Θέλαμε να ζήσετε καλύτερα από εμάς, να μην περάσετε αυτά που περάσαμε εμείς. Να κάνετε μια άνετη ζωή.
Και εσείς μας βάλατε στα γεροκομεία, και τώρα μας παίρνετε πίσω γιατί θέλετε την σύνταξή μας. Τα παιδιά σας, μας σιχαίνονται γιατί δήθεν βρωμάμε, όπως βρωμούσανε και αυτά όταν , μικρά και ανήμπορα, τα ξεσκατίζαμε για να πάτε εκδρομές, σαββατοκύριακα, Χριστούγεννα και Πάσχα, στην Ελβετία, στο Λονδίνο, η το μακρινό Μαϊάμι.
Φταίμε εμείς που δεν σας είπαμε ΟΧΙ σε τίποτε, που είχαμε ενοχές, να σας σπουδάσουμε γιατί νομίζαμε ότι η μόρφωση κάνει τον άνθρωπο πιο ευαίσθητο. Και σπουδάσαμε γκόλντεν –μπόι, αδίστακτους χρηματιστές, εκβιαστές εισπρακτικών και τραπεζικών ιδρυμάτων.
Φταίμε εμείς που πιστέψαμε ότι ο πολιτικός που μας έκανε την όποια χάρη , να διορίσει το παιδί μας, και μας κτυπούσε στην πλάτη συγκαταβατικά, χαμογελούσε όχι από ευτυχία για το «καλό» που μας έκανε, αλλά για την αφέλειά μας, να πιστέψουμε ότι μας βοήθησε. Άλλωστε, ένα παιδοβούβαλο, όπως φαίνεται, που προ πολλού έχει χάσει το μέτρο, αλλά και την αισχύνη, είπε το περίφημο ότι μαζί τα φάγαμε, και δεν σηκώθηκε κανένας καθηγητής πανεπιστημίου, κανένας κρατικοδίαιτος ηθοποιός, ποιητής, ακαδημαϊκός, πνευματικός δήθεν άνθρωπος να τον βάλει στην θέση του.
Ότι παθαίνετε πρέπει να το πάθετε/././ Δεν είναι να σας λυπάται κανένας.
Δεν είναι να μας λυπάται κανένας, εχθρός ή φίλος, ξένος η ομογενής.
Μέχρι και οι δήθεν ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι, οι καθηγητές, οι δάσκαλοι, οι παπάδες, αρέσκονται να λένε τι μεγάλα έργα έκαναν για τον λαό.
Τα συσσίτια, τα ρούχα που μοίρασαν, τις κουβέρτες που έδωσαν, τα βοηθήματα που κάνουν, και μετά αποσύρονται στα χλειδάτα ιδιαίτερα διαμερίσματά τους, να απολαύσουν αυτά που οι άλλοι στερούνται.
Μην πείτε ότι δεν ξέρατε. Δεν ισχύει. Αν ίσχυε δεν θα ξαναψηφίζατε τους ίδιους που μας οδήγησαν στην καταστροφή, να μας σώσουν.
Μην λέτε ότι φοβηθήκατε να μην χάσουμε την αγκαλιά της ευρωπαϊκής ένωσης, της ρεμούλας, των κατασπαταλημένων σε ημέτερους πόρους. Σας είχαν ειδοποιήσει, μέχρι συνταγές της κατοχής, σας μοίραζε η πρώτη σε κυκλοφορία εφημερίδα της χώρας, την παραμονή των Χριστουγέννων πέρυσι, και εσείς το βάλατε στην βιβλιοθήκη σας και μετά το ξεχάσατε.»
Ο γέρος, πάτησε το κουδούνι, ήθελε να κατέβη. Δεν πρόφτασα να του πω τίποτε. Μόνον ρώτησα το όνομά του.
Με κοίταξε με ένα απαξιωτικό βλέμμα και είπε. «Έχει καμία σημασία? Για την ιστορία μόνον πες ότι με λένε Μακρυγιάννη.»
Απομακρύνθηκε και οι υπόλοιποι συνεπιβάτες κούνησαν το κεφάλι τους.
Δεν έχουμε θάρρος , είπε ένας, έχουμε μόνον ΔΕΘ . Έχουμε αυτό που μας αξίζει είπε μια κυρία μεσόκοπη με σπαστά ελληνικά, ευτυχώς που κανένας ελληναράς δεν παρατήρησε την προφορά της.
Για την αντιγραφή, και την αυτούσια μεταφορά των λεγομένων.
ΣΤΑΘΗΣ Θ. ΤΣΟΜΙΔΗΣ
ΥΓ: Ο κ. Σαμαράς παλεύει για να κάνει τα μέτρα πιο ήπια, ο κ. Βενιζέλος λέει ότι υπάρχει ως όριο η αντοχή της κοινωνίας, και ο. Κουβέλης ότι δεν θα συναινέσει αν δεν δει τα μέτρα. Τέτοιο θέατρο μόνο ο Αισχύλος μπορεί να διδάξει ως ο κορυφαίος τραγικός.
ΣΘΤ
