“Theama”, “Micro Fix”, “Άφιξη Live”, “Hotel Club”, “Μαμούνια Live”, “Cine Live” και τα υπόλοιπα νυχτερινά κέντρα της πόλης είχαν ελάχιση κίνηση. Μόνο το Σάββατο λιγό καλύτερα κινήθηκαν, αλλά και πάλι δεν γέμισε κανένα κέντρο,όλα ήταν μισό – γεμάτα.
Ο κόσμος εγκατέλειψε τα μπουζούκια και αυτό γιατί δεν προσφέρουν την ποιότητα σε προγράμματα,μουσική, τραγούδια, σέρβις, ποτά, αλλά και σε υποδοχή.
Ακόμα και στο πάρκινγκ ζητούν τα χρήματα μόλις το αυτοκίνητο παρκάρει, και όχι όπως γινόταν σε παλαιότερες εποχές όταν θα παρελάμβανε ο κάτοχος το αυτοκίνητο του μετά το πέρας της διασκέδασης.
Πολλά είναι τα στραβά και ανάποδα που συμβαίνουν στα νυχτερινά κέντρα.
Έχω βαρεθεί να συμβουλεύω επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, συνθέτες, στιχουργούς αφιλοκερδώς, καθώς αυτοί πράττουν δυστυχώς το αντίθετο. Δεν καταλαβαίνουν,δεν το βλέπουν ότι η διασκέδαση στα μπουζούκια έχει περιοριστεί μόνο τις ημέρες Σαββατου, μια και ο Έλληνας σε λίγο καιρό δεν θα έχει την δυνατότητα να πιει ούτε ένα ποτηράκι, και όχι ολόκληρο μπουκάλι.
Μέσα στο Μεσοπρόθεσμο της Τρόϊκας που δεν υλοποιήθηκε, συμπεριλαμβάνονταν και κατασχέσεις νυχτερινών κέντρων. Επίσης τα χρήματα από τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών θα τα παίρνει η Τρόϊκα και όχι οι συνθέτες, στιχουργοί, καλλιτέχνες, μουσικοί, δισκογραφικές.
Όλα αυτά αλλάξουν άρδην. Η διασκέδαση ήδη βαδίζει σε μπαράκια της γειτονιάς και κουτουκάκια των 150 θέσεων.
Η μουσική βιομηχανία μαζί με τα μπουζουκομάγαζα θα περάσουν δύσκολες μέρες μέχρι το 2020, με αποτέλεσμα οι καλλιτέχνες, μουσικοί, μαζί με κάποιους επιχειρηματίες κοιτούν να πραγματοποιούν συναυλίες στο εξωτερικό, οι οποίες τουλάχιστον αφήνουν μεγάλα κέρδη.
Όμως ο Έλληνας ,επειδή είναι γλεντζές δέν θα πάψει να πηγαίνει σε κέντρα, να πίνει και κανένα ποτηράκι, όπως γινόταν στην κατοχή.Άλλωστε το λέει και το τραγούδι του αείμνηστου Στέλιου Καζαντζίδη
“Έρχονται χρόνια δύσκολα
γεμάτα καταιγίδες
κι εμείς του κόσμου θύματα
μ΄ ατέλειωτα προβλήματα
και λιγοστές ελπίδες
Έρχονται χρόνια δύσκολα
τα πάντα άνω – κάτω
ο κόσμος είναι ανάστατος
κι εμείς πληγές γεμάτο
Φονιάδες μονοπώλια
παντού φωτιές ανάβουν
μας καίνε, μας δικάζουνε
και την ψυχή μας βγάζουνε
και ζωντανούς μας θάβουν
Ποδοπατούν αλύπητα
τ΄ ανθρώπινο το σώμα
στο άγνωστο βαδίζουμε
κι όνειρα πια δεν κτίζουμε
μας κλείνουνε το στόμα”