Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου
Μείζον πολιτικό ζήτημα δημιουργήθηκε προ ημερών με αφορμή την αρχική παραίτηση των δυο οικονομικών εισαγγελέων, Γρηγόρη Πεπόνη και Σπύρου Μουζακίτη, επιφορτισμένων να διαχειρίζονται το οικονομικό έγκλημα και οι οποίοι δήλωσαν πως:
«δεν δεχόμαστε να είμαστε εισαγγελείς υπό απαγόρευση και καθ΄ υπαγόρευση, πολλώ μάλλον δε, δεν δεχόμαστε να αποτελέσουμε άλλοθι και μια θεσμική κολυμπήθρα του Σιλωάμ, για τα πολυποίκιλα οργανωμένα συμφέροντα και τους ποικιλώνυμους εκφραστές τους, που δραστηριοποιούνται και αναπτύσσονται στην γκρίζα ζώνη του οικονομικού εγκλήματος».
Μετά την παραίτηση των δυο αντιεισαγγελέων, ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικών κ. Βενιζέλος και ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Παπαϊωάννου, αμφότεροι λαλίστατοι και συνυπεύθυνοι της σημερινής ζοφερής κατάστασης που βιώνει ο τόπος και ο λαός του, εξαπέλυσαν δριμύτατη επίθεση κατά των αντεισαγγελέων, με ιδιαίτερα απαξιωτικούς όρους για το κύρος της Δικαιοσύνης.
Λίγες ημέρες πιο μπροστά, στις 22 Δεκεμβρίου 2011 ο κ. Παπαϊωάννου είχε δηλώσει στο Υπουργικό συμβούλιο της μειοδοτικής κυβέρνησης Παπαδήμου, σε μια προσπάθεια απόλυτης απαξίας και χειραγώγησης της Ελληνικής Δικαιοσύνης: «Η Δικαιοσύνη βρίσκεται σε βαθειά κρίση και δεν έχουμε καθυστερήσεις στην απονομή της Δικαιοσύνης αλλά έχουμε αρνησιδικία».
Στην συνέχεια οι αντεισαγγελείς στέλνουν στη Βουλή τη δικογραφία της ΕΛ-ΣΤΑΤ, σύμφωνα με το νόμο περί ευθύνης υπουργών, διαπιστώνοντας ότι από σειρά καταθέσεων προέκυψαν ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες του τέως πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, του τέως υπουργού οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου και άλλων μελών της προηγούμενης κυβέρνησης, σχετικά με πιθανή τεχνητή διόγκωση και αυθαίρετο προσδιορισμό του ελλείμματος του 2009, στοιχεία που οδήγησαν την χώρα σε καθεστώς επιτήρησης από το ΔΝΤ και την τρόικα.
Στις 23 Ιανουαρίου 2012 από την πρωινή ζώνη του τηλεοπτικού σταθμού «Mega» αναλαμβάνει να μειώσει αυτή την παραπομπή, των ηθικών, τίμιων και αδέκαστων αντιεισαγγελέων, με τραμπουκική συμπεριφορά, αμέτρητη κινδυνολογία και ψήγματα εκφοβισμού, ο «καρδινάλιος» της μνημονικής κυβέρνησης κ. Λομβέρδος.
Μια συμπεριφορά που θα την ζήλευε και ο πολλά βαρύς, κ. Πάγκαλος. Είπε, λοιπόν, μεταξύ άλλων ο κ. Λομβέρδος:
«όποιος επιχειρήσει να πειράξει τον κ. Παπανδρέου θα μετατρέψει την χώρα σε μια χώρα που υπάρχει μακελειό. Όποιος επιχειρήσει να τον προσβάλλει πολιτικά, με διάφορα θέματα που αφορούν την πολιτική του, τις επιλογές του, η χώρα θα αλλάξει πορεία, από κει που πηγαίνει να μην γονατίσει, θα γίνει, σας το δηλώνω κατηγορηματικά, θα γίνει μακελειό».
Αυτή η δικτατορική συμπεριφορά, του εκπρόσωπου του σαθρού, απαξιωμένου και απονευρωμένου πολιτικού συστήματος, δεν έμεινε αναπάντητη από τον πλέον αρμόδιο που ανύψωσε ακόμη περισσότερο το κύρος της Ελληνικής Δικαιοσύνης, τον αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, κ. Ρούσο Εμμανουήλ Παπαδάκη.
Σας παραθέτω, λοιπόν, απόσπασμα της πύρινης, όσο και διδακτικής παρεμβάσεώς του:
«Όσο για τις ατυχείς δηλώσεις του κ. υπουργού Υγείας περί μακελειού, που (υπό την κάλυψη της βουλευτικής ασυλίας) άπτεται της πρόκλησης σε τέλεση πλημμελήματος, θα ήθελα να του πω ας ασχοληθεί με το νοσοκομείο της Ρόδου, που έμεινε χωρίς πετρέλαιο θέρμανσης και αναλώσιμα υλικά για να τα χορηγήσει τελικά η ΜΚΟ, ας ασχοληθεί με το νοσοκομείο Σύρου, όπου οι συγγενείς ασθενών μεταφέρουν ηλεκτρικές θερμάστρες για να τους ανακουφίσουν.
Ακόμη ας ασχοληθεί με το μερίδιο από τη συλλογική ευθύνη που αναλογεί για την αποπροστασία του πολίτη από την αύξηση της εγκληματικότητας (απότοκο πολιτικής τακτικής). Όσοι διαχρονικά ασκώντας εξουσία μας έφθασαν σε αυτή την κατάσταση, που οδήγησαν εκατοντάδες νέων στην ανεργία στερώντας τους το όνειρο και την ελπίδα στη ζωή, δεν πρέπει να προκαλούν και δεν έχουν σχέση ανάμεσά μας. Αποδόμησαν από την παιδεία τις ανθρώπινες αξίες, το ήθος, την ειλικρίνεια, την καλοσύνη, την αγάπη, καλλιεργώντας τα αντίθετα, προβάλλοντας και υπερασπίζοντας το εγώ τους αντί το εμείς, αυξάνοντας την απληστία και όχι το μέτρο (κατά την αριστοτέλεια διατύπωση)».
Όλες οι παραπάνω αναφορές καταδεικνύουν από την μια μεριά την αλαζονεία που διακατέχει διαχρονικά το πολιτικό μας σύστημα και συνάμα την προσπάθειά του να βρίσκονται στο απυρόβλητο οι εγκληματικές ευθύνες των πολιτικών προσώπων, από τις πολιτικές επιλογές τους, οι οποίες οδήγησαν τον λαό μας στην οικονομική, πολιτική και πολιτιστική εξαθλίωση και από την άλλη την δίκαιη, σθεναρή και αταλάντευτη κρίση, πανάξιων λειτουργών της δικαιοσύνης.
Αυτή η αλαζονεία του πολιτικού μας συστήματος καλλιεργήθηκε γιατί όλα τα χρόνια μετά την μεταπολίτευση τα δύο κόμματα εξουσίας που κυβέρνησαν την πατρίδα μας μετέτρεψαν το πολίτευμα της χώρας από Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική δημοκρατία σε πλήρη ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑ.
Αυτά τα κόμματα αντί να είναι όργανα προάσπισης των συμφερόντων του Ελληνικού λαού και του δημοκρατικού πολιτεύματος, μετετράπησαν σε σπόνσορες των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και των διαφόρων συντεχνιών και έγιναν παράγοντες εκμαυλισμού, διαφθοράς και διαπλοκής.
Τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια δεν έλυσαν κανένα κοινωνικό πρόβλημα παρά τις συνεχείς προεκλογικές τους εξαγγελίες και κατασπατάλησαν ασύστολα το απίστευτο χρήμα που εισέρευσε στην χώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και απέβλεπε στην ανάπτυξη και την υποδομή της, ώστε να επιτευχτεί η σύγκλιση της Ελληνικής οικονομίας με τις οικονομίες των χωρών της Ευρωζώνης. Δημιούργησαν παρανοϊκό και ακατάσχετο δανεισμό βουλιάζοντας κάθε μέρα που περνούσε την χώρα στην άβυσσο.
Μοίραζαν πρόσκαιρες φρούδες ελπίδες με τα ρουσφέτια και τους διορισμούς στο δημόσιο.
Ανάγκασαν τον πολίτη να ψηφίζει με μοναδικό κριτήριο το ατομικό του και μόνο συμφέρον.
Υφάρπαζαν επί της ουσίας βίαια την ψήφο του άμοιρου ψηφοφόρου.
Αποτέλεσμα αυτής της φαύλης πολιτικής είναι το σημερινό κατάντημα της χώρας, όπου κατακρεουργούνται οι μισθοί εργαζομένων και οι συντάξεις απόμαχων της εργασίας, όπου μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν με πρωτόγνωρους ρυθμούς, όπου οι έμμεσοι φόροι είναι χαράτσι απάνθρωπης αδικίας, όπου η ανεργία, ειδικά στους νέους καλπάζει και δεν δίνει στην νεολαία μας καμία ελπίδα και προοπτική, όπου βιώνουμε κατοχικές εποχές με την διανομή συσσιτίων σε άπορους και άστεγους νεόπτωχους Έλληνες.
Σήμερα, λοιπόν, που τα κόμματα της συγκυβέρνησης του τραπεζίτη κ. Παπαδήμου, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ, που ψήφισαν το μνημόνιο και της ΝΔ που τελικά εκ των υστέρων το αποδέχτηκε και που σε λίγες ημέρες, αυτοί οι ίδιοι, θα υπογράψουν και την νέα δανειακή σύμβαση που θα υπαγορεύει την αφαίρεση της Εθνικής ανεξαρτησίας της πατρίδος μας, έχουμε λύση που να δίνει ΕΛΠΙΔΑ για την χώρα και τον λαό της;
Η λύση είναι η άμεση προσφυγή στις κάλπες και ο ορισμός της Βουλής που θα προκύψει, ως Συντακτικής Βουλής, η οποία θα επεξεργασθεί την δημιουργία ΝΕΟΥ Συντάγματος.
Ενός Συντάγματος που θα ορίζει την σωστή λειτουργία της Δημοκρατίας προς όφελος του Ελληνικού λαού και της πατρίδος και όχι υπέρ της κομματοκρατίας που οδήγησε την χώρα στην οικονομική, πολιτική και ηθική εξαθλίωση.
Ενός Συντάγματος που θα οδηγήσει την χώρα δυναμικά μπροστά με ταχείς ρυθμούς ανάπτυξης, δημιουργώντας συνθήκες πραγματικής και σωστής λειτουργίας της κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας.
Μιας Δημοκρατίας που δεν θα χειραγωγείται από φαύλες σπείρες συντεχνιών ανθρώπων.
Από πεινασμένους πολιτικάντηδες για χρήμα και εξουσία, από επίορκους, του όρκου που έδωσαν στην υπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος.
Τελειώνοντας θα ήθελα να υπενθυμίσω πως χρόνια τώρα, μέσω της αρθρογραφίας μου, επισημαίνω πως θεωρώ σαν μόνη λύση στα τεράστια προβλήματα, προβλήματα υπάρξεως, πλέον, του λαού μας και της πατρίδας μας, το νέο Σύνταγμα.
Σας παραθέτω το άρθρο μου από 21 Μαρτίου 2011 με τίτλο: «Νέο Σύνταγμα- άλμα προς το μέλλον». http://www.apostoloupanos.gr/index.php/articles/1-2011-04-15-06-36-08
Παναγιώτης Αποστόλου
Οικονομολόγος
