Γράφει ο νομικός Στάθης Θ. Τσομίδης.
Επαιτειακή σύμπτωση της ημέρας κατάλυσης της δημοκρατίας με τα νέα δεινά, σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, που βιώνουμε σήμερα, επιβάλλει μια ομφαλοσκόπηση, για την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων. Αυτή η ανάγκη, επιβάλλεται και από τα ευρήματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων, που δείχνουν μια πλήρη διάλυση του πολιτικού συστήματος, αν σκεφτεί κανείς το εκπληκτικό ποσοστό του 30% των ερωτηθέντων, στηνδημοσκόπηση της ΕΤ, που δηλώνουν οτι ” χούντας τα πράγματα πήγιαναν καλύτερα από σήμερα”.
Το ποσοστό είναι εκπληκτικό, και δεν δικαιολογείται, όπως έσπευσαν οι φωστήρες των πρωινών ενημερωτικώ ν εκπομπών να δικαιολογηθεί, από το γεγονός οτι όσοι έδωσαν αυτήν την απάντηση πρέπει να είναι πάνω από 65 ετών.
Και το δυστύχημα είναι, οτι τέτοιες απλουστετικές απαντήσεις και αναλύσεις είναι μιά απότις πολλές αιτίες που μας οδήγησαν στις σημερινές συνθήκες κρίσης και εκφυλισμού του πολιτικού συστήματος.
Η απάντηση στα σημερινά αδιέξοδα, για να σχιαγραφηθεί, ‘εστω, πρέπει να ανατρέξουμε, στην περίοδο λίγο πριν την επιβολή της δικτακτορίας, και κυρίως στην εποχή της λεγόμενης “μεταπολίτευσης”.
Στην προδικτακτορρική Ελλάδα, αν εξαιρέσουμε την άφρονα επέμβαση του Βασιλικού θεσμού, στην κομματική δράση, τα υπόλοιπα στοιχεία δυστυχώς συγκλήνουν στα ίδια χαρακτηριστικά με το σήμερα. σε τέτοιο μάλιστα σημείο που και οι πρωταγωνιστές, η οι φυσικοί τους διάδοχοι να ελιναι ακριβώς ίδιο.
Ομως και η εποχή της “μεταπολίτευσης” επαναφέρει οχι μόνον τους ίδιους πρωταγωνιστές, αλλα΄κυρίως τις ίδιες αντιλήψεις. Αυτές οι αντιλήψεις , που δεν αφορούν μόνον την διάρθρωση και λειτουργία του κομματικού συστήματος, αλλά και την οικονομική δομή και λειτουργία , έχουν δύο δόγματα, που στηρίζουν, αλλά και επιφέρουν την σημερινή κατάσταση.
Οι δύο βασικές πολιτικές επιλογές είναι το περίφημο δόγμα “ανήκουμε στη Δύση” και η είσοδο της χώρας στην τότε ΕΟΚ. Οι επιλογές αυτές που επιβλήθηκαν από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, δεν αποτέλεσαν ούτε συνειδητική επιλογή του λαού, πολύ περισσότερο δεν αποτέλεσαν κοινή συνισταμένη του πολιτικού συστήματος, ώστε να αποτελέσουν τον συνδετικό κρίκο της εθνικής πολιτικής ανεξαρτήτως της εναλλαγής στην εξουσία.
Ποιός δεν θυμάται το σύνθημα ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ και το ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ, που λάνσαρε στην επαναστατική του εκδοχή το ΠΑΣΟΚ, που αργότερα αποσιωπήθηκαν σε σημείο οι μεν εκφραστές των να αποδομηθούν εσωκομματικά και να παραδωθούν στο πυρ το εξώτερο (Σάκης Καράγιωργας), οι δε κυβερνητικές επιλογές του ΠΑΣΟΚ να έχουν ως μοναδικό στόχο το άρμεγμα της αγελάς της ΕΟΚ, και όχι τον εκσυχρονισμό του παραγωγικού δυναμικού της χώρας.
Με αυτά τα δεδομένα , σήμερα, αν αξιολογηθούν οι τότε επιλογές, εθνικές και οικονομικές, αποκαλύπτεται πόσο αναξιόπιστες φαντάζουν στα μάτια των σύγχρονων , που μάλιστα βιώνουν τα αποτελέσματα των αυτων επιλογών. Μια Δύση που εξακολουθεί να φαίνεται ως πλούσια και αναπτυγμένη, που όμως δεν είναι στην πραγματικότητα, αλλά και μιάς Ευρωπαικής Ενωσης που εγκλοβισμένη σε μια προτεσταντική, μονεταριστική οικονομική πολιτική, έχει απολέσει προ πολλού της βασική της αρχή της αλληλεγγύης και της ισότητας.
Ομως τα πραγματα γίνονται ακόμη πιό περίπλοκα αν αυτές οι επιλογές προβληθούν στο παγκόσμιο σύστημα, όπου πέραν της ανασφάλειας λο΄γω τυφλής τρομοκρατίας, έχει και το παράδοξη, ίσως γιαα πρώτη φορά , να συγκεντρώνονται ανεκμετάλλευτα λιμνάζοντα κεφάλαια που δεν μπορούν να επενδυθούν, ή δεν θέλουν, σε χώρες με χαμηλό βιωτικό επίπεδο.
Ολα τα ανωτέρω, δεν απασχολούν, βέβαια, τον απλό μέσο άνθρωπο, ίσως και δεν θα έπρεπε. Ομως η πολιτική δεν είναι μιά τέχνη των ειδικών, όπως έλεγε ο Πλάτωνας, που θεωρήθηκε ολιγαρχικός. Είναι η τέχνη και η συμμετοχή των πολλών, μόνον που αυτοί χρειάζοντες επιλογές που δημιουργούν οι ηγέτες είτε πνευματικοί είτε πολιτικοί. Και τέτοιοι, μάλλον σήμερα δεν έχουμε.
ΣΤΑΘΗΣ Θ. ΤΣΟΜΙΔΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΥΓ. Πέραν των αφιερωμάτων, μήπως η Βουλή θα έπρεπε να συζητήσει σε ειδική συνεδρίαση το μέλλον της Δημοκρατίας, στην κοιτίδα της. Σε λίγο με την κρατική αυθαιρεσία, και την μνημονιακή επιβολή, η έννοια δημοκρατία, θα αποσυνδεθεί από την χώραα μας, και ίσως κάνουμε αιώνες να την επανασυνδέσουμε.
ΣΘΤ
