Γράφει ο Στάθης Θ. Τσομίδης Δικηγόρος
Τα ιστορικά παραδείγματα, κατά τα οποία ο αρχηγός των νικητών μετά από σφοδρή πολεμική σύγκρουση περιοδεύει τα πεδία των μαχών,περιτριγυρισμένος από τους ανώτατους επιτελείς του, είναι πάμπολλα.
Αλλά τα ιστορικά παραδείγματα, που ο νικητής του οικονομικού πολέμου, να αναγκάζεται να κατέβει στον Νότο για να υποστηρίξει την Κυβέρνηση του Κουίσλι, μάλλον δεν υπάρχουν.
Μόνον έτσι μπορεί να αξιολογηθεί, και να χαρακτηριστεί η επίσκεψη της κ. Μέρκελ,( την επομένη του Γιούρο Γκρούπ )Συμβουλίου Υπουργών Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως κανονικά λέγεται, αν δεν είχε μεσολάβηση η γκλάμουρους άποψη της Αννούλας Μας, για την επιβολή της αγγλικής γλώσσας ως επίσημη, δεύτερης γλώσσας της Ελλάδας.
Η Γερμανίδα πολιτικός, αφού διαπίστωσε ότι οι εγχώριοι πράκτορες της, αδυνατούν να καθαρίσουν την μπουγάδα, αποφάσισε να αριβάρει. Δεν είναι τυχαίο, ότι μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν ανακοινώθηκε άλλη επίσκεψη στον Νότο εκ μέρους της, Ιταλία, Ισπανία,Πορτογαλία.
Εδώ τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά, είπε. Πάλι οι Έλληνες δεν σκύβουν το κεφάλι, σκέφτηκε .
Και εκείνος ο ευτραφής ο Σούλτς, τι μαλ…ές κουβέντες έλεγε στην Τ.Β. για ένα στικάκι, που δεν το είδε, αλλά ξέρει ότι δεν έχει πολιτικούς μέσα.
Πόσο απογοητεύθηκε όταν άκουσε από τους υπηρέτες της, Υπουργούς της, ήθελα να πω, ότι στην Αθήνα οι Έλληνες δεν βγαίνουν στους δρόμους όπως οι Ισπανοί, αλλά δεν αγοράζουν πετρέλαιο, αλλά κόβουν τα δάση για να ζεσταθούν.
Και ότι ο καλός θεός της Ελλάδας, τους φροντίζει, και ενώ αυτή ανάβει ήδη καλοριφέρ. Πρέπει να βγάλει πάλι τα καλοκαιρινά ρούχα σκέφτηκε, γιατί με το καρό’ χονδρό σακάκι, της το είχε δώσει το κόμμα, ένα είναι το κόμμα, όταν τελείωσε το Πανεπιστήμιο στο Βερολίνο, σίγουρα θα σκάσει με τριάντα βαθμούς. Και έπειτα, τι είναι αυτά τα τηλεγραφήματα από την πρεσβεία στην Αθήνα. Γενική απεργία και στάση εργασίας την ώρα που θα διαπραγματεύεται.
Και αυτός ο Αντώνης γρι από γερμανικά, μόνον αγγλικά και μάλιστα με αμερικάνικη προφορά. Ίδιος ο άλλος ο Τζέφρι, αλήθεια τι να κάνει άραγε αυτή ψυχή. Που να κάνει σέρφινγκ, κανό καγιάκ, μάουντεν μπάικ κ.λ.π.
Όμως η αποστολή της ήταν σπουδαιοτάτη. Ήδη ένιωθε την ζεστή ανάσα του κ. Σόιμπλε κοντά στο πρόσωπό της. Της επαναλάμβανε για πολλοστή φορά, ότι τώρα η δουλειά έπρεπε να τελειώσει, με τους Έλληνες.
Οι εταιρίες, οι μέτοχοι, οι πάστορες, οι τραπεζίτες, όλο δηλαδή το κακό συναπάντημα, κρεμόντουσαν από την πυγμή της. Χαιρέκακα της επεσήμανε ότι πηγαίνει στην Αθήνα, το λίκνο του πολιτισμού, ευρωπαϊκού και παγκόσμιου, ανήμερα της επετείου του βομβαρδισμού της από την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής.
Η δουλεία είναι εύκολη, ο Αντώνης και ο Βαγγέλης, όχι ο Παπαθανασίου που της άρεζε τόσο πολύ, αλλά ο άλλος που μιλάει μόνον γαλλικά , έχουν ήδη υπογράψει. Ο επαρχιώτης δικηγόρος, ο Φώτης, θέλει να υπογράψει, αλλά κάνει νάζια. Εύκολα πράγματα γι΄ αυτήν. Εδώ κοτζάμ πλανητάρχη έπεισε, για τους τρωγλοδύτες, πειναλέους Έλληνες πολιτικούς θα σκεφτεί. Έλεος, της είπε, και απομακρύνθηκε.
Η Άγκελα, τον κοιτούσε σκεφτική. Ίσως είχε δίκιο, αυτός ο μεγάλος ινστρούχτορας. Ένιωθε σίγουρη τώρα, όπως όταν στην κομσομόλ, την παρακινούσε ο καθοδηγητής σε δύσκολες αποστολές. Πόσο άδικο είναι που αυτός , τώρα ο ινστρούκτοράς της είναι καθηλωμένος στο αναπηρικό καροτσάκι. Γιατί να μην είναι μαζί της στην Αθήνα, να τους κοιτάζει με τα παγερά γαλάζια μάτια του, και όλοι να τρέμουν.
Γιατί, γιατί, καμία απάντηση δεν πήρε από πουθενά. Μόνον ο μπάτλερ, πάλι μπερδεύτηκα, με τα ασιατικά χαρακτηριστικά, ήταν δίπλα της και της χαμογελούσε, ακόμη και ο Βεστερβέλε, με διδακτορικό στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία, κούνησε το κεφάλι του συγκαταβατικά.
Τελικά το αποφάσισε, σηκώθηκε με σταθερό βήμα και με δυνατή φωνή είπε, φεύγω για την Αθήνα. Είναι άλλη μια δύσκολη δουλεία, αλλά πρέπει να τελειώσει. Μόνον που….η ατμόσφαιρα πάγωσε, όλοι στράφηκαν στο μέρος της.
Ήταν η πρώτη φορά που η Άγκελα , όταν της ανέθεταν μια δουλεία, θα έβαζε όρους. Μόνον που πείτε στον Αντώνη και τους άλλους ότι δεν θέλω να δω άλλους Έλληνες. Ούτε πολιτικούς ούτε τίποτε άλλο, και πείτε του ότι δεν θα ανεχθώ διαδηλωτές και φασαρίες. Να τους σπάσουν στο ξύλο, αρκετά ασχολήθηκα μαζί τους. Πετάμε για Αθήνα.
Πολλά χιλιόμετρα μακριά, μέσα στην ασυνήθιστη κάψα του Οκτωβρίου οι υπάλληλοι της τριμερούς κατοχικής κυβέρνησης, προσπαθούσαν να συνειδητοποιήσουν το κακό που τους βρήκε. Δεν έφτανε που ότι έλεγαν στους Τροϊκανούς, αυτοί τα απέρριπταν , αλλά τώρα, ξαφνικά ανακοινώθηκε και η έλευση της κυρίας.
Έτρεμαν όλοι στην ιδέα και μόνον του τι θα ακούσουν, αλλά κυρίως τι θα δουν από τους εξαγριωμένους πολίτες. Λίγες ώρες πριν έζησαν την εισβολή στο πεντάγωνο, και τον ασκεπή αρχηγό να λέει στους απεργούς’ εισβολείς, να φύγουν από το σπίτι του. Οποία κατάντια.
Κανείς δεν ήθελε να σκεφτεί τι θα σημαίνει αν η Κυρία, ερχόταν πρόσωπο με πρόσωπο με κάτι απρόοπτο. Αν κάποιος ακτιβιστής σήκωνε ένα πανό εκεί που δεν έπρεπε , ή ένα γιαούρτι αγελαδινό εκσφενδονιζόταν . Μόνον ο Δημητράκης ο υπουργός εξωτερικών, σαν παλιά καραβάνα ήταν χαρούμενος.
Φανταζόταν τις φωτογραφίες και τις χειραψίες που θα έκανε. Και εκεί πάνω έπεσε η απορία. Γιατί έρχεται. Τι θέλει. Ας έρθει, άλλωστε θα έχει καλό καιρό, θα βάλουμε τους συνδικαλιστές να κάνουν απεργίες και στάσεις εργασίας, και οι Έλληνες θα πάνε για καφέ και μπάνιο. Ο καιρός καλά κρατάει ακόμη, είπε. Και όλοι ησύχασαν. Ξανά άρχισαν να ασχολούνται με τα καθημερινά, τις λίστες, τους φόρους και τα βολέματα των δικών τους.
Αυτά τα θέματα δεν μπορούν άλλωστε να περιμένουν.
ΥΓ. Ελπίζω αυτή την φορά, να διαψευσθώ. Και η διεστραμμένη, ποιητική
αδεία, φαντασία μου, να πέσει έξω. Διαφορετικά, η ιστορία θα επαναληφθεί και μάλιστα όχι σαν κακόγουστη φάρσα.
