Γιώργος Παπανικολάου
Όχι «κύριοι» ΧΑΣΑΠΗΔΕΣ, δεν αποδεχόμαστε τις «λύσεις» σας. Γιατί στη φύση μας δεν υπάρχει η νοοτροπία του χασάπη.
Εμείς δεν θεωρούμε «λύση» και «φυσιολογικό» και «πατριωτικό» να τεμαχίζουμε την κοινωνία και να αποκόπτουμε τα μέλη της: πότε τα 3 εκατομμύρια των πραγματικά άνεργων (και όχι των «εγγεγραμμένων» σας), πότε τις «συντεχνίες» των φορτηγατζήδων, των εκπαιδευτικών, των δημοσίων υπαλλήλων, των εργαζομένων στους ΟΤΑ, στις ΔΕΥΑ, στην Ολυμπιακή, στον ΟΣΕ, τους γιατρούς, τους δικηγόρους, τους λιμενικούς, τους… τους…
Αυτοί δεν είναι πατρίδα; Αυτοί δεν περιλαμβάνονται στις «λύσεις» σας;
Στο μυαλό μας και στις ιδέες μας δεν υπάρχει η κοινωνία των 2/3, ούτε των 4/5, ούτε των 5/6. Γιατί εμείς δεν βλέπουμε λύση με το ν ακρωτηριάζουμε τα μέλη της κοινωνίας και να τα θυσιάζουμε εν ονόματι της «σωτηρίας των άλλων» και για να εξευμενίσουμε τους σύγχρονους θεούς, τις αγορές.
Αυτές είναι νοοτροπίες και λύσεις που μας φέρνετε από μια πολύ παλιά κοινωνία, που στη χώρα μας υπήρξε πριν χιλιάδες χρόνια και σεις απαιτείτε να τη διαιωνίσετε για πάντα, όπως λέτε. Δεν θα σας το επιτρέψουμε. Με κάθε θυσία.
Εμείς σήμερα ξέρουμε ότι δεν υπάρχουν θεοί που μπορούν να μας λύσουν τα προβλήματα και οι αγορές δεν είναι θεϊκές, αλλά κερδοσκοπικές και δολοφονικές.
Δεν διστάζουν να δολοφονήσουν ολόκληρους λαούς, καταπατώντας κάθε νομιμότητα, κανόνα δικαιοσύνης και λογικής.
Εμείς θεωρούμε ότι οι κοινωνίες είναι ενιαίες, ότι η φύση και ο πλούτος κάθε κοινωνίας είναι το σύνολο των μελών της, που πρέπει ν απολαμβάνουν κάποια ελάχιστα αποδεκτά δικαιώματα, για να μπορούν ν αναπτυχθούν προς την κατεύθυνση της ανθρώπινης φύσης και όχι των οφειλετών, των υποτελών, των πελατών, των προσκηνημένων, των ρομπότ, των γκαρσονιών και των ανθρώπων του καναπέ.
Γιατί η ανθρώπινη φύση σήμερα υπάρχει στο σύνολο της κοινωνίας και όχι στον ατομικό άνθρωπο, τον σακατεμένο, τον μονόπλευρο, που βλέπει μόνο τη σακατεμένη, την μονόπλευρη κοινωνία της αγοράς και των κοινωνικών διαχωρισμών και κορδώνεται για τις «γνώσεις» και την «υπεροχή» του.
Γιατί εκείνο που μένει εκτός συζήτησης σήμερα είναι ότι κάθε μέλος της κοινωνίας που έχει σχέση με το λαό, θεωρείται αναλώσιμο για τις «λύσεις» σας. Μπορεί ν αποκοπεί, να πεταχτεί και η «υγιής κοινωνία» να συνεχίσει. Ειδικά σήμερα, που πολλοί «περισσεύουν».
Οι χασάπηδες θέλουν να κάνουν τη δουλειά τους. Χωρίς να λογαριάζουν το «πολιτικό κόστος». Κάθε ένας λοιπόν από μας, απ το λαό, ξέρει ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να θεωρηθεί περιττός, ν αποκοπεί, να τεθεί εκτός «πατρίδος» και «πατριωτών».
Γι αυτό και επικρατεί ο φόβος στην κοινωνία. Εμείς λέμε ότι αυτό δεν θα το επιτρέψουμε, δεν περιλαμβάνεται στις λύσεις μας. Υγιής κοινωνία, κουτσουρεμένη και αιματοβαμμένη δεν μπορεί να υπάρξει, δεν είναι ανθρώπινη κοινωνία. Δεν θέλουμε τις εκλογές τους και τα δημοψηφίσματά τους. Θέλουμε δημοκρατία.
Γιατί οι εκλογές τους με τα καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα, με τα παπαροκάναλα όπου η λέξη προπαγάνδα και χυδαιότητα δεν αρκούν για ν αντικατοπτρίσουν την πραγματικότητα, με το σύνταγμα κουρελιασμένο και στυμμένο σαν πατσαβούρι, δεν έχουν σχέση με τη δημοκρατία. Όποιος κλείνει τα μάτια του σ αυτή την πραγματικότητα, παρασέρνει και το λαό στα ονειροπολήματά του.
Σήμερα ζούμε ένα νέο 1940. Δεν είναι οπλισμένες στρατιές που μας επιβάλλουν την εξαθλίωση και την πείνα, αλλά οικονομικά υπερόπλα και εκβιασμοί. Μήπως αυτό κάνει λιγότερο τρομερή την πείνα και την εξαθλίωση, έχει αυτό λιγότερα θύματα;
Και σώνεσαι αν υποταχθείς στον εκβιαστή σου; Είναι σαν να σε σημαδεύουν με υπερόπλα, με το δάχτυλο στη σκανδάλη και να σου λένε: ψήφισε όχι αν θέλεις. Τέτοια δημοκρατία.
Αλλά αυτοί ξεχνάνε ότι τα χρηματοοιοκονομικά υπερόπλα του σήμερα, έχουν μια βασική διαφορά απ τα παραδοσιακά όπλα: αν αποτύχουν στο στόχο τους (τον εκβιασμό) γυρίζουν σαν μπούμεραγκ στον εκβιαστή. Έχουμε ν ανατρέψουμε όχι μια κυβέρνηση, αλλά ένα καθεστώς.
Ξέρουμε ότι το πρόβλημα είναι να διώξουμε τους ξένους που έχουν την πραγματική εξουσία και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Η λύση δεν θα παραχωρηθεί με τις εκλογές τους, αλλά μ ένα κίνημα που θα ενώσει το λαό γύρω απ αυτό το πραγματικό πρόβλημα εξουσίας και θα παλέψει μ όλα τα μέσα. Και τις λύσεις τις ξέρουμε:
Δεν τους χρωστάμε τίποτε, μας χρωστάνε (πέρα από τις πολεμικές αποζημιώσεις που θα τις διεκδικήσουμε). Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές (για δάνεια αν χρειαστεί). Για τη δυνατότητα να επικρατήσουν αυτές οι λύσεις μαρτυρούν λαμπρά παραδείγματα, όπως της Αργεντινής.
Ξέρουμε και πως μπορούμε να διεκδικήσουμε τέτοιες λύσεις: με το λαό ενωμένο, με πίστη στις δικές του δυνάμεις, απαλλαγμένο από αυταπάτες: ότι θα μας παραχωρήσουν τη δυνατότητα να τους νικήσουμε εκλογικά ή ότι μπορεί να μας σώσουν οι διαφθορείς, οι εκβιαστές και οι σημερινοί εξουσιαστές μας, που θεωρούν το λαό μας σαν δυνητικά απορρίματα ενός χασάπη, στην σακατο«κοινωνία» των προνομιούχων τους.
politikokafeneio.
