Όλη η αλήθεια μέσα από λίγες φωτογραφίες…
Του Νίκου Σταματάκη
Με εύκολους και ανέξοδους φανφαρονισμούς και δοξολογίες «γιορτάστηκε» η συν-ονομασία τμήματος της 33ης οδού της Αστόριας σε «Archbishop Iakovos Way”…
Δόθηκαν μάλιστα πολλά συγχαρητήρια στον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Πέτρο Γαλάτουλα για την δήθεν «επιτυχή» πρωτοβουλία του…
Αλλά συγχαρητήρια γιατί;
Για τον υποβιβασμό ενός ηγέτη-συμβόλου παγκόσμιας εμβέλειας σε περιθωριακό ηγετίσκο; Ενώ η αμερικανο-εβραϊκή κοινότητα διάλεξε κεντρικότατα σημεία του Μανχάταν για να τιμήσει τους ηγέτες της (οι οποίοι μάλιστα δεν τύγχαναν τόσο ευρείας αποδοχής από εθνικά και κοινωνικά στρώματα της πόλης μας όσο ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος), τα ψώνια της ηγεσίας της Ομοσπονδίας θεώρησαν ότι προωθούν το ελληνικό όνομα με το να συν-ονομάσουν ένα δρόμο της Αστόριας – και μάλιστα παράμερο – στο όνομά του… Η πλατεία Γκόλντα Μέιρ είναι στην καρδιά του Μανχάταν στους 41 δρόμους, το ίδιο και το «Yitzhak Rabin Way» στη Δεύτερη Λεωφόρο.
Και ας μην μας πουν κάποιοι ότι «δεν γίνεται» και «απαιτούνται άδειες» και «είναι δύσκολη η διαδικασία» και άλλα φαιδρά… Οι αιτιολογίες για το κατάντημα της Ομογένειας είναι η έλλειψη ηγετικών προσόντων, η ανικανότητα, η ιδιοτέλεια και η εξυπηρέτηση συμφερόντων διαφόρων λογιών.
Όταν την πρωτοβουλία είχαν οι άξιοι η Ομογένεια έβαζε τους κατάλληλους στόχους στο σημείο που έπρεπε.Απτό παράδειγμα η καθιέρωση του Ιστού στο Bowling Green, στην καρδιά της Γουόλ Στρίτ, με πρωτοβουλία του δραστήριου παράγοντα της Ομογένειας κ. Θεόδωρου Παυλάκου, όπου ανέβηκε και πάλι προχθές η σημαία και τελούνται πλήθος άλλες τελετές ελληνικού και άλλου ενδιαφέροντος…
Όταν η Ομογένεια καταντά να υποβιβάζει ένα από τα σημαντικότερα σύμβολά της στο επίπεδο του «γκέτο» της Αστόριας τότε οι οιωνοί για το μέλλον της δεν μπορεί να θεωρούνται καλοί… Επειδή μάλιστα μόλις προ ημερών η μνήμη του Αρχιεπισκόπου Ιακώβου λαμπρύνθηκε παρουσία του Προέδρου Ομπάμα, του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου και πλήθους ηγετών από τις ΗΠΑ και όλο τον κόσμο σε ιστορική τελετή στη Σέλμα της Αλαμπάμα, όπου αναπαραστάθηκε η ιστορική πορεία του ηγέτη της Ομογένειας δίπλα στον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
Αντί να αρπάξουμε την μεγάλη αυτή ευκαιρία από την τεράστια δημοσιότητα και να απαιτήσουμε από τον δήμαρχο και τους τομεάρχες του Δήμου κεντρικότατο δρόμο ή άλλο σημείο του Μανχάταν, ο ηγετίσκος της Αστόριας, στην ουσία υποβάθμισε και μείωσε την μορφή του Αρχιεπισκόπου Ιακώβου περιορίζοντάς τον σε δρομάκι του «γκέτο»…
Και κορδωνόταν σαν το γύφτικο σκεπάρνι μπροστά στις κάμερες, λές και είχε πετύχει μεγάλο κατόρθωμα… Αντί να ντρέπεται και να ψάχνει που να κρυφτεί, περηφανευόταν…
Αλλά εκείνος δεν είναι ικανός να αρθεί στις ηγετικές απαιτήσεις του αξιώματός του (για να το θέσουμε πολύ επιεικώς), ο Αρχιεπίσκοπος δεν μπορούσε να τον προλάβει ή έστω να τον μαζέψει;
Τα ΜΜΕ της Ομογένειας πρέπει να ασχοληθούν και να επισημαίνουν τα κακώς κείμενα της ηγεσίας της αστοριανής Ομογένειας…
Μέχρι πότε θα ηγούνται της Ομογένειας οι «λίγοι» και οι ανίκανοι;
