Ο λόγος γίνεται για τις Αμερικάνικες εταιρείες αλυσίδας εστιατορίων που μετά δέκα χρόνια περίπου επένδυσης στην Θεσσαλονίκη, τώρα βάζουν λουκέτο, λόγω υπερβολικής αύξησης της φορολογίας στον χώρο της εστίασης, και το ανελέητο κυνηγητό των ελέγχων ακόμα και για ψύλλου πήδημα .
Στην Θεσσαλονίκη το τελευταίο δίμηνο έκλεισε αθόρυβα ένα από τα υποκαταστήματα Αμερικάνικης αλυσίδας εστιατορίων μπαρ – καφέ το “Ruby tuesday”, επί της Αγίας Σοφίας που άνοιξε το 2003 και έφερε στην πόλη την Αμερικάνικη κουλτούρα των γεύσεων. Ένα μαγαζί που αγαπήθηκε από το κοινό μικρό και μεγάλο, το οποίο απασχολούσε πάνω από 30 εργαζομένους της τοπικής κοινωνίας, που τώρα έμειναν άνεργοι.
Το χαρακτηριστικό του εν λόγω μαγαζιού ήταν η χορταστικές, μεγάλες μερίδες φαγητών σε προσιτές τιμές, διέθετε μοναδικό salad – bar με πάνω από 30 επιλογές που επέλεγε ο ίδιος ο πελάτης,με ένα περιβάλλον πολύ ζεστό, αστραφτερή καθαριότητα και πάντα με ένα σέρβις σβέλτο. Για πολλούς Θεσσαλονικείς το στέκι αυτό υπήρξε σημείο αναφοράς, μεταξύ αυτών και η αφεντιά μου.
Η αλυσίδα Ruby Tuesday έχει 850 καταστήματα ανά των κόσμο. Η μητρική εταιρεία (Inc) είναι εισηγμένη στο χρηματιστήριο αξιών της Νέας Υόρκης με συνολική κεφαλαιοποίηση 1,513 δις δολάρια.
Και ενώ υπάρχουν παντού ανά τον κόσμο επιχειρήσεις, το υποκατάστημα της Θεσσαλονίκης έκλεισε αθόρυβα μετά τις ανακοινώσεις του υπουργείου Οικονομικών για την αύξηση του ΦΠΑ στο κλάδο της εστίασης στο 23% , και σε άλλους 1000 φόρους, περιορίζοντας έτσι εντελώς τα κέρδη της επιχείρησης, πράγμα για το οποίο ποιος ο λόγος να λειτουργεί.
Μια τέτοια επένδυση η Ελληνική πολιτεία αντί να την βοηθήσει, να αναπτυχθεί περισσότερο, δίνοντας θέσεις εργασίας σε πολλούς , αντ΄ αυτού την κλωτσά για να φύγει μια ώρα νωρίτερα.
Μια δεύτερη Αμερικάνικη εταιρεία αλυσίδας εστιατορίων – μπαρ – καφέ Applebee’s επί της λεωφόρο Νίκης της Θεσσαλονίκης από το 1997 έκλεισε επίσης ξαφνικά, όπου οι 150 εργαζόμενοι προκειμένου να μην μείνουν άνεργοι, ζήτησαν από την επιχείρηση να την διαχειριστούν οι ίδιοι με μειωμένες τιμές, ενώ η εταιρία δεν επρόκειτο να πληρώσει δεδουλευμένα και αποζημιώσεις.
Ωστόσο όπως καλά πληροφορήθηκα από εργαζομένους της αλυσίδας, είναι πολύ δύσκολο να κρατήσουν την επιχείρηση και να την σώσουν από το λουκέτο, διότι δεν υπάρχει καμιά μέριμνα και στήριξη από το Ελληνικό κράτος για τους εργαζομένους και την επιχείρηση, όπου ακόμα επικρατεί το ανελέητο κυνηγητό από όλους τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, ακόμα και για ψύλλου πήδημα. Πόσο μάλλον να αντέξουν όταν θα μπει ΦΠΑ 23% από τον Σεπτέμβριο.
“Με δεδομένη τον φορομπηχτική πολιτική που θα υποστεί όλος ο Ελληνικός λαός, και εν όψει της χειμερινής περιόδου (πετρέλαιο – αέριο κ.τ.λ.π) δεν θα του μείνει δεκάρα όχι για να μπει στα εστιατόρια μας, αλλά ούτε για να πάρει ένα κουλούρι των 60 σεντς…”.ήταν χαρακτηριστική δηλώση ενός εργαζόμενο.
Όσο για την τρίτη Αμερικάνικη εταιρεία Mc Donald ,από τα μεγαλύτερα στον κόσμο, με υποκατάστημα επί της Εγνατίας ναι μεν λειτουργεί, όμως με πολύ μειωμένη κίνηση, ύστερα και από τα έργα του Μετρό,αλλά και τους πάμπολους βανδαλισμούς που υπέστη το κατάστημα από τους παραβατικούς είναι θέμα χρόνου στο να βάλει λουκέτο και αυτή η Αμερικάνικη επιχείρηση.
Σε μια έρευνα που πραγματοποίησα πέραν του Ατλαντικού, διαπίστωσα πως καμιά σοβαρή μεγάλη Αμερικάνικη εταιρεία δεν είναι διατεθειμένη να ρίξει χρήματα στην Ελληνική αγορά, πόσο μάλλον στην πόλη της Θεσσαλονίκης, όπου πλέον τα πάντα υπολειτουργούν και με το ποσοστό ανεργίας να καλπάζει, ειδικά στους νέους που χτυπά κόκκινο.
Σχετικά με τις αποκρατικοποιήσεις των ΔΕΚΟ, οι Αμερικανοί σκοπεύουν να αγοράσουν φιλέτα αφού τους προσφερθούν σε χαμηλές τιμές, για να τα πουλήσουν έπειτα σε άλλες πολυεθνικές εταιρείες, κερδίζοντας έτσι από την πούληση. Όπως έγινε για παράδειγμα με τις μετοχές του ΟΤΕ, όπου το 10% πουλήθηκε από το Ελληνικό δημόσιο στους Γεμανούς προς 400.000.000 Ευρώ, δηλαδή 7,50 Ευρώ την μετοχή, ενώ παλιά η μετοχή του ΟΤΕ είχε 28 Ευρώ, από τα οποία είχε αγόρασει και ο όμιλος Marfin για να τις πουλήσει στους Γερμανούς. Όλοι βγήκαν κερδισμένοι,πλην τον Ελληνικό λαό.
Έτσι, ακόμα και ο πιο άσχετος χωρίς πτυχίο στα Οικονομικά έχει καταλάβει πως ξεπουλιέται η δημόσια περιουσία της Ελλάδος.
Όσο για τις Αμερικάνικες αλυσίδες που κλείνουν στον Ελλαδικό χώρο, είναι βέβαιο πως δεν πρόκειται να ξαναρθούν για μακροχρόνιες επενδύσεις αν δεν πέσει η φορολογία στο 8% τουλάχιστον, όπως ισχύει και σε άλλες αναπτυγμένες χώρες του κόσμου, αυτά τα γνωρίζει ακόμα και ο πρωτοετής φοιτητής οικονομικών.
Επομένως, κύριε Υπουργέ Οικονομικών, επιβάλλεται να μειώσετε τους συντελεστές της φορολόγησης σε όλα τα είδη, και στις επιχειρήσεις στο ελάχιστο, διότι ένας επενδυτής θέλει να έχει ευνοϊκότερους όρους συνεργασίας με το κράτος , και όχι να έχει στο κεφάλι του 1000 φόρους και ελέγχους. Τα λεφτά του τα πάει αλλού, όπου του γίνονται τα γούστα σε νορμάλ πλαίσια.
Πάντως στο να κλείνουν οι επιχειρήσεις η μία πίσω από την άλλη, δείχνει ξεκάθαρα ότι η κυβέρνηση και οι πολιτικοί μας δεν έχουν καμιά σχέση με την επιχειρηματικότητα τόσα χρόνια.
Μια αποβιομηχανοποιημένη χώρα, όπως είναι η Ελλάδα που δεν παράγει ούτε καρφίτσα, η κάθε επένδυση μεγάλη ή μικρή απ΄ όπου κι αν προέρχεται, θα έπρεπε να βοηθείται, να διευκολύνεται από την εκάστοτε κυβέρνηση, έτσι, ώστε, να υπάρξει ανάπτυξη και εργασία για όλον τον κόσμο.
Απλή λογική, εύκολη εφαρμογή που ωστόσο προσκρούει στην τριτοκοσμική γραφειοκρατία του δημοσίου, στην αδιαφορία των πολιτικών, κυρίως στην έλλειψη σοβαρότητας απέναντι στον επενδυτή, με τις καθημερινές αλλαγές στο φορολογικό και τις υπερβολικές αυξήσεις σε φόρους, με αποτέλεσμα κύριε Γ. Παπανδρέου, πρωθυπουργέ της Ελλάδος, ούτε οι Αμερικανοί να μην σας έχουν πλέον εμπιστοσύνη.
Γι΄ αυτό φεύγουν σε άλλα μέρη, και η χώρα γυρίζει πίσω 50 χρόνια, τότε που την πέτρα ακόμα την έκοβαν με το χέρι, τότε που μια φραντζόλα ψωμί την μοιράζονταν 10 άτομα, τότε που προσκυνούσαν τον τουρισμό. Σ΄αυτά τα χρόνια ξαναγυρύμουμε και φτου… και από την αρχή.
Στο μεταξύ, οι άλλες χώρες της Ευρώπης που σχεδίασαν την επιλεκτική χρεωκοπία μας θα τρώνε με χρυσά κουτάλια και θα πίνουν εις υγείαν των κορόϊδων.
