‘Ενας Γιώργος Παπαδόπουλος (δικτάτορας) ”κρέμασε” τον πρόεδρο Νίξον πριν 45 χρόνια. ‘Eνας Γιώργος Παπαδόπουλος (τυχοδιώκτης) θα ”κρεμάσει” τον πρόεδρο Τραμπ, τώρα;
Λένε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Αυτήν την φορά, μοιάζει να επαναλαμβάνεται ως αστείο, αλλά, ναι, επαναλαμβάνεται.
Το σκάνδαλο ”Γουότεργκέητ” ήταν η ανακύκλωση χρημάτων που έδινε η (πρώτη) κυβέρνηση Νίξον στην χούντα των Αθηνών, μέσω Τομ Πάππας. Η χούντα, έστελνε πίσω ένα μεγάλο μέρος τους, ως ”οικονομική στήριξη” της επανεκλογής Νίξον, μέσω Τομ Πάππας. Αυτά ήταν τα αποδεικτικά στοιχεία που είχαν βρει οι Δημοκρατικοί και φυλάσσονταν στο κτίριο όπου στεγάζονταν στην Ουάσιγκτον. Tο όνομα (του κτίριου) ήταν Watergate. Η διάρρηξη στα κεντρικά γραφεία των Δημοκρατικών, στόχο είχε να αφανιστούν τα ενοχοποιητικά αποδεικτικά στοιχεία. ‘Ηταν η αρχή της υπόθεσης ”Γουότεργκέητ” που οδήγησε σε παραίτηση τον Νίξον.
Τώρα, ένας άλλος Γιώργος Παπαδόπουλος, είναι το πιό πολυσυζητημένο πρόσωπο στα αμερικάνικα ΜΜΕ, από τις 30 Οκτωβρίουω ’17. Ο νεαρός ”σύμβουλος επί ενεργειακών θεμάτων και εξωτερικής πολιτικής” (και όχι δικηγόρος, όπως εσφαλμένα αναφέρεται στην Ελλάδα), φαινόταν από την αρχή ότι ήταν ανόητος τυχοδιώκτης που ”πωλούσε φύκια γιά μεταξωτές
κορδέλες”, μέσω της προσκόλλησής του, ως εθελοντής, στην προεκλογική εκστρατεία Τραμπ. Η εμμονή του να πωλήσει εκδούλευση στο (προεκλογικό) επιτελείο του Τραμπ, ότι, δήθεν, είχε διασυνδέσεις στην Ρωσία, με ανθρώπους της ρωσικής κυβέρνησης, που θα ”έκαιγαν” (προεκλογικά) την Χίλαρυ Κλίντον, τον οδήγησαν τώρα στην σύλληψη και (αναμενόμενη) τιμωρία, αφού παραδέχτηκε γραπτά και με την υπογραφή του, ότι διέπραξε αδίκημα-κακούργημα (ψευδείς καταθέσεις στο FBI).
Εξυπακούεται ότι ο νεαρός Παπαδόπουλος, Γιώργος και αυτός, βρήκε στην Ελλάδα ”πεδίο δόξας λαμπρό”, αφού αφελείς ”χαβαλέδες” που υποδύονται τον πρόεδρο Δημοκρατίας ή υπουργούς, νόμισαν, στα τέλη του προηγούμενου χρόνου, μετά τις εκλογές στις ΗΠΑ και πριν την ορκωμοσία Τραμπ, ότι ”βρήκαν τον άνθρωπο που θα τους ανοίγει τις πόρτες στην Ουάσιγκτον”. Τότε διαβάζαμε στα ΜΜΕ Αθηνών ότι ο νεαρός, εκτός των άλλων, ”έγινε δεκτός από τον πρόεδρο Δημοκρατίας” και είχε ”συνάντηση . Γιά μία εβδομάδα η ”θεοποίηση” του νεαρού έφτασε πολύ ψηλά, από αθηναϊκά και ομογενειακά ΜΜΕ. Μόνο το ”ΚΑΛΑΜΙ” προειδοποιούσε τότε, ότι ”κάτι δεν πάει καλά με αυτό το ψώνιο”. Παράλληλα διαβάζαμε σε ΜΜΕ Αθηνών, Δεκ. ’16 και αρχές Ιαν. ’17, ότι Γ. Παπαδόπουλος, δήλωνε πως ”του προτάθηκε από τον Τραμπ όποια θέση θελήσει στην κυβέρνησή του”. Και μόνο αυτή η δήλωση θα έπρεπε να προβληματίσει πολύ τους αφελείς ”χαβαλέδες” ‘Ελληνες πολιτικούς, αλλά από κουφιοκέφαλους-ψώνια, τι σοβαρό να περιμένεις;
Δεν γνωρίζουμε αν ο τώρα Παπαδόπουλος θα ”ρίξει” τον Τραμπ, όπως ένας άλλος Παπαδόπουλος (Γιώργηδες και οι δύο) ”έριξε” πριν 43 τον Νίξον. Απλά επισημαίνουμε τον τίτλο ενός άρθρου της εφημερίδας New York Times (30 Oκτ. ’17), με τον τίτλο ”Why George Papadopoulos Is More Dangerous Than Paul Manafort”.
Σημ.: Με δεδομένο ότι το πλέον αναγνωρίσιμο ελληνικό όνομα στις ΗΠΑ είναι ”papadopoulos”, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ότι, ως Ελληνισμός στις ΗΠΑ, γίναμε…”ρόμπες”..
Γιατί ο Γιώργος Παπαδόπουλος είναι πιο επικίνδυνος από τον Πολ Μαναφόρ<
Χάρι Λιτμάν..ο πρώτο κύμα συγκλονιστικών αναφορών σχετικά με το κατηγορητήριο του Paul Manafort και του Rick Gates ήταν η αποκάλυψη ότι ένας στενός σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής στην προεδρική εκστρατεία του Donald Trump είχε παραδεχτεί ότι ένοιωσε ένοχος στο FBI για τις επαφές του με τους Ρώσους. Οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν είχαν ποτέ ακούσει για τον σύμβουλο, τον Γιώργο Παπαδόπουλο, πριν από τη Δευτέρα το απόγευμα, αλλά είναι το όνομα που θυμάται. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ενοχή του είναι πολύ πιο άμεση δυσοίωνη για τον πρόεδρο και τον εσωτερικό του κύκλο από τις κατηγορίες εναντίον του κ. Manafort και του κ. Gates.
Γιατί? Αν και ο Λευκός Οίκος θα προσπαθήσει σίγουρα να το αρνηθεί – τη Δευτέρα, η εκπρόσωπος της Sarah Huckabee Sanders επέμεινε ότι ο κ. Παπαδόπουλος ήταν απλώς εθελοντής – η συμφωνία του λόγου λέει σαφώς ότι η Ρωσία έφτασε στον κ. Παπαδόπουλο λόγω του καθεστώτος του ως συμβούλου εξωτερικής πολιτικής στην εκστρατεία. Για όλη τη συζήτηση για τη συμπαιγνία με τη Ρωσία μετά την εκλογή του κ. Trump, αυτή είναι μακράν η πιο καταδικαστική απόδειξη.
Για τους εκκινητές, ο λόγος περιγράφει τις προσπάθειες του κ. Παπαδόπουλου να συγκεντρώσει αρνητικές πληροφορίες για τη Χίλαρι Κλίντον από αξιωματούχους του ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών και καθηγητή με δεσμούς με τη Ρωσία, ο οποίος ανέφερε στον κ. Παπαδόπουλο ότι η Μόσχα είχε “χιλιάδες ηλεκτρονικά μηνύματα” Κλίντον. Αυτό δείχνει ίσως τη σαφέστερη εικόνα μέχρι στιγμής της προσπάθειας της Ρωσίας να παράσχει βοήθεια στην εκστρατεία του ατού – και την προθυμία τουλάχιστον ορισμένων μελών του προσωπικού της εκστρατείας να αποδεχτούν αυτή τη βοήθεια.
Μια υποσημείωση στη συμφωνία επίκλησης του κ. Παπαδόπουλου περιλαμβάνει μια λεπτομέρεια που είναι ιδιαίτερα απογοητευτική όταν συνδυάζεται με πληροφορίες που είχαν αναφερθεί προηγουμένως: Ο κ. Manafort ήθελε να είναι σίγουρος ότι ο ίδιος ο κ. Trump δεν θα δεχόταν ρωσική πρόσκληση να ταξιδέψει στη Ρωσία. Τον Μάρτιο του 2016, ο Γιώργος Παπαδόπουλος έστειλε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα σε επτά αξιωματούχους της εκστρατείας, συμπεριλαμβανομένου του κ. Manafort και του διευθυντή της εκστρατείας εκείνη την εποχή, Corey Lewandowski, λέγοντας ότι η ρωσική ηγεσία ήθελε να συναντηθεί με την ομάδα Trump. Ο κ. Manafort διαβίβασε αυτό το μήνυμα στον κ. Gates με μια σημείωση που έλεγε: “Χρειαζόμαστε κάποιον να επικοινωνήσει ότι η DT δεν κάνει αυτά τα ταξίδια. Θα πρέπει να είναι κάποιος χαμηλός βαθμός στην εκστρατεία έτσι ώστε να μην στέλνει κανένα σήμα. “Δεύτερον, ενώ οι αναταραχές της Ανατολικής Ευρώπης του κ. Manafort και του κ. Gates, που ξεκίνησαν το 2005, ήταν εκτεταμένες και ανθεκτικές, δεν έχουν άμεση σχέση με τις εκστρατείες του κ. Trump ή ακόμη με τις πολυάριθμες οικονομικές περιπέτειές του στη Ρωσία πριν γίνει υποψήφιος. Η σύνδεση των κουκκίδων με τις οικονομικές παραβιάσεις του κ. Trump – αν υπάρχουν σημεία που θα συνδεθούν – θα είναι μια μακρά και επίπονη διαδικασία. Δεν είναι έτσι με τον κ. Παπαδόπουλο.Τρίτον, σε μια παράγραφο της συμφωνίας του λόγου αναφέρει ότι ο κ. Παπαδόπουλος παραδέχτηκε την ενοχή του στις 5 Οκτωβρίου και η ένσταση σφραγίστηκε έτσι ώστε να μπορούσε να ενεργήσει ως «ενεργός συνεργάτης». Το νόημα αυτής της φράσης είναι ασαφές. Ωστόσο, μια πιθανή επίπτωση είναι ότι ο κ. Παπαδόπουλος πρόσφατα φορούσε σύρμα σε συνομιλίες με άλλους πρώην αξιωματούχους της εκστρατείας. Αυτό σίγουρα θα έχει τα μέλη του εσωτερικού κύκλου του κ. Trump να αγωνίζονται για την πιθανότητα και να αναρωτιούνται ποιος άλλος θα μπορούσε να συνεργάζεται κατά τον ίδιο τρόπο με την έρευνα.
Τέταρτον, η συμφωνία του λόγου καθιστά σαφές ότι η εκστρατεία για το ατού έμαθε για την πειρατεία ηλεκτρονικών μηνυμάτων της Δημοκρατικής Εθνικής Επιτροπής πολύ πριν δημοσιευθεί. Ο απολογισμός ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του προέδρου της εκστρατείας της κ. Clinton, John Podesta, χτυπήθηκε στις 19 Μαρτίου και ο κ. Παπαδόπουλος πλησίασε με την προσφορά χιλιάδων ηλεκτρονικών μηνυμάτων στις 26 Απριλίου, τουλάχιστον ένα μήνα πριν είναι γενικά γνωστός και μερικούς μήνες πριν Το WikiLeaks κυκλοφόρησε οποιοδήποτε από τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Πέμπτον, το επεισόδιο που παραπέμπει στην ενοχή είναι ένα εικονικό αντίγραφο της φευγαλέας συνάντησης της 9ης Ιουνίου 2016, στην οποία ο κ. Manafort, ο Jared Kushner και ο Donald Trump Jr. παρευρέθηκαν με έναν ρώσο δικηγόρο. Η συνάντηση αυτή δημιουργήθηκε μέσω ανταλλαγής μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μεταξύ του κ. Trump Jr. και ενός από τους πρώην συνεργάτες του Donald Trump, ο οποίος είπε στον νεότερο κ. Trump ότι ένας ανώτερος αξιωματούχος της ρωσικής κυβέρνησης είχε έγγραφα “που θα ενοχοποιούσαν τη Χίλαρι” και ότι ” χρήσιμο για τον πατέρα σας. “Η απάντηση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του κ. Trump Jr.:” Μου αρέσει.
Εάν κάποιος από τους διευθυντές της συνάντησης της 9ης Ιουλίου μπόρεσε να μιλήσει στο FBI για το τι συνέβη, βρίσκονται σε άμεση εγκληματική ισορροπία για τους ίδιους λόγους για τους οποίους ο κ. Παπαδόπουλος έπρεπε να παραδεχθεί την ενοχή του. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο κ. Kushner και ο κ. Trump Jr. συκοφαντούν με τους δικηγόρους τους και αναρωτιούνται αν είναι επόμενοι.
Ενώ ο κ. Μάναφορτ και ο κ. Γκέιτς είναι πολύ μεγαλύτερα ψάρια από τον κ. Παπαδόπουλο, η περίπτωση του μπορεί να είναι η πιο αυθεντική. Έχει σαφώς πληθώρα πληροφοριών σχετικά με την εκστρατεία και τον εσωτερικό κύκλο του κ. Trump. Και πολύ πιο σημαντικό, το παρέχει ήδη.
Μια παλαιότερη έκδοση αυτού του άρθρου παραποίησε την ημερομηνία συνάντησης μεταξύ του Paul Manafort, του Jared Kushner, του Donald Trump Jr και ενός ρώσου δικηγόρου. Ήταν η 9η Ιουνίου 2016, όχι η 9η Ιουλίου του 2016………….Ο Χάρι Λίτμαν, πρώην εισαγγελέας των Ηνωμένων Πολιτειών και αναπληρωτής βοηθός γενικός εισαγγελέας, διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Λος Άντζελες, στη Νομική Σχολή και ασκεί το δίκαιο στον Κωνσταντίνο Κανόν.nytimes.com
